อะเดค่ายินดีให้เมโดว์กับน้องสาวของเธออยู่ต่อไป ตอนนี้พวกเธอสองคนจึงถือได้ว่ามีที่อยู่ในเมืองกู่ปา
เนี่ยเฟิงเป็นผู้ที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้ ดังนั้นเมโดว์กับน้องสาวของตนจึงร่วมมือกันจัดตั้งทีมคนงาน
พวกเขาตามอะเดค่าและคนอื่นๆไปเดินตามถนนตรอกซอยเพื่อตรวจสอบความคืบหน้า ถ้ามีคนไม่ให้ความร่วมมือ พวกเขาก็จะทำการเข้าไกล่เกลี่ย เนื่องจากอะเดค่าและคนอื่นๆรู้จักผู้คนมากมายในเมืองกู่ปา
ตอนที่ปู่ของอะเดค่ายังมีชีวิตอยู่นั้น มักจะรักษาเพื่อนบ้านในละแวกนั้นโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย
ถึงตอนแรกเจ้าเมืองของเมืองกู่ปาจะบีบบังคับอะเดค่า สั่งให้คนไม่ให้ทำงานให้กับอะเดค่า ซึ่งมันทำให้ครอบครัวของอะเดค่าเกือบต้องอดยากตาย
แต่ด้วยเหตุนี้ อะเดค่าถึงได้รู้จักกับเนี่ยเฟิง ตอนนี้อะเดค่ายังคงจำได้อย่างชัดเจนว่าคืนวันนั้นที่ตัวเองได้รู้จักกับเนี่ยเฟิง เธอรู้สึกโชคดีมาก ถ้าหากไม่ใช่อย่างนั้น ชีวิตนี้ของเธอไม่มีทางพบเจอคนที่เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขา
เมโดว์เช็ดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วชี้ไปที่ข้างนอกพลางพูดขึ้นมาว่า
“พวกคุณรีบออกไปดูเถอะค่ะ！มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาไม่รู้ว่าใคร พวกเขามาถึงก็บอกว่าเราปรับปรุงโครงสร้างอย่างผิดกฎหมาย จะไล่พวกเราทุกคนออกไป พวกเขามีปัญหากับหนึ่งในทีมวิศวกร ตอนนี้กระทืบทีมวิศวกรจนฟันร่วงเต็มพื้นเลย”
เมโดว์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆเรียบเรียงคำพูด เล่าเหตุการณ์ที่เกินขึ้นด้านนอกกับพวกเขาอย่างกระวนกระวาย เนี่ยเฟิงขมวดคิ้ว เขากวักมือไปทางอะเดค่าและพานฉางอัน
“เมโดว์ เธอนำทางไป เราจะไปดูกัน”
เมโดว์รีบพยักหน้า นำทางพวกเขาไปยังสถานที่เกิดเหตุ เป็นไปตามคาดพวกเขายังไปไม่ถึงที่ ก็ได้ยินเสียงทะเลาะวิวาทเสียงดัง
“เรามีเอกสารที่ทางการเป็นคนอนุมัติ ทำไมคุณถึงบอกว่าเราปรับปรุงโครงสร้างอย่างผิดกฎหมาย นี่มันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องอยู่แล้ว โอ้ย！”
ผู้รับเหมาที่ถูกทำร้ายต้องการต่อสู้ด้วยเหตุผล ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายไม่สนใจ
ชายชุดดำคนหนึ่งที่เป็นหัวหน้ายกเท้าขึ้นแล้วเตะไปที่ผู้รับเหมาอย่างจัง จนทำให้ผู้รับเหมาถูกเตะกระเด็น ผู้รับเหมาที่รูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง กลับไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
“อย่ามาพูดไร้สาระกับฉันนะ ตอนนี้เมืองกู่ปายังอยู่ในการควบคุมของพันธมิตรที่สามของเรา พวกแกเป็นใครห้ะ ถึงกล้ามาปรับปรุงโครงสร้างที่นี่！”
ผู้ชายคนนั้นคาบบุหรี่หนึ่งม้วนอยู่ที่ปาก สายตาของเขาหยิ่งยโส สายตาที่มองไปที่ทุกคนเหมือนมด
“ให้ตายสิ ทำไมพวกเขาขึ้นกล้าทำแบบนี้？มาหาเรื่องต่อหน้าพวกเรา นี่มันน่าเกลียดเกินไปแล้ว！”
อะเดค่ามองไปที่คนพวกนั้นอย่างโมโหจนแทบจะระเบิดออกมา พอเธอนึกถึงว่าคนพวกนี้มาหาเรื่อง เธอก็รู้สึกไม่มีความสุขในทันที ทั้งๆที่งานของทุกคนทำเพื่อให้เมืองอิลลูชั่นเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดียิ่งขึ้น แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกระโดดออกมา
“อาจารย์ครับ ให้ผมไปสั่งสอนไอ้คนพวกนี้หน่อยไหมครับ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาหาเรื่อง！”
พานฉางอันดึงแขนเสื้อขึ้น ท่าทางอยากจะไปสั่งสอนคนที่มาหาก่อเรื่องวุ่นวายพวกนั้นแต่กลับถูกเนี่ยเฟิงขวางเอาไว้
“ฉันไม่ได้จะทำลายความมั่นใจนายนะ แต่นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา”
หน้าของพานฉางอันตกลงมาในทันที เขาคิดไม่ถึงว่าตัวเองฝึกมานานขนาดนี้ แต่กลับสู้ลูกสมุนกระจอกพวกนี้ไม่ได้
เนี่ยเฟิงตบบ่าของพานฉางอันเบาๆ เพื่อไม่ให้พานฉางอันรู้สึกท้อแท้ ฝึกให้มากๆ ยังพอสามารถตามทันได้
พานฉางอันจึงทำได้เพียงแค่พยักหน้า แล้วมองเนี่ยเฟิงเดินขึ้นไปด้วยสายตาละห้อย
ในตอนที่ชายชุดดำคนนั้นจะเตะผู้รับเหมาอีกครั้ง จู่ๆเนี่ยเฟิงก็ก้าวมาข้างหน้าขวางชายชุดดำไว้
“นี่คุณครับ ผมไปกวนประสาทคุณหรอครับ？ทำไมคุณถึงได้มาหาเรื่องผมที่นี่？”
