dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน – บทที่ 548 คำเชิญของซีหวัง

บทที่ 548 คำเชิญของซีหวัง
เมื่อซีหวังพูดถึงพิษในร่างของซีซิงฟางนั้น ทั้งห้องก็พลันเงียบลง
“ตระกูลซีได้รวบรวมส่วนผสมทุกอย่างในรายการแล้วยกเว้นเพียง
สามอย่าง รากปีศาจ เลือดกิเลนม่วง และโสมเลือดอสูร”
“ทั้งรากปีศาจและกิเลนม่วงนั้นสามารถพบเห็นได้ภายในป่ าต้องห้าม
สถานที่อันตรายสูงแห่งหนึ่งที่มีสัตว์ร้ายที่ทรงพลังที่อาศัยอยู่ภายใน
นั้น และหมอกพิษที่เปี่ยมไปทั่วทุกที่แห่งนั้น แม้ว่าพวกเราจะมีความ
สามารถที่จะไปเอารากปีศาจที่อยู่ใกล้กับพื้นที่ขอบรอบนอก พวก
เราก็มิสามารถที่จะเข้าไปถึงกิเลนม่วงที่ท่องเที่ยวอยู่ภายในส่วนลึก
ที่สุดของป่าต้องห้ามได้”
“นอกจากว่าคนผู้นั้นมีร่างที่ต่อต้านพิษร้ายเหมือนซิงเอ๋อร์ พวกเขาก็
มิอาจจะที่เข้าไปถึงกิเลนม่วงได้ อย่าว่าแต่จะเอาเลือดของมัน ซิงเอ๋อร์
สามารถเข้าไปถึงกิเลนม่วงได้โดยการอาศัยร่างสวรรค์ของเธอ แต่
เธอก็อยู่เพียงแค่ในระดับแรกของเขตอัมพรวิญญาณ แต่กิเลนม่วงก็มี
ระดับอย่างน้อยที่ระดับหกเขตอัมพรวิญญาณ”
“ส่วนสำหรับโสมเลือดอสูรนั้น… ความคืบหน้าของเจ้าเป็นอย่างไร”
ซีหวังถามเขา
“เอ่อ ตอนนี้มันเติบโตอยู่ในที่ปกปิด ซึ่งมิมีใครสามารถหามันพบได้
และมันก็ควรจะพร้อมเก็บเกี่ยวในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า” เขาตอบ
อย่างใจเย็น
“จริงรึ นั่นเป็นเรื่องยอดเยี่ยมที่ได้ยินเช่นนั้น” ซีซิงฟางกล่าว
“ตอนนี้ในเรื่องพิษที่อยู่ในป่ าต้องห้าม… พิษในนั้นมีความแข็งแกร่ง
มากเพียงใด มันสามารถหยุดท่านไว้มิให้เข้าไปหรือไม่” จากนั้นซู
หยางก็ถามซีหวัง
“แม้ว่าข้าเกลียดที่จะยอมรับ แต่ข้าก็มีความสามารถต่อต้านพิษนี้
ก่อนที่จะเข้าไปในพื้นที่ส่วนกลาง ส่วนที่เกินเข้าไปกว่านั้นแม้ว่าใน
ระดับพลังการฝึกปรือของข้าก็มิสามารถที่จะปกป้องข้าจากหมอก
พิษได้”
ซูหยางพยักหน้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ ข้าจักหาหนทางปกป้องท่าน
จากหมอกพิษและต่อสู้กับกิเลนม่วง”
“เจ้ามีแผนแล้วรึ” ซีหวังเลิกคิ้วด้วยท่าทางแปลกใจ
“แน่นอน” เขาตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ข้ามียาสองสามอย่างในใจที่
จักเพิ่มความต้านทานต่อพิษให้กับท่านได้”
“ยารึ…” สีหน้าซับซ้อนพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซีหวัง และ
เขาก็กล่าวต่ออีกว่า “แต่มิมียาใดในโลกนี้ที่ทรงอำนาจมากพอที่จะ
ต่อต้านหมอกพิษได้ มิเช่นนั้นพวกเราก็คงได้ส่วนประกอบพวกนั้น
มานานแล้ว”
ซูหยางส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ถ้าข้ามิมีความมั่นใจในผลลัพธ์ของมัน
ข้าจักกล่าวอ้างถึงมันไปทำไมกัน อย่างไรก็ดีข้ามิประหลาดใจท่านที่
มิรู้จักมัน ในเมื่อมันยังมิได้มีปรากฏในทวีปตะวันออก”
“อ-อะไรนะ…” ซีหวังมองดูซูหยางด้วยดวงตาเบิกกว้าง เขาพลันนึก
ถึงเทพธิดาที่ระหว่างการแข่งขันระดับภูมิภาค
“โอ ตัวยาเหล่านี้คงต้องมาจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลาง ใช่ไหม” เขาถาม
ด้วยความตื่นเต้น
“เอ๋” ซูหยางเลิกคิ้ว
“เอ้อ ข้าเดาว่ามันเป็นอะไรทำนองนั้น” ซีหวังกล่าวหลังจากนั้นอีก
ชั่วขณะ
แม้ว่าตัวยาเหล่านี้มาจากสวรรค์ศักด์ิสิทธ์ิทั้งสี่ แต่มันก็เป็นเรื่อง
ดีกว่าที่จะพูดว่ามันมาจากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลาง ในเมื่อมันเป็นเรื่อง
