แต่ที่เนี่ยเฟิงไม่ได้ฆ่าเฉากวงหมิง เป็นเพราะคนที่พวกเฉากวงหมิงทั้งครอบครัวล่วงเกินมีมากเกินไปจริงๆ เดิมที่พวกเขาก็เที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่อยู่ที่นี่ ดังนั้นถึงได้กลายเป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่
เพียงแต่ตอนนี้พวกเขายิ่งร่ำรวย ยิ่งมีอำนาจ คนที่พวกเขาล่วงเกินจึงมีมากขึ้น
เฉากวงหมิงกุมมือตัวเองไว้แล้วซวนเซหนีไป ไต่ลงบันไดไปอย่างทุลักทุเล ตอนนี้ทั้งตัวเขาเลอะเลือนไปหมดแล้ว
“ปล่อยศัตรูไปแบบนี้ หรือว่าคุณคือกวนอิมกลับชาติมาเกิดใช่ไหม?”
คำพูดเจือแววถากถางดังมาจากด้านหลังของเขา เนี่ยเฟิงหันกลับไปมอง ก็เห็นชายพุงพลุ้ยคนหนึ่ง รอยยิ้มราวกับพระศรีอารย์ คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือเจ้าของสถานต่อสู้ใต้ดิน ท่านเทพนั่นเอง
ท่านเทพเป็นผู้ที่แยกตัวมาอีกคนหนึ่งของเมืองหนานหู แน่นอนว่าเขาเป็นคนมีอิทธิพล ไม่อย่างนั้นจะมีที่ดินเล็กๆ เป็นของตัวเองอยู่ในพื้นที่ทองคำนี้ได้อย่างไร?
เมื่อกี้ท่านเทพร้อนใจมากจริงๆ แต่พอคิดดูแล้ว ที่นี่เป็นถิ่นของเขา หากมีคนมา เขาก็แค่ต้อนรับขับสู้ก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?
มิหนำซ้ำเนี่ยเฟิงที่อยู่ตรงหน้ายังทำลายสินค้าที่เขาภูมิใจที่สุดอย่างราชาอะไหลอีก!
ราชาอะไหลเป็นแม่ทัพไร้พ่ายอยู่ในสถานต่อสู้ใต้ดินมีแฟนคลับอยู่มากมาย แฟนคลับพวกนี้ยังนำพากำไรมาให้ตั้งเท่าไหร่ เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องคิดด้วยซ้ำ!
อีกทั้งท่านเทพไม่เคยคิดว่าราชาอะไหลจะพ่ายแพ้มาก่อน คิดไม่ถึงว่าขนาดราชาอะไหลงัดวิชาลับออกมาสู้ก็ยังไม่อาจเอาชนะเนี่ยเฟิงได้!
“เมื่อกี้ผมได้เห็นการแข่งของคุณแล้ว คุณยอดเยี่ยมมากจริงๆ คุณไม่สนใจจะเข้าร่วมกับเราเหรอ?”
สูญเสียราชาอะไหลไปคนหนึ่ง แต่มีเนี่ยเฟิงมาอีกคนหนึ่ง หากเนี่ยเฟิงยอมเป็นคนของท่านเทพ เป็นสินค้าชิ้นต่อไปของท่านเทพ อย่างนั้นเขาจะต้องช่วยตนทำเงินได้มหาศาลอย่างแน่นอน เพราะอย่างไรนี่ก็เป็นคนที่เอาชนะแม่ทัพไร้พ่ายได้ในยกเดียว!
“ดูท่าทางคุณก็คือเจ้าของที่นี่?”
“ใช่แล้วล่ะ คนในวงการต่างเรียกผมว่าท่านเทพ คุณก็เรียกผมแบบนี้ได้”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าอย่างถึงบางอ้อ “ที่แท้ก็ท่านเทพนี่เอง เสียมารยาทแล้วๆ”
“เป็นยังไงพ่อหนุ่ม ฉันชื่นชมคุณมาก หากคุณยอม ฉันสามารถเลี้ยงดูคุณให้เป็นราชาคนต่อไปได้!”
ตอนนี้ท่านเทพคิดแต่จะกอบโกยผลประโยชน์จากเนี่ยเฟิง
ม้าพันธุ์ดุตัวหนึ่งอย่างนี้ หากได้มาเป็นอาวุธของตัวเอง อย่างนั้นเขาก็จะมีกำลังแข็งแกร่งไม่มีใครต่อกร อย่าว่าแต่เมืองเล็กๆ อย่างหนานหูเลย ต่อให้เป็นทั้งมณฑลซานเจียง! ก็ไม่ไกลเกินเอื้อม!
