บทที่26 ลงโทษตู้เฟย
“ครูใหญ่ ผมไม่ค่อยเข้าใจที่ครูใหญ่พูด คุณพูดให้เข้าใจกว่านี้หน่อยได้ไหมครับ” ครูประจำชั้นของหลี่ฝางตะลึง ถามเบาๆ
ที่จริงไม่ใช่เขาไม่เข้าใจ ความหมายของครูใหญ่ชัดเจนมากแล้ว ก็คือให้เขาพูดโกหกปิดบังหลี่ฝาง
ที่เขาไม่เข้าใจคือ ทำไมครูใหญ่ก็ช่วยหลี่ฝาง！
“งั้นผมถามคุณ อีกแป๊บก็จะคัดเลือกครูดีเด่นแล้ว โควตานี้ก็ไม่มาก คุณไม่อยากได้แล้ว？” ครูใหญ่มองครูประจำชั้นของหลี่ฝางแวบหนึ่ง แล้วส่งสายตาให้
“ครูใหญ่ ผมเข้าใจแล้ว เดี๋ยวตำรวจมา ผมรู้ว่าควรพูดอย่างไร” ครูประจำชั้นของหลี่ฝางพยักหน้าทันที ที่เขาแคร์สุดตอนนี้ ก็คือใบรับรองว่าเป็นครูดีเด่น
และไม่ว่าให้ใคร ไม่ใช่เรื่องของครูใหญ่หรือไง？
ส่วนทำไมครูใหญ่ช่วยหลี่ฝาง ทำไมยืนข้างหลี่ฝาง ก็ไม่สนแล้ว
ตัวเองแค่สนใจส่วนที่ทำตามครูใหญ่สั่งให้ทำก็พอ
ที่อยู่ตรงหน้าห้องพักครูเมื่อครู่ เดิมทีตู้เฟยอยากให้ครูใหญ่ไล่หลี่ฝางออก แต่ตอนนี้ดูแล้ว ครูใหญ่ไม่ได้คิดจะไล่หลี่ฝางออกเลย ตู้เฟยก็ไม่ได้ตามรังควานครูใหญ่ต่อ
ยังไงที่นี่ก็คือมัธยมตงไห่ ในโรงเรียนนี้ ครูใหญ่ใหญ่ที่สุด
เซี่ยลู่ก็ได้ยินคำพูดของครูใหญ่ เธอไม่ค่อยพอใจ： “ตู้เฟย คุณไม่ได้บอกเหรอว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่ดีกับครูใหญ่แล้วน่ะ？ทำไมที่ครูใหญ่พูดเมื่อกี๊ เขาจะช่วยหลี่ฝาง นี่มันอะไรกันแน่”
เกิดเรื่องใหญ่โตจนน่าขันขนาดนี้ ตู้เฟยก็ละอายหน่อยๆ ： “อะไรกันเนี่ย ทำไมจู่ๆ ครูใหญ่ก็อยู่ฝั่งหลี่ฝาง”
ตู้เฟยคิดอยู่นาน ก็คิดได้ความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง： “จะต้องเป็นหลี่ฝางโทรหาพี่เขาแน่”
“คุณหมายถึงลูกสาวลูกพี่หลิน？”
“นอกจากเธอ จะมีใครได้อีก จะต้องเป็นหลี่ฝางไปหาหลินชิงชิงแน่ แล้วหลินชิงชิงหาครูใหญ่” ตู้เฟยพูดอย่างเด็ดเดี่ยว
เซี่ยลู่ขมวดคิ้ว： “หลี่ฝางรู้จักพี่สาวคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยได้ยิน”
“ไม่ใช่ที่กินข้าวเมื่อหลายวันก่อนหรอกเหรอ？เมื่อวานผมเรียกคนมาถาม คืนนั้นที่พวกเรากินข้าวกัน พี่ชายฝั่งพ่อของหลินชิงชิงคนหนึ่ง
จัดงานแต่งที่นั่นพอดี งานเลี้ยงจองเกินมาสามโต๊ะ ตามกฎของLotusงานเลี้ยงแต่งงานจองแล้วก็ต้องจ่ายเงิน เวลานั้นหลินชิงชิงเจอหลี่ฝาง หลี่ฝางช่วยเหลือหลินชิงชิงโดยรับสามโต๊ะงานแต่งนั้น ช่วยพี่ชายฝั่งพ่อของหลินชิงชิงประหยัดไปหมื่นกว่า”
“เขาสองคนก็เลยรู้จักกัน” ตู้เฟยคิดในใจ มิตรภาพของหลินชิงชิงกับหลี่ฝางยังสู้ความสัมพันธ์ของพ่อตัวเองกับลูกพี่หลินไม่ได้
“ไม่น่าล่ะคืนนั้นหลี่ฝางใจกว้างขนาดนั้น จองอาหารมาตรฐานสามพันสามร้อยแปดสิบ ที่แท้ก็เป็นของคนอื่น” เซี่ยลู่ยิ้มเย้ยหยัน
