บทที่ 12 เศรษฐีลึกลับ
แม้ว่าลูกพี่หลี่จะมีรูปร่างเตี้ย แต่เขาก็มีความน่ายำเกรงอย่างยิ่ง เพียงแค่คำพูดเดียว จางจื้อเหาก็กลัวจนฉี่แทบรดกางเกงของเขา
ลูกพี่หลี่มองไปที่จางจื้อเหาอย่างสงบ “อาเหา เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
จางจื้อเหาไม่กล้าโกหกลูกพี่หลี่ เขาเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง รวมถึงเรื่องที่ตนพังรถ ลงไม้ลงมือ และเงินที่แบ่งออกไปให้กับพวกจางเชี่ยนเซี่ยลู่
“มีคนรวมด้วย? พวกเธอล่ะ?” หลังจากได้ฟังดังนั้น ลูกพี่หลี่ก็โมโหขึ้นมาเล็กน้อย
“พวกเธอ พวกเธอไปแล้ว” จางจื้อเหามองไปที่ลูกพี่หลี่ด้วยความกลัว และมองไปที่”หลินชิงชิงอีกครั้ง
จางจื้อเหาดิ้นรนในแวดวงมานานหลายปี จากน้ำเสียงที่หลินชิงชิงพูดกับลูกพี่หลี่ เขารู้ว่าได้ทันทีว่าตัวตนของ หลินชิงชิงนั้นไม่ธรรมดา
ผู้หญิงธรรมดา จะกล้าขอคำตอบจากลูกพี่หลี่ได้ยังไง
“คนสวย ฉันไม่รู้ว่าเด็กนี่เป็นน้องชายของคุณ ถ้ารู้ว่าเขามีคุณคุ้มอยู่ ผมไม่กล้ารังแกเขาแน่” จางจื้อเหารีบเอ่ยขอโทษหลินชิงชิง
“ตามกฎใต้ดินของเรา หากถูกจับได้ว่าโกง คุณจะได้รับเงินคืนมากที่สุด 30% เอาอย่างนี้ไหม ผมจะคืนเงินให้คุณ 70% ได้ไหม?” จางจื้อเหาถามอย่างระมัดระวัง
“70%” หลินชิงชิงหัวเราะตาหยี จากนั้นจึงหันไปมองเจ้าหัวแบน
เจ้าหัวแบนคนนั้นขมวดคิ้ว จากนั้นจึงพุ่งเข้ามาทันที และเหวี่ยงหมัดลงไปที่ใบหน้าของจางจื้อเหาอย่างแรง
แม้ว่าเจ้าหัวแบนมองดูแล้วธรรมดาย่างยิ่ง แต่เมื่อเขาลงมือกลับทำให้หลายคนสะดุ้ง
เพียงหมัดเดียว เจ้าหัวแบนก็ทำให้จางจื้อเหาต้องล้มนอนลงกับพื้น
จากนั้น เขาก็ดึงผมของจางจื้อเหาขึ้นมาและกดลงบนรถอย่างแรง “แกมันรนหาที่ตาย แม้กระทั่งน้องชายของพี่ชิงแกยังกล้าไปโกง?”
ลูกพี่หลี่มองดู แต่กลับไม่ส่งเสียงออกมา
แม้ว่าจางจื้อเหาจะเป็นคนของเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลูกพี่หลี่จะไม่สามารถจัดการอะไรได้
“พี่ชิง? ลูกสาวของลูกพี่หลิน?” ดวงตาของจางจื้อเหาเบิกกว้าง เขามองไปที่หลินชิงชิง และคิดอยู่ในใจ: ไม่น่าแปลกใจที่ผู้หญิงคนนี้ไม่ไว้หน้าลูกพี่หลี่สักนิด ที่แท้เธอเป็นลูกสาวของลูกพี่หลิน ตายแน่แล้ว คราวนี้เขาตายแน่ๆ”
ทั้งตงไห่ไม่มีใครใหญ่ไปกว่าสองอำนาจนี้ หนึ่งคือลูกพี่หลี่เมืองตะวันออก อีกหนึ่งคือเจ้าใหญ่หลินแห่งเมืองตะวันตก
จางจื้อเหาไม่เคยคิดฝันว่า ครั้งนี้เขาจะไปหาเรื่องลูกสาวของลูกพี่หลินเข้าให้แล้ว!
