บทที่ 198 การล้มละลายในคืนเดียว
เป็นถึง 1 ใน 5 ตระกูลใหญ่ของเมืองเยี่ยนตูเลยนะ ยังกล้ามาอวดดีต่อหน้าเขาอีก ช่างรนหาที่ตายเสียจริง
มุมปากของเนี่ยเฟิงยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นจึงอาบน้ำแล้วนอนหลับฝันดี
ในวันรุ่งขึ้น สื่อข่าวใหญ่ๆในเมืองเยี่ยนตูต่างก็พากันแข่งรายงานข่าว ว่าผู้ก่อตั้งเหมืองแร่หงซื่อของ 5 ตระกูลมหาเศรษฐีได้เปลือยกายพร้อมกับก้าวไปข้างหน้า 3 ก้าวและโค้งคำนับกลับใจ
หงต้าเป่าร้องไห้พร้อมกับบอกว่าเขาผิดแล้ว และยังพูดอีกว่าเขาได้ทำความผิดไว้มากมาย หวังว่าทุกคนจะให้อภัยเขา
ทุกๆวันชิวมู่เฉิงจะดูข่าวอยู่เสมอ เมื่อเห็นข่าวนี้ก็อดตกใจไม่ได้ “เสี่ยวเฟิง มาดูนี่สิ นี่ไม่ใช่หงต้าเป่าหรอกเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกับเขา?”
เนี่ยเฟิงที่กำลังน้ำเต้าหู้ ด้วยท่าทางเหมือนเด็กดีนั้น “ใช่ครับ เขาเป็นอะไรไปครับ? บางทีคงค้นพบคุณธรรมแล้วมั้งครับ?”
ชิวมู่เฉิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หล่อนจึงหาข่าวเกี่ยวกับเหมืองแร่หงซื่อ และพบว่าหุ้นของเหมืองแร่หงซื่อได้หยุดลงแล้ว องค์กรใหญ่ขนาดนั้น ทำไมถึงได้ล่มสลายลง!
มันเหมือนกับว่าฝันไปในชั่วข้ามคืนเลย
บริษัทของชิวมู่เฉิงยังไม่ได้จดทะเบียน ดังนั้นแม้ให้ความสนใจกับตลาดหุ้นยังให้ความสนใจได้แค่กับหุ้นที่มีชื่อเสียงเท่านั้น
ถึงแม้จะไม่เคยไปดูอย่างจริงจัง แต่ชิวมู่เฉิงก็รู้ดีว่าทรัพย์สินของเหมืองแร่หงซื่อนั้นมีมากมายและมั่นคงมาก แค่ในชั่วข้ามคืนก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว มันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหรือเปล่า?
เนี่ยเฟิงเหลือบมองความอัปยศอดสูของหงต้าเป่าไปแวบหนึ่ง ก็อดหัวเราะไม่ได้ มันช่างน่าขบขันเสียจริงเลย
แต่ตอนที่หงต้าเป่าบีบคั้นคนอื่น ก็ไม่ได้ประพฤติตัวดีเหมือนอย่างตอนนี้นี่นา
บริษัทของหงต้าเป่า เพียงแค่วันเดียวก็ติดหนี้หนักขนาดนี้แล้ว เขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากประกาศการล้มละลาย
เขาจึงออกมาขอความเมตตาเพื่อปกป้องตัวเอง และต้องขายเหมืองของเขาเพื่อคืนเงิน
เนี่ยเฟิงให้สำนักมังกรรับช่วงต่อจากบริษัทหงต้าเป่า เพราะหงต้าเป่าโดนเจ้าหนี้บีบบังคับให้หนีไปอย่างเศร้าหมอง
หงต้าเป่ารู้ว่าตนเองโดนเนี่ยเฟิงวางแผนไว้ เพียงแต่เนี่ยเฟิงเป็นใครกันแน่ โดยในตอนนี้เขาเองก็ยังไม่รู้เลย ซึ่งไอ้หมอที่สามารถออกคำสั่งฆ่าเขาได้ และทำให้คนได้ยินก็รีบลงมือทำทันทีนั้น จะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
หงต้าเป่าใจสั่นสะท้าน และไม่ว่าอย่างไรเขาก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมากและไม่สามารถทนต่อไปได้ ดังนั้นเขาจึงมาที่ตระกูลเหอ
“พี่ใหญ่ครับ นี่ผมเอง!”
