“นายจะไว้ใจฉันแล้วหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย？ฉันไม่ได้ใช้ให้นายมาไว้ใจฉันสักหน่อย”
เนี่ยเฟิงยักไหล่ คิดว่าเขาดูตลกมาก
“ฉันไม่ไว้ใจนายนั่นก็หมายความว่าสมาชิกคนอื่นๆก็ไม่ไว้ใจนายเหมือนกัน สมาชิกคนอื่นๆทำงานให้กับสมาพันธ์นักศึกษา ไม่ได้ทำงานให้นายเป็นการส่วนตัว เพราะฉะนั้นคืนนี้นายต้องมาที่สนามบาสเกตบอล เราจะทำการตรวจสอบนาย！”
เสี่ยวเฮยพูดออกไปอย่างใจเย็น เขาหันหลังเดินจากเนี่ยเฟิงไปโดยไม่สนใจว่าเนี่ยเฟิงจะตอบตกลงหรือไม่ มองดูรูปร่างแข็งแรงของเสี่ยวเฮย เขาไม่เพียงแต่ยิ้ม เพราะเขารู้ว่าคำสั่งนี้ไม่ใช่ของลิซ่า ถ้าหากเป็นคำสั่งของลิซ่า ถ้าอย่างนั้นลิซ่าก็จะเอ่ยขึ้นมาตั้งแต่เมื่อสักครู่แล้ว
คาดเดาว่าเรื่องทั้งหมดน่าจะปิดบังลิซ่าไว้มั้ง？
เนี่ยเฟิงไม่ใส่ใจอะไร คืนนี้เขาจะให้เสี่ยวเฮยได้รู้ว่า สมาพันธ์นักศึกษาของพวกเขาเป็นกลุ่มที่ปัญญาอ่อนขนาดไหน
หลังจากที่เสี่ยวเฮยเดินจากไป เขาก็รีบติดต่อสมาชิกสมาพันธ์นักศึกษาของวิทยาเขตAทันที สมาพันธ์นักศึกษาแบ่งเป็นหลายแผนก
ฝ่ายปราบคอร์รัปชัน ฝ่ายโฆษณา ฝ่ายกีฬา ฝ่ายข่าวกรอง ฝ่ายบริหารการเงิน ฝ่ายเลขานุการและอื่นๆ
แผนกเหล่านี้ทั้งหมดมีการวางแผนลำดับชั้นที่เข้มงวดมาก ทุกแผนกมีหัวหน้าแผนกหนึ่งคน และในมือของหัวหน้าแผนกก็จะมีเหล่าสมาชิก
เสี่ยวเฮยไม่ใช่รองประธานสมาคม แต่เขาจงรักภักดีปกป้องลิซ่าอยู่เสมอ
เขาอยู่เหนือกว่าหัวหน้าแผนกและต่ำกว่าประธานสมาคม มีสมาชิกจำนวนมากที่แอบเรียกเขาว่ารองประธานสมาคมเป็นการส่วนตัว แต่ทุกครั้งก็จะได้รับการแก้ไขโดยเสี่ยวเฮย เพราะเสี่ยวเฮยรู้ว่าเขาไม่ใช่รองประธานสมาคม และไม่สามารถเป็นรองประธานสมาคมได้ ขอเพียงแค่สามารถปกป้องลิซ่าได้ เขาก็พอใจแล้ว
แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ลิซ่าถูกเนี่ยเฟิงร่ายมนตร์ทำให้หลงเสน่ห์ ลิซ่าถึงได้ให้อำนาจเด็ดขาดกับเนี่ยเฟิง นี่เป็นสิ่งที่เสี่ยวเฮยไม่สามารถรับได้
ด้วยเหตุนี้เสี่ยวเฮยจึงเป็นตัวแทนของลิซ่าไปจัดการเนี่ยเฟิงให้เนี่ยเฟิงรู้ว่าอะไรคือเมื่อรู้ลำบากให้ล่าถอย และจะทำให้ลิซ่ารู้ว่า ไอ้คนที่เธอคล้อยตามเขาอยู่เป็นคนแบบไหนกันแน่！
หลังจากที่หัวหน้าของแผนกต่างๆรู้เรื่องนี้ก็รู้สึกตกใจกันมาก เดิมทีพวกเขาคิดจะไปพูดกับลิซ่า แต่พวกเขาไม่รู้ว่าจะไปพูดในฐานะอะไร？
พวกเขาเข้าใจว่าการดำรงอยู่ของพวกเขา มีไว้เพื่อการพัฒนาที่ดีขึ้นของนักศึกษาเท่านั้น และในสมาพันธ์นักศึกษาของพวกเขาก็ได้รับเส้นสายและทรัพยากรต่างๆมากมาย และนี่ก็เป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำ นั่นก็คือการปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด
