dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน – Dual Cultivation ร่วมเรียงเคียงเซียน – บทที่ 415 ความลับถูกเปิดเผย

บทที่ 415 ความลับถูกเปิดเผย
“ศ-ศิษย์พี่ชายเป็นคนจากหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่มาโดยตลอดรึ…”
บรรดาศิษย์จากนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยต่างพากันตระหนกที่ได้รับรู้
ข่าวนี้ มีเพียงฟางซีหลานที่รู้เรื่องนี้หลังจากที่โหลวหลานจีบอกเธอ
ตามความจริง
“เดี๋ยวก่อน ซูหยิน น้องสาวของเขาก็มาจากตระกูลซูด้วยเช่นกัน
ทำไมข้าจึงมองข้ามเรื่องนี้ไป”
“เจ้าพูดถูก… ข้าเดาว่าเป็นเพราะว่ามิเคยจดจำใส่ใจว่าน้องสาวของ
เขามาจากตระกูลซูแต่อย่างใด… ช่างผิดพลาดอะไรเช่นนี้…”
แม้ว่าจะได้รับการประกาศระหว่างการแข่งขันว่าซูหยินมาจากตระกูล
ซู แต่ก็ไม่มีใครในนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยได้คิดเรื่องนี้จริง ๆ ด้วย
เหตุผลที่ไม่ทราบชัดบางประการทำให้มันเล็ดลอดไปจากจิตใจของ
พวกเขาอย่างสมบูรณ์
ยิ่งไปกว่านั้นวิธีแสดงท่าทีของซูหยินโดยปกติแล้วก็ไม่ได้ทำให้เธอ
ดูเหมือนเป็นคนที่มีเบื้องหลังยิ่งใหญ่
“โอ สวรรค์ ข้าได้หลับนอนกับคนที่มาจากหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ สิ่ง
ต่าง ๆ ดูเหมือนกับเป็นความฝันเมื่อวันเวลาผ่านไป”
“เช่นนั้น ท่านต้องการอะไรจากข้า” ซูหยางไม่สนใจเสียงอึกทึกรอบ
ข้างและถามอีกฝ่าย
“ข้า…”
อย่างไรก็ตามก่อนที่ซูซุนจะทันได้ตอบสนอง เสียงอีกเสียงก็ดังขึ้น
และเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“ท่านพ่อ ท่านไปอยู่ไหนมาจนป่ านนี้ และท่านมาทำอะไรที่นี่” ซูหยิน
พลันปรากฏตัวด้านหลังซูหยาง ติดตามมาด้วยไป่ ลี่ฮัวซึ่งมองดูซูหยาง
ด้วยสีหน้างงงันเล็กน้อย
“ข้าอยู่ที่นี่มาโดยตลอด คอยมองพวกเจ้าทั้งสองคนอย่างเงียบ ๆ” ซูซุน
พูดด้วยเสียงหนักแน่น
“แล้วยังไง ท่านได้เคยคิดหรือไม่ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ข้าต้องการที่
จะพูดกับท่าน ข้าได้ยินทุกสิ่งจากพี่ชายแล้ว ข้ารู้ว่าท่านปิดกั้นความ
ทรงจำและทอดทิ้งเขาไว้ที่นิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย ข้าต้องการคำอธิบาย”
ซูหยินตะโกนดังลั่น เผยทุกสิ่งให้กับผู้คนที่นั่นได้รู้
“อะไรนะ… ทำไมผู้อาวุโสซูจึงทอดทิ้งลูกชายที่มีพรสวรรค์เช่นนั้น”
ผู้คนที่นั่นต่างพากันงุนงงสับสนกับข่าวนั้น
“อะแฮ่ม…” ซูซุนกระแอมเสียงดังและกล่าวด้วยใบหน้าแดงเล็กน้อย
“ข้าจักตอบคำถามของเจ้าทุกอย่าง… แต่พวกเราไปยังที่อื่นก่อนที่จะ
ทำเช่นนั้น ดีไหม”
ซูหยินมองดูซูหยางซึ่งรับคำอย่างง่าย ๆ
“ในเมื่อมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น ข้าจักขอตัวก่อนในตอนนี้” ซูหยางกล่าว
กับคนที่อยู่ตรงนั้น และไม่เป็นที่น่าประหลาดใจเมื่อไม่มีใครที่จะ
หยุดยั้งเขาไว้ไม่ให้ไปกับตระกูลซู
ครั้นเมื่อพวกเขาจากไปแล้วผู้คนที่นั่นต่างก็พากันโกลาหล
“เจ้าได้ยินนั่นหรือไม่ มิเพียงซูหยางจะมาจากหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่
แต่เขายังถูกทางนั้นทอดทิ้งอีกด้วย”
“นี่หมายความว่าเขามิได้มีความสัมพันธ์กับพวกนั้นอีกต่อไปใช่ไหม”
“นี่เป็นโอกาสอันแสนจะยิ่งใหญ่สำหรับตระกูลเล็ก ถ้าเขามิได้
เกี่ยวข้องกับตระกูลซูอีกโดยพื้นฐานแล้วเขาก็อาจจะถูกคว้าไปโดย
ใครสักคนก็ได้”
ข่าวเบื้องหลังที่แท้จริงของซูหยางเริ่มกระจายออกไปทั่วทั้งเมืองราว
กับไฟป่ าทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างพากันตระหนก