สะดวกและเชื่อได้ง่ายกว่า
“นี่เป็นข่าวที่ยอดเยี่ยม ท่านปู่” ซีซิงฟางกล่าวด้วยรอยยิ้มสดใส
“ตอนนี้พวกเราสามารถได้ส่วนผสมเพิ่มขึ้นอีกสองตัว ครั้นเมื่อโสม
เลือดอสูรพร้อมเก็บเกี่ยวแล้ว พวกเราก็จักมีส่วนผสมทั้งหมดสำหรับ
การรักษา”
“อย่าเพิ่งตื่นเต้นเพียงแค่นั้น” ทันใดนั้นซูหยางก็พูดขึ้น “แม้ว่าพวก
เรามีหนทางที่จะจัดการกับหมอกพิษพวกเราก็ยังต้องการตัวยาสำหรับ
ให้แผนการสำเร็จ สำหรับการรักษาพิษในร่างของซีเอ๋อร์นั้น ข้ามิ
มั่นใจว่าส่วนผสมที่จำเป็นสำหรับตัวยาทั้งหมดนั้นจักมีอยู่ในโลก
แห่งนี้ครบหรือไม่”
“ถึงแม้ว่าพวกเรามิมีส่วนประกอบในทวีปตะวันออก พวกเราก็
สามารถที่จะเอามันได้จากทวีปศักด์ิสิทธ์ิกลาง มิใช่รึ แม้ว่าข้ามิเคย
ไปที่นั่นด้วยตนเอง อาจารย์ของเจ้าก็ควรจะสามารถไปถึงที่แห่งนั้น
ได้ ใช่ไหม” ซีหวังถามเขา
“อาจารย์ของข้ารึ… ถ้าท่านพูดถึงสาวสวยคนนั้น เช่นนั้นก็ต้องบอก
ว่าเธอมิใช่อาจารย์ของข้า” ซูหยางถอนใจคิดสงสัยว่าทำไมทุกคนจึง
พลันทึกทักเอาว่าชิวเยว่นั้นเป็นอาจารย์ของเขา
“เทพธิดาที่ปรากฏตัวที่ตอนจบการแข่งขันระดับภูมิภาคนั่น เธอมิได้
เป็นอาจารย์ของเจ้ารึ เช่นนั้นจอมยุทธคนนั้นเป็นใครกัน ข้ามิเคยเห็น
คนที่ทรงอำนาจเช่นเธอในระยะเวลาห้าร้อยปีในโลกนี้ของข้ามาก่อน”
ซีหวังถามด้วยใบหน้างุนงง
“เพื่อนคนหนึ่ง” เขาตอบอย่างผ่าน ๆ
“มิว่าอย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าจะมิมีตัวยา ข้าก็ยังมีความคิกอีกสองสาม
อย่าง”
จากนั้นเขาก็หันไปมองดูซีซิงฟางและกล่าวว่า “ข้าพอจะดูฝ่ามือของ
เจ้าในตอนนี้ได้หรือไม่”
ซีซิงฟางพยักหน้าและยื่นฝ่ามือของเธอไปให้กับเขา
ซูหยางจับมือเรียบเนียนของเธอไว้และหลับตาลง
สองสามนาทีในความเงียบให้หลัง เขาก็ลืมตาขึ้นและกล่าวว่า “เจ้ามี
เวลาอีกครึ่งปีก่อนที่เจ้าจะเริ่มประสบกับอาการ ซึ่งยากที่จะทนได้”
“ครึ่งปี… นั่นจักเพียงพอสำหรับพวกเราในการเสร็จสิ้นการรักษา
หรือไม่” เธอถามเขาด้วยใบหน้าเป็นกังวล
ซูหยางแสดงสีหน้ามั่นใจและกล่าวว่า “ถึงแม้ว่านั่นจะมีเวลามิเพียง
พอ ข้าก็จักทำให้มันเพียงพอ ดังนั้นเจ้ามิควรกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น”
“ถึงแม้ว่าข้ามาจากตระกูลที่ทรงอำนาจที่สุดแห่งหนึ่งในทวีป
ตะวันออก ข้าก็มิรู้ว่าควรจักขอบคุณท่านสำหรับทุกอย่างที่ท่านได้
ทำไว้ให้กับข้าและตระกูลข้า” ซีซิงฟางถอนหายใจ
“นั่นมิมีความจำเป็นที่จะต้องขอบคุณข้า ข้าเพียงทำทุกอย่างตาม
ความต้องการของข้า” เขากล่าว
“มิว่าอย่างไรก็ตาม เจ้ามีคำถามอะไรมากไปกว่านี้กับตัวข้าหรือไม่”
“เจ้ามีคำถามอะไรอีกสำหรับเขาหรือไม่ ซิงเอ๋อร์” ซีหวังถามเธอ
“ไม่” เธอส่ายหน้า
“เช่นนั้นเจ้าพอจะรอคอยข้าอยู่ข้างนอกหรือไม่ ข้ามีเรื่องที่จะพูดกับ
เขาเป็นการส่วนตัว มันมิควรจักใช้เวลานานเกินไปนัก” ซีหวังกล่าว
ซีซิงฟางมองดูอีกฝ่ายอย่างเงียบ ๆ ชั่วขณะก่อนที่จะพยักหน้า “อย่า
ทำอะไรเกินเลยไปเพียงเพราะว่าข้ามิได้อยู่ที่นี่ ท่านปู่ เพราะว่าข้าจัก
พบเจอในภายหลัง”
“ข้ามิกล้า” อีกฝ่ายตอบ
ครั้นเมื่อซีซิงฟางออกไปจากห้องแล้ว ซีหวังก็มองดูซูหยางด้วยสีหน้า
จริงจังและกล่าวว่า “ข้าจักมิกล่าวอ้อมค้อมและพูดอย่างตรงไปตรงมา
ถึงหัวข้อนั้น”
“เจ้า… เจ้าสนใจที่จะมาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลซีหรือไม่” เขาถาม
ซูหยางพร้อมกับหรี่ตา