บทที่ 186 ปัญหาเล็กน้อยเท่านั้น
พวกเขาตั้งใจจะไปซาวน่าหลังอาหารเพื่อผ่อนคลายสักหน่อย แต่ไม่ได้คาดคิดว่าหยูจิงหงเป็นคนที่งานยุ่งมาก พึ่งปฏิบัติเสร็จไปหนึ่งภารกิจ ก็ต้องไปปฏิบัติต่ออีกหนึ่งภารกิจแล้ว…………..
“ขอโทษนะเสี่ยวเฟิง ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ฉันต้องจากไปก่อนแล้ว”
หยูจิงหงมองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างขอโทษเล็กน้อย
เนี่ยเฟิงส่ายหัว แต่เขาก็ถามอย่างเป็นห่วง “พี่สอง ภารกิจในครั้งนี้จะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม? ”
“คราวนี้มันไม่ใช่ไปรวบรวมข่าวกรอง จะมีเพื่อนร่วมทีมตามไปด้วย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมื่อคืนนี้ โทษฉันเองที่ประมาท ไม่ต้องกังวลนะ ไม่เป็นไรหรอก!”
หยูจิงหงยิ้มและตบไหล่ของเนี่ยเฟิงเบาๆ จากนั้นเนี่ยเฟิงถึงพยักหน้า
หลังจากหยูจิงหงจากไปแล้ว เนี่ยเฟิงก็กลับไปที่วิลล่า แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจอกับชิวมู่เฉิงที่มีสีหน้าที่มืดมนทันทีที่เขาเดินเข้าไป
“ในเมื่อคืนนี้พี่สาวของคุณทั้งหมดตามหาคุณอย่างบ้าคลั่ง และใช้จีพีเอสพิกัดตำแหน่งก็ไม่ได้ผล ตกลงเมื่อคืนนี้คุณไปไหนกันแน่?”
เนี่ยเฟิงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เพราะเมื่อคืนนี้สถานการณ์มันเร่งด่วน ดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงไม่ได้ชี้แจงให้กับพี่สาวคนอื่นๆ แต่ทำการกีดกันตำแหน่งของเขาโดยตรง ดังนั้นพวกพี่สาวจึงไม่สามารถค้นพบตำแหน่งของเขาได้
“คุณรู้ไหมว่าพวกเราเป็นห่วงคุณมากแค่ไหน?”
ชิวมู่เฉิงมองไปที่เนี่ยเฟิงด้วยความเกลียดชังที่ไม่เอาไหน “ฉันเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ? ครั้งต่อไปคุณจะไปไหนมาไหนก็บอกพวกเราสักหน่อย คุณจากไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย เราจะคิดยังไง? ”
“พี่สาวใหญ่ คุณอย่าโกรธผมนะ ในเมื่อคืนนี้เป็นผมที่…………”
แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เนี่ยเฟิงทำได้เพียงเลียริมฝีปากที่แห้ง ก้มศีรษะลง “ผมไม่รู้ว่าจะอธิบายให้พวกคุณฟังยังไง………”
“นี่ก็คือคำตอบของคุณเหรอ? หรือว่าคุณไม่รู้เหรอว่าพวกเราเป็นห่วงคุณมากแค่ไหนกัน? ”
“ผมรู้ ผม………..”
