บทที่ 192 กลับผิดเป็นถูก
ชิวซือมี่จ้องเลขาฯของตัวเองอย่างดุร้าย ไม่ต้องพูดหรอกฉันรู้ว่าต้องคิดหาแผนการรับมือแน่นอนอยู่แล้ว
แค่ตอนนี้ตู้ซงเชื่อในตัวเนี่ยเฟิงอย่างสุดจิตสุดใจแล้ว และชิวซือมี่เองไม่รู้ว่าควรจะกอบกู้พลิกสถานการณ์อย่างไรดี
“ออกจากที่นี่ก่อนแล้วค่อยพูดดีกว่า”
อยู่ต่อที่นี่ก็ทำได้เพียงแค่ขายหน้าเท่านั้น
หลังจากทั้งสองคนจากไป เนี่ยเฟิงก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย ซึ่งเดิมทีเขาอยากจะตบหน้าพวกเขาอย่างรุนแรงไปสักทีสองที แต่คิดไม่ถึงว่าชิวซือมี่จะหลุดลอยไปอย่างรวดเร็วขนาดนั้น
“เชิญคุณทั้งสองตามผมมาครับ”
ตู้ซงรู้ว่าภรรยาของเขาต้องการพักผ่อนร่างกายอย่างสงบในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงมีชีวิตชีวาเพียงพอ และเชิญเนี่ยเฟิงกับชิวมู่เฉิงเข้าไปในห้องรับแขกด้านข้าง
“คุณหมออัจฉริยะครับ คุณช่วยภรรยาผมไว้ และผมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบแทนคุณอย่างไรดี! ในเมื่อแฟนของคุณเคยบอกกับผมว่า อยากได้โครงการอ่าวนกยูง งั้นผมจะมอบโครงการอ่าวนกยูงให้แฟนคุณโดยตรงเลย คุณว่าดีไหมครับ?”
ชิวมู่เฉิงขมวดคิ้ว “คุณตู้คะการที่เสี่ยวเฟิงออกมือช่วย ไม่ใช่เพื่อส่งเสริมโครงการนี้ ฉันคิดว่าคุณยังต้องดูสัญญาที่ฉันนำมาให้คุณนั้นด้วย”
“มันไม่จำเป็นต้องดูแล้วครับ หมออัจฉริยะซื่อสัตย์จริงใจ! และออกมือช่วยเหลือ! แม้อยู่ในท่ามกลางความสงสัยและเสียงพูดมากมายเมื่อครู่นั้น เขาก็ยังมีความมุ่งมั่นและไม่ยอมถอย ซึ่งก็แสดงถึงบุคลิกลักษณะประจำตัวของคุณหมออัจฉริยะว่ามีความมั่นคงแล้ว! ดังนั้นไม่เป็นไรครับ! เดิมทีโครงการอ่าวนกยูงกำลังจะเชื่อมเข้ากับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ในท้องถิ่น และพวกคุณเองก็ยังเป็นหนึ่งในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ดีที่สุดที่นั่นอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาที่จะร่วมมือกับพวกคุณ”
ตู้ซงพยักหน้าอย่างจริงจังเมื่อเนี่ยเฟิงเห็นว่าตู้ซงจริงใจขนาดนั้นดังนั้นเขาจึงพูดกับชิวมู่เฉิงว่า
“มู่เฉิ่ง ในเมื่อคุณตู้มีความตั้งใจที่จะร่วมมือกับเรา เช่นนั้นเราจึงไม่ควรทำให้ความหวังดีของเขาสูญเปล่า”
การผัดวันประกันพรุ่งไม่ใช่นิสัยของชิวมู่เฉิง เดิมทีการที่หล่อนมาที่นี่ก็เพื่อเจรจากับตู้ซงเกี่ยวกับโครงการอ่าวนกยูง แต่ในเมื่อเข็นเรือตามน้ำแล้ว เช่นนั้นชิวมู่เฉิงก็จะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน ชิวมู่เฉิงจึงพยักหน้า
อันที่จริงตู้ซงก็มีความเห็นแก่ตัวอยู่เช่นกัน แม้แต่ตอนที่ภรรยาของเขาประสบอุบัติเหตุร้ายแรงขนาดนั้น ยังไม่รู้เลยว่าจะยังมีโรคที่ยังตกค้างแทรกซ้อนอยู่อีกหรือไม่ แต่ถ้าหากครั้งนี้สามารถสร้างสัมพันธ์ไมตรีกับพวกเขาได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายหลังตู้ซงก็จะสามารถขอความช่วยเหลือจากเนี่ยเฟิงได้
“ผมจะให้คนส่งสัญญามาทันที!”
