อะเดค่าอึ้งชะงักแล้วอึ้งชะงักอีก เจ้าเมืองเมืองกู่ปาอาจจะคิดว่าเนี่ยเฟิงเป็นนักฆ่ารับจ้างที่มีพลังความสามารถเพียบพร้อมไปแล้ว ตอนนี้เจ้าเมืองเมืองกู่ปาเห็นได้ชัดคือหวาดกลัวแล้ว
เดิมทีอะเดค่าก็เป็นคนที่ฉลาดคนหนึ่ง แป๊บเดียวก็คิดวิธีได้
“ถูกแล้ว! ฉันเป็นคนจ้างเอง ก็เพื่อที่จะเจรจากับพวกคุณ!”
เนี่ยเฟิงยักคิ้วหนึ่งที เมื่อกี้อะเดค่ายังมีลักษณะท่าทีที่เป็นกังวลแบบนั้น ตอนนี้ถึงขนาดล้วนไม่หวาดกลัวเลยสักนิด
ตามความจริงๆอะเดค่ายังคงหวาดกลัวมากอยู่ เพียงแค่หวาดกลัวขนาดไหนเธอก็หดถอยไม่ได้เช่นกัน!
“โอ้ว? คุณเป็นคนจ้างเองเหรอ?”
เจ้าเมืองเมืองกู่ปาพินิจพิเคราะห์อะเดค่าขึ้นลงหนึ่งรอบ พูดอยู่ในใจว่า สาวน้อยคนนี้ลักษณะท่าทีเห็นแล้วไม่เหมือนคนมีเงิน ตกลงว่าเธอเอาอะไรไปจ้างนักฆ่าที่ร้ายกาจขนาดนั้นล่ะ? แต่เจ้าเมืองเมืองกู่ปาจะไม่ถามออกมาอยู่แล้ว ถูกบุคคลที่ร้ายกาจเช่นนี้จับตาอยู่ไม่ใช่เป็นเรื่องที่ดีนะ
แม้ว่าลูกชายของตนเองถูกทำร้ายจนพิการแล้ว เขาก็โมโหมากๆแต่ทหารรับจ้างที่เขาจ้างช่างล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเนี่ยเฟิงจริงๆ
ถ้าหากจะสู้กับเนี่ยเฟิงจริงๆ มีแต่จะถูกปฏิบัติอย่างโหดร้ายทารุณเท่านั้น
ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นเจ้าเมืองแห่งเมืองนี้ เขาจำเป็นต้องอยู่รอดจึงจะสามารถคิดวิธีจัดการเรื่องนี้
“ใช่! วันนี้ฉันมาก็คือจะให้คุณละทิ้งการกระทำในการเวนคืนที่ดิน! คุณทำเช่นนี้ทำให้พวกมวลชนของเมืองกู่ปาพลัดจากที่อยู่ไปอย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว! แม้ว่าคุณเป็นเจ้าเมือง แต่ก็เป็นเมื่อก่อนที่ทุกคนเสนอออกมาล่ะ! นี่ไม่ได้แสดงว่าที่ดินจะเป็นของคุณนะ!”
อะเดค่ายืนตัวตรง เธอรู้สึกว่าเนี่ยเฟิงหนุนหลังให้ตนเองอยู่ ดังนั้นตอนนี้ล้วนไม่หวาดกลัวเลยสักนิด!
หางตาของเจ้าเมืองเมืองกู่ปาชักแล้วชักอีก เขาบดฟันหลังบดแล้วบดอีก ปัจจจุบันนี้ไม่ใช่เวลาที่จะล่วงเกินสาวน้อยคนนี้ ถ้าหากสาวน้อยคนนี้เกิดใจอาฆาตขึ้นมา เขาจะไม่รอด
“ที่แท้เป็นเพราะเรื่องนี้นั่นเอง ขอโทษจริงๆ แต่ก่อนผมก็ไม่เคยคิดมาก่อน ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะลูกน้องของผมคิดเองเออเอง ตอนนี้ผมก็จะถอนการแจ้งเตือนการเวนคืนที่ดินออก”
“ไม่เพียงแค่ต้องถอนออก อีกทั้งต่อไปนี้ล้วนขูดรีดพวกเราไม่ได้อีก! การจัดเก็บภาษีของพวกคุณหนักเกินไปแล้วจริงๆ! นี่ไม่ใช่จะเอาชีวิตของพวกเราเลยเหรอ?” คนที่อยู่ในเมืองกู่ปาเดิมทีก็ไม่มีเงินอะไรอยู่แล้ว นี่พวกเขาก็จะเอาชีวิตคนอื่นเลยจริงๆ!
เจ้าเมืองเมืองกู่ปามีเพียงรอยยิ้ม “ได้ ได้ ผมจะทำนะ”
หลังจากเจรจาหารือเสร็จ อะเดค่าจึงโล่งอกไปที
“คุณผู้ชาย พวกเราไปเถอะ!”
