พานฉางอันก็พยักหน้าหงอยๆ จากนั้นก็เดินนำทางไปนิ่งๆ ราวกับหุ่นยนต์ พอเดินไปได้สักพัก พานฉางอันก็หันกลับมา แล้วพูดกับเนี่ยเฟิงอย่างติดอ่างว่า
“พี่เฟิงนี่ก็เทพมากเลยนะ ความสงสัยที่ผมมีต่อพี่ เมื่อครู่นี้มันได้มลายหายไปหมดสิ้นเลย！ไม่รู้ว่าพี่จะโทษผมหรือเปล่า? ผมไม่ได้ตั้งใจนะพี่ เพราะว่าผมกลัวว่าพี่จะถูกทำร้ายจริงๆ เพราะว่าไอ้หมอนั่นก็เป็นผู้ชายที่เอาชนะหมีสีน้ำตาลมาแล้วด้วย ผมเลยไม่มั่นใจว่าพี่จะเป็นคู่ต่อสู้มันได้หรือเปล่า！”
เนี่ยเฟิงก็รับรู้ถึงความกังวลใจของพานฉางอันแล้ว ดังนั้นตอนนั้นพานฉางอันเลยไม่ได้ลงเดิมพันไป ตอนนี้พานฉางอันก็เสียดายมาก ถ้ารู้แต่แรก ต่อให้ต้องเอาสมบัติของตระกูลมาเดิมพัน ก็จะต้องลงว่าเนี่ยเฟิงชนะ ตอนนี้คนที่ชนะได้เงินก็คงจะเป็นตนเอง
แต่น่าเสียดาย ในโลกนี้ไม่มียาแก้การเสียดายได้จริงๆ ต่อให้พานฉางอันรู้สึกเสียดาย มันก็สายไปแล้ว แต่ว่าพานฉางอันก็สามารถมาอยู่กับเนี่ยเฟิงได้ สำหรับเขาแล้ว นี่แหละคือการลงทุนที่ใหญ่ที่สุด
หลังจากผ่านการต่อสู้ไป คาดว่าทุกคนคงจะรู้จักชื่อของเนี่ยเฟิงแล้ว พอถึงตอนนั้นยังจะมีใครกล้ามาหาเรื่องเขาได้อีก พอพานฉางอันนึกถึงจุดนี้ก็ตื่นเต้นขึ้นมา
ตอนนี้พานฉางอันก็เดินอกผายไหล่ผึ่งได้แล้ว ดูไปแล้วเหมือนจะภูมิใจมาก
“ระบบของโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์น่าสนใจดีแฮะ”
ที่นี่ยังห่างจากห้องทำงานของสภานักเรียนทั้งสองคนเดินตามกันไป พานฉางอันได้ยินเนี่ยเฟิงพูดออกมาแบบนี้ เขาก็เลยรีบเดินช้าลง เพื่อมาเดินข้างๆ เนี่ยเฟิง
“ที่นี่ไม่เหมือนกับมหาลัยอื่นๆ มหาลัยอื่นจะมีอาจารย์หรือผู้อำนวยการที่ใหญ่ที่สุด แต่ว่าที่นี่ พวกอาจารย์หรือผู้อำนวยการเหมือนมีไว้ประดับเท่านั้น นักเรียนที่นี่แต่ละคน ก็แทบจะมีบทบาทที่สูงกว่าพวกครูหรือผู้อำนวยการด้วยซ้ำ”
พานเว็บไซต์อันเดินไปด้วย แล้วก็พูดไปด้วยว่า “และนี่ก็คือเอกลักษณ์ของเมืองจันทร์ทองคำนี่แหละ ในแถบนี้มีพวกคนมีอิทธิพลมากมาย ที่นี่มีทรัพยากรมาก มีสงครามมานาน แต่ก็เป็นเมืองที่ร่ำรวยมาก และแบบนี้ ก็เลยมีคนมากมายมาที่นี่ ก็เพื่อจะหาที่สร้างความร่ำรวยให้ตนเอง
ส่วนโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์ก็เป็นโรงเรียนที่สุดยอดที่สุดในดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำ คุณสมบัติของครูที่นี่ ทั้งโลกยังสู้ไม่ได้เลย แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าคนที่มาเรียนที่นี่ เขาไม่เขาเรียนกัน”
เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็มีคนคอยหนุนหลังที่ยิ่งใหญ่อยู่แล้ว ดังนั้นใครๆ ก็อยากมาประจบสอพลอ พวกเขามาอยู่ที่นี่ จริงๆ แล้วไม่ได้มาเรียน แต่เอาที่นี่เป็นช่องทางคบค้าสมาคมให้กับตนเอง จริงๆ แล้วที่นี่ก็เหมือนกันสนามรบ
“พี่เฟิง พี่เพิ่งเคยมาที่นี่ ดังนั้นคงจะยังไม่รู้ว่าที่นี่มันซับซ้อนมาก ผมก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้พี่อย่างไรเหมือนกัน แต่ว่าพี่ต้องรู้ไว้ ว่า ในแต่ละวิทยาเขตล้วนจะมีคนเทพๆ อยู่ด้วย จะหาเรื่องใครก็ได้ แต่อย่าไปหาเรื่องคนของสภานักเรียน เพราะคนที่สามารถเป็นสมาชิกของสภานักเรียนได้นั้น ที่บ้านจะต้องมีอำนาจมีอิทธิพล แถมยังจะต้องเก่งกว่าคนในนี้ด้วย”
ทั้งโรงเรียนแบ่งเป็น5วิทยาเขต แบ่งเป็นวิทยาเขตABCDและE โหดที่สุดก็คือวิทยาเขตA
แต่ว่าอำนาจของแต่ละวิทยาเขตล้วนไม่เหมือนกัน การจัดการก็คนละแบบ
โรงเรียนของเมืองจันทร์ทองคำนี้ กินพื้นที่กว้างใหญ่ ถ้าอยากจะไปที่วิทยาเขตอื่นล่ะก็ ก็ต้องใช้เวลาพอสมควรเหมือนกัน
“ถึงแม้วิทยาเขตAจะเก่งที่สุด แต่วิทยาเขตอื่นๆ ก็มีวิธีของตนเองเหมือนกัน พวกประธานและรองประธานสมาคมของสภานักเรียน บางคนก็มีตัวตนที่พิเศษ ดังนั้นเลยไม่ได้ประกาศให้รับรู้กัน แต่ก็มีบางคนที่รู้ เช่นลิซ่า เธอเป็นลูกสาวของแม่ทัพทหาร”
พานฉางอันอยู่ที่นี่มานานแล้ว ดังนั้นเขาก็เลยค่อนข้างรู้เรื่องที่นี่ดี พานฉางอันก็เลยเล่าให้เนี่ยเฟิงไปไม่น้อย ถึงแม้เนี่ยเฟิงจะสามารถไปสืบเองได้ก็ตาม แต่ในเมื่อมีคนมาบอกแล้ว เนี่ยเฟิงจะต้องไปเสียแรงหาข้อมูลทำไมล่ะ?
“ที่เมืองจันทร์ทองคำ แยกเป็น3พันธมิตร เรื่องนี้พี่เฟิงน่าจะรู้นะ และภายใต้ทั้ง3พันธมิตรนี้ ก็มีอำนาจซ่อนไว้อีกมากมาย นอกจาก3พันธมิตรนี้แล้ว ยังมีอำนาจอื่นๆ ที่เข้ามาแทรกแซงในนี้ด้วย แต่ว่าพวกนี้จำเป็นต้องยอมอยู่ภายใต้พันธมิตรใดพันธมิตรหนึ่ง ถ้าไม่มี3พันธมิตรนี้ช่วยยืนยันให้ อำนาจพวกนั้นก็จะถูก3พันธมิตรกำจัดไปจนสิ้น
และในมือของแต่ละพันธมิตรก็มีกำลังทหารมากมาย กองทหารพวกนี้ก็คือกำลังสำคัญในการขยายอำนาจตนเอง ตอนนี้ที่เมืองจันทร์ทองคำดูเหมือนว่าจะสงบดี แต่สงครามที่ระหว่างชายแดนนั้นยังไม่มีวันจบสิ้น แค่พื้นที่เพียงคืบเดียว พวกนั้นก็สู้กันจนเลือดตกยากออก ดังนั้นทหารพันธมิตรจึงมีความสำคัญต่อแต่ละพันธมิตรเป็นอย่างมาก
