dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน – Dual Cultivation ร่วมเรียงเคียงเซียน – บทที่ 436 เยี่ยมชนเผ่ามังกร

บทที่ 436 เยี่ยมชนเผ่ามังกร
หลังจากที่ยื่นสมบัติของชนเผ่าหมูป่ากับถังหลินชีแล้ว ชินเหลียงหยู
ก็พาคนทั้งสองออกไปจากค่ายกลและกล่าวกับนักรบที่รออยู่ด้าน
นอกว่า “เลอเป่ า ข้าจักออกจากหมู่บ้านไปสักพักเพื่อให้แขกผู้ทรง
เกียรติของเราได้เห็นชนเผ่าอื่น ในระหว่างที่ข้าไม่อยู่เจ้าจักเป็นหัวหน้า
ชั่วคราวแทนตำแหน่งของข้า”
“เจ้าสามารถวางใจข้าเรื่องหมู่บ้านได้ หัวหน้า ข้ายินดีที่จะสละกระทั่ง
ชีวิตของข้า” เลอเป่ าพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
“ดี เช่นนั้นข้าจักปล่อยวางทุกอย่างไว้กับเจ้า” ชินเหลียงหยูกล่าว
ก่อนที่จะเดินออกไปด้านนอกกับซูหยางและถังหลินชี
“เจ้ายอมรับเรื่องนั้นได้รึ” ซูหยางพลันถามเธอ “เจ้ามิได้บอกเขาเรื่อง
ให้สมบัติแก่เราแบบนั้น”
“สบายใจได้ เขามิรู้แน่นอกจากว่าข้าบอกเขาหรือว่าข้าพาเขาเข้าไป
ในค่ายกล อย่างไรก็ตามถ้าความจริงถูกเปิดเผยในสักวันหนึ่ง ข้ามั่นใจ
ว่าพวกเขาจักต้องเข้าใจว่าทำไมข้าจึงตัดสินใจเช่นนั้น” ชินเหลียงหยู
กล่าว
“อย่างไรก็ตามชนเผ่าไหนรึที่เราจักไปเยี่ยมเป็นอันดับแรก” ซูหยาง
พลันถาม
“ชนเผ่าที่ใกล้ที่สุดจากที่นี่ก็คือชนเผ่าหิ่งห้อยซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียง
แค่ร้อยกิโลเมตร”
“เช่นนั้นนั่นก็ควรเป็นที่เราจะไปเป็นอันดับแรก”
ชินเหลียงหยูพยักหน้าและกล่าวว่า “ให้ข้าเตรียมตัวบางอย่างก่อนไป”
“ตามสบาย”
ในเวลานั้นที่สองสามพันกิโลเมตรจากชนเผ่าหมูป่ า ชิวเยว่และทูต
ของชนเผ่ามังกรก็เพิ่งกลับมาถึงเป้าหมาย
“ยินดีต้อนรับสู่ชนเผ่ามังกรอันต่ำต้อยของพวกเรา ท่านเทพธิดา” ทูต
กล่าวพร้อมกับโค้งคำนับ
“โปรดรอที่นี่ชั่วขณะในขณะที่ข้าจักไปแจ้งข่าวให้กับหัวหน้าของ
เรากับการมาเยือนของท่าน”
ชายชราลงมาสู่พื้นจากบนท้องฟ้าและเข้าไปในหนึ่งในกระท่อมที่
ใหญ่กว่าภายในหมู่บ้านของชนเผ่ามังกร
“ผู้อาวุโสจั่น ท่านกลับมาแล้วรึ เกิดอะไรขึ้นที่ชนเผ่าหมูป่ ารึ ท่านได้
พบกับเทพธิดาหรือไม่” หัวหน้าชนเผ่ามังกรยืนขึ้นหลังจากที่เห็น
ชายชราเข้ามาในกระท่อม
“หัวหน้าหลง นี่เป็นเรื่องเร่งด่วน” ผู้อาวุโสจั่นรีบมายังตรงหน้าอีก
ฝ่ายและพูดด้วยน้ำเสียงเร่งร้อน
“เทพธิดา… เธอเป็นตัวจริง เธอเป็นเทพธิดาที่ฆ่ามหาวิบัติเมื่อหนึ่ง
พันปีก่อนจริง ๆ”
“อะไรกัน ท่านมั่นใจกับข่าวนี้รึ”