ตู้ซงจึงรีบสั่งให้คนมาส่งสัญญามาทันที และทั้งสองฝ่ายก็จะเซ็นสัญญาหลังจากยืนยันว่าไม่มีปัญหาใดๆ แล้ว ชิวมู่เฉิงก็คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะราบรื่นได้ขนาดนี้
เมื่อหล่อนได้รับโครงการอ่าวนกยูงแล้ว ในใจก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แม้ว่าเงินลงทุนในโครงการนี้จะเกือบ 5 พันล้านหยวนก็ตาม
นี่ไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลยนะ
ในระหว่างทางกลับ ริมฝีปากชิวมู่เฉิงก็ยกขึ้นเล็กน้อยและฉากนี้ก็ตกอยู่ในสายตาของเนี่ยเฟิงเนี่ยเฟิงจึงยิ้มและถามขึ้นว่า
“พี่ใหญ่ ดูเหมือนพี่จะมีความสุขมากเลยนะ!”
“ก็มีความสุขมากจริงๆนิ พี่ก็คิดไม่ถึงเลยว่าตัวพี่เองจะยึดโครงการนี้ได้อย่างราบรื่น แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นความช่วยเหลือของน้องนะ ไม่เช่นนั้นการยึดโครงการนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ครั้งนี้น้องช่วยพี่ได้มากเลยนะมาพูดถึงเรื่องนี้กันเถอะ น้องอยากได้รางวัลอะไรหรือเปล่าล่ะ?”
ชิวมู่เฉิงมองไปที่เนี่ยเฟิงแวบหนึ่ง จากนั้นจึงพูดเสริมว่า
“แต่รางวัลที่น้องอยากได้ไม่เอาเหมือนกับครั้งที่แล้วนะ น้องต้องเปลี่ยนอันใหม่”
“เอ๊? ไม่สามารถเหมือนครั้งที่แล้ว แล้วมันจะไปมีความหมายอะไรล่ะครับ?
อยู่ๆเนี่ยเฟิงก็รู้สึกขาดความสนใจขึ้นมาทันที
“เสี่ยวเฟิง อย่าปากร้ายไปเลย น้องน่ะหาได้แล้ว”
“งั้นก็ได้ครับ ผมอยากได้แฟนสักคน! พี่ใหญ่พี่จะให้รางวัลนี้กับผมได้ไหมล่ะ?”
หลังจากที่ชิวมู่เฉิงได้ยินก็เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
“แฟนน่ะต้องพึ่งความตั้งใจของตัวเองไปหา และพี่คงไม่สามารถให้รางวัลนี้กับน้องได้ ดังนั้นน้องต้องเปลี่ยนอันใหม่”
“อันนี้ก็ไม่ได้อันนั้นก็ไม่ได้อีก งั้นก็ช่างเถอะครับ?”
เนี่ยเฟิงถอนหายใจอย่างน่าสงสาร ชิวมู่เฉิงไม่สามารถทนเห็นท่าทีแบบนี้ของเนี่ยเฟิงได้ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น ชิวมู่เฉิงก็รู้สึกว่าหล่อนไม่สามารถให้ท้ายเนี่ยเฟิงได้อีกต่อไป
หลังจากที่ทั้งสองกลับไปถึงที่โรงแรมท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว และพวกเขาก็สั่งอาหารพิเศษกลับบ้าน
เดิมทีชิวมู่เฉิงวางแผนกับเนี่ยเฟิงไว้ว่าวันรุ่งขึ้นเขาจะกลับไปที่เมืองจินไห่พร้อมกับเนี่ยเฟิง แต่ตู้ซงกลับบอกกับชิวมู่เฉิงในตอนนี้ ว่าจะมีงานเลี้ยงในตอนเย็น และคิดว่าจะให้นักลงทุนแต่ละคนที่ได้ลงทุนกับอ่าวนกยูงได้รู้จักกัน
สวนนิเวศวิทยาอ่าวนกยูงเป็นโครงการขนาดใหญ่มาก และโครงการนี้จะต้องดึงดูดเงินทุนด้วย
ในตอนนี้ผู้ที่กำลังติดตามโครงการนี้อยู่ก็คือตู้ซงและชิวมู่เฉิง และบริษัทอสังหาริมทรัพย์ทั้งสองแห่งก็ได้ร่วมมือกันอย่างแนบแน่น
แต่แค่ไม่ว่าอย่างไรบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขาจะมีเก่งกาจแค่ไหน ยังไงก็ต้องดึงดูดเงินทุนเพื่อทำให้โครงการนี้สำเร็จ
ดังนั้นงานเลี้ยงในคืนนี้จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องดำเนินการ
ตู้ซงยังเชิญเนี่ยเฟิงไปเข้าร่วมด้วยกันอีกด้วย
เย็นวันนั้นชิวมู่เฉิงและเนี่ยเฟิงก็มาถึงสถานที่จัดงานซึ่งตู้ซงได้พูดไว้นั่นก็คือโรงแรมควีน
เมื่อพวกเขามาถึงโรงแรมควีน ก็มีแขกมากมายมาถึงแล้ว
“โอ้! ชิวมู่เฉิง ดูท่าทางที่น่าภาคภูมิใจของเธอสิ คงจะเซ็นแบบฟอร์มนั่นกับตู้ซงแล้วล่ะสิ? ฉันควรแสดงความยินดีกับเธอสิถึงจะถูก แม้ว่าพวกเธอจะเหยียบโดนโชคดีขี้หมานั่นแล้ว แต่ฉันก็ยังต้องพูดว่ายินดีกับพวกเธอด้วยนะ”
ชิวซือมี่แต่งตัวได้อย่างงดงามหยาดเยิ้ม ราวกับผีเสื้อตัวหนึ่งที่กำลังกระพือปีกไปๆมาๆท่วมกลางฝูงชน
เมื่อชิวมู่เฉิงเห็นท่าทางแบบนั้นของชิวซือมี่แล้วก็ขมวดคิ้วอย่างไม่หยุดหย่อน “ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ได้?”