แล้วรออีกสักพัก สายของตู้เฟยก็ดังขึ้นมา
“เพื่อนผมมาแล้ว ผมไปรับเขาก่อน” ตู้เฟยมีสีหน้าดีใจ ลงบันไดไป รับตำรวจหนุ่มสองคนในเครื่องแบบขึ้นมา
ระหว่างทางนั้น ตู้เฟยก็พูดกรอกหูใส่เกินความจริง แล้วยังเอาเรื่องที่ฟันตัวเองหลุดพูดออกมา
“คุณบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ก็สามารถพิจารณาคดีได้”
“ถึงตอนนั้นคุณฟ้องร้องเขาได้”
เพื่อนตำรวจของตู้เฟยคนนี้ชื่อหลิวเทา ถึงจะทำอาชีพนี้ไม่นาน แต่รู้จักกฎหมายอย่างดี
“เดี๋ยวคุณกลับไปกับผมหน่อย ผมจะพาคุณไปตรวจนิติวิทยา เขาได้ติดคุกอยู่หลายปีแน่” หลิวเทาโอบไหล่ตู้เฟย ตบลงไป
“พี่เทา ที่จริงซี่นี้ก็เป็นฟันผุผม ควรจะหลุดอยู่แล้ว” มุมปากตู้เฟยมีรอยยิ้มชั่วร้าย เขาก็รู้ว่าทางนิติวิทยา บางคนทำร้ายอีกฝ่าย ก็มักจะทำการปลอมแปลงของนิติวิทยา
เหมือนหลี่ฝางไม่มีอำนาจใดๆ ถึงตัวเองจะทำการปลอมแปลง แต่อีกฝ่ายก็ค้นไม่เจอ
“คุณบอกว่าหัวขโมยนั่นขโมยนาฬิกาของคุณไป โทรศัพท์สองเครื่อง รวมแล้วเกินแสนใช่ไหม ใช่ไหม？” หลิวเทาถาม
“ใช่ แค่นาฬิกาRolexของผมอย่างเดียวก็แปดหมื่นกว่าละ ถ้าคุณต้องการใบรับรอง ผมกลับบ้านไปเอาใบเสร็จกับคุณได้” ตู้เฟยพูดทันที
“ได้ ถึงตอนนั้นเอาใบเสร็จออกมา ดูแล้ว น่าจะถูกตัดสินติดคุกสามถึงห้าปี”
ได้ยินว่าสามถึงห้าปี ใบหน้าของตู้เฟยก็ไม่ค่อยพอใจ
“ผมคิดว่าจะได้ถึงสิบ แปดปีอะไรพวกนี้ซะอีก” ตู้เฟยพึมพำ
“เด็กคนนี้แค้นไรกับคุณนักหนา ถึงได้แค้นเขาขนาดนั้น สามถึงห้าปียังไม่พอ？” หลิวเทาถอนหายใจ พูด： “อยู่ข้างในสามถึงห้าปี ก็น่าจะล้าหลังไปหมดแล้ว”
“ใช่สิ ผมเห็นมีรปอร์เช่คันหนึ่งจอดที่ลานจอดรถโรงเรียนพวกคุณน่ะ ครูคนนั้นไฮโซจัง ขับรถดีแบบนั้นมาสอน” จู่ๆ หลิวเทาก็ถาม
ใบหน้าตู้เฟยภูมิใจเล็กน้อย： “พี่เทา รถนั่นของผม”
“งั้นคุณก็รวยจริงๆ เลยนะ” หลิวเทาพูดอย่างอิจฉา
พวกเขาพูดคุยกันจนมาที่หน้าออฟฟิศ พอเข้ามา สีหน้าหลิวเทาก็บึ้งตึงขึ้น： “ใครเพิ่งแจ้งความ？”
“ตำรวจครับ ผมแจ้งเอง” ตู้เฟยยกมือขึ้น
ทั้งสองตอบโต้กัน ทำเหมือนไม่รู้จักกัน แป๊บเดียว หลิวเทาก็ไปตรงหน้าหลี่ฝาง อยากจะรวบเขาไป
“เดี๋ยวก่อน！”
เวลานี้จู่ๆ ครูใหญ่ก็ยืนขึ้น หยิบโทรศัพท์เดินเข้ามา： “ตำรวจ คุณเข้าใจผิดแล้ว ที่ขโมยของไม่ใช่หลี่ฝาง”
“ไม่ใช่เขา？”
“ใช่ หลี่ฝางเป็นนักเรียนดีเด่นทั้งนิสัยและผลการเรียนของโรงเรียนเรา จะขโมยของคนอื่นมาได้ไง？คนที่ขโมยจริงๆ เป็นนักเรียนอีกคน ชื่อจางเสี่ยวเฟิง คุณดูสิ ทางผมมีคลิปวงจรปิด” ครูใหญ่เอากล้องวงจรปิดให้หลิวเทาดู
หลิวเทาดูจบ สีหน้าก็ละอายใจเล็กน้อย： “งั้นจางเสี่ยวเฟิงคนนั้นอยู่ไหน？”
“เรียนในห้องเรียน พวกคุณไปจับเขาสิ” ครูใหญ่พูดอย่างไร้อารมณ์