ท่านเทพเห็นเนี่ยเฟิงไม่พูดอะไร ก็รีบเสริมอีกประโยคหนึ่งทันที “ไม่ว่าคุณต้องการผู้หญิงหรือเงินทองหรือตำแหน่งอำนาจ ฉันก็มอบให้คุณได้ทั้งหมด ขอเพียงคุณต้องการ ผมสามารถหามาให้คุณได้!”
“ฟังดูเหมือนกำลังชักจูงคน”
ในดวงตาเนี่ยเฟิงเต็มไปด้วยความครุ่นคิด
“ไม่ใช่ฟังดูเหมือนชักจูงคน แต่เป็นเงื่อนไขที่ฉันมอบออกมา เจ้าของสถานต่อสู้ที่อื่นๆ ไม่ให้ขนาดนี้หรอกนะ!”
ท่านเทพมั่นใจในตัวเองต่อเรื่องนี้เป็นพิเศษ เขามักจะพากลุ่มราชาของตัวเองบุกไปทำลายสถานต่อสู้ที่อื่นๆ สถานต่อสู้เหล่านั้นล้วนไม่ใช่คู่มือของเขา อีกทั้งเขายังค้นหาและรีดไถคนเก่งๆ มาจากสถานต่อสู้เหล่านั้นด้วยท่าทีที่หยาบคายเพื่อมาชุบเลี้ยงด้วยตัวเอง
คนหนุ่มสาวเก่งๆ เหล่านี้ที่เขาบ่มเพาะออกมาล้วนแล้วแต่เคยผ่านการฝึกอันเลวร้ายมาก่อน ไม่ว่าคนเหล่านี้จะยินดีหรือไม่สุดท้ายก็จะกลายเป็นสินค้าของเขาอยู่ดี
มีเพียงคนที่สามารถยืนอยู่บนเวทีมวยได้จึงจะเป็นสินค้าชั้นดี หากในกรณีที่คนเหล่านั้นไร้หนทางสู้ต่อ ท่านเทพก็จะโยนเขาทิ้งราวกับทิ้งขยะ สินค้าที่ไม่มีราคาสำหรับท่านเทพแล้วพูดได้ว่ามีประโยชน์อะไรกันล่ะ?
นักมวยที่ปลดเกษียณแล้วเหล่านั้น สุดท้ายแล้วแม้แต่ขอทานก็ยังสู้ไม่ได้
“สถานต่อสู้เล็กๆ นี้ของคุณ ไม่มีที่ให้ผมแสดงฝีมือหรอก”
เนี่ยเฟิงรู้สึกเพียงว่าน่าขัน หมอนี่ถึงกับคิดจะใช้ฐานะและอำนาจเงินทองมาผูกมัดเขาไว้ และไม่คิดจะมองเขาเป็นคนด้วยซ้ำ สิ่งของเหล่านี้สำหรับเนี่ยเฟิงแล้วพูดได้ว่าเป็นแค่หมอกควันที่ผ่านสายตา ไม่มีค่าให้เอ่ยถึง
เดิมทีท่านเทพยังคิดว่าเนี่ยเฟิงจะหวั่นไหว แต่คิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงถึงกับปฏิเสธตัวเองอย่างไร้เยื่อใย ท่านเทพอับอายจนพาลโมโหขึ้นมา “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นวันนี้แกก็อย่าคิดจะมีชีวิตออกไปจากที่นี่เลย!”
อันที่จริงเนี่ยเฟิงมองออกแล้ว ท่านเทพไม่ได้คิดจะให้ตนเองจากไปโดยสิ้นเชิง ไม่อย่างนั้นเขาจะส่งคนมามากมายขนาดนั้นได้อย่างไร ตอนนี้เนี่ยเฟิงสู้กับศัตรูทั้งด้านหน้าและด้านหลัง คนเหล่านี้ก็คือกลุ่มราชาที่ท่านเทพเฟ้นหาและบังคับมา
“คุณคิดว่าคนเหล่านี้ของคุณจะขังผมไว้ได้เหรอ?”
“เหอะ! การแข่งบนเวทีมวยยังละเอียดอ่อนอยู่บ้าง แต่เมื่อลงจากเวทีมวยแล้ว เหล่าทหารพวกนี้ของฉันจะลงมือถึงตาย ไม่มีทางปล่อยโอกาสใดๆ ให้แกได้หายใจอีก!”
ท่านเทพหรี่ดวงตาอันชั่วร้ายคู่นั้น บนหน้าเผยรอยยิ้มอันน่ารังเกียจออกมา “หากแกเปลี่ยนใจ แกก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มฉัน หากแกไม่ตกลง ก็มีแต่ทางตายสถานเดียว!”
