พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่320

อัญมณีเหล่านี้ดูไม่เลวเลยนะ แต่อย่างไรเธอก็ยังรู้สึกว่าไม่เพียงพอ

คางเมิ่งพลิกดูสักพักก็ถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลือก “ฉันจนเกินไป ถ้าฉันมีเงินมากขึ้นอีกสักหน่อย ก็จะเลือกไม่ยากเลย”

คางเมิ่งไม่ได้อยากซื้อให้ตัวเอง แม้จะเป็นความจริงที่เด็กสาวจะไม่สามารถเดินหนีได้เมื่อเห็นเครื่องประดับเหล่านี้ แต่คางเมิ่งจะรู้ว่าเงินที่เธอหาได้ในช่วงนี้นั้นพอซื้อแค่หนึ่งชิ้น แต่ก็ต้องถูกว่านี้หน่อย

“ต่อไปจะต้องร่ำรวยมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน คุณไม่ต้องกังวล คุณดูมานานแล้ว อยากได้ชิ้นไหนบ้างหรือเปล่า? เนี่ยเฟิงโพล่งถามออกมา

อันที่จริงของพวกนี้ไม่เคยอยู่ในสายตาของเนี่ยเฟิงเลย ให้ซื้ออัญมณีทั้งหมดในอัลบั้มนี้ก็ยังไม่มีปัญหา

“ฉันไม่มีอะไรที่อยากได้ เดี๋ยวลองไปประมูลดูของจริงกันดีกว่า?”

คางเมิ่งและเนี่ยเฟิงหาที่นั่งแล้วนั่งลง อีกไม่นานการประมูลกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนไม่ทันตั้งรับก็คือ พิธีกรขึ้นมาบนเวทีแล้วกล่าวขอโทษ “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ขอประทานโทษจริงๆ การประมูลในวันนี้ไม่สามารถจัดขึ้นได้ ทุกท่านสามารถเปลี่ยนไปที่ห้องจัดแสดงนิทรรศการได้”

คำพูดของพิธีกรฟังดูช่างเหลือเชื่อ ทุกคนมองหน้ากันและกัน บางคนก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “เกิดอะไรขึ้นกับทางผู้จัด? พวกคุณเป็นคนเชิญพวกเรามาที่นี่เอง แต่ตอนนี้มาบอกว่าไม่สามารถจัดงานได้งั้นเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิ ถึงแม้ว่าจะจัดงานไม่ได้ พวกคุณก็ต้องมีคำอธิบายให้พวกเราสิ? แค่บอกว่าจัดไม่ได้ก็จบแล้วเหรอ? แบบนั้นมันขายผ้าเอาหน้ารอดเกินไปหรือเปล่า?”

แขกเหรื่อที่มาร่วมงานเริ่มพูดคุยวิพากษ์วิจารณ์ทางผู้จัด

ทางผู้จัดมีสีหน้าลำบากใจ พวกเขาไม่อยากทำให้บรรดาแขกเหรื่อจำนวนมากขุ่นเคืองใจจริงๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำเช่นไร

ใครใช้ให้พวกเขาไม่มีสินค้าสำหรับประมูลในตอนนี้ล่ะ…

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ” ผมเองที่ทำให้ทุกคนเดือดร้อน”

คนที่พูดไม่ใช่ใครอื่น เฉาตื๋อเหรินนั่นเอง เขายืนขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มแล้วกล่าวขอโทษทุกคนด้วยสีหน้ารู้สึกผิด

ทุกคนจำได้ว่าเขาคือเฉาตื๋อเหริน ตอนแรกยังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ติดอยู่ที่ปากพูดไม่ออก

วันนี้ผู้ที่ได้รับเชิญส่วนใหญ่มาจากเมืองหนานหู พวกเขาจะไม่รู้จักเฉาตื๋อเหรินได้อย่างไร?