ตอนนี้หงต้าเป่าก็เหมือนกับคนน่าสมเพชเวทนาเขากลัวว่าศัตรูเหล่านั้นจะมาหาเขาถึงที่
ตระกูลเหอ เป็น 1 ใน 5 ตระกูลใหญ่ของเมืองเยี่ยนตู
เหอคุนคุณชายใหญ่แห่งตระกูลเหอและหงต้าเป่าเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันมาตั้งแต่แรก และในตอนนี้ก็ยังคงเป็นเพื่อนร่วมกินร่วมดื่มกันอยู่
เมื่อเหอคุนเห็นว่าหงต้าเป่ามาแล้ว ก็พูดอย่างอดหัวเราะไม่ได้ว่า
“ตาหง นี่นายไปล่วงเกินใครมากันเนี่ย? ทำไมถึงได้ตื่นตระหนกขนาดนี้?”
“พี่ใหญ่ พี่อย่ามาแซวผมอีกเลย! ผมยังไม่รู้เลยว่าไอ้หมอนั่นทำได้ยังไงกัน! แม่งเอ๊ย แม้แต่บ้านผมยังไม่กล้ากลับเลย! ”
หงต้าเป่าทำหน้าบึ้งอย่างน่าสมเพช
“ในเมื่อนายเรียกฉันว่าพี่ใหญ่แล้ว งั้นฉันจะช่วยนาย สืบดู แต่นายก็รู้แล้วว่าพี่น้องกันแท้ๆ ยังคิดบัญชีกันได้”
หงต้าเป่าจึงรีบส่งสัญญาแลกเปลี่ยนให้ทันที “ผมไม่มีอะไรแล้ว เหมืองทองคำที่เหลือนี้ก็ถือว่าเป็นการแสดงความเคารพของผมต่อพี่ใหญ่แล้วกัน!” พี่ใหญ่พี่ต้องแก้แค้นให้ผมนะ! คนแซ่เนี่ยคนนั้นพี่อย่าปล่อยมันไปเด็ดขาดนะ!”
เมื่อเหอคุนเห็นสัญญาแลกเปลี่ยนนี้ มุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ได้สิ! ไม่มีปัญหาแน่นอน! มอบให้พี่ใหญ่น่ะมันถูกแล้ว!”
“เนี่ยเฟิง! ฉันจะไม่ปล่อยให้แกตายดีแน่! ”
หงต้าเป่ากำหมัดแน่น แล้วพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
และเรื่องการล้มละลายของหงต้าเป่านั้น ก็ดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆในเมืองเยี่ยนตูเช่นกัน
“คุณนายครับ เรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนี่ยเฟิง”
ในอาคารสไตล์ยุโรปที่หรูหรา คุณนายหลันผู้สุภาพเป็นสง่าเลิศล้ำผกำลังเขียนตัวอักษรที่ว่า “สงบดั่งสายน้ำ” น้ำหนักในการกดปากกาก็หนักขึ้น จนตัวอักษรเหล่านั้นถูกทำลายไปในทันที
“แน่นอนว่าค่อนข้างมีความสามารถเลยทีเดียว และมันก็ไม่น่าแปลกใจอะไร ดังคำกล่าวที่ว่า พ่อเป็นเสือลูกไม่เป็นหมา แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ต้องกำจัดเขาให้ได้”
คุณนายหลันหรี่ตาลง “ให้น้องสาวกับพี่เขยต่อสู้อย่างนั้น จัดการเป็นยังไงบ้างแล้ว?”
