dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน – Dual Cultivation ร่วมเรียงเคียงเซียน – บทที่ 495 ของเล่นเพื่อความเพลิดเพลินเฉพาะตัว

บทที่ 495 ของเล่นเพื่อความเพลิดเพลินเฉพาะตัว
หลังจากที่ได้เห็นซูหยางเปลี่ยนไปเป็นจักรพรรดิสวรรค์ ผู้อาวุโสผู้ที่
ฆ่าผู้นำนิกายคนก่อนและปกป้องนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยจากนิกาย
ล้านอสรพิษ โหลวหลานจีก็ตาโตด้วยความตกใจ แต่ว่าความตกใจ
ในแววตาของเธออยู่ได้เพียงชั่วขณะ ราวกับว่าเธอได้รู้ความจริง
เรียบร้อยแล้ว
“เจ้า… ดูเหมือนมิได้ประหลาดใจเหมือนดังที่ข้าได้คิดว่าเจ้าควรจัก
เป็น” ซูหยางกล่าวด้วยเสียงที่แท้จริงของเขา
โหลวหลานจีนวดขมับของเธอแล้วพูดด้วยเสียงถอนใจว่า “ข้ารู้สึก
ระแคะระคายด้วยตัวข้าเอง”
“โอ นั่นแปลว่าเจ้ารู้แล้วรึ มาจากทางไหนรึ”
“ตอนแรกข้าเพียงแค่มีความรู้สึกเล็กน้อย แต่หลังจากที่เห็นพลังการ
ฝึกปรือที่แท้จริงของเจ้าในเขตอัมพรวิญญาณ ความรู้สึกนั้นก็ยิ่งรุนแรง
ขึ้น แต่อย่างไรก็ตามเบาะแสที่ใหญ่ที่สุดก็คือนั่น” โหลวหลานจีชี้ไป
ที่เป้าของเขาและกล่าวว่า “ต่อให้เจ้าพยายามที่จะซุกซ่อนประสบการณ์
และความสามารถเอาไว้ แต่ก็ไม่ง่ายที่จะกำจัดนิสัยของตนเอง หลังจาก
ที่ร่วมฝึกกับเจ้าหลาย ๆ ครั้ง ข้าก็รู้ชัดเจนว่าวิชาของพวกเจ้านั้นคล้าย
คลึงกัน…”
“มิว่าอย่างไร ขณะที่มิใช่ทุกคนที่จะสามารถทำได้ดีได้เหมือนเช่นเจ้า
แต่แน่นอนว่าเจ้าสามารถทำได้ดีเหมือนกับคนอื่นทุกคน”
หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของโหลวหลานจี ซูหยางก็แสดงรอยยิ้ม
และกลับคืนสู่สภาพหน้าตาปกติ
“เจ้าต้องมีคำถามมากมายต่อข้า ข้าอยู่ที่นี่แล้วเพื่อตอบคำถามเหล่านั้น”
“…”
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ โหลวหลานจีก็กล่าวว่า “ทำไม… ทำไม
เจ้าจึงฆ่าผู้นำนิกายคนก่อน ลี่เฉียง”
“เพราะว่าเขาทำให้ผู้หญิงของข้าร้องไห้” เขาตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“อะไรนะ…”
“เขากดดันผู้อาวุโสหลานในเวลานั้นให้หาคู่ฝึกวิชาร่วม กระทั่งข่มขู่
เธอด้วยกำลัง ดังนั้นข้าจึงฆ่าเขาเพื่อกำจัดความกังวลของเธอ ถ้าเจ้า
ต้องการรายละเอียดมากกว่านี้ เจ้าสามารถถามลี่ชิงได้ด้วยตนเอง”
“ข้าเข้าใจ…”
หลังจากที่พูดกันอีกชั่วขณะเพื่อแจกแจงรายละเอียด โหลวหลานจีก็
ถามต่อว่า “ข้าเข้าใจว่าทำไมเจ้าจึงรู้สึกว่ามีความจำเป็นที่จะต้อง
แปลงโฉม แต่ทำไมต้องใช้เวลานานขนาดนั้นในการบอกความจริง