ชิวมู่เฉิงมองไปที่รูปลักษณ์ลังเลของเนี่ยเฟิง เธอก็ไม่อยากจะสอบถามอีกต่อไปแล้ว
“ช่างมันเถอะ จะว่ายังไงคุณก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และสามารถรับผิดชอบต่อเรื่องของคุณเองได้แล้ว”
ชิวมู่เฉิงกดขมับของเธอ และก็เห็นได้ชัดว่า เธอไม่ได้นอนเลยทั้งคืน และตอนนี้สีน้ำเงินสองแผ่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ไร้ที่ติของชิวมู่เฉิงอย่างชัดเจน เธอไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ขอบตาของเธอมีรอยคล้ำปรากฏขึ้นมานานแล้ว
“แต่ไม่ว่ายังไง ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกในครั้งหน้า คุณต้องแจ้งให้พี่สาวของคุณทราบล่วงหน้า เมื่อคืนนี้พวกเราไม่ได้นอนกันทั้งคืนเพื่อตามหาคุณ ตอนนี้คุณกลับมาแล้ว ก็บอกให้พวกเขารู้ว่าคุณปลอดภัย”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที และพบว่ามีหลายสายที่ไม่ได้รับและหลายข้อความที่ไม่ได้อ่านจริงๆ เขาจึงส่งข้อความเสียงเข้าไปในกลุ่มทันที
“ไอ้เด็กเวร ฉันจะฆ่าคุณ!”
“เมื่อคืนนี้ฉันไม่นอนหลับเลย ฉันกลัวมากจนกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณทั้งคืน! ”
“ต่อไปคุณบอกกล่าวอะไรสักหน่อยจะได้ไหม? เมื่อคืนนี้คุณไปไหนมากันแน่?”
ข้อความเข้ามาต่อๆ กันเหมือนจะระเบิดไปแล้ว เนี่ยเฟิงรู้สึกปวดหัวมากอย่างไม่สามารถช่วยได้ ถ้ารู้ตั้งแต่แรกเขาควรจะบอกสักคำ ว่าเขาอยู่ที่บ้านเพื่อน ใครจะรู้ว่าจะสร้างเรื่องออกมามากมายเช่นนี้
เนี่ยเฟิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบว่า “เมื่อคืนนี้ผมมีความสุขมากที่ไปเล่นที่บ้านของเพื่อน ที่บ้านของเขาอยู่แถวชานเมือง และไม่มีสัญญาณ ดังนั้นผมจึงไม่ได้ตอบกลับข้อความ ขอโทษพวกพี่สาวด้วย ผมผิดไปแล้ว!”
เนี่ยเฟิงส่งอิโมจิร้องไห้หลายตัวติดต่อกันไป พวกพี่สาวที่เห็นอิโมจิดูเหมือนจะเห็นเนี่ยเฟิงร้องขอความเมตตา เมื่อพวกเขาเห็นเช่นนี้แล้วก็ไม่สามารถตำหนิต่อไปได้อีกแล้ว
“ช่างมันไปเถอะ ในเมื่อคุณร้องขอความเมตตาแล้ว งั้นให้อภัยคุณสักครั้ง แต่ถ้าคุณไม่พูดอะไรแบบนี้อีกในครั้งต่อไป งั้นพวกเราก็จะจัดการกับคุณ!”
เนี่ยเฟิงยิ้มทันที “รับทราบ! รับทราบ! ต่อไปผมจะไม่ทำให้พวกพี่สาวโกรธเคืองอย่างแน่นอน!”
เนี่ยเฟิงเช็ดเหงื่อเย็น จากนั้นก็มองดูไปที่ชิวมู่เฉิงที่นอนหลับอยู่บนโซฟาไปแล้ว
เมื่อเห็นว่าพี่สาวเหล่านี้ห่วงใยเขามาก เนี่ยเฟิงก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ในหัวใจของเขามาก เดิมทีเขาอยากจะอุ้มตัวชิวมู่เฉิงกลับไปนอน แต่ไม่ได้คาดคิดว่าชิวมู่เฉิงจะลืมตาขึ้นมา เมื่อเขาพึ่งได้อุ้มคนขึ้นมา
ทั้งสองจ้องตากัน……………
“ปล่อยฉันลง”
ชิวมู่เฉิงออกคำสั่ง
เนี่ยเฟิงค่อยๆ ปล่อยมือลง และชิวมู่เฉิงก็ไออย่างเบาๆ “คุณกะว่าจะพาฉันไปไหน? ”
“ผมเห็นว่าพี่สาวคนโตหลับไป และคิดว่าที่นี่คงจะนอนไม่สบาย ดังนั้นผมจึงอยากจะพาคุณไปพักผ่อนสักหน่อย………..”