“ทีมนักฆ่ากำลังเดินทางมาแล้วครับ”
“รีบๆหน่อยล่ะ ฉันไม่ได้มีความอดทนขนาดนั้น”
คุณนายหลันเหลือบมองตัวอักษรที่หล่อนเขียนและได้ทำลายไปนั้นก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า
บ่ายวันนี้ เนี่ยเฟิงจะไปที่สถานพักฟื้นผู้ป่วยตระกูลตู้ สถานการณ์ตอนนี้ของฟางหัวก็ดีขึ้นมากแล้ว แม้ว่าร่างกายจะยังอ่อนแออยู่ แต่ก็ยังมีเรี่ยวแรง และสามารถพูดได้บ้างแล้ว
เมื่อเนี่ยเฟิงนำเข็มฝังเข็มออกแล้ว ก็จะตรวจสอบอีกครั้ง และหลังจากที่เขาแน่ใจว่าไม่มีปัญหาแล้วก็พยักหน้า “พักผ่อนให้ดีๆไปสักเดือนหนึ่ง คุณก็จะสามารถฟื้นตัวให้เป็นเหมือนเดิมได้แล้วครับ”
“ขอบพระคุณคุณหมออัจฉริยะที่ช่วยชีวิตนะครับ!”
ตู้ซงแสดงความขอบคุณอีกครั้ง “คุณหมออัจฉริยะครับ ผมไม่รู้ว่าควรใช้อะไรตอบแทนคุณดีแต่หลังพัฒนาอ่าวนกยูงแล้ว และฮอลิเดย์วิลล่าที่ผมสร้างไว้ก็จะมอบให้กับคุณหมออัจฉริยะเป็นของขวัญในการขอบคุณนะครับ!”
เนี่ยเฟิงลังเลไปครู่หนึ่ง “ช่างเถอะครับ”
ฮอลิเดย์วิลล่าแบบนี้ ผมมีแล้วทั่วโลก ซึ่งมันมีเยอะมากจนเนี่ยเฟิงนับแทบไม่ไหวแล้วครับและเนี่ยเฟิงเองก็ขี้เกียจจนไม่สามารถไปจัดการได้แล้ว
แต่ตู้ซงกลับไม่ยอมปฏิเสธและต้องให้เนี่ยเฟิงรับไปให้ได้ ดังนั้นเนี่ยเฟิงจึงทำได้แค่ยอมรับไป
เนื่องจากการสร้างอ่าวนกยูงชิวมู่เฉิง จึงต้องกลับไปที่เมืองจินไห่
ตามความคิดที่ทำอะไรแล้วก็จะทำให้ถึงที่สุดของเนี่ยเฟิงนั้น เขาจึงตัดสินใจอยู่ต่อที่เมืองเยี่ยนตูอีกสองสามวัน
บวกกับที่เขาอยากไปหาหลันหยิงและโหวฟู่กุ้ยเพราะใบรายชื่อนั้น เขาจึงกลับไปอย่างรวดเร็วขนาดนั้น
คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่ฟ้ามืดแล้วก็มีสายโทรเข้ามา
“เสี่ยวเฟิง อยากออกไปเที่ยวกับพี่สาวไหม? พี่สาวจะแนะนำสาวๆให้!
คนที่พูดนั้นไม่ใช่คนที่ไหน แต่คือคางเมิ่งนั่นเอง
เนี่ยเฟิงอดสงสัยไม่ได้ “ไม่ใช่ว่าพี่ถ่ายทำภาพยนตร์อยู่เหรอครับ?”
“ถ่ายเสร็จแล้ว! และตอนนี้พวกเราก็กำลังไปเที่ยวที่บาร์เติงหมิงของเมืองเยี่ยนตูอยู่ อยากจะมาเที่ยวกันไหม?”