กับข้า ต่อให้เจ้าพูดความจริงให้ข้าฟังหลังจากที่เกิดเหตุการณ์กับ
นิกายล้านอสรพิษ ข้าก็ยังอยู่ข้างเดียวกับเจ้า”
“บอกตามความจริง ข้าลืมเรื่องนั้นไปนับตั้งแต่เกิดเหตุกับนิกายล้าน
อสรพิษ ในเมื่อมันมิได้มีความหมายสำคัญอะไรกับข้าแม้แต่น้อย”
“มิมีความหมายสำคัญ เจ้าว่าอย่างนั้นรึ เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่ามันมี
ความหมายต่อข้ามากมายเพียงไหน” โหลวหลานจีพลันเพิ่มเสียงดัง
ขึ้น “ตามจริงข้าตกหลุมรักเจ้าด้วยตัวตนปลอมของเจ้ามาครั้งหนึ่ง
แล้วเจ้ารู้ไหม เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่าความเจ็บปวดที่ข้าได้รับหลังจาก
ที่เจ้าจากไปนั้นมากมายเพียงใด”
ซูหยางไม่ได้เบือนหน้าหนีจากสีหน้าโกรธเคืองของเธอและกล่าว
ด้วยหน้าตาจริงจังว่า “ข้ามิมีคำแก้ตัว ข้าขอโทษ ถ้ามีอะไรอื่นที่ข้า
สามารถทำให้กับเจ้าได้ ก็เพียงพูดออกมา”
“ข้าดีใจที่เจ้าพูดเช่นนั้น ซูหยาง เพราะว่าข้ากำลังจะทำให้เจ้าจ่าย
สำหรับการทำให้ตกตะลึงเล็กน้อยของเจ้า” จากนั้นโหลวหลานจีก็
ลุกขึ้นยืนและจับคอเสื้อของเขา ก่อนที่จะทุ่มเขาลงบนเตียงด้านหลัง
เธอ
ครั้นเมื่อซูหยางนอนลงบนเตียงแล้ว โหลวหลานจีก็รีบขึ้นไปบน
เตียงและนั่งอยู่ตรงที่เป้ากางเกงของเขา
“นี่คือ…” ซูหยางเลิกคิ้ว ดูเหมือนว่างุนงงสงสัยกับการกระทำของ
เธอ
“สำหรับบทลงโทษในการเล่นกับหัวใจของข้านั้น ในอีกสามวัน
ถัดไปนี้ เจ้าจะต้องเป็นเซ็กส์ทอยส่วนตัวให้กับข้า และเจ้าจักห้าม
ออกจากเตียงนี้จนกว่าจะถึงวันนั้น” เธอกล่าวขณะที่เลียริมฝีปากแดง
ของตนเอง
(ผู้แปล ที่หัวข้อข้างบนอาจจะใช้คำว่า ของเล่นเพื่อความเพลิดเพลิน
เฉพาะตัว แต่จริง ๆ แล้วแปลให้ชัด ๆ ได้ว่า เซ็กส์ทอย แต่เนื่องจาก
เป็นหัวข้อ จึงต้องเลี่ยงคำพูดให้มันเบาลงไปบ้าง ฮา)
“โชคเจ้ายังดี การรับศิษย์ใหม่นั้นเกิดขึ้นในอาทิตย์หน้า มิเช่นนั้น
เวลาสามวันจักต้องกลายเป็นทั้งอาทิตย์”
ดูเหมือนว่าจะงงงันไปกับ “การลงโทษ” ของเธอ ซูหยางพูดขึ้นว่า
“เจ้ามั่นใจรึ แล้วพวกแขกที่รออยู่ด้านนอกนั่นล่ะ เจ้ามิต้องไปรับ
พวกเขารึ”
“ผู้อาวุโสนิกายคนอื่นอยู่ที่นั่น พวกเขาจักต้องดูแลแขกโดยปราศจาก
ข้านับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป”
ได้ยินคำพูดของเธอ ซูหยางแสดงรอยยิ้มยอมแพ้และกล่าวว่า “เชิญ
ทำได้ตามใจต้องการ”
“เจ้ามิต้องบอกข้า” โหลวหลานจีกล่าวพร้อมรอยยิ้มก่อนที่จะฉีก
เสื้อผ้าเขาออกจากร่าง
เมื่อเห็นร่างที่ไม่มีใครเปรียบได้ของซูหยาง ดวงตาโหลวหลานจีก็เป็น
