พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่ 171 หมดความอดทน

บทที่ 171 หมดความอดทน

เนี่ยเฟิงได้ฟังมาถึงตรงนี้ก็ปรบมืออย่างอดไม่ได้“เยี่ยมไปเลย พ่อเป็นแบบไหนลูกก็เป็นแบบนั้นอย่างที่คิดไว้จริงๆ คำพูดนี้ถูกต้องสุดๆ！”

“แกเป็นคนยังไงกันแน่ ถึงได้หยิ่งผยองขนาดนี้！”

เนี่ยเฟิงยิ้มกว้าง“จริงๆแล้วสถานภาพของผมก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้นหรอก พวกคุณรู้จักเนี่ยเฟิงแห่งเมืองจินไห่ไหม?”

พอเนี่ยเฟิงพูดประโยคนี้ออกมาโหวฟู่กุ้ยและหลันหยิงทั้งสองคนก็มองตากัน พวกเขาทั้งสองคนขมวดคิ้วด้วยความสับสน คนคนนั้นตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมหมอนี่จู่ๆถึงพูดถึงเนี่ยเฟิงขึ้นมาล่ะ?

“ดูจากท่าทีแล้วพวกคุณน่าจะรู้จักนะ ลูกชายของเนี่ยเจิ้ง คือผมเอง ผมก็คือเนี่ยเฟิงยังไงล่ะ”

“เหอะ！ต่อให้เป็นคนของตระกูลเนี่ยแล้วมันจะยังไง? ตระกูลเนี่ยของพวกแกตกอับไปแล้ว ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกแกไปทำให้ใครต้องขุ่นเคืองใจเข้า เลยถูกฆ่าล้างยกตระกูล！”

หลันยิงพูดสะกิดแผลเป็นของเขาอย่างไม่เกรงใจ แต่เนี่ยเฟิงก็เป็นคนใจแข็งไม่ไขว้เขวง่ายอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆกับคำพูดที่เธอพูดออกมา

“แม้ว่าตระกูลเนี่ยจะตกอับแล้ว แต่มีประโยคหนึ่งไม่รู้ว่าพวกคุณเคยได้ยินบ้างหรือเปล่า? อูฐที่ผอมก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า ถึงจะตกต่ำแค่ไหนงก็ยังคงแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่อยู่ดี ตระกูลเนี่ย ผมคนเดียวสามารถฟื้นคืนให้กลับขึ้นมาใหม่ได้”

“หมอนี่ยังกล้าจะมาปากแข็งไม่ยอมรับอีก！ทำร้ายลูกชายฉันแล้วยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาแนะนำตัวเองแบบนี้！วันนี้แกอย่าฝันเลยว่าจะได้รอดออกไปไหนทั้งนั้น！”

โหวฟู่กุ้ยตบมือ ต่อมากลุ่มคนจำนวนหนึ่งก็พลูกันเข้ามาทันที！

คนพวกนี้สวมใส่ชุดฝึกวิทยายุทธ เนี่ยเฟิงหันไปมอง นี่มันคนของสถานฝึกยุทธเฮยหลงไม่ใช่เหรอ?

“กลัวแล้วล่ะสิ รู้ไหมว่าสถานฝึกยุทธเฮยหลงเป็นใคร? สถานฝึกยุทธเฮยหลงก็คือคนของตระกูลพวกเรายังไงล่ะ！”

“นายนั่นเองเหรอ?！”

พวกอาจารย์ระดับขั้นเทพของสถานฝึกยุทธเฮยหลง หลังจากเห็นเนี่ยเฟิงก็พากันตัวสั่น ตอนแรกพวกเขาคิดว่าแค่มาจัดการกับคนแค่คนเดียวเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องถึงมือพวกเขาก็ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าคนนั้นจะเป็นคนที่มาท้าทายคนนี้！

“พวกแกมัวแต่ยืนอ้ำอึ้งอะไรกันอยู่? ยังไม่รีบลงมืออีก！”

โหวฟู่กุ้ยเห็นพวกนั้นยืนอึ้งชะงัก ก็รู้สึกโมโหทันที รีบพูดเร่งให้พวกเขาเข้าจู่โจม

พวกอาจารย์ระดับขั้นเทพพวกนั้นหันมองตากัน ก่อนที่พวกเขาจะถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างทันที

การก้าวถอยในครั้งนี้ ทำให้โหวฟู่กุ้ยกับหลันหยิงขายหน้าสุดๆ ตอนแรกกะที่จะเอาคืนสักฉาด แต่คิดไม่ถึงว่าคนที่ตัวเองหามาจะไม่ได้เรื่องขนาดนี้！