“พี่ชิง จะทำยังไงกับเขา?” เจ้าหัวแบนมองไปที่หลินชิงชิงและเอ่ยถาม
“ให้เขาเอาเงินที่โกงไปออกมาก่อน” หลินชิงชิงพูดจบ เจ้าหัวแบนก็ปล่อยจางจื้อเหา
“รีบไปเอาเงินออกมา”
หลังจากที่จางจื้อเหาคืนเงินให้หลี่ฝางแล้ว เขาก็ร้องคร่ำครวญ “คุณหนู ทำไมคุณถึงไม่บอกเล่าว่านายเป็นน้องชายของพี่ชิง หากนายบอกก่อน ฉันคงไม่กล้ากินดีหมีแบบนี้ อีกทั้งยังไม่กล้าไปการท้าทายอำนาจผู้ยิ่งใหญ่แบบนั้นแน่! ”
“นายไม่ให้โอกาสฉันพูดเลยนี่ ลงจากรถมานายก็ลงมือทุบฉันทันที” หลี่ฝางพึมพำคำหนึ่ง เมื่อมองเห็นเงินที่กลับมาสู่มือของตน ในใจก็สบายขึ้นมาก
“พี่แปด ผมคืนเงินไปแล้ว เรื่องนี้ ให้มันจบได้ไหม?” จางจื้อเหาถามอย่างระมัดระวัง
ลูกพี่หลี่ไม่พูดอะไรสักคำ และมองไปที่หลินชิงชิง
หลินชิงชิงหัวเราะเยาะ “ถึงแม้จะจ่ายเงินคืนแล้ว แต่นายอย่าลืม นายทุบตีน้องชายของฉันไปยกหนึ่งด้วยนี่”
หัวใจของจางจื้อเหารู้สึกหมดอาลัยขึ้นมา เมื่อกี้เจ้าหัวแบนทุบตีเขาไปแล้ว นี่ยังมีอีกหรือ?
“พี่แปด ผมติดตามพี่นะ พี่จะมองผมถูกตีแบบนี้ไม่ได้!” จางจื้อเหาเดินไปที่ลูกพี่หลี่ หวังว่าลูกพี่หลี่จะช่วยตัวเองได้
“อาเหา ฉันก็อยากช่วยนายเหมือนกัน แต่นายทำผิดกฎของฉัน”
“ตอนแรกที่ติดตามฉัน ฉันตั้งกฎเอาไว้แล้ว ข้อแรกคือคนแก่และเด็กห้ามไปโกง ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นพวกใต้ดิน แต่เราก็มีกฎเกณฑ์เช่นกัน นายโกงแม้กระทั่งเด็กคนหนึ่ง ยังเป็นคนอยู่รึเปล่า?”
ลูกพี่หลี่ส่ายหัวด้วยความผิดหวัง “ทำเองรับเองเถอะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ในใจของจางจื้อเหาก็เยียบเย็นลงสุดขีด
หลินชิงชิงขยิบตาให้เจ้าหัวแบน ความหมายคือให้เริ่มลงมือ
ในเมื่อลูกพี่หลี่พูดแบบนี้แล้ว อย่างนั้นหลินชิงชิงก็ไม่มีอะไรขัดข้องอีก
ในมือของเจ้าหัวแบน มีมีดเล่มหนึ่งปรากฏขึ้น
“นายจะทำอะไร? ” เมื่อมองไปที่เจ้าหัวแบนที่เดินเข้ามาหาทีละก้าว จางจื้อเหา”ก็เหงื่อตก
“พี่ นี่จะเป็นเรื่องอะไรหรือเปล่า?” หลี่ฝางเห็นเจ้าหัวแบนเดินเข้าไปหาจางจื้อเหาพร้อมมีดที่อยู่ในมือ เขาก็รู้สึกกลัวอยู่บ้างเล็กน้อย
“ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไร พวกเรารู้จักขอบเขต” หลินชิงชิงกล่าวเบาๆ
