ถ้าเธอไม่มีค่า เธอก็ไม่สำคัญ มันเป็นสัจธรรมของโลก
งานฉลองวันเกิดครั้งนี้ชิวมู่เฉิงดีใจมากๆ เพราะเธอฉลองวันเกิดพร้อมกับเนี่ยเฟิง มันเป็นเรื่องที่ดีมากๆ
พวกเธอก็ดีใจเหมือนกัน แต่ก็มีคนเป็นทุกข์เหมือนกัน
คนๆนั้นคือเนี่ยหยุนเฟย
เนี่ยหยุนเฟยกับเนี่ยซื่อม่าวออกไปปรึกษาหารือเรื่องของเนี่ยเฟิง ยังไม่ทันปรึกษากันเสร็จ เนี่ยหยุนเฟยได้รับข่าวว่า——ลูกสาวสุดที่รักของเขาโดนจับตัวอยู่ในสถานีตำรวจ！
“อะไรนะ？！”
เนี่ยหยุนเฟยตกใจมากๆ เขาไม่สนใจอะไรแล้ว รีบไปที่สถานีตำรวจด้วยความตื่นตระหนก
เนี่ยหยุนเฟยพยายามสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อรู้ว่าลูกสาวของตัวเองโยน Victoria’s Tears ลงพื้นจนได้รับความเสียหาย ทำให้เนี่ยหยุนเฟยตกใจมากๆจนขวัญหนีดีฝ่อ
“มันเป็นไปได้ยังไง？Victoria’s Tears อยู่ในพิพิธภัณฑ์ไม่ใช่เหรอ？ของล้ำค่าขนาดนี้มาอยู่ในเมืองจินไห่ได้ยังไง？”
“คุณครับ คุณได้โปรดใจเย็นๆหน่อย พวกเราได้หาผู้เชี่ยวชาญมาตรวจสอบแล้ว มันเป็น Victoria’s Tears ของแท้ ตอนนี้ลูกสาวของคุณจงใจทำลายทรัพย์สินของผู้อื่น และเป็นทรัพย์สินอันล้ำค่าด้วย ฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจความหมายที่ฉันพูด？”
เนี่ยหยุนเฟยรู้สึกปวดศีรษะมากๆ！ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาในเวลานี้ด้วย
เนี่ยหยุนเฟยถอนหายใจออกมาช้าๆ เพื่อให้ตัวเองสามารถสงบสติอารมณ์“ฉันอยากเจอลูกสาวของฉัน！”
ตอนนี้เนี่ยลู่ลู่อยู่ในห้องขังด้วยความหวาดกลัว และฉินเห้าหรานก็โดนกักขังด้วย
ฉินเห้าหรานไม่อยากจะเชื่อ คนจนๆพวกนี้มีเงินซื้อ Victoria’s Tears ที่เป็นของแท้！นี่มันเหมือนเวทมนตร์ชัดๆ！
ฉินเห้าหรานได้ติดต่อพ่อของตัวเองแล้ว สถานการณ์ของเขาไม่ได้เลวร้ายมากนัก แต่เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกอับอายมากๆ！
เขายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ เขาไม่ยอมให้เรื่องนี้จบง่ายๆอยู่แล้ว
“พ่อ！ฉันอยู่ที่นี่！คุณพ่อ！”
เมื่อเนี่ยลู่ลู่เห็นพ่อของตัวเอง เธอก็ดีใจมากๆ เธอรีบพุ่งเข้ามา“พ่อ！พ่อรีบหาวิธีช่วยฉันออกไปจากที่นี่！”
“เธอทำอะไรลงไป？ทำไมเธอถึงทำลายทรัพย์สินของคนอื่น？”
เนี่ยหยุนเฟยระงับอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ ถามเนี่ยลู่ลู่ด้วยความโกรธ
เนี่ยลู่ลู่เป็นลูกรักของพ่อมากๆ เธอไม่เคยโดนพ่อดุขนาดนี้？
เธอก็โกรธขึ้นมาทันที“พ่อ！พ่อหมายความว่ายังไง？พ่อกำลังตำหนิฉันอยู่ใช่ไหม？เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับฉันเลย！”