เฉาตื๋อเหรินเป็นทายาทเศรษฐีรุ่นหนุ่มสาวที่มีชื่อเสียง เขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมาก แม้ว่าพวกเขาต้องการตั้งตัวเป็นศัตรู ก็จะไม่เป็นศัตรูกับคนอย่างเฉาตื๋อเหรินแน่นอน

“ผมชอบสินค้าทุกรายการในการประมูลครั้งนี้ ดังนั้นผมก็เลยเหมาหมดเลย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่ให้พวกคุณมาเสียเที่ยว”

แม้ว่าเฉาตื๋อเหรินจะพูดเช่นนั้น แต่ในความเป็นจริงนั้นรอยยิ้มแห่งชัยชนะได้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา ซึ่งทำให้ผู้คนโกรธมาก

แต่เฉาตื๋อเหรินคนนี้นั้นร้ายกาจมากจริงๆ ควรจะกล่าวว่าครอบครัวของเฉาตื๋อเหรินนั้นร้ายกาจมากกว่า

แม้ว่าพวกเขาจะทำเรื่องแบบนี้ออกมา แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดคำว่า “ไม่” กับเฉาตื๋อเหริน

ในเวลานี้บางคนถึงกับเข้าไปสอพลอเฉาตื๋อเหริน “คุณชายเฉามีเงินก็พูดเสียงดังได้! บอกจะเหมาก็เหมาหมดจริงๆ! แต่ส่วนใหญ่ที่นำมาจัดแสดงในครั้งนี้เป็นเครื่องประดับของผู้หญิง คุณเฉามีคนที่ต้องการมอบให้แล้วหรือ?”

ทุกคนค่อนข้างไม่พอใจ แต่ก็ต้องกลืนคำพูดของตัวเองลงไป

“ใช่แล้ว ผมมีคนที่ถูกใจแล้วจริงๆ และผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ที่นี่ในวันนี้ด้วย”

พอเฉาตื๋อเหรินพูดเช่นนี้ออกมาก็ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกตกใจ “โอ้พระเจ้า? นี่คือเรื่องจริงหรือเปล่า? ถ้าเป็นจริงมันก็แสนโรแมนติกเหลือเกิน!”

วันนี้คนที่มาที่นี่ไม่ได้มีแค่ผู้ชายเท่านั้น แต่ยังมีผู้หญิงด้วย

เดิมทีพวกเธอวางแผนที่จะซื้อเครื่องประดับที่เหมาะกับตัวเอง แต่เฉาตื๋อเหรินได้รวบโอกาสไปหมดแล้ว

พวกผู้หญิงต่างอิจฉาริษยา ไม่รู้ว่าคนที่โชคดีคนนั้นเป็นใคร

หลังจากนั่งลงได้ไม่นาน คางเมิ่งก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “บ้าเอ๊ย เจ้าหมอนี่ทำพฤติกรรมเหมือนเศรษฐีชั่วข้ามคืน!”

เพราะเฉาตื๋อเหรินเหมาซื้อเครื่องประดับทั้งหมด ดังนั้นคางเมิ่งจึงไม่มีโอกาสได้เลือกของขวัญให้ชิวมู่เฉิงโซเฟีย ซึ่งทำให้คางเมิ่งโกรธมาก

“ไม่เป็นไร ถ้าไม่มีพวกเราก็ไปซื้อที่อื่นเถอะ ไม่ต่างกันหรอก”

ถึงอย่างไรเนี่ยเฟิงก็ไม่ถูกใจของพวกนี้

“เอาอย่างนี้ดีกว่า หลังจากที่พวกเราได้เห็น Victoria’s Tears แล้วค่อยกลับนะ ฉันอยากเห็นจริงๆ ว่า Victoria’s Tears จะสวยสักแค่ไหน!”

คางเมิ่งก็มีความคิดแบบหญิงสาว ดังนั้นเธอจึงอยากอยู่ดูนิทรรศการให้เสร็จแล้วค่อยกลับ

“ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราชมนิทรรศการเสร็จแล้วค่อยกลับ”

เนี่ยเฟิงชำเลืองมองเฉาตื๋อเหรินที่กำลังภาคภูมิใจ คิดไม่ถึงเลยว่าชายผู้นี้ก็มองกลับมาเช่นกันในเวลานี้

“ทำไมเหรอ? เขามองมาทางพวกเราทำไม? หรือว่าอยากโอ้อวด?”

คางเมิ่งเห็นเฉาตื๋อเหรินเดินเข้ามาหา เธอจึงจ้องใส่เฉาตื๋อเหรินอย่างไม่พอใจ

“ไม่ทราบว่าคุณจะรับของขวัญจากผมได้หรือไม่ครับ? คุณคาง?”

