“นายไม่รู้หรือว่าอะไรเรียกว่ากระต่ายเจ้าเล่ห์มีสามรัง ฉันจะเชื่อนายได้อย่างไร”
เนี่ยเฟิงพูด เขาหยิบกระเป๋าเดินทางขึ้นมาในมือ “กระเป๋าใบนี้ไม่กันน้ำ ถ้านายอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาสินค้า งั้นฉันจะกระโดดลงไปในน้ำพร้อมกับสินค้าล็อตนี้ ทุกคนอย่าอยู่ดีเลย”
ดวงตาของเย่หลังกระตุก พูดตามตรงเขาต้องการฆ่าผู้ชายคนนี้ด้วยการยิงนัดเดียว แต่เขายังไม่ได้รับเงิน และต้องการสินค้าชุดนี้จริงๆ
เขาพยายามเพื่อที่จะได้สินค้านี้นี่เขาจะขาดทุนจริงๆเหรอ? ถังต้าสงรู้ดีว่าสินค้ากลุ่มนี้หมายถึงอะไร เมื่อเห็นเนี่ยเฟิงถือกระเป๋าเดินทาง กำลังจะกระโดดลง เขาก็กังวลในทันใด “โอเคๆๆๆ เราจะให้เงินคุณ! นายให้สินค้ากับฉัน!”
“คุณนับมันเอง!” เนี่ยเฟิงขู่
เย่หลังถอนหายใจอย่างช้า ๆ เงินนี้เป็นเงินปลอมที่เต็มไปด้วยกระดาษขาว เงินเพียงปึกเดียวเท่านั้นที่เป็นเงินจริงและไม่มีอะไรอื่น
เย่หลังขยิบตาให้ถังต้าสง ถังต้าสงพยักหน้า เปิดกล่องอย่างสั่นๆ และหยิบเงินออกมาเพื่อแสดงให้เนี่ยเฟิงเห็น
“เปิดกล่องอื่นด้วย!”
ตอนนี้คือฤดูใบไม้ร่วง อุณหภูมิที่แตกต่างกันระหว่างช่วงเช้าและเย็นก็มาก ถ้าวันนี้ยังมีหมอกอยู่ ก็อาจกล่าวได้ว่าค่อนข้างหนาว แต่ในสภาพอากาศนี้ ถังต้าสงรู้สึกเหมือนเขากำลังเหงื่อออก
เขาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก และหยิบเงินขึ้นมาอีกกองหนึ่งด้วยความประหม่าเล็กน้อย แต่ไม่นับ เพราะมันเต็มไปด้วยกระดาษสีขาว ไม่ว่าจะนับยังไง มันก็ยังคงเป็นกระดาษสีขาว
“นับสิ! นายจะนิ่งทำไม!”
เนี่ยเฟิงรู้ว่าพวกเขาจะมีเล่ห์เหลี่ยม และแน่นอนว่าเย่หลังตัดสินใจที่จะเสี่ยง!
“บูม!”
เย่หรูเสว่และหมิงอี๋หานซึ่งซุ่มโจมตีอยู่ไกลๆ ต่างก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืน! “ลงมือ!”
แม้ว่าเนี่ยเฟิงจะยังไม่ได้ส่งสัญญาณ แต่กระสุนปืนนี้เป็นสัญญาณที่ชัดเจนที่สุดแล้ว!
หัวใจของเย่หรูเสว่สั่นกังวล!
“เสี่ยวเฟิง! นายต้องห้ามเป็นอะไรนะ!” เย่หรูเสว่กัดฟันและพูดในใจ
เนี่ยเฟิงคล่องแคล่ว กันตัวเองด้วยกระเป๋าเดินทาง และกระสุนก็กระทบกระเป๋าเดินทาง
เย่หลังพาคนมาจำนวนมาก กระสุนปืนดูเหมือนจะเป็นคำสั่ง และทุกคนก็เริ่มลงมือ!
เรือนี้ก็ใหญ่เพียงเท่านี้ หลายคนก็รุมกัน เรือก็จมลงไปในน้ำทันที!
