ถ้าเป็นคนอื่นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถนำข้อมูลจากกล้องวงจรนี้ออกมาได้ แต่เนี่ยเฟิงนั้นแตกต่างออกไป
หลังจากที่เนี่ยเฟิงนำข้อมูลจากกล้องวงจรออกมา เขาก็ส่งข้อมูลจากกล้องวงจรปิดที่ไม่ได้ผ่านการตัดต่อทั้งหมดไปยังอินบนเทอร์เน็ตทันที ผู้คนที่เล่นอยู่บนอินเทอร์เน็ตก็ไม่ใช่คนโง่ และพวกเขาก็พบเห็นบางอย่างในทันที
“นี่มันมากเกินไปแล้วหรือเปล่า?”
“ถูกต้อง อีกอย่างเซวเป่าจูคนนี้ก็ไม่มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด ดูท่อนนี้สิ เซวเป่าจูยังหัวเราะอยู่เลย!”
“มันเลวร้ายเกินไป ไม่นึกเลยว่าคางเมิ่งสุดที่รักของเราจะเจอกับเรื่องแบบนี้!”
“คนคนนี้ก็คืออาศัยความสัมพันธ์พิเศษของตัวเองกับผู้กำกับโก ดังนั้นจึงทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมา คุณดูสิแม้ว่าเธอจะทำออกมาแล้ว ผู้กำกับโกก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย!”
“เซวเป่าจูออกจากวงการบันเทิงไปซะ!”
แฟนๆ เหล่านั้นไม่ได้บรรลุเป้าหมายที่ตัวเองต้องการเลย และก็ทำลายเซวเป่าจูด้วยการกระทำของพวกเขาเองไปแล้ว
แต่ก็โทษที่เซวเป่าจูคนนี้ทำงานเย่อหยิ่งเกินไป นี่เป็นบทลงโทษที่เซวเป่าจูสมควรได้รับ
เมื่อคางเมิ่งตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นเธอก็พบว่าความวุ่นวายบนอินเทอร์เน็ตได้สงบลงแล้ว แน่นอนว่านี่หมายถึงกลุ่มแฟนคลับกลุ่มนั้น
หลังจากที่แฟนๆ ของคางเมิ่งรู้ว่าไอดอลของพวกเขาถูกรังแก พวกเขาก็โต้กลับแฟนๆ ของเซวเป่าจูยามข้ามคืนจนไม่กล้าแม้แต่จะปรากฏตัวเลย
เซวเป่าจูไม่เหลือแม้แต่รูปลักษณ์ใดๆ เลย และตอนนี้ก็ต้องซ่อนตัวอยู่ที่บ้านและไม่ไปไหน
ในตอนนี้กิจกรรมทั้งหมดที่เป็นของเซวเป่าจูในเดิมที และทุกคนก็ทำได้เพียงเปลี่ยนโฆษกโดยด่วนที่สุดเท่านั้น
และในบรรดาคนดังหญิงทั้งหมด ในตอนนี้ก็มีเพียงคางเมิ่งเท่านั้นที่เป็นโฆษกที่เหมาะสมที่สุด
สามารถบอกได้ว่าคางเมิ่งเป็นนักแสดงที่ใสบริสุทธิ์ที่สุดในวงการบันเทิง และอนาคตก็ยาวไกล บวกกับหลังเข้าร่วมรายการ Happy Camp ความนิยมของคางเมิ่งก็เพิ่มขึ้นเรื้อยๆ ดังนั้นทุกคนจึงพูดคุยกัน และตัดสินใจว่างานที่เป็นของเซวเป่าจูแต่เดิมเปลี่ยนเป็นคางเมิ่งมาทำแทนทั้งหมด
คางเมิ่งไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองจะได้รับงานโฆษณามากมายจากแบรนด์ต่างๆ และเธอก็ตกตะลึงในทันที
บนโลกนี้มีการเปลี่ยนแปลงในทุกๆ วันผ่านไปมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวงการบันเทิง เห็นแต่คนใหม่หัวเราะ แต่ไม่สนใจคนเก่าร้องไห้
หากไม่มีทรัพยากร มันเป็นการลงโทษที่แย่มาก สำหรับนักแสดงหรือไอดอล
เพราะเมื่อไม่มีสิ่งเหล่านี้แล้ว ความนิยมของคนดังก็จะจางหายไป และก็จะไม่มีงานละครให้ถ่ายทำอีกต่อไป ไม่มีเพลงให้ร้อง และก็ไม่มีแฟนๆ
