“ไม่มีอะไร ก็แค่ไปจัดการเรื่องเล็กน้อย”
เนี่ยเฟิงเอามือถือชาร์สแบตอยู่บนเตียงไปด้วย จากนั้นนั่งลงมาเปิดสมุดออกเริ่มทำการวางแผน พานฉางอันมีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย ซุกเข้าไปจ้องมองหนึ่งที ตอนที่เห็นสิ่งที่เนี่ยเฟิงเขียนถึงขนาดเป็นแผนพัฒนาของเมืองกู่ปา เขามีความตกใจเล็กน้อย
“พี่เฟิง คุณทำไมต้องทำแผนการพัฒนาของเมืองกู่ปาล่ะ? คุณได้งานเป็นเลขาของเมืองกู่ปาแล้วเชียวเหรอ?”
พานฉางอันไม่รู้ว่าเมืองกู่ปาอยู่ที่ไหน เพราะว่าอยู่ในเมืองจันทร์ทองคำมีเมืองมากมาย เมืองเหล่านี้ล้วนถูกครอบงำโดยแต่ละเจ้าเมืองหรือว่าเป็นนายกเทศมนตรี และคนเหล่านี้ทุกปีล้วนต้องเสียค่าใช้จ่ายก้อนหนึ่งไม่น้อยให้กับข้างบนโดยไม่มีข้อยกเว้น แต่พวกเขาได้รับสิทธิในการครอบงำประชาชนที่อยู่ในเมืองและตัวเมือง
แน่นอนอยู่แล้วคนบางคนที่ร้ายกาจกว่าหน่อย ก็เหมือนเจ้าเมืองของเมืองทอง เขาก็ไม่จำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆให้กับใคร เพราะว่าพวกเขาร้ายกาจมากเกินไปแล้วจริงๆ อีกทั้งไม่จำเป็นต้องให้ใครมาคุ้มครอง
อยู่ที่นี่ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งฐานะสูงมาโดยตลอด คนที่แข็งแกร่งพอ ถึงแม้ว่าวางเพลิงฆ่าปล้นชิงอยู่ที่นี่ก็สามารถได้รับสิ่งที่ตนเองอยากได้ ไม่ว่าเป็นเขตอิทธิพลหรือเป็นทาสหรืออาจจะเป็นอำนาจ
“เมืองกู่ปานี้ผมก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเช่นกัน ไม่รู้ว่านั่นเป็นสถานที่อะไรแห่งหนึ่ง ไม่งั้นเอาอย่างนี้เถอะ เดี๋ยวผมค่อยให้บิดาผมสืบสักหน่อย ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ต้องรู้ว่าเมืองที่เราจะไปทำงานเป็นยังไง ถ้าหากคุณพบเจอกับเจ้าเมืองที่พูดคุยกันยาก ถึงเวลานั้นใส่ร้ายคุณสักหน่อยนั่นก็ได้ไม่คุ้มเสียเลย!”
พานฉางอันพูดอยู่ เปิดคอมพิวเตอร์ของตนเองออกกำลังจะหาข้อมูลให้กับเนี่ยเฟิง ในเวลานี้เนี่ยเฟิงพูดมาคำหนึ่งอย่างเบาๆ “ไม่ต้องหาแล้ว ผมก็คือเจ้าเมืองเมืองกู่ปา”
“โอ๊ะ ที่แท้เป็นพี่เฟิงนั่นเอง งั้นก็ไม่ต้อง…อะไรนะ?! พี่เฟิงผมไม่ได้ยินผิดมั้ง คุณเป็นเจ้าเมืองของเมืองกู่ปา นี่เป็นไปได้ยังไงล่ะ?!”
แม้ว่าเจ้าเมืองนี้ก็ไม่ได้นับว่าเป็นบุคคลที่หายากอะไร แต่นี่ก็ต้องเป็นคนที่มีหน้ามีตานะ?
เนี่ยเฟิงกลายเป็นเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ? ดูเหมือนเขามาเมืองจันทร์ทองคำยังไม่กี่วันนะ?
เหมือนคนต่างถิ่นแบบนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็นแบบเจ้าเมืองหรือว่าเป็นนายกเทศมนตรีที่นี่เลยสักนิด เนี่ยเฟิงทำได้ยังไงล่ะ?นี่ทำให้คนตกใจมากเกินไปแล้ว!
แต่พานฉางอันรู้ว่าเนี่ยเฟิงคนนี้ไม่ชอบล้อเล่น คำพูดเหล่านี้ที่เขาพูดออกมา นั่นต้องเป็นจริงอย่างแน่นอน พานฉางอันทั้งกลิ้งทั้งคลานพุ่งไปยังข้างกายเนี่ยเฟิงเบิกตาโพลงทั้งคู่ “พี่เฟิง คุณจัดการเจ้าเมืองเมืองกู่ปาแล้วขึ้นแทนที่เองเชียวเหรอ? งั้นคุณจงต้องระมัดระวัง พวกเขาต่อเจ้าเมืองที่อยู่ดีๆขึ้นตำแหน่งแบบนี้ล้วนจะมีใจระแวดระวังที่แรงมากๆ! ถึงเวลานั้นอาจจะทำการตรวจสอบคุณก็ไม่แน่! เมืองกู่ปานี้มีภูมิหลังอะไรล่ะ ผมรีบไปตรวจสอบหน่อย!”