“ช้าก่อน พูดด้วยปากเปล่าแต่ไร้หลักฐาน คุณต้องเขียนในสิ่งที่ร่วมปรึกษาหารือออกมา ทำการรับรองให้ดีๆ” เนี่ยเฟิงไม่เชื่อไอ้คนนี้จะถือคำพูดด้วยปากเปล่าว่าเป็นจริง เขาเอามาหลอกลวงเด็กๆยังพอใช้ได้
เนื่องด้วยฝีมือของเนี่ยเฟิงเจ้าเมืองเมืองกู่ปาจำเป็นต้องลงนามรับรอง หลังจากได้รับหนังสือรับรอง อะเดค่าดีใจขึ้นมา
“คุณผู้ชาย พวกเราไปเถอะ?”
ตามความจริงเนี่ยเฟิงอยากจะฆ่าเจ้าเมืองเมืองกู่ปาโดยตรงนะ เขาเกะกะมาก แต่ว่ามีหนังสือรับรองเช่นนี้ เนี่ยเฟิงก็ปล่อยพวกเขาไปสักครั้งเถอะ พูดได้อีกว่า อะเดค่าเป็นเด็กกำพร้าจากสงคราม เคยเห็นการเข่นฆ่าอย่างโหดร้ายทารุณมาก่อน น่าจะค่อนข้างหวาดกลัว
“ดีที่สุดคุณจำการรับรองของคุณไว้ ถ้าหากคุณทำอะไรอยู่ลับหลังล่ะก็ ผมคิดว่าผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่” เนี่ยเฟิงทิ้งคำพูดนี้ไว้ เจ้าเมืองเมืองกู่ปาได้เพียงแต่ส่งคนออกไปด้วยรอยยิ้ม
เนี่ยเฟิงกับอะเดค่าเพิ่งไป เจ้าเมืองเมืองกู่ปาก็เลยโมโหจนอาละวาดขึ้นมา!
“ผมโมโหแทบตาย! ตกลงว่านักฆ่าไอ้คนนี้ที่ร้ายกาจขนาดนั้นจ้างมาจากที่ไหนล่ะ?! พวกคุณดูสิผมใช้เงินมากขนาดนั้นจ้างพวกคุณ ผลสุดท้ายพวกคุณล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนักฆ่าคนนี้! พวกคุณไม่รู้สึกผิดต่อเงินที่ผมเสียไปเหรอ?”
ในเวลานี้พวกทหารรับจ้างที่ล้มระเนระนาดนอนอยู่กับพื้นเหล่านั้น ก็ค่อยๆคลานขึ้นมาปัจจุบันนี้พวกเขายังรู้สึกได้ว่าหน้าอกของตนเองเจ็บปวดเหลือเกิน
ก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพบเจอกับบุคคลที่ร้ายกาจขนาดนั้น
เหมือนบุคคลที่ร้ายกาจเช่นนี้ น่าจะอยู่ในสามอันดับแรกของสมาคมนักล่าเงินรางวัลจึงจะถูก แต่สาวน้อยคนนั้นเห็นแล้วก็ไม่เหมือนคนที่มีเงินนะ ตกลงว่าเธอเชิญบุคคลเช่นนี้ได้ยังไงล่ะ?
“ในวันนี้ผมขายหน้าเหลือเกินจริงๆ ถูกสาวน้อยคนหนึ่งเหยียบขี้อยู่บนหัวผม ผมแค่นึกถึงผมก็โมโหเหลือเกิน!”
“ท่านเจ้าเมืองท่านวางใจ สาวน้อยคนนั้นจ้างนักฆ่าคนนี้ได้ชั่วคราว ไม่สามารถจ้างตลอดชีวิต เพียงแค่นักฆ่าคนนี้ออกไป พวกเราค่อยคิดวิธีอีก!”
ลูกน้องของเจ้าเมืองเมืองกู่ปารีบถวายแผนการ
“สิ่งที่คุณพูดกลับก็ถูกเช่นกัน คุณรีบไปสมาคมนักล่าเงินรางวัลสืบหาสักหน่อยตกลงว่าคนนี้เป็นใคร จะได้ทำให้ในใจผมมีความมั่นใจหน่อย นอกจากนี้แล้ว สังเกตสาวน้อยคนนั้นไว้อย่างแน่นแฟ้น!”
ในเวลานี้เนี่ยเฟิงกับอะเดค่าทั้งสองคนเดินออกไปแล้ว เดินไปถึงบนถนน อะเดค่ากระโดดโลดเต้น “คุณผู้ชายขอบคุณจริงๆ ถ้าหากไม่ใช่คุณ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะได้หนังสือรับรองเลยสักนิด ตอนนี้ฉันก็ไปบอกคนอื่นๆให้พวกเขากลับมา!”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
“ใช่แล้ว คุณผู้ชาย ฉันเห็นว่าคุณร้ายกาจขนาดนั้น ฉันคิดว่าคุณน่าจะเป็นคนของสมาคมนักล่าเงินรางวัลใช่ไหม?”
“สมาคมนักล่าเงินรางวัลเหรอ?” เนี่ยเฟิงทำตายี๋แล้วทำตายี๋อีก “นั่นคืออะไรล่ะ?”