“ตอนนี้ฉันยังพักผ่อนไม่ได้ ฉันจะไปที่เมืองเยี่ยนตู”
เนี่ยเฟิงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง หรือว่าทางครอบครัวของโหวหย่งเกิดความคิดบ้าๆ อะไรขึ้นมาอีกแล้วเหรอ?
“พี่สาวคนโตไปที่เมืองเยี่ยนตูทำไมเหรอ? มีเรื่องอะไรที่จะต้องไปจัดการหรือ?”
“ใช่……….ไม่มีผิด”
ชิวมู่เฉิงถอนหายใจอย่างโล่งอกช้าๆ เธอเหลือบมองไปที่เนี่ยเฟิง แล้วพูดว่า “คุณคอยอยู่ที่บ้านก่อน ฉันจะขับรถไปที่เมืองเยี่ยนตูเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่ได้ ถ้าคุณขับรถตอนนี้มันเป็นการขับในช่วงที่เหนื่อยล้า คุณง่วงจนขนาดนี้แล้ว เดียวถ้าเกิดอะไรขึ้นบนทางด่วน จะทำอย่างไร?”
เนี่ยเฟิงห้ามไว้ทันที
“แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะซื้อตั๋วรถในตอนนี้”
“ผมสามารถขับรถได้ ผมทำผิดในเรื่องเมื่อคืนนี้ งั้นก็ให้ผมชดเชยบ้าง ให้ผมขับรถส่งพี่สาวคนโตไปที่เมืองเยี่ยนตูเถอะนะ!”
เนี่ยเฟิงตบหน้าอกของเขา และกล่าวด้วยความมั่นใจ
ชิวมู่เฉิงขมวดคิ้ว “คุณจะขับรถงั้นเหรอ? ”
“ใช่แล้ว คุณอย่ามองผมแบบนี้ ผมขับรถได้อย่างมั่นคง คุณไม่ต้องกังวลเลย ผมจะไปส่งคุณที่เมืองเยี่ยนตูได้อย่างปลอดภัยแน่นอน! เดียวคุณขึ้นแล้วก็สามารถพักผ่อนอย่างเต็มที่อยู่ในรถได้!”
ชิวมู่เฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่งถึงพยักหน้า “เอางั้นก็ได้ งั้นคุณก็ไปส่งฉันที่เมืองเยี่ยนตูสักหน่อยเถอะ”
หลังจากที่ชิวมู่เฉิงขึ้นรถแล้ว เนี่ยเฟิงก็ขับรถออกไป และเนี่ยเฟิงก็ถามอยู่ในรถว่า
“พี่สาวคนโตพวกเราจะไปทำอะไรที่เมืองเยี่ยนตูกันเหรอครับ? บริษัทเทียนหลงของเราไปเปิดธุรกิจถึงที่เมืองเยี่ยนตูแล้วเหรอครับ?”
“มีอยู่หนึ่งโครงการที่ฉันอยากจะไปสู้เอาสักหน่อย”
พูดตามหลักเหตุผล บริษัทเทียนหลงเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ทรงพลังที่สุดในเมืองจินไห่แล้ว อีกอย่างบริษัทเทียนหลงยังเคยร่วมมือกับ บริษัทมากมาย มีหลายบริษัทอยากจะร่วมมือกับบริษัทเทียนหลงอย่างรีบร้อน โครงการอะไรกันแน่ที่ดึงดูดความสนใจของชิวมู่เฉิงได้ขนาดนี้?