เนี่ยลู่ลู่ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ“เป็นเพราะพวกเขายั่วยุให้ฉันโกรธ！ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดอะไรกับพวกเขาอยู่แล้ว ขอเพียงพวกเขายกห้องวีไอพีให้ฉัน ฉันก็จะปล่อยพวกเขาไป แต่พวกเขาไม่ยอมยกห้องวีไอพีให้ฉัน！มันโทษฉันไม่ได้！ยังมีอีกเรื่อง！ถ้าคุณพ่ออยู่กับฉันและไม่ทิ้งฉันไว้ เรื่องทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น？”
เนี่ยหยุนเฟยไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ลูกสาวกำลังตำหนิเขาอยู่
“เธอพูดอย่างนี้ได้ยังไง？”
เนี่ยหยุนเฟยรู้สึกโกรธมากๆ แต่เธอเป็นลูกสาวสุดที่รักของเขา ดังนั้นเขาต้องอดทน
“ฉันไม่สน！ฉันอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่ได้！พ่อต้องเอาฉันออกจากที่นี่เดียวนี้！พ่ออยากเห็นลูกสาวตัวเองเกิดเรื่องไม่ดีเหรอ？”
เนี่ยลู่ลู่ร้องไห้และโวยวาย เนี่ยหยุนเฟยทนไม่ได้ที่จะให้ลูกสาวอยู่ที่นี่เหมือนกัน？
ตอนนี้อีกฝ่ายได้พูดไว้แล้ว ถ้าพวกเขายอมชดใช้จนอีกฝ่ายพอใจ ถึงจะยอมถอนฟ้องร้องคดีนี้
ดูเหมือนเขาต้องไปคุยกับอีกฝ่ายด้วยตัวเองแล้ว
ถ้าต้องชดใช้ห้าพันล้าน เขาไม่มีเงินชดใช้แน่นอน
เนี่ยหยุนเฟยปลอบใจเนี่ยลู่ลู่：“ลูกสาวสุดที่รัก เธอต้องลำบากอยู่ที่นี่อีกหน่อย เดียวฉันจะไปคุยกับอีกฝ่าย พ่อจะรีบกลับมาพาลูกกลับบ้านเร็วๆ”
เนี่ยลู่ลู่โกรธมากๆ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเธอก็ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้เธอจะเอะอะโวยวายก็ช่วยอะไรไม่ได้
หลังจากที่เนี่ยหยุนเฟยจากไป เขารีบหาคนเพื่อถามเบอร์โทรของเนี่ยเฟิงทันที แต่เนี่ยเฟิงไม่ยอมรับสาย
จนถึงวันรุ่งขึ้น เนี่ยเฟิงถึงยอมรับสายของเนี่ยหยุนเฟย
“คุณต้องการอะไร？”
เนี่ยหยุนเฟยรู้สึกโกรธมากๆ เขานึกไม่ออกว่าลูกสาวสุดที่รักของตัวเองอยู่ในห้องกักขังได้ยังไง เธอเป็นเด็กที่เบาะบางมากๆ เธอต้องทนไม่ไหวแน่ๆ
เนี่ยเฟิงพูดอย่างเย็นชา“คุณแน่ใจหรือว่าจะพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้？”
เนี่ยเฟิงพูดจบก็กดวางสายโทรศัพท์ทันที
มันยิ่งทำให้เนี่ยหยุนเฟยโกรธมากๆ！ผู้ชายคนนี้ ！ผู้ชายคนนี้แม่งเอ๊ย！
เนี่ยหยุนเฟยต้องการคุยประนีประนอมกับเนี่ยเฟิง ถ้าตอนนี้เขาทะเลาะกับเนี่ยเฟิง เรื่องนี้ก็คงยอมความกันยาก！
เนี่ยหยุนเฟยระงับความโกรธของตัวเองลง และให้คนโทรหาเนี่ยเฟิงอีกครั้ง
“คุณผู้ชาย คุณต้องการอะไรกันแน่？”
“พูดขอโทษก่อน”
มุมปากของเนี่ยหยุนเฟยกระตุกทันที เขารู้สึกโกรธมาก แต่เพื่อลูกสาวของตัวเอง เขาก็เอ่ยปากพูด：“ผมขอโทษ！”
“คำพูดของคุณดูไม่จริงใจเลย”