“ใครจะตายก็ยังไม่แน่”
เนี่ยเฟิงบริหารกล้ามเนื้อเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นมือออกมา กวักมือเรียกกลุ่มราชาที่อยู่ทั้งสองด้าน “ท่าดูดนมของพวกแกมีเท่าไหร่ก็ใช้ออกมาให้หมด เพราะนี่จะเป็นการประลองครั้งสุดท้ายของพวกแก”
หนนี้เนี่ยเฟิงพูดอวดดีเป็นอย่างยิ่ง ทำให้นักมวยที่อยู่ซ้ายขวาทั้งสองด้านไม่พอใจอย่างมาก พวกเขากำหมัดแน่น กัดฟันถลึงตาใส่เนี่ยเฟิงอย่างโกรธเคือง คล้ายกับต้องการจะจ้องจนดอกไม้งอกออกมาจากหน้าของเนี่ยเฟิง!
ที่นี่ยังคงกว้างขวางยิ่ง สามารถให้คนสี่คนยืนเรียงหน้ากระดานกันได้
เพียงแต่การจะออกหมัดออกเท้า ยังจำเป็นต้องใช้ที่ว่างอยู่บ้าง ดังนั้นพวกเขาจึงคิดจะบุกแบบคู่ๆ ซ้ายขวาด้านละสองคน นั่นก็เท่ากับสี่คน
การแข่งของเนี่ยเฟิงกับราชาอะไหลเมื่อสักครู่พวกเขาเองก็เห็นแล้วเช่นกัน พวกเขารู้ว่าวิชาหมัดมวยของเนี่ยเฟิงยอดเยี่ยม ดังนั้นพวกเขาจึงได้ร่วมมือกันสี่คน
เห็นเพียงนักมวยสี่คนวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วถึงขีดสุด พวกเขาลงมืออย่างโหดเหี้ยม แต่ละหมัดเข้าถึงเนื้อทั้งหมด!
หลังเนี่ยเฟิงเห็นก็อดหัวเราะเสียงเย็นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เห็นเพียงเนี่ยเฟิงยื่นหมัดออกมาอย่างรวดเร็ว!
ความเร็วนั้นทำให้ฝ่ายตรงข้ามได้แต่มองเห็นเงาไม่สมบูรณ์สายหนึ่ง ยังไม่ทันได้ตอบโต้ก็กระเด็นออกไปแล้ว ส่วนอีกคนยังไม่ทันได้ออกท่าจนครบ ก็ถูกเนี่ยเฟิงเตะจนล้มพับ!
สองคนที่เหลือแม้จะเข้าใกล้เนี่ยเฟิงแล้ว แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะตอบโต้อะไร เนี่ยเฟิงก็เตะกลับหลังไปที่คนคนหนึ่ง จากนั้นก็ถีบคนคนนั้นไปติดกับประตูที่อยู่ด้านข้าง!
มีเสียงดัง “โครม” เกิดขึ้น ประตูไม้โอ๊คพังทลายในชั่วพริบตา ส่วนนักมวยคนนั้นก็ถูกกระแทกจนเลือดอาบหน้า!
ยังมีอีกคนคิดจะโจมตีทางด้านหลังของเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงจึงใช้ศอกทวนลมถองเข้าไปที่หน้าอกของเขา!
เขายกมือขึ้นมากันไว้โดยสัญชาตญาณ แต่คิดไม่ถึงว่าพละกำลังของเนี่ยเฟิงจะมีมากขนาดนั้น มือเขาจึงถูกข้อศอกของเนี่ยเฟิงกระแทกจนหักเลยไปจนถึงหน้าอกของตัวเอง ทำให้เขาหายใจไม่ออกไปพักหนึ่ง!
เขากระอักเลือดออกมาคำหนึ่งทันที เนี่ยเฟิงหลบอย่างรวดเร็ว ที่ตัวจึงไม่มีเลือดเปรอะแม้แต่หยดเดียว
สีหน้าเขาเย็นเยียบราวกับอาชูร่าที่ออกมาจากนรก นักมวยคนนั้นไร้แรงต้านทาน เห็นเพียงเขาติดข้างฝากำแพง แล้วค่อยๆ ไถลลงนั่งกับพื้น
“พื้นที่ในห้องนี้กว้างมากพอ ไม่ต้องเข้ามาทีละสองสามคนหรอก บุกเข้ามาพร้อมกันเลย!”
เนี่ยเฟิงเดินเข้าไปในห้องห้องนั้น คนอื่นๆ ในกลุ่มราชาต่างสบตากันและกัน นี่ใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งนาทีก็จัดการคนทั้งสี่ได้หมดแล้ว และสี่คนนั้นก็เป็นคนที่โดดเด่นที่สุดในหมู่พวกเขาด้วย!