เนี่ยเฟิงขับรถไปถึงที่เมืองเยี่ยนตู เขาไม่คาดคิดว่าพึ่งได้ออกจากเมืองเยี่ยนตูไม่นานก็ได้กลับมาอีกแล้ว คราวหน้าเขาก็ซื้อบ้านอยู่ที่นี่เลยจะดีกว่า
“ฉันจองห้องพักไว้ที่โรงแรมวั่นอี๋แล้ว เราไปที่โรงแรมวั่นอี๋กันก่อน”
พวกเขามาถึงโรงแรมที่พวกเขาพักอยู่ หลังจากเก็บของเรียบร้อยแล้ว ชิวมู่เฉิงก็มองไปที่นาฬิกาของเธอ และบอกเนี่ยเฟิงว่า “ฉันจะไปพักผ่อนสักพัก บ่ายสามเรียกฉันด้วย ฉันจะไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียง”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า และกล่าวสัญญาอยู่ข้างๆ ว่า “ผมจะเป็นนาฬิกาปลุกที่ดีอย่างแน่นอน!”บทที่ 187 จะไม่มีการร่วมมือกัน
เนื่องจากในครั้งนี้บริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียงเป็นการลงทุนข้ามเมือง จึงตั้งใจที่จะแสวงหาพันธมิตรความร่วมมือในพื้นที่ของตน ซึ่งเดิมทีโครงการนี้เป็นโครงการขนาดใหญ่อยู่แล้ว หากสามารถเอาชนะโครงการสวนนิเวศวิทยาอ่าวนกยูงได้ มันก็คงจะยอดเยี่ยมมาก
ไม่น่าแปลกใจที่ชิวมู่เฉิงต้องพยายามเพื่อความร่วมมือในโครงการนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตามโครงการพัฒนามูลค่าห้าพันล้านไม่ได้เป็นอะไรในสายตาของเนี่ยเฟิงเลย หากชิวมู่เฉิงเต็มใจ เขาสามารถให้ได้มากกว่านี้
ในเมื่อชิวมู่เฉิงอยากจะต่อสู้เพื่อมัน เนี่ยเฟิงก็จะไปกับเธอ ถ้าพี่สาวรู้ว่าตัวเองเข้ามายุ่งกับเรื่องของเธอ เธอคงจะรู้สึกพ่ายแพ้อย่างแน่นอน ดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น
การนอนหลับในครั้งนี้ชิวมู่เฉิงนอนหลับได้อย่างสบายมาก แต่เนี่ยเฟิงเรียกคนตื่นขึ้นมาล่วงหน้า หลังจากชิวมู่เฉิงล้างหน้าล้างตัวแล้ว ก็พาเนี่ยเฟิง ไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียง
หลังจากไปถึงบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียง ชิวมู่เฉิงก็จัดระเบียบเสื้อผ้าของเธอ จากนั้นก็ไปที่สำนักงานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียง
ชิวมู่เฉิงเคาะประตู
“เชิญเข้ามา”
เธอเดินเข้าไป “สวัสดีนายตู้ ฉันเป็นประธานของบริษัทเทียนหลงที่นัดหมายกับคุณไว้ และฉันชื่อชิวมู่เฉิง นี่เป็นสัญญาจากบริษัทเทียนหลงของเรา โปรดคุณพิจารณาด้วย”
ชิวมู่เฉิงกล่าวและมอบสัญญาในมือของเธอไป
ผู้รับผิดชอบของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียงชื่อว่าตู้ซง
ดูอ่อนโยนเหมาะสม และชุดสูทรองเท้าหนัง แต่ก็ดูเหมือนจะเข้าหาได้ยาก
ตู้ซงหยิบสัญญาที่ชิวมู่เฉิงมอบให้ เขาเหลือบมองมัน แล้วก็พยักหน้าเล็กน้อย “นอกจากบริษัทของคุณแล้ว ยังมีบริษัทอื่นๆ ที่ส่งจดหมายแสดงความต้องการร่วมมือมาให้เราด้วย แต่ทางบริษัทของเราก็ยังต้องการพิจารณาก่อน โปรดคุณชิวกลับไปรอการติดกลับของเรา”
ชิวมู่เฉิงพยักหน้า “ขอบคุณนายตู้มากที่ให้โอกาสนี้แก่ฉัน”
ชิวมู่เฉิงเดินออกไปหลังจากมอบสัญญาแล้ว ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินเสียงเยาะเย้ยทันทีที่เธอเดินออกไป
“ฉันยังคิดว่าเป็นใคร ปรากฏว่าคือคุณเหรอ วันนี้คุณมาทำอะไรที่นี่? โอ้ฉันเข้าใจแล้ว คุณต้องมากับชิวมู่เฉิงแน่เลยใช่ไหม? ดูเหมือนว่ามาเพื่ออยากจะชิงโครงการสวนนิเวศวิทยาอ่าวนกยูง? ”
คนที่พูดไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นชิวซือมี่เอง ชิวซือมี่แต่งตัวอย่างสวยงาม และข้างเธอก็มีเลขาตามมาด้วยคนหนึ่ง
ชิวมู่เฉิงขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่เหรอ?
“ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ พี่ใหญ่!”
ชิวซือมี่พูดอย่างจงใจ “เป็นยังไง? นายตู้ได้บอกว่าจะร่วมมือกับคุณหรือไม่?”
ชิวมู่เฉิงไม่ได้พูดอะไรเลย
“ดูเหมือนว่าไม่มีแผนที่จะร่วมมือกับคุณใช่ไหม? มันตลกดี คุณอยู่ที่นี่แค่ต้องอับอายขายหน้าของตัวเองเท่านั้น เพราะคนที่ต้องการจะร่วมมือกับนายตู้นั้นคือตระกูลชิวของพวกเรา!”
ชิวซือมี่เขย่าสัญญาในมือของเธอ “โอ๊ย หรือว่านายตู้ไม่ได้บอกคุณเหรอ? โครงการนี้ได้ถูกกำหนดไว้ภายในแล้ว!”
“เสี่ยวเฟิง เราไปกันเถอะ”
ชิวมู่เฉิงรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย เมื่อได้ยินไอ้ตัวนี้ร้องเสียงดังอย่างกวนประสาทอยู่ที่นี่
ชิวซือมี่รู้สึกอับอายในครั้งที่แล้ว และตอนนี้เธอไม่ยอมใจอย่างแน่นอน เมื่อเห็นว่าพวกเขาสองคนจากไปก็รีบก้าวไปข้างหน้าทันทีและห้ามพวกเขาไว้
“จะไปไหนกันเหรอ? ในเมื่อได้มาถึงแล้ว งั้นก็ต้องดูฉันเซ็นสัญญาถึงจะถูก ทำไม? หรือว่าไม่ยอมใจเหรอ? ”
“ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ตระกูลชิวของพวกคุณ แม้แต่จะถือรองเท้าให้กับบริษัทเทียนหลงยังไม่คู่ควรเลย และไม่รู้ว่าคุณเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน?”
เนี่ยเฟิงเหล่ตาของเขา เยาะเย้ยเช่นนี้อย่างไร้ความปรานี
ชิวซือมี่สำลักเล็กน้อย โกรธขึ้นมาทันที “คุณ! คุณพูดว่าอะไรนะ!”
“หรือว่าผมพูดผิดหรือ? มันเป็นความจริงอยู่แล้ว ตั้งแต่ชิวมู่เฉิงออกจากตระกูลชิว ตระกูลชิวของพวกคุณก็ทรุดตัวลงไปเรื่อยๆ แม้จะอยู่ภายใต้การนำของคุณ ก็ไม่เห็นจะดีขึ้นเลยด้วยซ้ำ ผมว่านะคุณนายใหญ่ชิวคงจะเสียใจทีหลังจนลำไส้เป็นสีเขียวไปหมดแล้วใช่ไหม?”
“หึ! ตอนนี้คุณปากแข็งเหมือนเป็ดตาย ถ้าธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของตระกูลชิวของเราแย่ขนาดนั้น เราจะได้รับสัญญาฉบับนี้ของนายตู้ได้อย่างไร!”