พานฉางอันรู้สึกว่าสิ่งที่ตนเองคิดเป็นไปได้มากก็จะเป็นจริง เนี่ยเฟิงคนนี้เห็นแล้วก็เป็นบุคคลที่ไม่ทิ้งคำโหดเหี้ยมแต่ทำเรื่องโหดเหี้ยม
พานฉางอันทำการตรวจสอบเมืองกู่ปาว่าตั้งอยู่ที่ไหน ใหญ่มากเท่าไหร่ เจ้าเมืองเมืองกู่ปารุ่นก่อนเป็นใครทันที?
หลังจากตรวจสอบเสร็จ พานฉางอันค่อยๆถอนหายใจออกหนึ่งที
“ที่แท้เป็นเมืองที่ลำบากยากแค้น งั้นน่าจะไม่มีปัญหาใหญ่มากเท่าไหร่ แต่ว่าพี่เฟิง ถ้าหากคุณกลายเป็นเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาแล้ว งั้นสิ่งที่คุณต้องแบกรับก็จะมากเกินไปแล้ว อันดับแรกทุกปีคุณล้วนต้องเสียเงินก้อนหนึ่งให้กับสามพันธมิตรใหญ่ เงินก้อนนี้สามารถทำให้ตำแหน่งเจ้าเมืองเมืองกู่ปาของคุณมีเสถียรภาพ แต่คุณต้องคิดให้ดี นี่เป็นค่าใช้จ่ายก้อนหนึ่งที่ไม่ธรรมดาล่ะ!”
ก็เป็นเพราะว่าค่าใช้จ่ายก้อนนี้นั่นเอง ดังนั้นมีเจ้าเมืองมากมายล้วนขูดรีดการจัดเก็บภาษีอย่างโหดร้าย ยังมีการเอาประชาชนที่อาศัยอยู่เหล่านี้เป็นทาสขายไป อย่างนี้สามารถทำให้พวกเขาได้รับเงินก้อนใหญ่มากก้อนหนึ่ง เพราะว่าทุกปีในการเกิดความวุ่นวายจากภัยสงครามอยู่ที่นี่มากมาย ดังนั้นเต็มไปด้วยเด็กกำพร้าจากสงครามอาศัยในเมืองเหล่านี้ ผู้คนที่พลัดจากที่อยู่ไปอย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว และชายหญิงที่ลำบากยากแค้นระหกระเหิน
“ผมรู้ ตอนที่ผมรับมือเมืองกู่ปาก็รู้แล้ว สิ่งเหล่านี้ ไม่ต้องให้คุณมาเตือนสติผม”
เนี่ยเฟิงโบกมือแล้วโบกมืออีก
พานฉางอันไม่รู้ว่าเนี่ยเฟิงอยู่ดีๆทำไมก็กลายเป็นเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาแล้ว แต่เนี่ยเฟิงทำแบบนี้ย่อมมีเหตุผลของเขาอย่างแน่นอนล่ะ?
“พี่เฟิง แม้ว่าผมไม่มีเงินมากเท่าไหร่ แต่ถ้าหากคุณอยากจะให้ผมลงทุน ผมย่อมเป็นคนแรกที่จะควักเงินออกมาแน่นอน!”
เนี่ยเฟิงยังไม่ได้คิดดีๆว่าจะพัฒนาขยายเมืองกู่ปายังไง เมืองกู่ปาดูแล้วธรรมดาๆ ไม่มีทรัพยากรอะไรมากเท่าไหร่ อีกทั้งเนี่ยเฟิงอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้มาเพื่อสิ่งเหล่านี้
“พวกคุณจะลงทุนเหรอ? ถ้าคิดอยากจะลงทุนล่ะก็ ฉันสามารถออกเงินอยู่ในเมืองกู่ปานั่นก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกความบันเทิงบ้างเล็กน้อย สร้างถนนที่มีเอกลักษณ์ค่อนข้างพิเศษเส้นหนึ่ง นั่นก็สามารถทำการโฆษณาหากำไรแล้ว ต้องรู้ว่าคนที่อยู่ในเมืองจันทร์ทองคำล้วนเป็นคนมีเงินสิ่งที่พวกเขาขาดแคลนที่สุดก็คือเสาะหาความตื่นเต้น”
คนที่พูดอยู่ไม่ใช่คนอื่น เป็นอลิซนั่นเอง วันนี้อลิซวิ่งมาหาเนี่ยเฟิงอีกแล้ว ตอนสุดสัปดาห์อลิซไม่เห็นเนี่ยเฟิง แม้แต่้วันจันทร์เนี่ยเฟิงก็ไม่อยู่เช่นกัน อลิซมีความกังวลเล็กน้อย ดังนั้นหลายวันนี้วิ่งมาบ่อยเหลือเกิน
“ขอร้องล่ะ เจ้าเมืองน้อยที่นี่เป็นหอพักชายนะ คุณทำไมมักจะวิ่งมาที่นี่ล่ะ?”