“ข้ามั่นใจ 120% ใจของข้ามิมีอะไรไปกว่ารูปร่างหน้าตาของเธอทุก
วันนับตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าเห็นเธอต่อสู้กับมหาวิบัติในวันนั้น ความ
สวยเหนือโลก… ผมที่แปลกใหม่และดวงตาที่เพียงเปรียบได้กับ
จันทรา นั่นเป็นไปมิได้ที่ข้าจักเข้าใจเธอผิดว่าเป็นคนอื่นอีก” ผู้
อาวุโสจั่นตอบด้วยความเสน่หา เผยให้เห็นถึงความหลงใหลที่เขามี
ต่อชิวเยว่ซึ่งแจ่มชัดประดุจยามกลางวัน
หัวหน้าหลงมองดูตาผู้อาวุโสจั่นโดยไม่มีท่าทางตึงเครียดและพยัก
หน้าช้า ๆ “ข้าเข้าใจแล้วข้าจักเชื่อคำตัดสินของท่าน แต่ทว่านี่จัก
สร้างความยุ่งยากให้เรามิน้อย”
“เหตุผลเดียวที่เราไปก่อกวนชนเผ่าหมูป่าก็เพราะว่าสมบัติที่พวกเขา
ครอบครอง ลูกตาของมหาวิบัติที่ซุกซ่อนพลังอันลึกล้ำไว้ ถ้าเทพธิดา
ปกป้องชนเผ่าหมูป่ า พวกเราย่อมจักไม่สามารถที่จะบีบพวกนั้นให้
ยื่นส่งสมบัติให้กับพวกเราได้และได้แต่หวังว่าพวกนั้นจักยอมรับ
การต่อรองของพวกเรา”
“แน่นอน ถ้าเทพธิดาอยู่ที่นี่ ข้าจักสามารถร้องขอเธอมิให้ขัดขวาง
ธุรกิจของพวกเรากับชนเผ่าหมูป่าได้”
“อือ… หัวหน้าหลงถ้าท่านกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น เช่นนั้นก็มิมีความ
จำเป็นที่จะต้องกังวลอีกต่อไปในเมื่อเทพธิดากำลังรออยู่ด้านนอก
ในตอนนี้แล้ว” ผู้อาวุโสจั่นกล่าว
“อะไรนะ” หัวหน้าหลงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ “ถ้าเธออยู่ที่นี่
แล้ว ทำไมท่านมิพูดออกมาก่อนเล่า รีบเข้าพาข้าไปหาเธอก่อนที่เธอ
จะรำคาญ พวกเรามิรู้ว่าเธอจะมีความอดทนมากน้อยเท่าไหร่”
หัวหน้าหลงรีบออกไปจากกระท่อม
“ท่านเทพธิดา ได้โปรดยกโทษให้ข้าผู้ต่ำต้อยนี้ที่ทำให้ท่านรอคอย
อยู่ด้านนอกเช่นนี้” หัวหน้าหลงก้มหน้าและโค้งตัวลงให้กับเธอ
ชิวเยว่เหลือบมองดูเขาชั่วขณะก่อนที่จะลงมาจากฟากฟ้า
“เจ้ามีธุระอะไรกับข้ารึ” ชิวเยว่ถามเขาด้วยเสียงเย็นชา ไม่สนใจผู้คน
ที่จ้องมองเธอด้วยดวงตาเบิกกว้างจากระยะห่าง
“ช่างสวยเหลือเกิน…” หัวหน้าหลงคิดในใจขณะที่เขากำลังตะลึงงัน
ไปกับรูปร่างหน้าตาที่สวยงามของชิวเยว่ไปชั่วขณะ หลังจากที่เห็น
เธอเป็นครั้งแรก เขาก็เข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมผู้อาวุโสจั่นจึงหลง
ใหลในตัวเธอมากมายเช่นนั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าความเป็นมาและความแข็งแกร่งที่สุดลึกล้ำของเธอ
เขาคงทำทุกอย่างตามอำนาจที่เขามีเพื่อทำให้เธอตกเป็นของเขา