คนแบบนี้ก็จะถูกคัตออกจากวงการบันเทิง และในที่สุดก็อาจจะไม่สามารถจ่ายค่าเช่าห้องได้เลย วงการบันเทิงก็เป็นวงการที่แปลกประหลาดอย่างโหดร้ายเช่นนั้น
เดิมทีคางเมิ่งวางแผนจะกลับไปที่เมืองจินไห่หลังจากจบการถ่ายทำรายการวาไรตี้ในรอบนี้ เพียงแต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว เพราะตารางงานในแต่ละวันของเธอถูกจัดมาเต็มแล้ว
การประกาศอย่างกะทันหันเหล่านี้ทำให้คางเมิ่งรับมือไม่ทันเล็กน้อย แต่คางเมิ่งก็มีความสุขมากเช่นกัน เพราะแบบนี้คางเมิ่งก็สามารถทำเงินได้มากขึ้นแล้ว
“พี่สาวรู้สึกเหมือนจะโด่งดังแล้วในขณะนี้ ถึงตอนนั้นถ้าพี่สาวดังแล้วจะต้องพาคุณไปสู่ชีวิตที่ดีอย่างแน่นอน และวันนี้ฉันอาจจะต้องไปตามนัดอยู่ข้างนอกอยู่ทั้งวัน! คุณก็ตามฉันไปเพื่อปรับตัวให้เข้ากับมันสักหน่อยเถอะ? ”
คางเมิ่งขยิบตาให้เนี่ยเฟิงเมื่อพูดจบ และดูๆ แล้วเธอก็มีออร์ร่าที่จะเป็นดาราหญิงอยู่บ้างจริงๆ
เมื่อเนี่ยเฟิงเห็นคางเมิ่งมีความสุขมากขนาดนั้น เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และรู้สึกโล่งใจขึ้นมามาก เดิมทีเขาตั้งใจจะไปแก้แค้นเซวเป่าจูด้วยตัวเอง แต่ว่าเซวเป่าจูได้รุกรานผู้คนจำนวนมากเกินไป เนี่ยเฟิงไม่จำเป็นต้องลงมือทำเอง ก็จะมีคนรอไม่ไหวที่อยากจะลงมือจัดการเธอ
เพราะเป็นการประกาศเร่งด่วน ดังนั้นหลังจากที่คางเมิ่งทำงานมาหนึ่งวัน เธอก็รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก เธอนอนอยู่ในห้องพักของโรงแรม ไม่อยากขยับตัวเลย “ฉันไม่เคยคิดเลยว่า การเป็นดาราจะเหนื่อยขนาดนี้ ดูเหมือนว่าแม้ว่าจะทำงานอะไรก็มีความเสี่ยงอยู่!
“ในเมื่อเหนื่อยขนาดนั้น หรือว่าผมช่วยนวดให้คุณสักหน่อยเถอะ?”
คางเมิ่งพยักหน้า “เอาล่ะ อาจารย์เนี่ย งั้นฉันก็ต้องรบกวนคุณนวดให้ฉันหน่อย ไม่ต้องกังวล ทิปที่ควรจะจ่ายฉันจะให้จ่ายให้อย่างครบถ้วนอย่างแน่นอน!”
เทคนิคการนวดของเนี่ยเฟิงนั้นดีมาก คางเมิ่งรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในตอนแรก แต่ในไม่ช้าก็รู้สึกสบายตัวไปหมดทั้งตัว
“เสี่ยวเฟิง คุณเรียนเทคนิคการนวดนี้มาจากใครเหรอ? ฉันรู้สึกว่าสามารถออกไปเปิดร้านนวดได้แล้ว และการนวดก็ค่อนข้างสบาย!”
“ผมเรียนมาจากพี่สี่ พี่สี่เคยนวดให้ผมก่อนหน้านี้ ผมรู้สึกว่ามันค่อนข้างโอเค เลยแอบไปเรียนมา”
คางเมิ่งกะพริบตาโตราวกับกวางตัวเล็กๆ “พี่สี่เป็นคนที่หยิ่งผยองเย็นชาขนาดนั้นยังยอมนวดให้คุณงั้นเหรอ? มันน่าทึ่งมากจริงๆ เลย ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยขอให้พี่สี่นวดให้ฉันหน่อย พี่สี่ยังไม่ยอมนวดให้เลย!”
คางเมิ่งรู้สึกเปรี้ยวเล็กน้อยเมื่อเธอพูดแบบนี้ “คราวหน้าฉันก็จะขอให้พี่สี่นวดให้ฉันบ้าง!”
