เสี่ยวเฮยตื่นตกใจจริงๆ โดยจิตใต้สำนึกเขาเหนี่ยวไกปืน โชคดีว่าความเร็วของเนี่ยเฟิงเร็วพอ เสี่ยวเฮยยังไม่ทันยิงก็ถูกแย่งปืนไปแล้ว
“คุณทำอะไรล่ะ?!”
ล้วนถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้แล้ว ตกลงเนี่ยเฟิงคิดที่จะทำอะไรล่ะ? เนี่ยเฟิงไม่รู้ว่าตอนนี้มีสภาพการณ์อะไรเลยเชียวเหรอ?
เนี่ยเฟิงยกนิ้วตนเองขึ้นมาวางอยู่บนริมฝีปาก ให้สัญญาณเสี่ยวเฮยอย่าพูด
เนี่ยเฟิงจ้องมองลิซ่าหนึ่งที ให้สัญญาณลิซ่าเคลื่อนย้ายความสนใจของวิลต่อไป
ลิซ่าฉลาดมากๆ และอยู่ในเวลานี้ยามนี้ลิซ่าก็สงบมากเช่นกัน แม้ว่าอลิซสั่นระริกเหมือนเช่นดั่งร่อนข้าว แต่ก็รู้ว่าเนี่ยเฟิงเพื่อที่จะรับรองถึงความปลอดภัยของตนเอง ดังนั้นอลิซปล่อยมือที่จับเนี่ยเฟิงไว้
ในเวลานี้พานฉางอันตกใจจนใกล้จะล้มสลบไป แต่พานฉางอันเข้าใจ ถ้าหากเขาล้มสลบไปจริงๆ นั่นแค่จะสร้างความยุ่งยากให้กับพวกเขาอีก!
ปัจจุบันนี้พวกเขายังถือว่าปลอดภัยอยู่ ถึงยังไงยังมีกำแพงแห่งหนึ่งขวางกระสุนไว้ กำแพงแห่งนี้ยังถือว่าแข็งแกร่งอยู่ แต่ว่าพวกเขารออยู่ที่นี่นานไม่ได้ เพราะว่าศัตรูประชิดใกล้ทีละก้าวๆ
เนี่ยเฟิงจ้องมองปืนพกที่อยู่ในมือหนึ่งที สิ่งที่ยุ่งยากกว่าก็คือปืนพกนี้จะต้องทำการลั่นไกเสร็จแล้วจึงสามารถยิ่งกระสุนออกไปได้หนึ่งที ไม่สามารถยิงต่อๆกันเหมือนเช่นดั่งปืนกล
แต่ว่าไม่เป็นไร เนี่ยเฟิงสามารถเล่นปืนพกจนเหมือนเช่นดั่งปืนกล มิฉะนั้นเนี่ยเฟิงก็เสียแรงที่อยู่ในสนามรบมาก่อนแล้วล่ะ?
“วิล ผมไม่เคยได้ยินบิดาของผมพูดเรื่องที่พันธมิตรแตกหักมาก่อน คุณลืมไปแล้วเลยเชียวเหรอ? สามพันธมิตรใหญ่ได้เซนต์กฎเกณฑ์สันติภาพอยู่นะ! คุณจะทำเรื่องที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรมเป็นฝ่ายเดียวเหรอ? ยังมีความตายของหลุยส์เกี่ยวข้องกับคุณใช่หรือไม่ล่ะ?”
ลิซ่ารู้ว่าเนี่ยเฟิงจะให้เธอเคลื่อนย้ายความสนใจของวิล สมองของเธอหมุนอย่างรวดเร็ว
“อย่ายัดเรื่องนี้อยู่บนหัวฉัน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าความตายของหลุยส์เกิดขึ้นโดยสงครามกลางเมืองของพวกคุณ หลุยส์หยาบคายไร้เหตุผลทำตัวเป็นใหญ่อยู่ที่วิทยาเขตB เป็นคนของวิทยาเขตA ของพวกคุณไปฆ่าเขาแล้วมั้ง แต่ไม่ว่ายังไงก็ได้ ถึงยังไงหลุยส์ก็เป็นคนของพันธมิตรที่หนึ่ง เขาตายแล้วฉันย่อมดีใจแน่นอน”
วิลหัวเราะเย็นชาเสียงหนึ่ง “คุณก็อย่าคิดที่จะถ่วงเวลาเลย ผมเคยพูดมาก่อนแล้ว กองทัพคุ้มกันของพวกคุณมาไม่ได้เลยสักนิด เพราะว่ากองทัพคุ้มกันของพวกคุณถูกคนของผมจัดการไปแล้ว! ยังมีสนธิสัญญาสันติภาพอะไร เหอะๆ คุณคิดว่าเมืองจันทร์จะมีสันติภาพอะไรอยู่เหรอ?”
“คำพูดเหล่านี้ถึงเวลานั้นผมจะพูดตามความจริงกับพวกผู้พิพากษาอยู่บนศาลทหาร!”