“อะไรนะ ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นเป็นคนจากตระกูลซูมาโดยตลอดรึ”
“มิน่าทำไมเขาจึงมีพรสวรรค์เช่นนั้น ทุกสิ่งล้วนสมเหตุผลในตอนนี้”
“มิว่าจะเหตุผลใดก็ตามที่ถึงกับทอดทิ้งลูกชายที่มีพรสวรรค์เช่นนั้น
ข้าจะเตะตัวเองทันที”
“ข้าจำได้แล้วในตอนนี้ แม้ว่าเขาจักมิค่อยปรากฏตัว ตระกูลซูก็มีลูก
ชายชื่อซูหยางอยู่จริง ๆ ซึ่งเขาถูกถือว่าเป็นคนที่สาบสูญ เมื่อคิด
ในตอนนี้เขามิได้หายสาบสูญไปจริง ๆ แต่กลับถูกทอดทิ้งแทน”
ขณะที่ข่าวของซูหยางแพร่กระจายออกไปกระทั่งไปถึงนอกเมือง
ตระกูลซูก็กำลังสนทนากันเป็นการส่วนตัวภายในโรงเตี๊ยมเกล็ดหิมะ
ภายในห้องเล็ก ๆ ทั้งซูหยางและซูหยินยืนอยู่ต่อหน้าซูซุน พ่อของ
พวกเขา
“ตอนนี้เมื่อพวกเราอยู่กันตามลำพังแล้ว อธิบายออกมาท่านพ่อ ถ้า
ท่านมิให้คำแก้ตัวดี ๆ กับข้า ข้าก็จักมิกลับไปยังตระกูลซูด้วยเช่นกัน”
ซูหยินกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
ซูซุนนวดขมับและกล่าวว่า “ก่อนที่ข้าจะอธิบายเหตุผลของข้า ทำไม
พวกเจ้าสองคนมิให้คำอธิบายเรื่องของตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก”
“ท่านหมายความว่าอะไร” ซูหยินขมวดคิ้วแนบแน่น
ซูซุนหันไปดูซูหยางและกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าได้คืนความทรงจำแล้ว
ข้าจักถือว่าเจ้าจดจำทุกสิ่งได้”
“นั่นถูกต้องแล้ว” ซูหยางพยักหน้าอย่างเยือกเย็น
“เช่นนั้นทำไมเจ้ามิอธิบายให้ข้าฟังถึงความสัมพันธ์ลับ ๆ ที่มีกับ
น้องสาวของเจ้าล่ะ เจ้าคิดว่าข้ามิรู้ว่าเจ้าสองคนได้ทำอะไรหลัง
ประตูรึ” ซูซุนคำราม สุดท้ายก็เผยความลับที่เขาเก็บไว้ในใจมา
ตลอดหลายปีนี้
“น-นั่น” ใบหน้าซูหยินพลันแดงขึ้น กลายเป็นพูดไม่ออกขึ้นในทันใด
เธอไม่ได้คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะค้นพบความลับของพวกเขาแม้แต่น้อย
ซูซุนมองดูซูหยินและพูดต่อว่า “เพียงเพราะว่าพวกเจ้าปิดประตูมิได้
หมายความว่าจะย้ายพวกเจ้าไปยังโลกอื่นที่ซึ่งมีแต่พวกเจ้าสองคน
เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าประตูจะปิด เสียงของพวกเจ้าก็ดังเล็ด
ลอดออกมา ซูหยิน มีสองสามครั้งที่ข้าได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของ
เจ้าจากโถงทางเดิน”
“อะไรนะ”
ราวกับว่ามีคนโยนสีแดงทั้งถังลงไปบนหัวของเธอ หน้าตาหัวหูของ
เธอแดงซ่าน
“ข้าเชื่อมาโดยตลอดว่าพวกเจ้าสองคนเพียงแค่เล่นเกมสนุกอะไร
บางอย่าง แต่สุดท้ายเมื่อข้าตัดสินใจที่จะแอบดูในวันหนึ่ง เจ้าได้คิด
บ้างไหมว่าข้าได้รับความตระหนกมากเพียงใดหลังจากเห็นสิ่งที่
พวกเจ้าทั้งสองคนกำลังพัวพันกันในวันนั้น ท้องของข้าปั่นป่ วนเมื่อ
ข้าได้นึกถึง พระเจ้า พวกเจ้ามิได้ตระหนักว่าพวกเจ้ามีความสัมพันธ์
กันฉันพี่น้องรึ ถ้านี่เปิดเผยต่อสาธารณะ ข้าก็มิอาจจะนึกถึงผลที่
ตามมาได้ ตระกูลซูทั้งตระกูลต้องกลายเป็นตัวตลก”
“และเพื่อที่จะหยุดยั้งเรื่องนี้ ข้าจึงได้ตัดสินใจที่จะกำจัดเจ้าหนึ่งคน
ออกจากบ้าน ซูหยิน เจ้าเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง เป็นผู้ที่เหนือกว่าพี่ชาย
ทั้งสองของเจ้า ดังนั้นข้าจึงเลือกที่จะกำจัดเจ้า ซูหยาง ซึ่งมิได้มีความ
สนใจในการฝึกวิชาและจะกลายไปเป็นเพียงภาระในอนาคต”
“มิมีทาง… เช่นนั้นทำไมท่าน…” ซูหยินตอนนี้พูดไม่ออกอย่างแท้จริง
เมื่อคิดว่าเหตุผลที่พ่อของพวกเขาละทิ้งซูหยางก็เพราะว่าอีกฝ่ายรู้
ความสัมพันธ์ลับของพวกเขา
“ดังนั้น เจ้ามีอะไรที่จะพูดแก้ตัวหรือไม่” ซูซุนยืนอยู่ตรงนั้นด้วย
กลิ่นอายกดดัน
แต่ทว่า ซูหยางยังคงเยือกเย็นและพูดด้วยเสียงอันแจ่มใสว่า “นี่เป็น
เรื่องซับซ้อน”