บทที่89 แผนการของตู้เฟย
ตอนหลินชิงชิงพูดถึงชื่อของมู่เสี่ยวไป๋ หลี่ฝางก็ตกใจจริงๆ
ตอนมู่เสี่ยวไป๋ไป ก็เคยเตือนตัวเอง ถ้ากล้าไปยุ่งกับหลินชิงชิงอีก ก็จะแทงไปที่หัวใจ
แต่หลี่ฝางเปลี่ยนความคิด เรื่องที่เป็นความลับแบบนี้ ถึงตัวเองทำ หลินชิงชิงก็ไม่มีทางไปบอกคนอื่น หลินชิงชิงไม่พูด ตัวเองไม่พูด ลู่หลุ่ยหลับแล้ว มู่เสี่ยวไป๋จะไปรู้ได้ไง？
หลี่ฝางหัวเราะ พูด： “พี่ ผมกลัวที่ไหน พี่ไม่พูด ผมไม่พูด ทั้งโลกนี้ จะมีใครรู้ได้？”
หลินชิงชิงอายหน่อยๆ ： “ที่นี่ยังมีคนนอนอยู่นี่ ถ้าเธอตื่นล่ะทำไง？”
หลี่ฝางก็กลัวว่ๆ จู่ๆ ลู่หลุ่ยจะตื่นขึ้นมามาก แต่มีคนอยู่ในนี้ หลี่ฝางกลับรู้สึกว่าน่าเร้าใจ
หลี่ฝางปลอบหลินชิงชิง： “วางใจเถอะ เธอไม่มีทางตื่น”
“พี่ ไวๆ เถอะ” ที่จริงหลี่ฝางไม่เชื่อว่าหลินชิงชิงจะถอดจริงๆ
“ไม่ได้ๆ ไม่งั้นคุณก็จับสิ” หลินชิงชิงคิด แล้วพูด： “คุณจับเอา พี่ก็ไม่เป็นหนี้คุณแล้ว”
“ฉันกลัวว่าคุณจะถูกมู่เสี่ยวไป๋แทงอีก ถือว่าชดเชยให้คุณ” หลินชิงชิงหลับตา ยืดตัวเอง
ถึงแม้ก่อนหน้านี้หลี่ฝางจะเคยมีกับหลี่เสี่ยวเสี่ยวครั้งหนึ่ง แต่ตอนนี้ เขาก็ยังกังวลหน่อยๆ
หลี่ฝางพูด： “พี่ พี่คงไม่โกรธนะ”
“เร็วๆ เถอะ ยืดยาดฉันจะไปแล้ว” หลินชิงชิงพูดอย่างร้อนใจ
หลี่ฝางยื่นมือไป แต่แป๊บเดียว หลินชิงชิงก็ละออกไปอย่างไว
“พี่ พี่แกล้งผมอ่ะ” หลี่ฝางพูดอย่างหดหู่หน่อยๆ
“ไอ้นี่ ฉันเป็นถึงพี่บุญธรรมคุณ แล้วก็ไม่ใช่แฟนคุณ” หลินชิงชิงจ้องหลี่ฝางเขม็ง พูด
“รู้ว่าคือพี่ แล้วเมื่อกี๊คุณยังจะลวนลามผมอีก” หลี่ฝางบ่นอย่างไม่พอใจ
“ลวนลามคุณแล้วไงล่ะ ผู้ชายบริสุทธิ์อย่างคุณนี้ สมควรที่จะถูกคนลวนลาม” หลินชิงชิงพูดอย่างสนุก： “รีบหาแฟนเถอะ จัดการตัวเองให้เรียบร้อย รอคุณไม่ใช่ชายบริสุทธิ์แล้ว พี่ก็ไม่กล้าลวนลามคุณอีก”
“ทำไม？”
“รอคุณทำเรื่องนั้น ความกล้าก็จะมากขึ้น ผู้หญิงที่ไหนยังจะกล้าลวนลามคุณอีก” หลินชิงชิงกลอกตาใส่หลี่ฝาง： “ไม่ถูกคุณลวนลามก็ดีแล้ว”
“ไม่ใช่สิ ตอนนี้ความกล้าของคุณเยอะมากๆ เมื่อกี๊ฉันแค่ลองดูเฉยๆ คิดไม่ถึงว่าคุณจะกล้าจริงๆ” หลินชิงชิงจ้องหลี่ฝาง พูดอย่างโกรธๆ
“ใครให้พี่ดึงกางเกงผมล่ะ” หลี่ฝางพูด
“พอแล้ว ไม่เร้าหรือกับคุณต่อแล้ว ฉันต้องไปแล้ว รอมีโอกาสจะมาหาคุณใหม่” หลินชิงชิงพูด
ตอนหลินชิงชิงไป ชี้ไปที่ลู่หลุ่ยที่หลับสนิท： “เสี่ยวฝาง ทำไมคุณไม่ลงมือกับแฟนคุณล่ะ คุณดูเด็กสาวคนนี้ หน้าตาดูดีมากๆ”
พอหลินชิงชิงไปแล้ว หลี่ฝางก็มองลู่หลุ่ย มองอยู่นาน ก็ดูดีมากจริงๆ หลี่ฝางก็อยากไปแต๊ะอั๋ง แต่ระยะห่างไกลเกินไป ตัวเองไปไม่ได้
แล้วก็ลงจากเตียงไม่ได้อีก แล้วก็ยังนั่งไม่ได้ด้วย แบบนี้แผลจะเปิดได้
บวกกับสาวน้อยอย่างลู่หลุ่ยที่ใสซื่อขนาดนั้น หลี่ฝางรู้สึกทำไม่ลงหน่อยๆ
หลี่ฝางตัดสินใจนอนต่อ เมื่อกี๊หลี่ฝางจะลูบหน้าอกหลินชิงชิง ที่จริงมีอีกเหตุผล นั่นก็คือจะแก้แค้นมู่เสี่ยวไป๋
หลี่ฝางคิดในใจ：หลินชิงชิงไม่ใช่คู่หมั้นคุณหรือไง？ผมลูบหน้าอกคู่หมั้นคุณแล้ว