แต่จู่ๆก็มีคนคนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นมา จะมีผลกระทบต่อผลประโยชน์ของพวกเขาหรือไม่ พวกเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้เองพวกเขาจึงน้อมรับข้อเสนอของเสี่ยวเฮย พวกเขาตัดสินใจว่าจะสั่งสอนไอ้หมอนี่สักหน่อย？
พอตกดึก พวกเขาก็รออยู่ที่สนามบาสเกตบอล เดิมทีในทุกคืนที่นี่จะมีคนมาเล่นบาสเกตบอล แต่คืนนี้มันว่างเปล่าเป็นพิเศษไม่มีแม้แต่เสียงเลี้ยงลูกบาสที่กระทบกับพื้น
เพราะคนในสนามบาสเกตบอลถูกเคลียร์จนหมดแล้ว คืนนี้พวกเขาไม่สามารถใช้สนามบาสเกตบอลได้
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในเวลานี้เอง มีเสียงก้าวเท้าดังลอดเข้ามา เสี่ยวเฮยและคนอื่นๆรีบทำตัวให้กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาในทันที ตอนนี้ร่างของเนี่ยเฟิงปรากฏขึ้นตรงหน้าทางเข้า
เนี่ยเฟิงเห็นด้านในสนามบาสเกตบอลคนเยอะแยะมากมายขนาดนี้ เขาจึงอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ทำไมหรอ？หรือพวกคุณจะจัดปาร์ตี้ต้อนรับผมงั้นหรอ？ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นก็ได้”
“ฉันแค่รู้สึกสงสัยว่านายมีสิทธิ์อะไรครอบครองอำนาจเด็ดขาด เราทำงานให้กับสมาพันธ์นักศึกษา ดังนั้นเรามีสิทธิ์ที่จะได้รับทรัพยากร แต่นายล่ะ นายไม่ได้ให้อะไรเลยแต่กลับมีสิทธิ์ครอบครองอำนาจเด็ดขาด นายคิดว่ามันสมเหตุสมผลไหม？”
คนแรกที่พูดขึ้นมาคือหัวหน้าของแผนกเลขานุการ ใช้สายตาสำรวจมองไปที่เนี่ยเฟิง และเนี่ยเฟิงเองก็ดูเป็นคนธรรมดาไม่ลึกลับซับซ้อน เพียงแต่เป็นแค่คนที่เคยสู้กับชนะหวางต้าฉิวชนะในการต่อสู้ครั้งก่อนเท่านั้น
เป็นแค่คนที่มีฝีมือ คนที่มีความสามารถในการต่อสู้ไม่ได้แค่เขาคนเดียวสักหน่อย การต่อสู้แบบนั้นมีให้เห็นทุกหนทุกแห่ง เขามีสิทธิ์อะไร？
“ใช่ เราไม่มีทางยอมรับการดำรงอยู่ของนายหรอก ถึงประธานสมาคมจะตัดสินใจมอบอำนาจให้นาย เราก็ไม่มีทางทำตามเด็ดขาด ไม่ว่าในอนาคตนายจะออกคำสั่งกับเรายังไง เราไม่มีวันทำตามเด็ดขาด！”
พวกเขามองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างดุดัน เหมือนกับมองศัตรูยังไงอย่างนั้น เสี่ยวเฮยพยักหน้าอย่างพึงพอใจ
หลังจากที่รอจนพวกเขาแต่ละคนพูดจบ เนี่ยเฟิงถึงได้ยิ้มแล้วถามออกไปว่า
“พูดจบรึยัง？ในเมื่อพูดจบแล้ว งั้นผมขอกลับก่อนนะ”
“ไอ้หน้าด้านหน้าไม่อาย หรือนายฟังออกรึไงกัน？สมาพันธ์นักศึกษาของเราไม่ต้อนรับนาย ถ้ารู้ว่ามันลำบากก็ล่าถอยไปเถอะ หยุดเข้าไปหลอกลวงในสมาพันธ์นักศึกษาได้แล้ว ที่นี่ไม่มีที่สำหรับนาย！”
หัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินคิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงถึงได้เซ้าซี้อย่างนี้ ดูท่าเสี่ยวเฮยจะพูดถูก หมอนี่ต้องใช้คำพูดหว่านล้อมประธานสมาคมอย่างแน่นอน ทำให้ประธานสมาคมหลงหัวปักหัวปำขนาดนี้！