ชิวซือมี่สะบัดผมของเธอ “ยังไงก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดกับคนพ่ายแพ้อยู่ดี!”
“นั่นเป็นเพราะคุณพูดเอาชนะผมไม่ได้”
“คุณ!”
ชิวซือมี่กัดฟันด้วยความโกรธ “อย่าคิดว่าคุณเป็นคนที่พูดเก่งก็คือคนที่ยอดเยี่ยม ในเรื่องของธุรกิจไม่ใช่จะได้มาแค่ใช้ปากพูดเท่านั้น แต่ต้องปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความจริงใจ! คนอย่างพวกคุณยังอยากจะเซ็นสัญญางั้นหรือ? หึ!”
“นั่นมันก็แปลกจริงๆ เลย ดูเหมือนว่าคุณก็ไม่จริงใจเลย ถ้านายตู้เห็นคุณที่เป็นแบบนี้และยังอยากจะเซ็นสัญญากับคุณอีก งั้นสมองของเขาก็อาจจะถูกน้ำท่วมไปแล้ว”
ชิวซือมี่บีบกำปั้นของเธอแน่น “ถุย! รอดูแล้วกัน!”
ชิวซือมี่เดินเข้าไปหลังจากพูดจบ และจงใจที่จะไม่ปิดประตู ราวกับว่าเธออยากจะให้พวกเขาสองคนเห็นว่าตัวเองจะเซ็นสัญญากันอย่างไร
แม้ว่าเนี่ยเฟิงจะไม่ได้เดินไปที่ประตู แต่เขาก็ได้ยินสิ่งที่ข้างในนั้นพูดคุยกัน
“นายตู้ นี่เป็นนักแพทย์นานาชาติที่ฉันนัดมาโดยเฉพาะ—–โรเบิร์ต ทักษะทางการแพทย์ของเขาเป็นที่รู้จักกันดีทั่วทุกมุมโลก และคิดว่าเขาคงมีความสามารถในการคืนความอ่อนเยาว์ และทำให้ภรรยาของคุณฟื้นฟูขึ้นมาได้!”
ทันใดนั้นเนี่ยเฟิงก็ตระหนักได้ว่า ไม่น่าแปลกเลยที่ชิวซือมี่จะสาบานว่าเช่นนั้นได้ ปรากฏว่าภรรยาของตู้ซงมีปัญหาอยู่
ตู้ซงขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”
“นายตู้รักภรรยาตัวเองเหมือนชีวิต แน่นอนว่าเราก็รู้ดี”
ชิวซือมี่พร้อมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “เป็นเรื่องยากสำหรับการนัดหมายคุณหมอโรเบิร์ตได้ ไม่รู้ว่าตอนนี้นายตู้ว่างหรือไม่?”
ใบหน้าของตู้ซงดูเหมือนจะมีความสนใจเล็กน้อย และเขาถึงพยักหน้าอย่างช้าๆ
เมื่อชิวซือมี่เห็นฉากนี้เธอก็รู้ว่าตัวเองมีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว! เธอแอบให้กำลังใจกับตัวเอง ในความเป็นจริงชิวซือมี่รู้เรื่องนี้เพราะได้มาจากตอนที่คุยกับคนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียง
ก่อนหน้านี้เธอก็ได้จงใจเข้าหากับผู้บริหารระดับสูงของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียงมานานแล้ว เช่นเดียวกับผีเสื้อตัวหนึ่ง ที่มักจะบินไปมาอยู่ท่ามกลางอผู้บริหารระดับสูงของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียง เพียงเพื่อจะสืบสวนความชอบของตู้ซง ในตอนแรกชิวซือมี่ตั้งใจจะหลอกล่อตู้ซง
แต่ตู้ซงคนนี้ไม่ได้ให้โอกาสแก่ชิวซือมี่เลย และชิวซือมี่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยหนี แต่ก็ได้รับเบาะแสที่เป็นประโยชน์อยู่บ้าง
เธอได้ข่าวว่าตู้ซงอยากจะนัดหมายกับนายโรเบิร์ตเมื่อปีที่แล้ว แต่ในเวลานั้นนายโรเบิร์ตกำลังปราศรัยอยู่ในประเทศอื่น เพราะเหตุนี้จึงไม่มีเวลาตอบกลับตู้ซงเลย
ตระกูลชิวจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อเชิญนายโรเบิร์ตมา โดยหวังว่าจะใช้นายโรเบิร์ตเพื่อมอบความประทับใจที่ดีให้กับตู้ซง หากพวกเขาสามารถเอาชนะโครงการอ่าวนกยูงได้จริงๆ งั้นตระกูลชิวของพวกเขาก็จะพลิกผัน!
