บทที่ 176 สั่งแบน
“ผมรู้สึกว่าคุณกับโหวหย่งสมแล้วที่เป็นสามีภรรยากัน ถึงยังไงพวกคุณสองก็เป็นคนที่ให้ตายยังก็ไม่ยอมรับ”
เนี่ยเฟิงหรี่ตา“ตอนที่พี่สาวของผมแข่งขันอยู่ ชุดกี่เพ้าก็ถูกตัดจนพัง แม้ว่าในตอนนั้นกล้องวงจรปิดจะไม่ได้อัดภาพไว้ แต่หลังจากเกิดเรื่องผมก็ไปหาคนทั้งหมดที่เข้าร่วมการแข่งขันในตอนนั้นจนเจอ แถมได้หลักฐานที่พวกเขาให้มาด้วย ก็คือในตอนนั้นคุณหยิบเอาถุงที่ใส่เสื้อไป จากนั้นก็เอาถุงที่ใส่เสื้อกลับมา”
หลี่ซวนเลียริมฝีปากที่แห้ง ก่อนจะส่ายหัวอย่างแรง“คุณอย่าสาดโคลนใส่คนอื่นแบบนี้สิ ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น อีกอย่างเรื่องทั้งหมดก็ต้องมีหลักฐาน ใครจะไปรู้คุณอาจจะใช้เงินซื้อหลักฐานปลอมมาจากคนพวกนั้นก็ได้ เพื่อที่จะใส่ความฉัน！”
“ผมรู้ว่าคุณจะต้องไม่ยอมรับแน่ๆ ดังนั้นผมก็เลยไม่ได้คิดจะมาพูดเรื่องหลักฐานกับคุณอยู่แล้ว ในเมื่อพวกคุณเป็นคนที่ชอบฉ้อโกง ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีที่ขาวสะอาดกับพวกคุณ”
เนี่ยเฟิงยิ้มอย่างเย้ยหยัน ในตอนนี้เองข้างนอกก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาด้วยความรีบร้อน
ไม่คิดว่าผู้อำนวยการโรงเรียนจะเข้ามา ปกติแล้วผู้อำนวยการจะไม่โผล่หน้าออกมา มีรองผู้อำนวยการสองสามคนมาคอยบริหารจัดการธุระต่างๆให้
หลังจากที่รองผู้อำนวยการเห็นผู้อำนวยการ ก็ร้องห่มร้องไห้ออกมายกใหญ่
“ผู้อำนวยการ คุณมาแล้ว คุณจะต้องมาทวงคืนความยุติธรรมให้กับผมนะ คุณดูมือของผมสิถูกไอ้หมอนี่มันทำจนสภาพเป็นแบนี้ หมอนี่มันเป็นคนทำร้ายผม！”
รองผู้อำนวยการกับผู้อำนวยการเป็นญาติห่างๆกัน ทั้งสองคนเติบโตมาด้วยกัน แม้ว่าจะเป็นญาติห่างๆกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็กลมเกลียวกันมาตลอด
ด้วยเหตุนี้เอง รองผู้อำนวยการจึงได้สิทธิพิเศษ สามารถทำอะไรกับบุคลากรหญิงในโรงเรียนได้ตามใจชอบ ส่วนผู้อำนวยการก็ปิดตาข้างเดียวมาตลอดเช่นกัน
แต่ถึงยังไงหลินซูอินก็เป็นตัวหาเงินหาทองให้กับโรงเรียน ดังนั้นผู้อำนวยการจึงไม่ให้โอกาสกับรองผู้อำนวยการได้ทำอะไรเธอ
ผู้อำนวยการถลึงสองตาโต จากนั้นก็เดินก้าวเท้าเข้ามาไม่กี่ก้าว ก่อนจะเตะไปที่รองผู้อำนวยการอย่างแรงหนึ่งที
รองผู้อำนวยการถูกเตะจนกลิ้ง ตอนที่เขากลิ้งไปอย่างทุลักทุเลก็ร้องตะโกนออกมาด้วยความมึนงง
“ผู้อำนวยการนี่คุณจัดการผิดคนแล้วหรือเปล่า? ถ้าคุณจะลงมือจัดการก็ไปจัดการไอ้หมอนั่นสิถึงจะถูก คุณจะมาจัดการผมทำไม！”
หลินซูอินก็รู้สึกอยากรู้เหมือกัน เธอกระพริบๆตา มองไปยังเนี่ยเฟิงหนึ่งที หรือว่าที่เนี่ยเฟิงบอกจะเป็นเรื่องจริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผู้อำนวยการจะมาเข้าข้างตนเองทำไม?