“จะมีตำแหน่งของผมหรือไม่ พวกคุณตัดสินไม่ได้ หรือเสี่ยวเฮยคุณไม่ได้ยินเรื่องที่ลิซ่าพูดวันนี้หรอ？ถ้าพวกคุณสงสัยอะไรก็ไปถามประธานสมาคมเถอะ ไม่ต้องให้ผมอธิบายอะไรหรอก”
อีกอย่าง ความสามารถระดับพวกเขา อยากจะจัดการเขามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
หัวหน้าแผนกต่างๆของสมาพันธ์นักศึกษาถึงกับเดือดขึ้นมาในทันที หมอนี่ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน ไม่มีความสามารถใดๆทั้งสิ้น แต่กลับกล้าใช้ทรัพยากรของพวกเขา！
“เราจะคุยกับประธานสมาคมอย่างแน่นอน อีกทั้งเรายังจะลงคะแนนโหวตไล่นายออกไปด้วย ถึงประธานสมาคมจะช่วยนายยังไงก็ไม่มีประโยชน์หรอก เราทำงานกับประธานสมาคมมาตั้งนานหลายปี แน่นอนว่าเราอยู่แล้วว่าคนแบบไหนที่ถือว่าเป็นคนที่ความสามารถที่สุดสำหรับประธานสมาคม！”
บรรดาสมาชิกของฝ่ายกรองข่าวมองไปที่เนี่ยเฟิงอย่างระมัดระวัง พยายามทำให้เนี่ยเฟิงล่าถอยไป
“ฉันก็ว่าทำไมพวกนายเงียบๆไปติดต่อไม่ได้เลย ที่แท้ก็แอบฉันมาประชุมนี่เอง ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอ？ว่าอย่ารวมตัวแบบนี้ หรือพวกนายไม่ฟังสิ่งที่ฉันพูด？”
ในเวลานี้เอง จู่ๆลิซ่าก็ปรากฏขึ้นมา ใบหน้าของลิซ่าไม่มีรอยยิ้มใดๆทั้งสิ้น
เหล่าหัวหน้าคิดไม่ถึงว่าลิซ่าจะปรากฏตัวขึ้น พวกเขารู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อคิดๆดูแล้วเนื่องจากเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ในอนาคตของพวกเขา หากตอนนี้ให้เนี่ยเฟิงเหยียบจมูก ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็จะอยู่อย่างไม่สุขเป็นแน่？
“หัวหน้าผมคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลย พวกเราต้องใช้ความยุติธรรมในการตัดสิน เราทำงานกับคุณมานานขนาดนี้ แน่นอนว่าเรารู้ว่าสมาพันธ์นักศึกษาไม่ต้องการคนแบบนี้！”
เหล่าหัวหน้าพยายามสงบสติอารมณ์ คิดว่าขอแค่พวกเขาร่วมแรงร่วมใจกัน ลิซ่าจะต้องยอมแพ้อย่างแน่นอน เสี่ยวเฮยกำหมัดแน่น
“ประธานสมาคมครับผมเป็นคนรวมตัวเอง ผมคิดว่าการที่จะเข้ามาในสมาพันธ์นักศึกษาของเราได้จะต้องมีขั้นตอน พลร่มแบบนี้ไม่เป็นไปตามข้อกำหนดด้วยซ้ำ！”
ลิซ่ามองไปที่พวกเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“ดูท่าพวกนายไม่คิดที่จะฟังคำสั่งของฉันสินะ ในเมื่อไม่ฟังคำสั่งของฉัน งั้นพวกนายก็ถอนตัวออกไปซะ”
เหล่าหัวหน้าคิดไม่ถึงว่าลิซ่าจะเด็ดขาดขนาดนี้！หรือว่าหมอนี่จะแข็งแกร่งกว่าบรรดาหัวหน้าของพวกเขาที่ถูกฝึกฝนออกมา？
พวกเขาไม่เคยนึกถึงเลยว่าลิซ่าจะไล่พวกเขาออกเพื่อเนี่ยเฟิง ต้องรู้ว่าพวกเขาเป็นหัวหน้าของทุกฝ่ายในสมาพันธ์นักศึกษา！