คางเมิ่งถึงกับอึ้งไปทันที นี่เขากำลังพูดถึงอะไร?

“โอ้พระเจ้า คุณสวยเช่นนี้นี่เอง!”

“มิน่าล่ะคุณเฉาถึงได้หวั่นไหว สาวสวยเช่นนี้ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่อาจละสายตาได้เช่นกัน!”

“นี่คุณกำลังล้อเล่นอะไรกัน? ฉันไม่ต้องการของอะไรจากคุณ!”

คางเมิ่งรู้ว่าของเหล่านั้นมีราคามาก การจะซื้อของประมูลทั้งหมดต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน แต่ในเวลานี้เฉาตื๋อเหรินกำลังจะมอบเครื่องประดับทั้งหมดให้กับคางเมิ่ง เธอถึงกับยืนงงอยู่กับที่

“ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ เมื่อกี้ผมล่วงเกินคุณ แต่ผมคิดว่าสิ่งนี้สมควรเป็นของขวัญเมื่อพบหน้ากันครั้งแรก รับไปเถอะครับ”

วันนี้ของประมูลมีทั้งหมดสิบห้ารายการ ถ้าประมูลออกไปทั้งหมดคงเป็นเงินจำนวนมากแน่ๆ อย่างน้อยก็หลายสิบล้านแน่นอน

อย่างไรก็ตามการประมูลนั้นทั้งหมดล้วนเป็นเครื่องประดับล้ำค่าสมัยใหม่ซึ่งมีมูลค่าของสะสมไม่สูง แล้วยังมีงานแถลงข่าวเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่อีกด้วย ดังนั้นขอบเขตราคาจึงไม่สูงขึ้นมากนัก

“ฉันไม่รับ”

คางเมิ่งส่ายหน้า เธอไม่มีความรู้สึกดีๆ ให้เฉาตื๋อเหรินเอาเสียเลย ถึงกับรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นเฉาตื๋อเหริน

จะว่าไปแล้วเมื่อครู่เฉาตื๋อเหรินยังได้ต่อว่าต่อขานเนี่ยเฟิงต่อหน้าเธออีกด้วย ลำพังเรื่องนี้มันก็เป็นไปไม่ได้แล้วที่คางเมิ่งจะมองเฉาตื๋อเหรินในแง่ดี

เมื่อคนอื่นๆ เห็นท่าทางเช่นนี้ของคางเมิ่งก็อดกระซิบกระซาบกันไม่ได้

“คนนี้คือดาราประกอบที่โด่งดังขึ้นมาหรือเปล่า? คิดไม่ถึงเลยว่าจะโชคดีเป็นที่ถูกใจของเฉาตื๋อเหริน”

“ก็ใช่น่ะสิ ตระกูลเฉาเป็นตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลที่ดาราหลายคนเบียดเสียดแย่งกันเข้าไปหา ตอนนี้เฉาตื๋อเหรินอุตส่าห์มาผูกมิตรด้วยตัวเอง ถ้าเป็นฉัน ฉันจะต้องตอบตกลงทันที!”

แม้ว่าตระกูลใหญ่จะไร้ความปรานี แต่ไม่ว่าจะเมตตาหรือโหดเหี้ยม ตราบใดที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลเศรษฐี ก็จะมีชีวิตที่ดีที่เหนือกว่าคนอื่นที่เคยมี เรื่องดีๆ แบบนี้เป็นใครก็หวั่นไหว!

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีหลายคนที่เชื่อว่า เหตุผลที่สาวสวยเหล่านี้เลือกที่จะเป็นนักแสดงก็เพราะเงิน

“คุณรับไปเถอะ มันเป็นน้ำใจจากคุณชายของพวกเรา”

เลขาที่อยู่ข้างๆ เฉาตื๋อเหรินดันแว่นขึ้น จากนั้นทางผู้จัดก็มอบชุดเครื่องประดับให้ ดูแพรวพราวละลานตาจริงๆ

อัญมณีเหล่านี้ถึงแม้จะขายออกไปอีกครั้ง ก็ยังสามารถขายได้ในราคาที่ดี

“พวกคุณฟังภาษาคนไม่เข้าใจกันเหรอ?”