เมื่อเห็นเจ้าหัวแบนที่ค่อยๆ เดินเข้ามาทีละก้าวๆ จางจื้อเหาก็ร้อนรนขึ้นมาแล้ว เขารีบหยิบประแจขึ้นมาและพุ่งไปที่เจ้าหัวแบน แต่เจ้าหัวแบนกลับแค่นหัวเราะ ในขณะที่จางจื้อเหากำลังจะเข้ามาใกล้ เขาก็หลบฉากทันที และแทง
มีดเข้าไปในท้องของจางจื้อเหา เลือดทีละหยดๆ ไหลออกมาจากท้องของจางจื้อเหาและตกลงที่พื้น
“พี่ นั้นคือขอบเขตที่พี่พูดถึงหรือ” หลี่ฝางกลืนน้ำลายและพูดไม่ออกอยู่บ้าง
“มีดเล่มนี้จะได้ทำให้เขาจำได้นานๆ สักหน่อย ใครใช้ให้เขาเลวขนาดนั้น รถคันนั้นแค่ชนไปหน่อย แต่กลับกล้าขอเงิน 80000จากนาย คนแบบนี้ มีอะไรน่าเห็นใจ” หลินชิงชิงกลอกตา
หลี่ฝางไม่ได้เห็นอกเห็นใจจางจื้อเหาแต่อย่างใด เขาแค่ไม่ชินกับฉากนองเลือดแบบนี้เท่านั้น
ลูกพี่หลี่เห็นก็ขมวดคิ้ว “ชิงชิง ยังไงอาเหาก็เป็นคนของฉัน เธอทำแบบนี้ มากเกินไปหรือเปล่า?”
“อาเหาก็แค่ทุบตีน้องชายของเธอ แต่เธอกลับแทงเขา หากอาเหาพิการขึ้นมาทำยังไง?” สีหน้าของลูกพี่หลี่มีร่องรอยของความโกรธขึ้นมา
“วางใจเถอะ พี่แปด คนของฉันลงมือมีขอบเขต มีดเมื่อครู่ แค่ให้บทเรียนกับเขาเท่านั้น ไม่มีทางเกิดเรื่องอะไร”
“หากคุณคิดว่าทำเกินไป ฉันสามารถชดเชยค่ารักษาพยาบาลให้เขาได้” หลินชิงชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ลูกพี่หลี่ส่ายหัวและพูดว่า “เอาเถอะ จากนี้ไปพวกเรายังต้องร่วมมือกันมากขึ้นในอนาคต อย่าให้นักเลงตัวเล็กๆ มาทำให้ต้องผิดใจกัน”
ลูกพี่หลี่พูดจบก็เข้าไปในรถและเอ่ยกับคนของตน “ไปเถอะ”
เจ้าหัวแบบเดินมายังหน้าหลินชิงชิง และมองไปที่ลูกพี่หลี่ที่กำลังจะจากไป เขาไม่เข้าใจอยู่บ้าง “พี่ชิงชิง วันนี้ลูกพี่หลี่ผิดปกติไปหน่อย เขาขึ้นชื่อเรื่องความขี้เหนียวเสียยิ่งกว่าอะไร เมื่อครู่เงิน 80000″หยวน เขากลับไม่เห็นมันอยู่ในสายตา?”
“ใช่ ฉันก็รู้สึกว่ามันผิดปกติอยู่หน่อย แต่ว่าไปก็ไม่แปลก ช่วงนี้ไม่รู้ทำไม ลูกพี่หลี่และพ่อของฉันสนิทกันมากพวกเขาเคยเป็นศัตรูกันมาก่อน แต่เมื่อกี้ลูกพี่หลี่บอกว่าเขาจะร่วมมือกับพ่อของฉัน หรือว่าข่าวลือจะจริง?”
“คุณหมายถึงข่าวลือเรื่องเศรษฐีลึกลับคนนั้นหรือ เจ้านายและลูกพี่หลี่ก็เชื่อด้วยหรือ?” เจ้าหัวแบนหัวเราะฮี่ๆ
หลี่ฝางยืนอยู่ข้างๆ พอได้ยินเรื่องเศรษฐีลึกลับ เขาก็สอดปาก “พี่ ข่าวลืออะไร บอกผมได้ไหม?”