“งั้นก็ต้องดูว่าคุณมีทางที่จะรอดไหม! ยังโยนการดิ้นรนที่ไม่มีผลทิ้งเถอะ เพราะว่าพวกคุณไม่มีทางรอดแล้ว!”
วิลไม่เชื่อว่าพวกเขาหลายคนจะมีฝีมือมากเท่าไหร่ อาศัยเพียงปืนพกกระบอกหนึ่ง ก็อยากจะจัดการกองทัพที่ดีเยี่ยมของเขาไปเลยเหรอ? พูดล้อเล่นอะไรล่ะ?
คนที่มีความคิดเช่นนี้ ยังมีเสี่ยวเฮย เสี่ยวเฮยไม่เข้าใจว่าเนี่ยเฟิงตกลงคิดจะทำอะไร แต่ไม่ว่าเนี่ยเฟิงอยากจะทำอะไรล้วนเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้เพียงแค่ปืนพกกระบอกหนึ่งก็จัดการฝ่ายตรงข้ามยี่สิบกว่าคนไปได้!
แต่ปัจจุบันนี้ปืนพกถูกเนี่ยเฟิงเอาไปแล้ว ซองกระสุนก็ถูกเนี่ยเฟิงปล้นชิงขูดรีดไปหมดแล้ว ลิซ่ายังเชื่อเนี่ยเฟิงอีกมากๆ อยู่ภายใต้สภาพการณ์แบบนี้ไม่ว่าเสี่ยวเฮยพูดอะไรล้วนใช้ไม่ได้
ในเวลานี้เนี่ยเฟิง ได้พบตำแหน่งที่ดีที่สุดแล้ว ความเร็วในการหลบของเนี่ยเฟิงจะยิ่งเร็วมากกว่าคนธรรมดา เขาดูอย่างแม่นยำว่าสถานที่แห่งหนึ่งที่อยู่ข้างๆเหมาะสำหรับเป็นป้อมปราการและจุดการยิงมากๆ เห็นเพียงเขายกปืนที่อยู่ในมือขึ้นจู่โจมอย่างรวดเร็ว!
คนธรรมดาอยากจะรู้ถึงทิศทางของฝ่ายตรงข้าม จำเป็นต้องเห็น สำหรับเนี่ยเฟิงมากล่าวไม่จำเป็นเลย เพราะว่าเนี่ยเฟิงอยู่ในสนามรบถูกขัดเกลาจนมีฝีมือและวิธีเฉพาะตนแล้วเขาเพียงแค่ได้ยินเสียงก็สามารถแยกแยะทิศทางได้
ตอนที่วิลได้ยินเสียงปืนตื่นตกใจหนึ่งที จากนั้นเขาก็เลยรู้สึกว่าร่างกายของตนเองเจ็บปวดขึ้นมา!
ถ้าหากไม่ใช่บนกายของวิลสวมใส่เสื้อเกราะกันกระสุนอยู่ อาจจะถูกจัดการไปแล้ว!
หลังจากพวกทหารได้ยินเสียง ยิงกราดไปยังทิศทางเสียงปืนไปทั่วทันที แต่ในเวลานี้เนี่ยเฟิงไปยังป้อมปราการอีกที่หนึ่งทำการสู้รบสงครามกองโจรกับพวกเขาขึ้นมาแล้ว
เนี่ยเฟิงรู้สึกเสียดายเล็กน้อย ถ้าหากวิลไม่ได้สวมใส่เสื้อเกราะกันกระสุน นัดนั้นเมื่อกี้จะเอาชีวิตของเขาไปแล้ว
แต่คิดดูแล้วก็เป็นเรื่องปกติมาก วิลกล้ากำเริบเสิบสานยืนอยู่ที่นั่น ย่อมทำการเตรียมตัวรอบคอบอย่างยิ่งอยู่แล้ว
วิลตื่นตกใจหนึ่งที เขานึกไม่ถึงว่าคนเหล่านี้ถึงขนาดกล้าต่อต้าน!
“ไม่ต้องพูดจาไร้สาระกับพวกเขามากขนาดนั้น ฆ่าพวกเขาโดยตรงเลย! เร็ว!”
แม้แต่วินาทีเดียวเขาล้วนรอไม่ได้แล้ว จำเป็นต้องจัดการคนที่เหยียดหยามเขาเหล่านั้นให้หมด!
เนี่ยเฟิงยิงไปหลายนัด จัดการคนของฝ่ายตรงข้ามไปครึ่งหนึ่งโดยตรง เขาแม่นยำทุกนัดไม่พลาดแม้แต่นัดเดียว
พวกทหารรบประชิดที่มือกำปืนกลเหล่านั้นเห็นฉากนี้ ก็กระจายจุดยิงทันที ก็เพื่อที่จะโอบล้อมซ้ายขวา จัดการแรงกำลังหลักอย่างเนี่ยเฟิงเช่นนี้ไปก่อน จากนั้นค่อยจัดการตัวประกันที่ไม่มีแรงกำลังรับมือใดๆเหล่านั้นอีก
เป็นไปได้ยังไงที่เนี่ยเฟิงจะไม่รู้ความคิดของไอ้คนเหล่านี้ล่ะ?