“จะจัดการนายนี่แหละ ไอ้เจ้าบ้าไปพูดกับท่านประธานกรรมการได้ยังไง? ไม่มีความเคารพท่านประธานกรรมการก็สมควรโดนแล้ว！”
ผู้อำนวยการไม่แยแสเลยแม้แต่น้อย แล้วก็ไม่สนมือที่หักอยู่ของรองผู้อำนวยการด้วย เขาเตะรองผู้อำนวยการ เตะจนรองผู้อำนวยการร้องโอดโอยออกมาเสียงดัง！
หลังจากจัดการจนพอแล้ว ผู้อำนวยการก็บิดๆมือด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับเดินมาอยู่ตรงหน้าเนี่ยเฟิง พยักหน้าโค้งเอวพร้อมกับพูดกับเนี่ยเฟิง
“ขออภัยท่านประธานกรรมการด้วยนะครับ น่าอับอายจริงใช่ไหมครับ? ผมจะไล่สองคนนี้ออกเดี๋ยวนี้เลยครับ จะไม่ให้พวกเขามาอยู่ขัดหูขัดตาท่านแน่นอนครับ！”
คำพูดพวกนี้ของผู้อำนวยการ ทำให้รองผู้อำนวยการกับหลี่ซวนถลึงตาโต หลี่ซวนเพิ่งจะรู้สึกว่านี่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่ภาพที่เห็นตรงหน้านี้กลับทำให้เธอรู้สึกสับสนมึนงงไปหมด
“ผู้อำนวยการคุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? คนที่อยู่ตรงนี้จะเป็นจะเป็นประธานกรรมการได้ยังไง?”
เนี่ยเฟิงจัดการกับโหวหย่งจนสภาพเป็นแบบนั้น คนของตระกูลโหวจะขายหุ้นให้กับเขาได้ยังไง?
หลี่ซวนก็มั่นใจอยู่นิดหน่อย ดังนั้นจึงไม่เชื่อคำพูดเมื่อตะกี้ของเนี่ยเฟิง แต่การเปลี่ยนแปลงของผู้อำนวยการ ทำให้หลี่ซวนสงสัยว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า
สีหน้าของผู้อำนวยการก็ดำมืดขึ้นทันที จากนั้นเขาก็จ้องเขม็งใส่หลี่ซวน
“ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ！ผมได้ยินว่าคุณจงใจทำให้แฟนของท่านประธานกรรมการต้องลำบากใจ！โรงเรียนของพวกเราไม่ต้องการคุณครูแบบคุณ！คุณกับเขาถูกไล่ออกเรียบร้อยแล้ว！”
ผู้อำนวยการจ้องเขม็งพวกเขาสองคนพร้อมกับกัดฟันกรอดๆด้วยความโกรธ พวกเขาสองคนจึงตระหนักได้ถึงความรุนแรงของเรื่องๆนี้
รองผู้อำนวยการกุมมือที่หักของตัวเอง พร้อมกับพูดขึ้นด้วยหน้าที่โชกไปด้วยเหงื่อ
“พี่ พี่จะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ ผมช่วยจัดการเรื่องธุระมากมายในโรงเรียนให้กับพี่นะ หรือว่าพี่ยังไม่รู้อีกเหรอ? พี่จะไล่ผมออกแค่เพราะว่าคนนอกคนเดียวได้ยังไง?！”
ตอนแรกรองผู้อำนวยการก็เป็นคนที่ไร้ศีลธรรมคนหนึ่ง การที่สามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ก็เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับผู้อำนวยการ จนถึงตอนนี้เขานั่งในตำแหน่งนี้สบายมากเกินไปแล้ว
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องประกันสังคมต่างๆ แล้วยังมีเงินเดือนที่สูงอีก นอกจากนี้ก็ยังมีพวกผู้ปกครองจำนวนมากที่ยัดเงินใต้โต๊ะให้กับเขาด้วย
ถ้าเขาถูกออกจากงานงานนี้ เขาจะไปหางานที่สบายๆแต่ได้เงินดีแบบนี้จากที่ไหนได้อีก?
อีกอย่างเขาก็วัยกลางคนแล้ว ท่ามกลางพวกวัยรุ่นมากมายขนาดนั้น เขาความสามารถก็ไม่มี ทำอะไรก็ไม่เป็น รู้ จักแต่เสแสร้งแกล้งทำไปวันๆ แล้วเขาจะไปหางานได้ยังไง?