“ข้าผู้ต่ำต้อยนี้มีเพียงคำขอเพียงข้อเดียวสำหรับเทพธิดา” หัวหน้า
หลงกล่าวขึ้น “ชนเผ่ามังกรและชนเผ่าหมูป่ าตอนนี้อยู่ในระหว่าง
การต่อรองกันในเรื่องสมบัติชิ้นหนึ่งที่พวกเขาครอบครอง และเรา
ปรารถนาที่จะร้องขอให้ท่านเทพธิดาอย่าได้ยุ่งเกี่ยวกับธุระของพวก
เรา”
“หือ” ชิวเยว่พลันขมวดคิ้ว เขาเรียกเธอมาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะพูดแค่นี้
นะรึ
“น-แน่นอนว่านี้เป็นเพียงคำขอร้องอันไร้ค่า หากท่านเทพธิดาปฏิเสธ
พวกเราก็จักมิติดตามเรื่องนี้อีกต่อไปในอนาคต” หัวหน้าหลงเข้าใจ
ผิดสีหน้าของชิวเยว่และสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
“…”
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ชิวเยว่ก็พูดขึ้นว่า “ทำไมข้าจักต้องสนใจ
ในธุระของพวกเจ้ากับชนเผ่าอื่น ต่อให้พวกเจ้าต้องการฆ่ากันเอง ข้า
ก็มิเข้าไปยุ่งเกี่ยว”
“เอ๋ จริงรึ” หัวหน้าหลงงงงันไปกับการตอบสนองของเธอ เขาพูดต่อ
ว่า “เช่นนั้นทำไมท่านเทพธิดาจึงปกป้องชนเผ่าหมูป่ าตอนที่ชนเผ่า
สิงโต*โจมตีพวกนั้นล่ะ”
PS: จากต้นฉบับ ก่อนหน้านี้ต้นฉบับใช้ Tiger แต่ตอนนี้ใช้คำว่า
Lion ดังนั้น ผมจึงใช้ตามต้นฉบับไปนะครับ ไม่ได้แปลผิดพลาดแต่
อย่างใด และเข้าใจตรงกันว่าไอ้เผ่า เสือโคร่ง กับ สิงโต นี่มันก็คือเผ่า
เดียวกัน
“ถ้าเจ้ากำลังดื่มชาอย่างมีสบายใจในบ้านใครสักคนและก็มีคนพลัน
เข้ามาขัดขวางความสุขของเจ้า เจ้าจักนั่นอยู่ที่นั่นเฉย ๆ โดยมิทำอะไร
งั้นรึ” ชิวเยว่าถาม
“ม-ไม่… ข้าย่อมมิทำเช่นนั้น…” หัวหน้าหลงส่ายหน้า
“เช่นนั้นทำไมเจ้าคาดว่าคนอื่นจะทำเช่นนั้นล่ะ”
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ชิวเยว่ก็กล่าวต่อว่า “ถึงแม้ว่าข้าพูดทั้งหมด
เช่นนั้น จริงแล้วเจ้ากำลังถามผิดคน”
“ท่านหมายความว่าอย่างไร” หัวหน้าหลงเลิกคิ้วด้วยท่าทางงุนงง
“แม้ว่าจะเป็นจริงที่ข้ามิสนใจเกี่ยวกับธุระของเจ้ากับชนเผ่าหมูป่า
หรือชนเผ่าอื่นใดในเรื่องนั้น ข้าก็มิอาจจะพูดแบบเดียวกันแทน
พรรคพวกข้าได้” เธอกล่าว
“พรรคพวก..ของท่านเทพธิดารึ” หัวหน้าหลงหันไปมองผู้อาวุโสจั่น
“อืม… ท่านเทพธิดาต้องอ้างถึงสองผู้เยาว์ที่อยู่กับเธอในเวลานั้น…”
ผู้อาวุโสจั่นพูด
“นั่นถูกต้องแล้ว แต่ทว่าการที่เรียกพวกเขาว่าเป็นผู้เยาว์นั้น… เจ้าผิด
ไปยิ่งกว่านี้มิได้แล้ว” ชิวเยว่เผยให้เห็นรอยยิ้มลึกลับและกล่าวว่า “มิ
เพียงแต่พวกเขาอายุมากกว่าพวกเราในที่นี้รวมกัน แต่อำนาจของ
พวกเขาทั้งคู่นั้นมีมากยิ่งกว่าข้าด้วยซ้ำ”