และด้วยเหตุนี้ พวกนั้นก็เลยร่วมมือกับทางด้านนอก ทุกคนล้วนรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร ก็เพื่อที่จะขนส่งพวกทรัพยากรและกระสุนปืน
สงครามนี้ดูเหมือนจะไม่มีวันจบสิ้น ราบกลับดำเนินไปตลอดทั้งคืนทั้งวัน ไม่มีหยุดพัก และที่ที่พวกเขาอยู่ก็ล้วนมีคนมากหน้าหลายตา หลากหลายรูปแบบ
ส่วนบางคนก็มีชะตาชีวิตของตนเอง บางทีพวกนั้นก็ทำไปเพื่อจะได้เข้าร่วม บ้างก็เพื่อที่จะได้คบค้าสมาคม หรือไม่ก็เพื่อแต่งงาน
“แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกนั้นก็จะยอมให้กับอำนาจที่แข็งแกร่งกว่าตนเอง！”
พานฉางอันพูดไป แล้วก็กำหมัดขึ้นมา ในดวงตาคู่นั้นเหมือนจะมีเปลวไฟลุกออกมา “พี่เฟิง！ ตอนนี้พี่ดังแล้ว บางที่วิทยาเขตอื่นๆ อาจจะมาแย่งกันเรียกตัวพี่ไปก็ได้นะ！”
เนี่ยเฟิงถอนหายใจช้าๆ เบาๆ “หมูต้องกลัวตัวเองอ้วน คนต้องกลัวตัวเองมีชื่อเสียงเสียจริงๆ สินะ เดิมทีผมก็ไม่ได้อยากจะเข้าร่วมกับวิทยาเขตไหนหรอก ผมมาที่นี่ก็เพื่ออยากจะมาเรียนหนังสืออย่างสงบก็เท่านั้น”
พอพานฉางอันได้ยินเนี่ยเฟิงถอนหายใจ ก็ปากกระตุกขึ้นมา “พี่เฟิงไม่คิดหรือว่า พี่มาเรียนหนังสือที่นี่ มันจะดูด้อยค่าความสามารถของพี่ไป?”
“เอ็งไม่รู้หรอก คนแบบพี่ไม่ชอบสงครามเป็นที่สุด พี่ไม่ค่อยจะชอบพวกที่นี่หาพรรคหาพวกเสียเท่าไรนัก”
เนี่ยเว็บไซต์ทำให้สำนักมังกรกลายเป็นสถานที่ที่มีทหารมากที่สุด เขาเองก็ได้กลายเป็นคนที่ทุกคนมองเป็นต้นแบบและเดินตาม แต่เนี่ยเฟิงกลับไม่ได้ดีใจเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าเนี่ยเฟิงรู้ว่าสิ่งที่ตนเองต้องการไม่ใช่แบบนี้
เพียงแต่ในสถานการณ์ในตอนนั้น ถ้าเขาไม่ต่อต้านอย่างสุดกำลัง คนที่ตายก็คือตัวเขาเอง และด้วยเหตุนี้เนี่ยเฟิงก็เลยเดินมาจนถึงปัจจุบัน
“พี่เฟิง ครั้งนี้ลิซ่าเรียกพี่ไป เป็นไปได้ว่าอาจจะชวนให้พี่เข้าร่วมสภานักเรียน พี่ต้องคิดให้ดีนะ พอเข้าไปในสภานักเรียนแล้ว ก็หมายความว่า พี่จะมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในเมืองโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์！”
หนักเรียนทุกคนล้วนหวังว่าสักวันจะได้เข้าร่วมสภานักเรียนในวิทยาเขตใดสักแห่งของเมืองจันทร์ทองคำโรงเรียนผู้ดี พอได้เข้าร่วมแล้ว ก็หมายความว่าพวกนั้นจะได้อวดเก่งได้อย่างไม่ต้องกลัวใคร
“งั้นหรือ? ขนาดนั้นเลยหรือ?” เนี่ยเฟิงจับคางตนเอง เขารู้นานแล้ว ที่นี่มันก็เหมือนกับสงครามเล็กๆ ไม่เหมือนกับมหาลัยอื่นๆ ทั่วไป อยู่ที่นี่จะต้องสอดส่องอยู่ตลอดเวลา ถ้าประมาทไปอาจจะต้องจบชีวิต