ตอนนี้ผู้อำนวยการก็แทบจะเอาตัวเองไม่รอดเหมือนกัน แค่ท่านประธานกรรมการตรงหน้านี้บอกว่าไม่พอใจขึ้นมาคำเดียว ตำแหน่งผู้อำนวยการนี้ของเขาก็จะสั่นคลอนแน่นอน！
เพื่อปกป้องหน้าที่การงานของตัวเอง ผู้อำนวยการจึงจ้องเขม็งใส่รองผู้อำนวยการ
“คุณอย่ามาตีสนิทกับผม ตัวเองทำผิดตัวเองก็ต้องรับผิดชอบ คุณจะทำอะไรไม่เห็นหัวคนอื่นได้ยังไง หรือยังต้องให้ผมสอนคุณอีกหรือไง！”
ผู้อำนวยการรีบสลัดความสัมพันธ์ระหว่างเขากับรองผู้อำนวยการทิ้งไปทันที จากนั้นก็หันมามองเนี่ยเฟิงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ท่านประธานกรรมการ ผมกับพวกเขาสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันเลยสักนิด ผมกล้าสาบาน！”
“ไล่พวกเขาทั้งสองคนออกไปซะ ถึงยังไงพวกเขาสองคนก็ไม่มีศีลธรรมในสายงานอะไรอยู่แล้วด้วย แล้วก็ยังมีอีกหนึ่งเรื่อง”
เนี่ยเฟิงพูดเน้น ราวกับเป็นเทพเจ้าผู้พิพากษาความเป็นความตายของพวกเขาก็ไม่ปาน
“ประกาศไปให้ทั่วประเทศ ต่อจากนี้สายงานด้านการศึกษาไม่สามารถรับพวกเขาสองคนเข้าทำงานได้ แม้แต่โรงเรียนอนุบาลก็เช่นกัน”
“เนี่ยเฟิง！นี่คุณกำลังสั่งแบนหน้าที่งานของพวกเราอยู่นะ！”หลี่ซวนร้องเสียงสูง
“ผมก็แค่คิดแทนผู้คนส่วนใหญ่ คุณลองคิดดูสิ คุณสามารถใช้ผู้ชายในการไต่เต้าขึ้นตำแหน่งสูงๆได้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีความสัมพันธ์อะไรกับผู้ปกครองมากมายอีกด้วยซ้ำ คนที่ขาดจริยธรรมแบบคุณจะไปเป็นครูสอนคนงั้นเหรอ?”
“ใช่ คนที่ขาดจริยธรรมแบบคุณสมควรจะได้รับบทลงโทษ！”
ผู้อำนวยการที่อยู่ข้างๆการพยักหน้าสนับสนุน ก่อนจะหันไปมองเนี่ยเฟิงพร้อมกับยิ้มหรี่ตา
“ท่านประธานกรรมการวางใจได้ครับ เรื่องนี้ผมจะต้องจัดการให้อย่างเหมาะสมแน่นอน！”
เนี่ยเฟิงมองหลี่ซวนล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นราวกับเจอฟ้าผ่าใส่ จากนั้นก็พยักหน้า
“ดีมาก”
กว่าหลี่ซวนจะได้ใบประกาศนียบัตรมาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สองสามวันก่อนเพิ่งได้รับโอกาสดีๆในการบรรจุเข้าเป็นครู ขอแค่ได้บรรจุก็จะสามารถเข้ามาในโรงเรียนชั้นสูงได้ แล้วอนาคตของหลี่ซวนก็จะมั่นคง！
คนที่สามารถเข้ามาในโรงเรียนชั้นสูงได้มีแต่คนรวยๆทั้งนั้น ถึงตอนนั้นหลี่ซวนลงมือแค่เพียงเล็กน้อย ก็มีจะสามารถมีเส้นมีสายมีเครือข่ายมากมาย
แผนการของเธอกำลังจะจบลงได้ด้วยดีแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าจะพังทลายลงต่อหน้าต่อตาแบบนี้！
“ไล่สองคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าให้มาเป็นเสนียดลูกกะตาของผม”
เนี่ยเฟิงโบกมืออย่างหมดความอดทน ผู้อำนวยการพยักหน้าทันที จากนั้นก็เรียกคนมา โยนพวกเขาทั้งสองคนออกไป
การแบนจากหน้าที่การงานถูกเผยแพร่ออกไปเร็วกว่าที่คิดไว้มาก เหมือนกับไข้หวัด แพร่กระจายออกไปจากเมืองจินไห่ ภายในไม่กี่วันทั้งประเทศก็ได้รับรู้ถึงความไร้ซึ้งจริยธรรมของทั้งสองคนนี้
หลังจากจัดการเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว ผู้อำนวยการก็รีบพูดเชิญให้เนี่ยเฟิงมายังห้องทำงาน
“ท่านประธานกรรมการ นี่เป็นรายการตรวจสอบของโรงเรียนในช่วงหลายปีมานี้ เชิญท่านดูๆสักหน่อย พวกเราจะรีบรายงานสถานการณ์ทางการเงินและการตรวจสอบให้กับท่านเร็วๆนี้ครับ！