ตอนครูใหญ่เอาคลิปออกมาตอนนั้น สีหน้าตู้เฟยก็เปลี่ยนทันที
เป็นเขาที่ให้จางเสี่ยวเฟิงแอบเอาRolexใส่ในโต๊ะของหลี่ฝาง ถ้าจางเสี่ยวเฟิงถูกจับ งั้นถ้าเขาสารภาพเขาออกมา
แบบนั้นก็ไม่จบเห่เลยหรือไง？
ตู้เฟยตื่นตระหนก รีบไปขวางทางหลิวเทาไว้： “พี่เทา……ไม่สิ ตำรวจครับ จางเสี่ยวเฟิงคือเพื่อนของพวกเรา ผมว่าต้องเข้าใจผิดแน่นอน”
“เข้าใจผิด？” หลี่ฝางยื่นขึ้นมาอย่างเยือกเย็น： “ตอนนี้หลักฐานก็มีแล้ว ชัดเจนว่าคุณกับจางเสี่ยวเฟิงร่วมกันใส่ร้ายผม อยากให้ผมเข้าคุก นี่มันเรียกว่าใส่ร้าย ไม่เรียกว่าเข้าใจผิด เข้าใจไหม？”
“หลี่ฝาง อย่าภูมิใจไปหน่อยเลย ถึงคุณไม่ได้ขโมยนาฬิกาผม งั้นโทรศัพท์ที่คุณขโมยของผมกับเซี่ยลู่ล่ะ ครูประจำชั้นหาเจอจากตัวคุณเองเลย โทรศัพท์คุณจะอธิบายยังไง？” ตู้เฟยมองหลี่ฝางด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น คิดในใจ ถึงคุณจะหลุดจากผู้ต้องสงสัยของนาฬิกาได้ งั้นโทรศัพท์ล่ะ？
โทรศัพท์จะสลัดออกไม่ได้
ตอนนี้ครูใหญ่ก็ไอขึ้นมา ครูประจำชั้นของหลี่ฝางยืนออกมาทันที： “ตู้เฟย ครูลืมบอกคุณไป โทรศัพท์สองเครื่องนั้น ไม่ได้เจอจากตัวหลี่ฝาง แต่หลี่ฝางเอามาให้ครูเอง”
“ครู……”
จู่ๆ ครูประจำชั้นก็เปลี่ยนคำพูด ตู้เฟยตะลึงสุดๆ
เดิมทีเขาจะใส่ร้ายหลี่ฝาง แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับตาลปัตร ไม่ใช่แค่หลักฐานทั้งหมดเท่านั้น พยายานก็ถูกล้างหมด แม้แต่ตัวเองก็ด้วย
เวลานี้ตำรวจอีกคนได้รับสาย พอฟังเสร็จ เขาวิ่งไปตรงหน้าหลิวเทา： “พี่เทา ด้านบนให้พวกเรากลับไป”
“กลับไป？ทำไม มีคดีสำคัญรอพวกเราเหรอ” หลิวเทาถามอย่างแปลกใจ
“ไม่ใช่ ฝ่ายด้านบนโทรมา บอกว่า ไม่ว่าอย่างไร ก็จับนักเรียนที่ชื่อหลี่ฝางไม่ได้ ให้พวกเรารีบแยกย้าย”
หลิวเทาพูดจบ ก็มองหลี่ฝางด้วยความสับสน
เขาไม่ค่อยเข้าใจ นักเรียนปอปลายธรรมดาคนนี้ดูแล้วเหมือนไม่พิเศษใดๆ ทำไมมีอำนาจอยู่เบื้องหลังมากขนาดนั้น ถึงได้ให้ฝ่ายด้านบนโทรมาด้วยตัวเอง
“งั้นเราก็แยกย้ายกันเถอะ” หลิวเทาโบกมือ แล้วก็ไป
คำแนะนำจากด้านบนตอนนี้ดูเหมือนจะซ้ำซ้อนหน่อย ตอนนี้หลี่ฝางหลุดจากผู้ต้องสงสัย ถ้าอยู่ต่อไป สืบต่อไป กลัวว่าคนที่ซวยจะเป็นตู้เฟยกับจางเสี่ยวเฟิง
“เสี่ยวฝาง เรื่องนี้ คุณจะจัดการอย่างไร？” เวลานี้ หลี่ต๋าคางถาม
ตอนนี้ความจริงของเรื่องลอยอยู่เหนือน้ำ หลี่ฝางถูกใส่ร้าย ส่วนคนที่ใส่ร้ายเขา ก็คือตู้เฟยกับจางเสี่ยวเฟิง
หลี่ต๋าคางยืนอยู่ด้านหลังหลี่ฝาง เหมือนกับยักษ์
ตู้เฟยถูกหลี่ฝางกับพ่อหลี่ต๋าคางสองคนพ่อลูกจ้องเขม็ง ก็อดไม่ได้ที่จะสั่น
“ตู้เฟย ปอร์เช่ของคุณคันนั้นสวยมาก เอามาให้ผมได้ไหม？” ผ่านไปอยู่นาน หลี่ฝางจึงพูด