ตอนที่ตู้ซงและชิวซือมี่เดินออกไป รอยยิ้มที่ท้าทายปรากฏบนใบหน้าของชิวซือมี่
“ในเมื่อทักษะทางการแพทย์ของนายโรเบิร์ตยอดเยี่ยมมากขนาดนั้น งั้นเราก็ตามไปดูด้วยกันสักหน่อยดีกว่า ถึงไม่สามารถทำการค้าร่วมกันได้แต่ก็ต้องไม่ทิ้งความชอบธรรมที่มีต่อกัน และพวกเราก็หวังว่าจะได้ไปเยี่ยมคุณนายหญิงของท่านด้วย”
เนี่ยเฟิงพูดอย่างไม่เร่งไม่รีบ ตู้ซงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธ
แน่นอนว่าชิวซือมี่ก็สนุกกับมันอยู่ดี ยังไงพวกเขาก็กำลังจะพ่ายแพ้แล้ว ซึ่งจะทำให้พวกเขาเห็นว่าพวกเขาพลาดโครงการนี้ไปได้อย่างไร!
พวกเขาทั้งหมดมาถึงที่บ้านพักรักษาของตระกูลตู้ ซึ่งเป็นสถานพยาบาลตระกูลตู้ที่ตู้ซงจัดตั้งขึ้นมาเพื่อภรรยาของตัวเองโดยเฉพาะ และสถานพยาบาลของตระกูลตู้เปิดให้เฉพาะคนในตระกูลตู้เท่านั้น
สถานที่จัดตั้งแห่งนี้เงียบสงบมาก และเหมาะสำหรับการพักรักษาตัวอย่างมาก
ตู้ซงพาพวกเขาไปที่ห้องพักรักษาตัวของภรรยาเขา
ในขณะนี้ ทีมแพทย์ของโรเบิร์ตก็มาแล้วด้วย
ชิวมู่เฉิงเชื่อใจเนี่ยเฟิงมาก ดังนั้นเธอจึงนอนหลับไปเลย
และในเวลานี้เนี่ยเฟิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา “ตรวจสอบดูสักหน่อยว่าโครงการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียงเปิดตัวเมื่อเร็วๆ นี้นั้นคือโครงการอะไร”
หลังจากนั้นไม่นาน เนี่ยเฟิงก็ได้รับข้อมูลว่า บริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียงกำลังวางแผนที่จะพัฒนาสวนนิเวศวิทยาอ่าวนกยูงในเมืองจินไห่ สวนนิเวศวิทยาอ่าวนกยูงครอบคลุมพื้นที่กว่าสองพันเอเคอร์ตามแนวชายฝั่ง
และการลงทุนด้านงบประมาณของโครงการทั้งหมดมีมูลค่าถึงห้าพันล้านเลยทีเดียว
บริษัทอสังหาริมทรัพย์จี๋เสียงเป็นหนึ่งในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเยี่ยนตู พวกเขามีเงินทุนที่แข็งแกร่งมาก และทำงานได้อย่างรวดเร็วและมีคุณภาพมาโดยตลอดเวลาที่ผ่านมา