เนี่ยหยุนเฟยระงับความโกรธไว้ในใจ ฟังจากน้ำเสียงของอีกฝ่าย เขาน่าจะอายุไม่เยอะ แต่ให้คนที่เป็นอาวุโสอย่างเขากล่าวคำขอโทษ！มันช่างน่าโมโหจริงๆ！
“ดูเหมือนคุณไม่อยากจะคุยกับฉันอย่างดีๆ ไม่เป็นไร ถ้าคุณอยากช่วยลูกสาวออกจากห้องขัง คุณต้องยอมจ่ายเงิน เรื่องมันก็ง่ายๆแค่นี้เอง ฉันยุ่งมากและไม่อยากเสียเวลากับคุณ”
เนี่ยเฟิงพูดจบกำลังจะวางสาย
“คุณกำลังข่มขู่และกรรโชกทรัพย์ฉันอยู่！”
“มันช่างน่าตลกสิ้นดี คุณไม่รู้มูลค่าของ Victoria’s Tears หรือไง？ฉันข่มขู่และกรรโชกทรัพย์ของคุณหรือเปล่า คุณรู้อยู่แก่ใจ？”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ทำให้คำพูดของเนี่ยหยุนเฟยติดอยู่ในลำคอ เขาอ้าปากแต่กลับพูดอะไรไม่ออก
“คุณผู้ชาย ฉันต้องขอโทษคุณจริงๆ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกออกมาคุยกับฉันหน่อยได้ไหม？”
ไม่ช้าก็เร็วเนี่ยเฟิงก็ต้องเผชิญหน้ากับเนี่ยหยุนเฟยและคนอื่นๆอยู่แล้ว แต่ไม่ได้คาดคิดว่าคนพวกนี้จะมาหาเขาก่อน
ในเมื่อเขามาเพื่อต้องการเจรจา เนี่ยเฟิงจะปฏิเสธได้อย่างไร？
ตอนนี้ฉันมีความสุขบนความทุกข์ของเขา ไม่รู้ว่าถ้าเนี่ยหยุนเฟยจำเขาได้จะมีสีหน้าอย่างไร
“โอเค ฉันรับปาก ฉันเป็นคนชอบคุยทุกอย่างต่อหน้าอยู่แล้ว”
เมื่อเนี่ยหยุนเฟยได้ยินเนี่ยเฟิงรับปาก ก็โล่งใจทันที
“พวกเราเจอกันที่ร้านกาแฟเมรอน”
เนี่ยหยุนเฟยเก็บมือถือของตัวเองแล้วออกจากประตู“ลุงสี่ พวกเราไปที่ร้านกาแฟเมรอน”
เนี่ยเหล่าสี่รอคำสั่งอยู่ที่นี่ตลอด เมื่อเนี่ยเฟิงต้องการอะไร เขาก็จะทำให้อย่างรวดเร็ว
เนี่ยเฟิงเป็นคนรักษาขาของเขาจนหาย และเขาก็เป็นคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของตระกูลเนี่ยด้วย
พวกเขามาถึงร้านกาแฟเมรอนอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เนี่ยหยุนเฟยกำลังดื่มกาแฟอยู่ กำลังคิดว่าจะทำยังไงเมื่อเจออีกฝ่าย
หลังจากได้ยินเสียง เนี่ยหยุนเฟยรีบเงยหน้าขึ้นมา เมื่อเขาเห็นเนี่ยเหล่าสี่ที่ยืนอยู่ข้างๆเนี่ยเฟิง ทำให้เขาตกตะลึง“เนี่ยเหล่าสี่？คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง？”
“ฉันมากับคุณชายไง”
ถึงแม้เนี่ยเหล่าสี่จะยืนอยู่ แต่เขามีท่าทางสง่าผ่าเผย แน่นอนเพราะเขาเป็นพ่อบ้านของตระกูลหลัก พวกตระกูลย่อยออกหน้าออกตาทางสังคมไม่ได้อยู่แล้ว
“คุณชาย？”
เนี่ยหยุนเฟยตกตะลึง“คุณคือเนี่ยเฟิง？！”
“ลุงใหญ่ยังจำฉันได้ มันช่างเป็นเกียรติของฉันจริงๆ”
เนี่ยเฟิงยิ้มแบบฝืนๆและมองเนี่ยหยุนเฟย จากนั้นก็ยกมือขึ้น“ขอกาแฟหนึ่งแก้ว”
เนี่ยหยุนเฟยรู้สึกอึดอัด เมื่อวานเขาฟังเรื่องของเนี่ยเฟิง ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเขาในวันนี้ เขามาทำอะไรที่นี่กันแน่？