ประกายด้วยความตื่นเต้น และเธอก็เริ่มเลียและจูบไปทั่วร่างของเขา
ตั้งแต่ริมฝีปากของเขาไปจนถึงหัวแม่เท้า ปากของโหลวหลานจีได้
ลิ้มรสทุกกระเบียดนิ้วบนร่างกายของเขา ไม่เหลือจุดใดที่ไม่ได้สัมผัส
“เจ้ารู้ไหมว่าข้าเพิ่งตระหนักอะไร ซูหยาง” โหลวหลานจีพลันกล่าว
ขณะที่นิ้วของเธอหยอกเย้าน้องชายของเขา “ข้ามิเคยเห็นเจ้าหมดแรง
มาก่อน”
และเธอก็กล่าวต่อว่า “แต่ทว่า ข้ากำลังจะเปลี่ยนสิ่งนั้นภายในสาม
วันนี้ ข้ากำลังจะดูดเจ้าให้แห้งเหือด”
“อย่างงั้นรึ… เช่นนั้นก็ขอให้โชคดี” ซูหยางกล่าวด้วยรอยยิ้มเรียบ
เฉยบนใบหน้า
“ข้าจักพูดคำเดียวกับเจ้า”
หลังจากที่พูดคำพูดเหล่านั้นแล้ว โหลวหลานจีก็จูบน้องชายของเขา
และเริ่มเลียมัน
อีกสองสามนาทีให้หลัง เธอก็อ้าปากกว้างและกลืนทั้งชิ้นนั้นเข้าไป
ในทีเดียว
“อืมมมม…”
เสียงเฉอะแฉะดังไปทั่วห้องขณะที่โหลวหลานจีดูดดื่มกับน้องชาย
ของซูหยางยาวนานเกือบถึงหนึ่งชั่วโมง
“เจ้ายับยั้งปราณหยางของเจ้าไว้รึ นั่นจะมิเป็นการดีต่อสุขภาพ เจ้ารู้
ไหม” โหลวหลานจีกล่าวกับเขาในที่สุด
ซูหยางยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถทำให้ข้าหมดแรงได้
จากเพียงแค่รีดเอาปราณหยางของข้าออกไป เจ้าก็นับว่าดูถูกความ
สามารถของข้าอย่างมหันต์”
“โอ เช่นนั้นเรามาเล่นเกมเล็ก ๆ กันเป็นอย่างไร ถ้าเจ้าสามารถปลด
ปล่อยปราณหยางของเจ้าได้ถึงห้าสิบครั้งและยังคงมีเรี่ยวแรงเหลือ
ต่อไปได้อีก เช่นนั้นข้าจักถือว่าข้าพ่ายแพ้ ถ้าเจ้าชนะก่อนที่เวลาสาม
วันจะสิ้นสุด เจ้าสามารถออกไปจากเตียงได้ หรือไม่… เจ้าสามารถ
ทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการกับร่างกายของข้าจนถึงวันสุดท้าย”
ซูหยางหัวเราะหึแล้วกล่าวว่า “เพียงห้าสิบครั้งเองรึ เรามาทำมันร้อย
ครั้งดีกว่า และข้ามิต้องใช้เวลาสามวันด้วย ข้าจักปล่อยปราณหยาง
ของข้าหนึ่งร้อยครั้งได้ภายในเวลาวันเดียว และถ้าข้ามิสามารถที่จะ
ทำเช่นนี้ได้ ข้าก็จักทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการให้ข้าทำจนกว่าจะสิ้น
เดือนโดยมิถามอะไรทั้งสิ้น”
“ร้อยครั้งในหนึ่งวันรึ… นั่นค่อนข้างจะมากไปหน่อย กระทั่งกับตัว
เจ้าเอง…” โหลวหลานจีมองดูเขาด้วยหน้าตางงงัน
และจากนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นรอยฉีกยิ้มบนใบหน้าของเธอ “อย่างไรก็
ตามในเมื่อเจ้าเป็นคนกล่าวถึงเรื่องนี้ เจ้าห้ามกลับคำในตอนนี้ ครั้น
เมื่อถึงตอนที่ข้าชนะ ข้าจักทำให้มั่นใจว่าเจ้าจะต้องเสียใจกับการ
กระทำอันโอหังนี้”