“หรือว่าผมนวดให้คุณไม่สบายงั้นเหรอ? ”
เนี่ยเฟิงตบต้นขาของคางเมิ่งอย่างที่ได้รับบาดเจ็บมาก และคางเมิ่งก็กระโดดลุกขึ้นจากเตียงทันทีโดยจิตสำนึก
“มันจะเปรียบเทียบกันได้อย่างไรล่ะ? คุณลองคิดดูสิ ยังไงคุณก็เป็นเด็กผู้ชาย และฉันเป็นผู้หญิง และบางจุดก็นวดไม่ได้อย่างทั่วถึงแน่นอน!”
เนี่ยเฟิงถามอย่างร้ายๆ ว่า “งั้นผมต้องขอถามหน่อยว่า จุดไหนบ้างที่ไม่สามารถนวดถึงได้?”
ใบหน้าของคางเมิ่งแดงก่ำ “ฉันไม่อยากจะบอกเรื่องพวกนี้กับคุณ ยังไงพูดไปแล้วคุณก็ไม่รู้หรอก!”
“ถ้าอย่างนั้นให้ผมลองเดานะ หรือว่าจะเป็นก้นของคุณเหรอ? ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่ายังไงผมก็เป็นคุณหมอคนหนึ่ง ผมช่วยนวดหึคุณได้!”
เนี่ยเฟิงตบหน้าอกของตัวเอง รอยยิ้มร้ายๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา คางเมิ่งรีบถอยกลับไปที่ปลายเตียงโดยถือผ้าห่มทันทีหลังจากได้ยิน
“เจ้าเด็กเวร ฉันขอเตือนคุณนะว่าอย่าเข้ามา ถ้าคุณกล้าทำอะไรฉัน ฉันก็จะฟ้องพี่ใหญ่! ให้พี่ใหญ่จัดการกับคุณ!”
เนี่ยเฟิงผู้บริสุทธิ์กางมือของเขาขึ้น “ผมจะทำอะไรกับคุณได้เหรอ? ผมก็แค่พยายามช่วยให้คุณผ่อนคลายความเหนื่อยล้าของร่างกายด้วยการนวด ในสมองของคุณคิดอะไรอยู่เหรอ? ทำไมต้องคิดว่าคนอื่นเลวขนาดนั้น?”
คางเมิ่งถูกโจมตีจากเนี่ยเฟิง และในเวลานั้นเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเพื่อโต้กลับเนี่ยเฟิงเลย
“ผมอุตส่าห์ช่วยนวดและบรรเทาความเหนื่อยล้าให้คุณ แต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะปฏิบัติกับผมแบบนี้ ผมรู้สึกว่าเจ็บใจมากจริงๆ เลย!”
“เปล่าเลย ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น ฉันแค่คิดว่า……….”
เนี่ยเฟิงยืนขึ้นด้วยเสียง “ปัง” “คุณไม่ต้องอธิบายหรอก การอธิบายก็เท่ากับการปกปิด การปกปิดก็เท่ากับเป็นความจริงที่ว่า ในเมื่อสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงทั้งหมด แล้วจะอธิบายเพื่ออะไรกัน ผมรู้ว่าคุณคงต้องรังเกียจผมแน่นๆ งั้นผมก็จากไปดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาอดโผล่หน้าอยู่ต่อหน้าคุณอีก!”
คางเมิ่งคิดว่าเนี่ยเฟิงคงเสียใจไปแล้วจริงๆ เธอรีบกระโดดลงจากเตียงโดยเท้าเปล่าทันทีและไปขวางทางเนี่ยเฟิง และพูดอย่างประหม่าว่า “เสี่ยวเฟิง คุณไม่เคยใจแคบขนาดนั้นมาก่อน คุณรู้ว่าพี่เจ็ดกำลังล้อเล่นกับคุณอยู่ใช่ไหม?”
เนี่ยเฟิงส่ายหัวอย่างน่าสงสาร “ผมไม่คิดว่าคุณกำลังล้อเล่นกับผมอยู่ สิ่งที่คุณพูดเหมือนจะเป็นความจริง ในเมื่อคุณไม่ชอบผม งั้นผมก็จะจากไป”
“เฮ้ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ……ฉัน ฉัน”
นิสัยของคางเมิ่งค่อนข้างตรงไปตรงมา แม้ว่าเธอจะเย่อหยิ่งเล็กน้อย แต่ถ้าตัวเองทำผิดขึ้นมาก็ยังคงยอมรับผิดอยู่
“แต่ควรทำยังไงดี? แม้ว่าคุณจะขอโทษแล้ว แต่ผมก็ยังรู้สึกเศร้าอยู่ในใจ!”
“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงเพื่อให้คุณไม่เศร้าล่ะ?” คางเมิ่งเริ่มกังวล