“มันแปลกมากใช่ไหมล่ะว่าทำไมฉันถึงอยู่ที่นี่ได้? แต่ขอโทษนะ ฉันได้รับเชิญให้มาก่อนน่ะ”
ชิวซือมี่พูดอยู่อย่างนั้นและกอดคนที่เดินมา มือของชายคนนั้นก็ดูสนิทสนมเป็นอย่างมาก
ชายคนนี้เป็นวัยกลางคนที่ร่างกายอ้วนท้วนสมบูรณ์ เวลาที่เขายิ้มเหมือนกับพระสังกัจจายน์เลย ศีรษะของเขาเกลี้ยงเกลา และแสงไฟบนศีรษะของเขาหากเปิดออกสามารถสะท้อนแสงได้เลย
เมื่อชายคนนั้นเห็นชิวมู่เฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆเนี่ยเฟิง ดวงตาของเขาก็ตรงแน่นขึ้นมาทันที ความงามของชิวมู่เฉิงนั้นมีความสามารถทำให้ตายคนหรือบาดเจ็บได้ และไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็จะไม่สามารถขยับตัวเดินไปไหนได้เลย
ชายคนนั้นกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก “คุณคงจะเป็นประธานชิวของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เทียนหลงใช่ไหมครับ? ผมเคยได้ยินชิวซือมี่พูดถึงคุณ”
ชิวมู่เฉิงมองไปที่ชายคนนี้แวบหนึ่งก็จำชายคนนี้ได้ในทันที และเขาก็คือผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดานักลงทุนทั้งหลายนี่เอง
ในเมืองเยี่ยนตูมีตระกูลใหญ่ทั้งหมด 5 ตระกูลด้วยกัน โดยมีตระกูลหลัน ตระกูลโหว และตระกูลหงเป็นต้น
และคนที่หัวโล้นซึ่งอยู่ตรงหน้าก็คือผู้บริหารตระกูลหงนั่นเอง โดยมีชื่อว่าหงต้าเป่า ซึ่งได้รับฉายาว่าท่านหง
ครอบครัวของหงต้าเป่าทำธุรกิจผลิตภัณฑ์แร่ โดยมีเหมืองแร่ทองคำ เงิน หยกและเหมืองแร่อีกหลายแห่ง
ดังนั้นเขาจึงทำเงินได้มากมายเช่นกัน และสำหรับหงต้าเป่าคนนี้นั้นนอกจากเงินแล้ว สิ่งเดียวที่ให้ความสนใจก็คือผู้หญิงเท่านั้น
หงต้าเป่าชอบผู้หญิงที่มีรูปร่างดี และยังชอบผู้หญิงที่มีความมั่นใจยิ่งไปกว่านั้นคือชอบผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าสวยและมีลักษณะนิสัยที่เฉพาะตัว
สำหรับความเอาอกเอาใจอย่างแข็งขันของชิวซือมี่นั้น เมื่ออ้อยเข้าปากช้างแล้วหงต้าเป่าไม่อาจปล่อยไปแน่ บวกกับการที่ชิวซือมี่เกลี้ยกล่อมหงต้าเป่าจนสับสนอลหม่านอย่างเมื่อคืนที่ผ่านมานั้นแล้ว ตอนนี้ทั้งสองคนก็เหมือนจะสนิทสนมกันอย่างมาก
เมื่อคืนที่ชิวซือมี่เป่าหูหงต้าเป่าทั้งคืนนั้น สรุปง่ายๆก็คือหล่อนใส่ร้ายป้ายสีบริษัทเทียนหลงนั่นเอง
นอกจากนี้หล่อนยังบอกกับหงต้าเป่าว่า เพราะพวกเขาใช้เส้นสายเพื่อร่วมมือกับตู้ซง โดยไม่มีความสามารถอะไรเลย และเพื่อชิวมู่เฉิงถอนหมั้นกับคนนอกคนหนึ่ง โดยไม่คำนึงถึงผลประโยชน์ของครอบครัว บุคลิกลักษณะประจำตัวของหล่อนนั้นแย่จนถึงขีดสุด ดังนั้นการที่ชิวมู่เฉิงกลายเป็นเป้าหมายที่ร่วมมือกันพัฒนาอ่าวนกยูงจึงเป็นเรื่องที่ชวนให้คนน่ากังวลมาก