“เป็นสมาคมที่มีชื่อเสียงมากๆในเมืองจันทร์ทองคำ ทุกๆเขตล้วนมี อยู่ในสมาคมนักล่าเงินรางวัลคุณสามารถประกาศภารกิจและรับภารกิจ กล่าวโดยทั่วไปอยากจะรับภารกิจจำเป็นต้องผ่านการยืนยันของสมาคม หลังจากผ่านการยืนยันของสมาคมนักล่าเงินรางวัล ก็จะกลายเป็นนักฆ่าเงินรางวัลหรือว่าเป็นนักล่าเงินรางวัลตำแหน่งต่างๆนานา”
อะเดค่าพูดน้ำไหลไฟดับขึ้นมา จากนั้นเธออึ้งชะงักแล้วอึ้งชะงักอีก “ดูแล้วคุณผู้ชายไม่รู้จักเลย คุณผู้ชายไม่ใช่คนของสมาคมนักล่าเงินรางวัลจริงๆเลยเชียวเหรอ?”
“ไม่ใช่”
อะเดค่าเบิกตาโพลงทั้งคู่ ตาที่สีเขียวนั้นอยู่ใต้แสงอาทิตย์ก็เหมือนเช่นดั่งมรกตที่สวยงาม “ฉันนึกไม่ถึงจริงๆ เพราะว่าคุณผู้ชายร้ายกาจมากเกินไปแล้วจริงๆ แม้แต่เจ้าเมืองเมืองกู่ปาล้วนคิดว่าคุณผู้ชายเป็นนักล่าของสมาคมนักล่าเงินรางวัลล่ะ!คุณผู้ชาย คุณกลับไปก่อนเถอะ พักผ่อนๆให้ดีๆฉันจะไปบอกข่าวนี้ให้กับทุกคน!”
อะเดค่าพูดจบก็เหมือนเช่นดั่งนกตัวเล็กๆตัวหนึ่งบินออกไปเลย ไม่นาน อะเดค่าก็ได้บอกเล่าข่าวที่ปลุกใจให้ฮึกเหิมนี้กับคนทั้งหลายแล้ว คนเหล่านั้นที่ถูกไล่ออกไปพลัดจากที่อยู่ไปอย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว ได้เพียงแค่พักอยู่ในซอยเล็กๆ
ข่าวนี้ของอะเดค่านำความหวังให้กับพวกเขา ในเวลานี้จวนเจ้าเมืองก็ได้ประกาศต่อสาธารณะเช่นกัน มีใบประกาศนี้ทุกคนจึงเชื่อ คนเหล่านี้ที่ถูกไล่ออกไปก็ดีใจเป็นล้นพ้นกลับถึงบ้านของตนเองเลย
พวกเขาคิดว่าเป็นสวัสดิการที่อะเดค่าไม่หวาดกลัวต่อมหาอำนาจช่วงชิงมาเพื่อพวกเขา ดังนั้นคืนวันนี้พวกเขาตั้งใจจัดงานเลี้ยงก่อกองไฟในพื้นที่เปิดโล่งข้างนอก
คนทั้งหลายล้อมรอบอยู่ด้วยกัน ดื่มเหล้าอยู่ทั้งร้องทั้งเต้น อะเดค่าก็ดีใจเหลือเกินเช่นกัน ดึงเนี่ยเฟิงเข้าร่วมด้วยกัน
น้อยมากที่เนี่ยเฟิงจะเข้าร่วมกิจกรรมเช่นนี้ แต่ว่าเห็นรอยยิ้มที่รินหลั่งออกมาจากใบหน้าของคนกลุ่มนี้ เนี่ยเฟิงก็เลยนึกถึงผู้คนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่นที่เขาเห็นอยู่ในสงครามเมื่อก่อน
ตาทั้งคู่ของพวกเขาล้วนเป็นความสิ้นหวัง ถูกบีบบังคับจากการเลี้ยงชีวิต อยากจะตายก็ตายไม่ได้ ได้เพียงแต่พอที่จะประคองชีวิตให้รอดไปวันๆ
กับคนกลุ่มนี้ในปัจจุบันนี้กลายเป็นการเปรียบเทียบที่เห็นได้ชัด
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตาของเนี่ยเฟิงล้วนเป็นความสิ้นหวังเช่นกัน แต่ว่าเขามีใจที่จะล้างแค้นดวงหนึ่ง
ช่วงเวลานี้เขากลับถึงในประเทศ หาคุณตากับพี่ๆทั้งเจ็ดของตนเองเจอ เขารู้สึกว่าตนเองมีความหวังเกิดขึ้นใหม่อีกครั้ง ปัจจุบันนี้เขาจำเป็นต้องหาชิปที่เหลือให้เจอ เขาให้พวกพี่ๆตายไปไม่ได้
อาจจะเป็นเพราะว่าสาเหตุที่ดีใจเกินไป ดังนั้นทุกคนล้วนดื่มมากไปหน่อยแล้ว