“ไหนพวกแกบอกว่าคนของสถานฝึกยุทธเฮยหลงแข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่เหรอ? แล้วพวกแกถอยหลังไปทำไม? ไอ้หมอนี่นี่แหละที่มันเป็นคนทำร้ายลูกชายของฉัน！”

หลันหยิงมองจ้องพวกอาจารย์ระดับขั้นเทพพวกนี้ด้วยความโมโหไม่ได้ดั่งใจ

อาจารย์ระดับขั้นเทพส่ายหัวอย่างลนลาน“พวกเราสู้เขาไม่ได้จริงๆครับ นายโหว คุณนายหลัน！”

ในตอนนั้นพวกเขาก็ถูกจัดการเก็บกวาดไปเรียบร้อยแล้ว แม้แต่เจ้าสำนักยังสู้เขาไม่ได้ ทำได้แค่เคารพนับถือเขาเท่านั้น

ถ้าให้จัดการกับคนอื่นก็พอได้ แต่คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้แข็งแกร่งถึงขั้นที่แทบจะไม่ใช่คน พวกเขาจะไปรับมือได้ยังไงไหว！

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์！”

โหวฟู่กู้โกรธจนกระทืบเท้า“ต่อให้สู้ไม่ได้ก็ต้องลงมือ！ไม่อย่างนั้นฉันจะเลี้ยงดูพวกแกเพื่ออะไร?！”

หรือว่าสองคนนี้คือฆาตกรที่ทำร้ายพ่อแม่ของตัวเองเหรอ?

เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง ที่แท้เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับสถานฝึกยุทธเฮยหลงนี่เอง หัวหน้าของสถานฝึกยุทธเฮยหลงนั่นก็อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้

เนี่ยเฟิงคิดไม่ถึงว่าจะเจอเข้ากับเบาะแสนี้โดยบังเอิญ เขาในตอนนี้ก็ไม่อยากเล่นเกมวิ่งไล่จับอะไรต่อแล้ว เนี่ยเฟิงจึงลุกขึ้นมา

การกระทำนี้ของเนี่ยเฟิง ทำให้ผู้คนที่นั้นต่างพากันตกใจ โดยเฉพาะพวกอาจารย์ระดับขั้นเทพพวกนั้น พวกเขาเอามือมาปิดตรงช่วงอกของตัวเองโดยสัญชาตญาณ เพราะว่ารู้สึกถึงความกลัวและสยดสยอง

“นาย！นี่นายคิดจะทำอะไร?！”

เนี่ยเฟิงค่อยๆเดินตรงเข้าไป ปิดประตูห้องเสียงดัง ตอนนี้ห้องกลายเป็นห้องปิดตายเรียบร้อยแล้ว เขาหันไปมองพวกอาจารย์ระดับขั้นเทพ แค่ใช้สายตามองนิดเดียว พวกอาจารย์ระดับขั้นเทพพวกนั้นก็คุกเข่าลงที่พื้นทันที！

“ปล่อยพวกเราไปเถอะ！พวกเราไม่กล้าอีกแล้ว พวกเราแค่ทำตามคำสั่ง！”

“ใช่ๆ พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย นายปล่อยพวกเราไปเถอะนะ！”

พวกเขาร้องตะโกนออกมา เนี่ยเฟิงไม้แม้แต่จะมอง แต่กลับเดินไปอยู่ตรงหน้าของโหวฟู่กุ้ยและหลันหยิง

“พวกคุณบอกว่าสถานฝึกยุทธเฮยหลงเป็นธุรกิจของพวกคุณใช่ไหม? คุณก็รู้เรื่องที่ตระกูลเนี่ยถูกฆ่าล้างตระกูล แล้วตระกูลเนี่ยถูกฆ่ายังไง?”

เนี่ยเฟิงสูงกว่าพวกเขาทั้งสองคน ดังนั้นพอมายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา ทำให้พวกเขาทั้งสองรู้สึกถูกกดดันและกลัวสุดๆ

โหวฟู่กุ้ยก็เป็นคนที่คลุกคลีอยู่ในแวดวงธุรกิจมาเยอะ เจอคนที่แข็งแกร่งเก่งกาจมาก็ไม่น้อย แต่คนเหล่านั้นที่เขาเจอก็ไม่มีใครที่มีรังสีแผ่ออกมาเหมือนกับเนี่ยเฟิงในตอนนี้เลยแม้แต่คนเดียว

เขากลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก เห็นได้ชัดว่ารู้สึกกลัวไม่น้อย

