บทที่ 62 หายแล้ว
นิค ฟิวรี่แตะผ้าปิดตาของเขาโดยไม่รู้ตัว
“ฉันมีหลายวิธีในการได้ดวงตาใหม่ แต่ฉันละเว้นที่จะทำเช่นนั้นเพราะนั่นจะไม่ใช่ดวงตาของฉันเอง!” นิค ฟิวรี่กล่าวอย่างติดตลก
“ไม่ฉันไม่ได้หมายถึงตาเทียมที่เส็งเคร็งพวกนั้น ฉันกำลังบอกว่าฉันสามารถสร้างดวงตาของคุณกลับมาได้ซึ่งเป็นตาของคุณเอง จะไม่มีภาวะแทรกซ้อนใดๆเพราะมันเป็นอวัยวะของคุณเอง!” ดิโอกล่าวง่ายๆ
นิค ฟิวรี่ตะลึงเล็กน้อยและถามราคาดิโอเพื่อรักษาดวงตาของเขา
“ฉันคิดว่าผู้อำนวยการของ SHIELD มีมูลค่าอย่างน้อย 10,000,000 ดอลลาร์ถูกไหม?” ดิโอกล่าวขณะหัวเราะ
เขาไม่มีความกรุณาที่จะทำสิ่งนี้ให้นิค ฟิวรี่ฟรีๆ
บางทีถ้าเขาได้แสตนถาวร [Gold Experience] เขาอาจจะทำแบบนั้น แต่ตอนนี้ทุกนาทีของมันมีค่ามาก!
“10 ล้าน? เอาจริงดิ? บางทีฉันอาจจะขายตานี้ให้คุณเป็น 10 ล้านมันฟังดูยังไง?” นิค ฟิวรี่กล่าวขณะที่เขาหัวเราะดังๆ
เขาไม่สามารถใช้เงินกับตัวเองได้มากขนาดนั้น ดังนั้นเขาควรจะหัวเราะในตอนนี้ดีกว่าเสียใจในภายหลัง
“ฉันจะคิดดูบางทีฉันอาจจะซื้อเมื่อฉันมีเงินและไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร” ดิโอพูดขณะที่เขาก็หัวเราะเช่นกัน
ทั้งคู่รู้ดีว่าในขณะนี้ไม่มีความร่วมมือใดๆเลยดังนั้นทั้งคู่จึงพูดคุยกัน
หลังจากนั้นไม่นานดิโอก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับการแลกเปลี่ยนทางวาจานี้แล้วจึงตัดสินใจกลับบ้าน
“ดูเหมือนว่าวันนี้เราคงพอแล้ว ฉันไม่มีอะไรทำที่นี่ดังนั้นถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องกลับบ้าน” ดิโอกล่าวขณะที่เขายืนขึ้นและเดินไปยังทางที่เขามาก่อนหน้านี้
ดิโอถือกระเป๋าเดินทางมูลค่า 200,000 เหรียญในขณะที่นิ่ง ฟิวรี่นั่งแข็งทื่ออยู่ที่นั่น
เมื่อเห็นผู้อำนวยการ ฟิวรี่ นั่งอยู่ที่นั่นอย่างไม่ขยับเขยื้อนนาตาชาก็เริ่มสงสัยว่าทำไมผู้อำนวยการถึงไม่ทำอะไรเพื่อหยุดดิโอที่กำลังจากไป มันไม่เหมือนผู้อำนวยการที่เธอรู้จัก!
เมื่อเธอต้องการตั้งคำถามกับการกระทำของนิค ฟิวรี่เธอก็ตัวแข็งทันทีเช่นกัน
เธอเห็นว่าปืนพกที่นิค ฟิวรี่ใช้เสมอในสถานการณ์คับขันตอนนี้ลอยอยู่กลางอากาศต่อหน้าใบหน้าของนิค
หลังจากนั้นไม่นานปืนก็เริ่มสลายตัวทีละน้อยและหลังจากนั้นไม่นานปืนก็กลายเป็นฝุ่นไปต่อหน้าพวกเขา
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นคำเตือนสุดท้ายที่ดิโอให้ไว้ว่าจะไม่หยุดเขาไม่ให้จากไปหรือตามเขาออกไปข้างนอก
ถ้าดิโอต้องการฆ่าพวกเขานาตาชาพนันได้เลยว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาเพราะพวกเขามองไม่เห็นสิ่งมีชีวิตที่ทำลายปืนของนิค ฟิวรี่ในตอนนี้
ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกขอบคุณที่ดิโอตัดสินใจทำลายปืนและไม่ใช่คน!
“คุณ! ห้ามขยับ! เข้าใจฉันไหม?” นิค ฟิวรี่พูดกับนาตาชาขณะที่เขาเห็นว่าเธอขยับตัวเล็กน้อย
“โอเค ฉันจะไม่เคลื่อนไหวแน่ผู้อำนวยการ” นาตาชาพูดประชด
“ตอนนี้มันกำลังจ้องมองเธออยู่ วางมือลงช้าๆ!” นิค ฟิวรี่กล่าวอย่างประหม่า
นาตาชาสับสนเล็กน้อยกับคำพูดของนิคฟิวรี่ แต่ทำตามที่เขาพูดขณะที่เธอรู้สึกกังวลเล็กน้อยต่อหน้าสิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็น
ในขณะเดียวกันดิโอก็ยิ้มขณะเดินไปที่ทางออกอย่างระมัดระวัง เขาเลือกเลานจ์เพราะใกล้กับทางออกมากที่สุดซึ่งหมายความว่าระยะ 10 เมตรระหว่างเขากับ [The World] สามารถรักษาได้
นิค ฟิวรี่และนาตาชาในห้องยังคงเงียบพวกเขาไม่กล้าที่จะย้ายออกจากจุดที่พวกเขาไม่รู้ว่าอะไรจะทำให้สิ่งมีชีวิตที่มองไม่เห็นอยู่ตรงหน้าพวกเขาได้
เจ้าหน้าที่ที่อยู่ในห้องต่างสงสัยว่าผู้กำกับและแบล็ควิโดว์กำลังทำอะไรอยู่?
ทุกคนเห็นว่านิค ฟิวรี่ และนาตาชากำลังนั่งเงียบและไม่ขยับซึ่งถือเป็นเรื่องผิดปกติมาก
ไม่กี่นาทีเจ้าหน้าที่เข้ามาในห้องและกล่าวว่าสุภาพบุรุษคนหนึ่งขอให้เขาบอกว่า ขยับได้แล้ว และเขาไม่อยู่ที่นี้แล้ว
นิค ฟิวรี่และนาตาชา ถอนหายใจอย่างโล่งอกทันทีหลังจากได้ยินคำพูดของเจ้าหน้าที่
………….
