บทที่ 200 โรมาเน กองติ สามร้อยขวด
เหอเหรินเจ๋ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ ทุกคนต่างพากันก็สับสน และไม่รู้ว่าทำไมเนี่ยเฟิงถึงถามเรื่องนี้?
“ตอบไม่ออกงั้นเหรอ? แต่เมื่อครู่ผมเพิ่งได้ยินพวกเขาบอกมาว่าคุณมีมูลค่าหลายหมื่นล้านเลย”
เนี่ยเฟิงยังมีสูงกว่าเหอเหรินเจ๋อีก ดังนั้นเขาจึงมองเหอเหรินเจ๋ด้วยสายตาดูถูก “มีแค่ไม่กี่หมื่นล้านจะไปทำอะไรได้?”
ทันทีที่เนี่ยเฟิงพูดออกไป ทุกคนในสถานการณ์ต่างก็จมลงสู่ความเงียบไปในชั่วขณะหนึ่งจากนั้นทุกคนก็หัวเราะกันลั่น
“คางเมิ่ง ผมคิดว่าคุณคงแค่มองหาไอ้หนุ่มหน้าขาวสักคน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้หนุ่มหน้าขาวคนนี้จะตลกขนาดนี้!”
“ใช่แล้ว มันตลกมากเลยล่ะ! เงินแค่ไม่กี่หมื่นล้านหยวนจะไปทำอะไรได้? เขาพูดแบบนี้ออกมาอย่างมั่นใจได้ยังไงกัน?”
เหอเหรินเจ๋เห็นได้ชัดว่ากำลังโดนเนี่ยเฟิงทำให้รู้สึกตลกขบขัน “คุณรู้เปล่าว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”
“แน่นอนว่าผมรู้แล้ว มีมูลค่าทรัพย์สินเพียงไม่กี่หมื่นล้านเอง ยังกล้าพูดว่าจะเลี้ยงดูเมิ่งเมิ่งของผม? ผมคิดว่าสมองคุณคงมีปัญหาแล้วล่ะ? ”
ใบหน้าของเหอเหรินเจ๋ก็มืดครื้มลงในทันที “ท่าทางอย่างคุณแค่ไม่กี่ร้อยหยวนยังไม่มีในกระเป๋า? ไอ้คนดื้อด้านอย่างคุณน่ะเหรอ ตั้งแต่หัวจรดเท้าคงมีแค่ปากดีของแกเท่านั้นแหละ”
เนี่ยเฟิงส่ายหัว “ในเมื่ออยากแย่งแฟนกับผม เช่นนั้นคุณก็ควรมีความสามารถนี้เช่นกันนะ คุณแค่ส่งแชมเปญทาวเวอร์มาไม่กี่หมื่น ก็คิดว่าสามารถจับหัวใจของเมิ่งเมิ่งได้งั้นเหรอ?”
“แล้วคุณล่ะ? แค่แชมเปญแก้วเดียวยังชวนแฟนคุณดื่มไม่ได้เลย! ”
สวีเหมยดูเรื่องที่น่าตื่นเต้นอยู่ข้างๆอย่างสบายใจ
“นั่นเป็นเพราะแฟนของผมไม่ชอบดื่มไงล่ะ”
เนี่ยเฟิงยักไหล่ “แต่เพื่อให้เมิ่งเมิ่งคงมีความสุข งั้นเดี๋ยวผมจะให้ของขวัญให้ทุกคนที่นี่แทนหล่อนก็แล้วกัน”
“คุณคิดจะให้อะไร? คงจะมอบความยากจนให้กับทุกคนหรือเปล่านะ?”
โกจิ้งที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะพูดแทรก
“เสี่ยวเฟิง คุณจะทำอะไรงั้นเหรอ? พวกเรารีบไปกันเถอะ อย่าไปคลุกคลีกับพวกเขาเลย!”
เดิมทีที่คางเมิ่งอยากให้เนี่ยเฟิงเป็นข้ออ้างของตัวเอง เพียงเพราะหล่อนคิดไม่ถึงว่าเหอเหรินเจ๋จะไม่เต็มใจ
“ไวน์ที่แพงที่สุดของที่นี่คืออะไร? แจกให้ทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่คนละขวด!”
“โอ๊ย! คุณนี่คงร่ำรวยมากใช่ไหม? ไวน์ที่แพงที่สุดของที่นี่มูลค่า 5 หมื่นหยวนเลยนะ! 5 หมื่นหยวนคุณสามารถจ่ายได้ไหมล่ะ? ทั้งยังแจกให้ทุกคนที่นี่คนละขวดอีก? คืนนี้คนที่มาดื่มอย่างต่ำก็น่าจะสักร้อยสองร้อยคนนะ ถ้าจะแจกให้คนละขวดนี่ จะต้องจ่ายเงินไป 15 ล้านกว่าหยวนเลยนะ!”