เขาสงบมั่นคงวิเคราะห์การเคลื่อนตัวของคนเหล่านี้อยู่ ตอนนี้พวกเขาจะไม่กล้าชะล่าใจ นี่ก็เป็นเรื่องปกติมากเช่นกัน
ตำแหน่งที่เนี่ยเฟิงยืนอยู่เหนือกว่าอีกฝ่าย เพราะว่าเขาสามารถปกป้องลิซ่ากับอลิซและคนอื่นๆได้
“จัดการหลายคนนั้นให้ผมก่อน ไอ้คนนี้จัดการไม่ได้ก็ไม่เป็นไร!”
ถึงยังไงในพวกเขาห้าคนนี้ ก็มีเพียงแค่เนี่ยเฟิงที่มีความสามารถเลิศล้ำกว่า!
กองกำลังของวิลฝั่งนี้ตายไปแล้วสิบกว่าคน แต่เนี่ยเฟิงฝั่งโน้นกลับยังครบถ้วนอยู่! ทั้งๆที่พวกเขาฝั่งนี้มีอาวุธที่ดีเยี่ยมขนาดนั้น แต่กลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายที่ถือแค่ปืนพกคนหนึ่ง?
เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะกลืนความแค้นนี้ลง จำเป็นต้องจัดการคนเหล่านั้นให้เขา เขาจึงจะสามารถยอมปล่อย!
ตอนนี้เหลือเพียงคนในกองกำลังแค่แปดคน รวมกับวิลเป็นเก้าคน
ยกเว้นจากนี้ พวกเขายังต้องแบ่งกำลังคนออกมารับรองความปลอดภัยของวิล ยามนี้กองกำลังจะกระจาย อาจจะยิ่งถูกเนี่ยเฟิงจัดการไปเลย!
ปัจจุบันนี้พวกเขาสังเกตถึงความสามารถของเนี่ยเฟิงแล้ว รู้ว่าเนี่ยเฟิงสู้เก่งมาก ฝีมือการยิงปืนของเขาลึกล้ำมากจริงๆ แม้แต่มือปืนซุ่มยิงที่ร้ายกาจที่สุดของพวกเขาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความแม่นยำเท่าเนี่ยเฟิง พูดได้อีกว่า รัศมีการยิงของปืนพกเขาก็ไกลแค่นั้น แต่ตอนนี้เขาถึงขนาดเอาปืนพกมาใช้เป็นปืนไรเฟิลแล้ว!
“ยังอึ้งอยู่ทำไมล่ะ? พวกเราไม่ใช่ยังมีมือปืนซุ่มยิงหลายคนเหรอ? ให้พวกเขาเล็งตรงไปยังเนี่ยเฟิง! จัดการเขา! เร็ว!”
พวกเขาติดต่อมือปืนซุ่มยิงทันที เล็งตรงไปยังเนี่ยเฟิง
เนี่ยเฟิงก็รู้ว่ายังมีมือปืนซุ่มยิงอยู่ คราวนี้วิลเตรียมพร้อมมาก่อนอยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่แค่จะจัดวางมือปืนซุ่มยิงคนเดียว ทั้งซอยนี้ไม่แน่ว่าอาจจะล้วนมีการจัดแผนการทางทหารของวิล
เนี่ยเฟิงจ้องมองปืนที่อยู่ในมือของตนเองหนึ่งที ลูกกระสุนยังเต็มเปี่ยมมากอยู่ อย่างน้อยจัดการพวกเขาสามารถใช้หนึ่งนัดหนึ่งคน
แต่ว่ามือปืนซุ่มยิงห่างจากเขาอย่างน้อยหนึ่งพันเมตร ระยะห่างที่ไกลขนาดนั้น ลูกกระสุนที่อยู่ในมือเนี่ยเฟิงยิงไม่ถึง
เหมือนอย่างที่คิด มือปืนซุ่มยิงที่อยู่ไม่ไกลเป็นอย่างที่คิดไว้ยกปืนที่อยู่ในมือขึ้น ยิงไปยังทิศทางของเนี่ยเฟิงแล้วจริงๆ ก็อยู่ในเวลานี้อยู่ดีๆวิลเกิดการเคลื่อนไหวต่อต้าน ให้คนที่เหลือไปบุกโจมตีลิซ่าและคนอื่นๆทั้งหมดเลย
พวกเขาทำเพื่อที่จะถ่วงเนี่ยเฟิงไว้ จัดการพวกเขาลิซ่ากับอลิซไปหมดเลย หลังจากรอพวกเขาถูกฆ่าแล้ว คนอื่นๆค่อยไปจัดการเนี่ยเฟิงก็เหมือนกันล่ะ
เพราะว่าเนี่ยเฟิงอยู่หลังกำแพงแผ่นนั้นไม่มีทางออก ดังนั้นเขาต้องอ้อมขึ้นไปบนป้อมปราการนี้
“ผมจะดูว่าคุณสามารถปกป้องคนทั้งหลายไว้ได้หรือไม่!”