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่ไม่สามารถพูดได้ เมื่อเร็วๆ ในตงไห่มีข่าวลือมาว่า เศรษฐีลึกลับที่กำลังจะกลับมาจากต่างประเทศต้องการจะลงทุนมากกว่า 1 หมื่นล้านหยวนในการพัฒนาตงไห่”
“แค่ที่อย่างตงไห่ ไหนเลยมีจะมีมูลค่าการลงทุนได้ถึง 1 หมื่นล้านหยวน”เจ้าหัวแบนยังคงหัวเราะเบาๆ และไม่เชื่อคำบอกเล่าเลยแม้แต่น้อย
แต่เดิมหลินชิงชิงก็ไม่เชื่อ แต่เมื่อเธอได้ยินว่าลูกพี่หลี่และพ่อของเธอกำลังจะร่วมมือกันเธอก็เชื่อในทันที
ไม่กี่วันมานี้ ลูกพี่หลี่และลูกพี่หลินมักเจอกันบ่อยครั้ง เนื้อหาของการประชุมคือการพูดคุยเกี่ยวกับวิธีหาเงินจากเศรษฐีลึกลับคนนั้น
การลงทุน1 หมื่นล้านหยวน หากสามารถได้รับส่วนแบ่งจากการลงทุนสักหน่อย ก็แทบจะนำมาซึ่งผลกำไรหลายสิบล้านแล้ว
หลี่ฝางได้ยินก็คิดในใจ เศรษฐีลึกลับ กลับมาจากต่างประเทศ หรือว่าจะเป็นคุณปู่ของเขา?
“พี่ เศรษฐีลึกลับคนนั้นชื่ออะไร” หลี่ฝางถามอย่างสงสัย
“เศรษฐีลึกลับ ทำไมถึงเรียกเขาว่าเศรษฐีลึกลับ นั่นเพราะอีกฝ่ายลึกลับเกินไปไง เกี่ยวกับภูมิหลังของเขา พวกเราไม่รู้แม้แต่น้อย แม้กระทั่งนามสกุลยังไม่รู้ นับประสาอะไรกับชื่อของเขา” หลินชิงชิงยิ้ม
พูดไปมา รถพยาบาลก็มาถึงแล้วเช่นกัน จางจื้อเหาถูกหามขึ้นรถพยาบาลไป แต่หลี่ฝางยังคงกังวลเล็กน้อย “เขาจะไม่เรียกตำรวจใช่ไหม? หากเขาเรียกตำรวจขึ้นมา พวกเราทุกคนจะต้องถูกจับหรือเปล่า? ”
ทั้งหลินชิงชิงและเจ้าหัวแบนหัวเราะขึ้นเบา ๆ
“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จางจื้อเหาแบล็กเมล์นายก่อน หากฉันแทงเขาโดยไม่มีเหตุผลใดๆ เขาก็ไม่กล้าที่จะไปแจ้งตำรวจด้วยซ้ำ นอกจากว่าเขาไม่คิดจะอยู่ต่อแล้ว” เจ้าหัวแบนหัวเราะดูถูก
หลี่ฝางคิดแล้วก็เข้าใจขึ้นมา เจ้าหัวแบนเป็นคนของลูกพี่หลิน หากจางจื้อเหากล้าเรียกตำรวจ ตำรวจจับตัวเจ้าหัวแบน อย่างนั้นลูกพี่หลินจะไม่ส่งคนมาฆ่าเขาหรือ!
“เฮ้อ ครั้งนี้ต้องขอบคุณพวกคุณจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ เงิน 80000 ของผมคงถูกโกงไปเปล่าๆ แล้ว คืนนี้ผมเป็นเจ้ามือ ให้พวกคุณเฮฮาเต็มที่เป็นไง?” หลี่ฝางคิดว่าอีกฝ่ายช่วยเขา เขาเองย่อมต้องตอบแทน
“ได้ ดูเหมือนจะมีบาร์เปิดใหม่พอดี ได้ข่าวว่าเป็นของเศรษฐีลึกลับคนนั้น พวกเราไปเที่ยวเล่นดูหน่อย” หลินชิงชิงตอบตกลงอย่างง่ายดาย