พานฉางอันเห็นอลิซมาอีกแล้ว เขาอดไม่ไหวที่จะถอนหายใจหนึ่งที คนอื่นล้วนคิดว่าพานฉางอันเข้าไปพัวพันกับอลิซดอกไม้เย็นที่สูงส่งนี้ ดังนั้นพวกเขาล้วนอาฆาตพานฉางอัน
นี่ทำให้พานฉางอันรู้สึกกดดันมาก
“ก็ไม่มีข้อกำหนดข้อไหนที่บอกว่าผู้หญิงไม่สามารถเข้าหอพักชายได้ล่ะ ฉันอยากมาก็มา เนี่ยเฟิงสองวันนี้คุณไปไหนล่ะ? ทำไมคนล้วนหายไปเลย? เมื่อกี้ฉันได้ยินพวกคุณพูดคุยกัน ได้ยินว่าคุณกลายเป็นเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาแล้วเหรอ?”
ขอเพียงมีเงินกับสิทธิพอ อยู่ที่นี่อยากจะกลายเป็นเจ้าเมืองแห่งเมืองเมืองหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย มีคนที่มีเงินไม่น้อยล้วนจะมาสัมผัสความสุขที่เป็นเจ้าเมืองที่นี่ มีเมืองแห่งหนึ่งของตนเอง ก็เหมือนเช่นดั่งยึดคุมแผ่นดินตั้งตนเป็นกษัตริย์
ในบ้านของอลิซมีเงินมากมาย บิดาของเธอเป็นเจ้าเมืองของเมืองทอง
ยามปกติเธออยู่บ้านได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นได้ยินอยู่เป็นประจำไม่น้อย เพราะว่าวันหลังอลิซจะรับช่วงกิจการของบิดาตนเองต่อ เธอก็คือเจ้าเมืองของเมืองทองในรุ่นถัดไป ภูมิภาคที่ตั้งของเมืองทองดีมาก อีกทั้งก็เพราะว่ามีกองกำลังป้องกันตนเองส่วนตัว ดังนั้นไม่ถูกบังคับบัญชาจากสามพันธมิตรใหญ่
เป็นเพราะว่ามีเงินนั่นเอง ดังนั้นบิดาของอลิซมีคนมากมายมาประจบ อลิซก็มีคนมากมายมาตามจีบเช่นกัน แต่ว่าอลิซล้วนดูไม่เข้าตาแม้แต่คนเดียว
ตอนนี้อลิซใจหวั่นไหวแล้ว ผู้ที่ถูกรักไม่ใช่คนอื่น เป็นเนี่ยเฟิงนั่นเอง ผู้ชายอย่างเนี่ยเฟิงแบบนี้ จากที่อลิซดูมาเห็นได้ยากมากเกินไปแล้วจริงๆ
“ผมกำลังทำแผนการพัฒนาอยู่”
“งั้นก็ให้ฉันมาช่วยด้วยเถอะ ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นเจ้าเมืองน้อยของเมืองทอง ยังมีพรสวรรค์ในด้านนี้อยู่มาก!”
อลิซพูดอยู่นั่งลงอยู่ข้างกายเนี่ยเฟิง
เธอแอบจ้องมองเนี่ยเฟิงหนึ่งที ใบหน้าข้างๆของเนี่ยเฟิงหล่อมากๆ ทำให้ใบหน้าของอลิซแอบแดงขึ้น
อลิซรีบเก็บสายตากลับมา จ้องมองไปยังแผนการพัฒนาที่เนี่ยเฟิงทำ หลังจากเธอเห็นแผนการพัฒนาหลายข้อนั้นที่เนี่ยเฟิงเขียน แอบตกกะใจ แผนการพัฒนาของเนี่ยเฟิงดีสมบูรณ์แบบมากๆ ไม่จำเป็นต้องให้ตนเองลงมือเลยสักนิด
“งั้นคุณต้องการเงินทุนไหม?”
“ไม่ต้องการ”
ครั้งก่อนเนี่ยเฟิงได้เงินมาก้อนหนึ่งแล้ว บนกายเขายังมีเหรียญทองสี่ร้อยล้าน เอามาใช้ก่อสร้างเมืองอิลลูชั่นแห่งหนึ่งเพียงพอแล้ว