“อย่าปล่อยให้เขาโยนของลงในน้ำ! จับเขา!”
ถังต้าสงตบต้นขาอย่างกระตือรือร้น!
กลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลินหลายคนแสดงอาวุธออกมา พวกเขาแสดงท่าทีดุเดือด และอาวุธของพวกเขาก็อันตรายถึงตาย!
อ้างตามความจริง คนธรรมดาไม่สามารถรับมือกับพวกเขาได้! แต่เนี่ยเฟิงที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่กลัว และยังใช้ท่าล็อกคอ! ความเร็วนั้นทำให้ผู้คนต่างตะลึง!
ทำได้อย่างไร? !
“ครึก!”
เนี่ยเฟิงหักแขนของคนที่รีบพุ่งเข้ามาก่อนหน้านั้นอย่างโหดเหี้ยม!
เมื่อมองไปที่สมาชิกในทีมที่กำลังต่อสู้กับเนี่ยเฟิง เย่หลังก็ถอยออกมาโดยไม่รู้ตัว มีบางอย่างผิดปกติ! ผู้ชายคนนี้จะชัดเจนขนาดนี้ได้ยังไง?
เย่หลังนั้นแม่นยำมากในการมองดูผู้คน สำหรับคนอย่างเนี่ยเฟิง เย่หลังรู้สึกว่าเขาไม่น่าจะเป็นศิลปะการต่อสู้ได้ แต่ตอนนี้ เนี่ยเฟิงกำลังแสดงศิลปะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา!
“นายเป็นใครกันแน่!” เย่หลังยกปืนพกขึ้นและยิงไปที่เนี่ยเฟิง โดยไม่สนใจว่ากลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลินที่ยังคงต่อสู้อยู่จะถูกยิงหรือไม่!
เย่หลังเดิมเป็นคนแบบนี้ เขาจะสนใจเรื่องชีวิตและความตายของคนอื่นทำไม? เฉพาะชีวิตและความตายของตัวเองเท่านั้นที่สำคัญที่สุด!
“ฉันเป็นใครนายยังไม่รู้อีกเหรอ”
เนี่ยเฟิงดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นคนละคน เห็นเพียงแค่ว่าเขาหยิบมีดของสมาชิกในทีมอย่างเบา ๆ “นายหาฉันมาตลอดเลยไม่ใช่เหรอ? ศัตรูที่ฆ่าน้องชายของนาย!”
“อะไรนะ?!”
เย่หลังเบิกตากว้าง “เนี่ยหนิว? เนี่ยเฟิง! นายคือ เนี่ยเฟิง! นายโกหกฉัน!” ดวงตาของเย่หลังเป็นสีแดง เขาน่าจะนึกได้ตั้งนานแล้ว!
“นายมันโง่เอง” เนี่ยเฟิงฆ่าสมาชิกในทีมสองคนอย่างหมดจด แม้ว่าสมาชิกเหล่านี้จะยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงนั้นเป็นผู้อัจฉริยะสุดฝีมือที่สามารถต่อสู้กับกรมทหารหนึ่งกรม
เนี่ยเฟิงแค่ใช้สองท่าสมาชิกในทีมเหล่านี้ก็ล้มลงกับพื้น และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป
ถังต้าสงอดไม่ได้เมื่อเห็นฉากนี้ เขาคิดว่าเนี่ยเฟิงจะตกลงง่าย แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น
“ถ้าไม่ล่อนายให้ติดกับดัก นายจะปรากฏตัวอย่างเชื่อฟังได้อย่างไรล่ะ? ฉันว่านะนายนี่มันขายขี้หน้าจริงๆ ในฐานะหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลิน แต่กลับขี้ขลาดไม่กล้าออกมาเผชิญข้อเท็จจริง”
เนี่ยเฟิงเกร็งกล้ามเนื้อและกระดูกของเขาแล้วเตะกล่องออกไปข้าง ๆ “รู้สึกดีใช่มั้ยที่เสียฮูหยินเสียซ้ำขุนศึก?”