“นั่นแค่เงินเล็กน้อย ขอแค่แฟนผมดีใจ ก็ไม่เห็นเป็นไร”
เนี่ยเฟิงโบกมือ “เรียกผู้จัดการของพวกคุณมาที่นี่ให้หมด ผมจะเลี้ยงเอง”
“โอ้! ไอ้เด็กนี่ช่างกล้าหาญเสียจริง มาถึงตอนนี้แล้ว ก็ยังไม่กลัวว่าหนังวัวตัวเองจะโดนเจาะทะลุ!”
เหอเหรินเจ๋พูดอย่างเยาะเย้ย
เพราะฝั่งนี้เกิดความวุ่นวายขึ้น ดังนั้นผู้จัดการจึงรีบวิ่งเข้ามา
“เหอเหรินเจ๋ครับ ขอถามหน่อยนะครับไม่ทราบว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการคนนี้รู้จักเหอเหรินเจ๋ เพราะเหอเหรินเจ๋มักจะมาที่บาร์เติงหมิงอยู่บ่อยๆ
“ที่นี่มีคนโง่คนหนึ่ง เขาพูดว่าจะเลี้ยงแขกทุกคนที่มาดื่ม และยังให้พวกคุณนำไวน์ที่แพงที่สุดออกมา แจกเพื่อเป็นของขวัญให้ทุกคนด้วย”
เหอเหรินเจ๋พูดพร้อมกับยกคางขึ้น และมองไปที่เนี่ยเฟิง
หลังจากฟังแล้วผู้จัดการก็พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ผมทราบแล้วครับ ผมจะไล่เขาออกไป!”
ทุกคนก็หัวเราะกันอย่างร่าเริงอีกครั้ง และพวกเขาก็อยากจะดูว่าเนี่ยเฟิงจะถูกขับไล่ออกไปอย่างไร
เมื่อคางเมิ่งเห็นว่าน้องชายของตัวเองโดนรังแก ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที เห็นเพียงหล่อนลุกขึ้นยืน “ใครในพวกแกกล้าขับไล่เสี่ยวเฟิงออกไป!”
“เสี่ยวเมิ่ง อย่าปกป้องไอ้หนุ่มหน้าขาวนี้เลย ไอ้หนุ่มหน้าขาวนี้น่ะนอกจากจะพูดเกลี้ยกล่อมคุณแล้วก็ไม่มีความสามารถอะไรเลย คุณก็ดูสิว่าเมื่อครู่เขาพูดคำโกหกแบบนั้นไปได้อย่างไร! เขาอยู่กับคุณมานานขนาดนั้นแล้ว สามารถให้อะไรคุณได้บ้าง? ถ้าเขารวยขนาดนั้นจริง ทำไมถึงไม่ทำให้คุณโด่งดังล่ะ?”
เหอเหรินเจ๋รู้สึกว่าคางเมิ่งต้องโดนเนี่ยเฟิงล้างสมองไปแล้วแน่เลย
“นั่นเป็นเพราะฉันอยากทำงานอย่างตั้งใจและมีหลักเท่านั้นเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณด้วย อย่าใช้ความคิดของพวกคุณมาคาดเดาความสัมพันธ์ของฉันกับแฟน! พอแล้ว เรื่องตลกเรื่องนี้ฉันดูพอแล้ว เสี่ยวเฟิงเรากลับกัน!”
“ทำไม? คางเมิง คุณทนเห็นผู้ชายของคุณโดนรังแกไม่ได้เหรอ? แต่การที่ผู้ชายปกป้องผู้หญิงอย่างเราเป็นสิ่งที่ควรแล้วนะ ผู้ชายของเธอแม้แต่เธอเขายังดูแลไม่ได้เลย แล้วในอนาคตเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีได้ยังไงล่ะ? ”
“ใช่แล้ว ตอนนี้ผู้ชายของเธอยังต้องการให้เธอมาช่วยเลย แล้วในอนาคตถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นล่ะ เขาจะช่วยเธอได้ยังไง?”
ทุกคนต่างพากันแย่งกันพูดเยาะเย้ย
“ถ้าให้ฉันพูดนะ เป็นคุณชายเหอน่ะดีที่สุดแล้ว! เธอควรพิจารณาคุณชายเหอดูนะ คุณชายเหอน่ะทั้งหล่อทั้งรวย!”
พอสวีเหมยพูดจบก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเสียงเบา
เหอเหรินเจ๋ยกคางขึ้น และพยักหน้าอย่างโอ้อวด “ผมแข็งแกร่งกว่าเขาแน่นอน เขาไม่มีอะไรเลยนอกจากการคุยโวโอ้อวดและความยากจน!”
“ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ? ผมพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ให้คุณจัดการต่อไปไป โดยให้ทุกคนดื่มไวน์ 5 หมื่นหยวน”
เนี่ยเฟิงมองไปที่กลุ่มคนพวกนั้นอย่างเย็นชา
“แขกท่านนี้ โปรดอย่าสร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผลเลยครับ! บาร์ของเรา เดิมทีไม่ได้มีไวน์มากขนาดนั้น!”
“บาร์ของพวกคุณไม่มีไวน์มากขนาดนั้นเหรอ แล้วทำไมถึงเรียกว่าบาร์ล่ะ?” เนี่ยเฟิงเลิกคิ้ว “ในตอนนี้ผมต้องการเปิดให้ทุกคน คนละขวด บาร์ของพวกคุณไม่มีความสามารถนี้งั้นเหรอ?”
เนี่ยเฟิงเหลือบมองไปที่ผู้จัดการ และผู้จัดการคนนั้นก็สังเกตเห็น ส่วนเหอเหรินเจ๋ตอนนี้ก็ใจร้อนเป็นอย่างมาก และเขาเองก็ไม่สามารถล่วงเกินเหอเหรินเจ๋ลูกค้ารายใหญ่ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมา “ไล่เขาออกไปสะ!”
“ดูเหมือนว่าจะไม่มีความสามารถนี้จริงๆด้วย ดังนั้นคุณจึงทำได้แค่ขับไล่ลูกค้าออกไปเท่านั้น”
เนี่ยเฟิงยักไหล่ สิ่งที่เขาพูดทำให้เหอเหรินเจ๋รู้สึกไม่สบอารมณ์
“ได้ครับ! ในเมื่อคุณร่ำรวยขนาดนั้นแล้ว งั้นผมจะทำให้คุณสมหวัง! ผู้จัดการหลัวเปิดไวน์ให้พวกเขา!”
เหอเหรินเจ๋ยกคางขึ้น และผู้จัดการหลัวก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย เพราะเดิมทีที่นี่ก็ไม่มีไวน์มากขนาดนั้น
“ผมแค่ต้องการดูว่าคุณจะสามารถจ่ายเงินพวกนี้ได้หรือเปล่า!”
เหอเหรินเจ๋มองไปที่เนี่ยเฟิงและดูไม่เหมือนครอบครัวคนรวยเลย ดังนั้นเขาจึงกล่าวหาว่าเนี่ยเฟิงไม่สามารถซื้อไวน์ราคาแพงขนาดนี้ได้แน่นอน
“พวกคุณที่นี่อย่างต่ำน่าจะมี 3 ร้อยคน เพราะก่อนที่จะเปิดไวน์ผมต้องแน่ใจว่าไวน์ในราคา 5 หมื่นหยวนของพวกคุณมี 3 ร้อยขวดหรือเปล่า”
เนี่ยเฟิงเหลือบมองไปที่ผู้จัดการหลัว แล้วเห็นผู้จัดการหลัวเช็ดเหงื่อจากหน้าผาก เพราะไวน์ในมูลค่า 5 หมื่นหยวนของที่นี่มีเพียง 10 เท่านั้น มันจะมีเยอะขนาดนั้นจากไหนล่ะ?
ผู้จัดการหลัวสีหน้าดูไม่ได้เลย “ไวน์ มูลค่า 5 หมื่นล้านหยวน…เราไม่ได้มีเยอะขนาดนั้น”
“นั่นเป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆเลย”
เนี่ยเฟิงส่ายหัวอย่างลำบากใจ
เหอเหรินเจ๋และคนอื่นๆ หัวเราะเยาะและพูดว่า “คุณจงใจใช่หรือเปล่า ทั้งทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีไวน์ที่มีราคาแพงเยอะขนาดนั้นในบาร์! ดังนั้น คุณถึงได้พูดว่าจะแจก! แต่ในความเป็นจริงแล้วแค่ขวดเดียวยังไม่มีปัญญาซื้อได้! ผมคงพูดถูกนะ? เสี่ยวเมิ่ง คนขี้โวแบบนี้ คุณยังตามเขาไปเพื่ออะไร? ”
“ในเมื่อพวกคุณไม่มี งั้นผมจะหยิบโรมาเน กองติ 3 ร้อยขวดจากโรงผลิตไวน์ของผมเอง มาครับเชิญพวกคุณดื่มด้วยกัน”
เนี่ยเฟิงถอนหายใจและดูเหมือนจะพูดด้วยความทุกข์
“ไอ้หนุ่มเอ๊ย แกรู้หรือเปล่าว่าอะไรที่เรียกว่าโรมาเน กองติ? ไวน์ขวดนี้ราคาเกือบ 1.4 แสนเลยนะเว้ย!”
สวีเหมยมองบนอยู่ข้างๆ
“ผมบอกไปแล้วว่า นี่มันแค่เงินเล็กน้อย”