“ทำไมฉันต้องบอกแกด้วย? ตอนนี้ฉันต้องการที่จะคุยกับแกเรื่องลูกชายของฉัน แกซัดลูกชายของฉันจนสภาพเป็นแบบนี้……”

โหวฟู่กุ้ยยังไม่ทันพูดจบ เนี่ยเฟิงก็เตะไปที่เตียงผู้ป่วยหนึ่งที ทำให้เตียงผู้ป่วยพลิกคว่ำลงอย่างแรง！

โหวหย่งถูกเตียงกดทับลงที่พื้น พร้อมกับมีเสียงร้องดังออกมา！

“เสี่ยวหย่ง！”

สองสามีภรรยารู้สึกกลัวสุดๆ รีบพุ่งเข้าไปหาทันที ก่อนจะพลิกเตียงผู้ป่วยกลับมาอย่างทุลักทุเล แต่นี่เป็นเตียงผู้ป่วยแบบพิเศษ จึงหนักมากๆ！

“พวกโง่ พวกแกยืนมองบ้าอะไรอยู่? รีบมาช่วยสิ ไม่เห็นหรือไงว่าคุณชายถูกทับอยู่ด้านล่าง！”

หลันหยิงโกรธสุดๆ พูดตะโกนออกมา อาจารย์ระดับขั้นเทพพวกนั้นก็รีบเข้ามากะที่จะยกเตียงเตียงนั้นออก

แต่ไม่คิดว่าเนี่ยเฟิงจะเดินเข้ามา ใช้เท้าเหยียบลงไปที่เตียงผู้ป่วย

โหวหย่งที่อยู่ด้านใต้ก็ยิ่งร้องออกมาอย่างน่าอนาถขึ้นกว่าเดิม

“ไอ้สารเลว！วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย！”

โหวฟู่กุ้ยโกรธจนแทบทนไม่ไหวแล้ว！เขายกมือขึ้นมาอย่างแรง กะที่จะจัดการกับเนี่ยเฟิง แต่ไม่คาดคิดว่าเนี่ยเฟิงจะซัดโหวฟู่กุ้ยเข้าไปหนึ่งหมัด จนเขาถึงกับมึน

“พวกนายยืนทำอะไร? ยังไม่รีบคุกเข่าอีก?”

เนี่ยเฟิงชำเลืองมองอาจารย์ระดับขั้นเทพตรงนั้น อาจารย์ระดับขั้นเทพพวกนั้นไม่กล้าพูดคำว่า ไม่ แม้แต่คนเดียว พวกเขาพากันคุกเข่าลงที่พื้น

จากนั้นก็พวกเขากลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก

หลันหยิงเห็นสามีของตัวเองถูกซัดไปจนมึน ส่วนลูกชายของตัวเองยังถูกทับอยู่ใต้เตียงผู้ป่วย หลันหยิงจึงรู้สึกกระวนกระวายใจสุดๆ

“ถอยออกไปเดี๋ยวนี้！”

“คุณนายหลัน หรือว่าคุณดูสถานการณ์ไม่ออก? ในสถานการณ์แบบนี้คุณควรจะเคารพนอบน้อมผมสิถึงจะถูก ไม่อย่างนั้นผมก็ไม่รับปากว่าตัวผมเองจะใช้กำลังตอนไหนก็ได้ ขยี้จนตับไตไส้พุงของลูกชายคุณทะลักออกมา”

คุณนายหลันคิดขึ้นได้ว่าเตียงอันนี้หนักขนาดไหน เมื่อตะกี้จู่ๆเนี่ยเฟิงก็ยกขาขึ้นมา เตะไปจนเตียงและลูกชายน้ำหนักแปดสิบกิโลของตัวเองคว่ำล้มลงไปที่พื้นทันที！

หลันหยิงกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก ลูกชายที่อยู่ด้านใต้ยังร้องครางออกมาไม่หยุด แต่เธอกลับไม่กล้าเข้าไปอีกแล้ว

โหวฟู่กุ้ยนิ่งไปอยู่นาน จึงได้สติกลับมา เขาในตอนนี้พอเห็นเนี่ยเฟิงก็รู้สึกกลัวขึ้นมาไม่น้อย

“พวกคุณสองคนรีบตอบคำถามผมมาในขณะที่ผมกำลังมีความอดทนดีกว่านะ”

เนี่ยเฟิงจ้องมองโหวฟู่กุ้ยกับหลันหยิงด้วยความรู้สึกจะหมดความอดทนอยู่ไม่น้อย

หลันหยิงประคองโหวฟู่กุ้ยขึ้นมา