“เนี่ยเฟิง!” เย่หลังกัดฟันและมองดูเนี่ยเฟิงด้วยความรังเกียจและไม่พอใจ เขาต้องการจะฆ่าเขาตอนนี้!
“เรียกฉันทำไม?” เนี่ยเฟิง ยิ้ม “จริงๆแล้ว ฉันมีโอกาสมากมายที่จะฆ่านาย แต่ผู้หญิงของฉันบอกว่าอยากจะจับนายด้วยมือของเธอเอง ดังนั้นฉันเลยคิดว่าช่างมันเถอะ ฉันให้โอกาสนายมีชีวิตรอดเป็นไง?”
เย่หลังไม่เชื่อว่าเนี่ยเฟิงจะใจดี “นายต้องการทำอะไรกันแน่?”
เย่หลังยังคงถือปืนพกและชี้ไปที่เนี่ยเฟิง เป็นเพราะว่าเขายิงปืนหลายนัดในเมื่อกี้ ดังนั้นตอนนี้กระสุนในปืนพกไม่เพียงพอ เดิมทีคิดว่าเขานำคนจำนวนมากมาพอที่จะจัดการกับเนี่ยเฟิงแล้ว แต่ไม่คิดว่าเนี่ยเฟิงกลายเป็นฆาตกรที่ฆ่าน้องชายของเขา!
“ใครจ้างให้นายเอาชีวิตฉันไป?” เนี่ยเฟิงหรี่ตาลง “นั่นคุณนายหลันหรือเปล่า?”
เย่หลังเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “นายอยากรู้ความจริงเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมในทะเลมั้ย?”
เป็นเรื่องธรรมชาติ จุดประสงค์หลักของการกลับมาครั้งนี้คือการตามหาตัวฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่ของเขา ตอนนี้ความจริงปรากฏแล้ว
เขารู้จากตระกูลเฉินว่าชายผู้อยู่เบื้องหลังแผนคือคุณนายหลัน แต่คุณนายหลันนี่ใคร? ทำไมเธอถึงทำเช่นนี้? ตอนนี้ก็ส่งนักฆ่าจำนวนมากมา เขาต้องหาคำตอบว่าใช่เธอหรือเปล่าที่ต้องการปลิดชีพตัวเอง
“นายอย่าคิดว่าจะได้รู้เลย! ฮ่าๆๆ เพราะนายจะไม่มีวันพบเธอ!” เย่หลังยิ้มอย่างเย็นชา แล้วยิงเนี่ยเฟิงเข้าที่หัว!
แต่เนี่ยเฟิงนั้นว่องไวและเขารอดจากกระสุน!
เหตุผลที่เย่หลังสามารถเป็นหัวหน้าทีมได้ แน่นอนว่าเก่ง หลังจากที่เขายิงแล้ว เขาก็เตะถังต้าสง ถังต้าสงถูกเตะและเซโดยไม่ได้บอกให้รู้ล่วงหน้า เขาก็ล้มลงต่อหน้าเนี่ยเฟิง และเขาปิดกั้นเส้นทางของเนี่ยเฟิง!
เนี่ยเฟิงยกมีดบินในมือของเขาและเขวี้ยงมันไปทางเย่หลัง!
หลังจากที่เย่หลังเตะถังต้าสงลง เขาก็หันหลังและวิ่งไป แต่เขาไม่คิดว่าเนี่ยเฟิงจะเร็วกว่า! มีดบินนั้นปักลงไปในน่องของเย่หลังโดยตรง! เย่หลังอ้าปากด้วยความเจ็บปวด แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นคนซาดิสม์!
เขาดึงมีดบินออกมา หันกลับมาแล้วยิงสองนัดเป็นที่กำบัง แล้ววิ่งไปข้างหน้าต่อ!
เนี่ยเฟิงเตะถังต้าสง “หยุดวิ่งเถอะ เพราะคุณไม่มีที่ไปแล้ว! สถานที่แห่งนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยคนของฉัน ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน คุณไม่สามารถออกไปจากกำมือของฉันได้!”
เย่หลังรู้แล้วว่าเขาได้ก้าวเข้าไปในกับดัก และเขากำลังมองหาช่องโหว่!