คางเมิ่งคิดว่าตอนนี้เนี่ยเฟิงคงจะยังอยู่ที่เยี่ยนตู “ถ้าน้องมาก็มาเงียบๆนะ อย่าให้พี่ใหญ่รู้ ไม่งั้นพี่ใหญ่จะหาว่าพี่พาน้องไปทำเรื่องไม่ดีแน่!”
เนี่ยเฟิงรู้สึกเป็นห่วงคางเมิ่ง เพราะหล่อนสวยอยู่แล้ว และบาร์ก็ยังเป็นสถานที่มีทั้งคนดีและคนเลวอยู่ปะปนกันอีก เขาจึงกังวลว่าคางเมิ่งจะโดนรังแก
“ก็ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
เนี่ยเฟิงพูด พร้อมกับขับรถไปที่บาร์เติงหมิง
บาร์เติงหมิงเป็นบาร์ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเยี่ยนตู ทั้งยังเป็นบาร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขตนั้นทั้งหมด และครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ โดยมีเน็ตไอดอลพร้อมกับดาราหลายคนก็ชอบมาเช็กอินที่นี่ด้วย
หลังจากที่เนี่ยเฟิงเข้าไปแล้ว เขาก็หาคางเมิ่งเจอได้อย่างง่ายดาย
หลังจากที่คางเมิ่งเห็นเนี่ยเฟิงมาถึง หล่อนก็จงใจคว้าแขนของเนี่ยเฟิงไว้แล้วยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ขอแนะนำแฟนของฉันให้ทุกคนได้รู้จักนะ! นี่คือแฟนของฉันเนี่ยเฟิง!”
คนที่อยู่ในงานยังมีไม่น้อยเลย ซึ่งทั้งชายและหญิงที่มีสวยหล่อพราวเสน่ห์
“ว้าว คางเมิ่ง ครั้งก่อนที่ดูไลฟ์สดของเธอน่ะ แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามายุ่งนั้น ใช่เขาคนนั้นหรือเปล่า?”
“คิดไม่ถึงเลยนะ! ก่อนหน้านั้นเธอบอกว่าเธอไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ?”
เนี่ยเฟิงเงยหน้ามอง นี่ไม่ใช่นางเอกเบอร์1 และเบอร์3 ในเรื่อง《ชิงผิงเลิก》เหรอ? เขารู้สึกประทับใจ
“สวัสดีครับ”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าให้พวกหล่อน ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเหตุใดคางเมิ่งถึงได้แนะนำตัวเช่นนี้ แต่เขาก็ให้ความร่วมมือดีมาก
“เห็นแล้วใช่ไหม!” ฉันบอกแล้วว่า แฟนของฉันน่ะดีกว่าเหอเหรินเจ๋เป็นร้อยเท่าเลย!”
คางเมิ่งหยิบมือถือขึ้นแล้วดึงเนี่ยเฟิงมาถ่ายเซลฟี่อย่างชอบใจ
“ดูๆแล้วก็ไม่เลวเลยจริงๆ หน้าตายังหล่อเหลากว่านักแสดงหลายคนเลยนะ”
นางเอกหมายเลขหนึ่งชื่อสวีเหมย หล่อนดูสวยหวาน แต่ไม่ใช่ประเภทเดียวกันกับคางเมิ่ง
ขณะที่พวกหล่อนกำลังหยอกล้อเนี่ยเฟิงอยู่นั้น แชมเปญทาวเวอร์ก็ถูกยื่นมา
“สวัสดีครับ นี่คือแชมเปญทาวเวอร์ที่คุณชายเหอมอบให้คุณคางเมิ่งครับ!”
ใบหน้าของคางเมิ่งก็มืดครึ้มลงทันที หล่อนกลอกตาอย่างไม่พอใจ “ทำไมถึงมีเขาทุกที่เลย! น่าเกลียดมากเลย! ฉันไม่เอา! เอามาให้ฉันถือไปเอง! ”