“แม่งเอ๊ย พี่ผมเป็นผู้หญิงดีแบบนี้ คงไม่แต่งกับไอ้ระยำมู่เสี่ยวไป๋นั่นจริงๆ หรอกนะ” จู่ๆ หลี่ฝางก็นอนไม่หลับ เขาคิดว่ามู่เสี่ยวไป๋ไม่คู่ควรกับพี่ชิงชิง
นอนโรงพยาบาลไปทั้งหมดสองวัน หลี่ฝางก็ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาล กลับไปร่วมสอบเอ็นทรานซ์
ตอนสอบเอ็นทรานซ์ ทุกคนต่างเป็นกังวลมากๆ ตอนนั้นหลิวเฉียวเฉียวกับหลี่ฝางสอบห้องเดียวกัน เธอยังมาถามหลี่ฝาง： “หลี่ฝาง คุณกังวลไหม？”
หลี่ฝางพูด： “นิดหน่อย”
ที่จริงหลี่ฝางไม่กังวลเลย ยังไงปู่ตัวเองก็คือมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของดูไบ พ่อของตัวเองยังมีเงินลงทุนกว่าหมื่นล้านขึ้นไป ยังมีผับดังในเน็ตที่มีมูลค่ากว่าสองพันล้านในชื่อของตัวเอง ถึงสอบได้ไม่ดีก็ไม่เป็นไร
ที่ออกโรงพยาบาลก่อนล่วงหน้าเพราะว่าจะเข้าร่วมการสอบเอ็นทรานซ์ หลี่ฝางคิดว่า ถ้าไม่เข้าร่วม งั้นสามปีที่เรียนมอปลายนั่นคงไม่ได้เรียนฟรีหรอกนะ？
หลิวเฉียวเฉียวกลับพูดอย่างกังวล： “ฉันกังวลจะตายแล้ว ที่ตอบคำถามไปเมื่อกี๊ มือยังสั่นอยู่เลย”
“กังวลมากขนาดนั้นทำไม” หลี่ฝางยิ้มเรียบๆ ： “ผ่อนคลายหน่อย”
“พูดง่าย ถ้าสอบไม่ได้ล่ะจะทำไง？” หลิวเฉียวเฉียวพูดอย่างร้อนรน
“เห้อ ฉันได้ยินว่าตู้เฟยถูกเสนอตัวส่งให้เข้าเรียนแล้ว” หลิวเฉียวเฉียวพูดด้วยความอิจฉา： “เป็นลูกคนรวยที่นี่จริง”
“คะแนนของเขา ก็ถูกส่งไปได้ด้วยเหรอ？” หลี่ฝางตกใจเล็กน้อย ยังไงตู้เฟยก็เคยอยู่ห้องเดียวกับตัวเอง ทุกครั้งคะแนนของเขา อยู่ท้ายๆ ตลอด
“ถ้าเอาจากคะแนนไม่มีทางหรอก แต่เขามีญาติที่เมืองเอก ได้ยินว่าเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง พ่อตู้เฟยเหมือนว่าจะบริจาคเงินไปหน่อย โรงเรียนก็เลยรับตู้เฟย เหมือนว่าจะเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยดังนะ ฉันก็ได้ยินเซี่ยลู่พูดมานะ” หลิวเฉียวเฉียวพูด
“พวกเขาติดต่อกันเหรอ？” หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ
“ฉันไม่รู้ว่าติดต่อกันไหม แต่เรื่องนี้มาจากปากของเซี่ยลู่จริงๆ” หลิวเฉียวเฉียวมองหลี่ฝางอย่างมีเลศนัยแล้วพูด
ที่จริงหลิวเฉียวเฉียวยังจำวันแค้นได้ดี วันนั้นเซี่ยลู่มาบอกหลี่ฝางเกี่ยวกับสถานการณ์ของหลิวเฉียวเฉียวกับส้งเสียง หลิวเฉียวเฉียวก็ไม่ยอมน้อยหน้ากว่าใคร วันนี้วิ่งมาบอกสถานการณ์ของเธอกับตู้เฟย
หลี่ฝางขำอย่างโกรธๆ ： “สันดานยากที่จะเปลี่ยนจริงๆ”
หลิวเฉียวเฉียวยิ้มอย่างประสบความสำเร็จ กลับไปที่นั่งของตัวเอง
วันแรกที่สอบเอ็นทรานซ์ หลี่ฝางสอบได้ไม่เลว
แต่พอถึงวันสอบวันที่สองของสอบเอ็นทรานซ์ ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิด
ก่อนสอบประมาณสิบนาที หลี่ฝางกำลังเข้าไปห้องสอบ ทันใดนั้นก็มีคนสองคนเข้ามา ขวางเขาไว้
หลี่ฝางมองสองคนนี้อย่างระแวดระวัง： “คุณสองคนคือใคร？”
“พวกเราคือลูกน้องหลินชิงชิง คุณคือน้องชายเขาหลี่ฝางใช่ไหม？” คนนั้นถาม
หลี่ฝางพยักหน้า： “ใช่ ทำไม？”
“พี่ชิงชิงอยู่ที่ห้องสมุด เธอบอกว่าเธอมีอะไรต้องคุยกับคุณ พูดคุยจบก็จะไปจากตงไห่” คนคนนี้พูดอีกครั้ง
“แต่ใกล้จะสอบเอ็นทรานซ์แล้วนี่” หลี่ฝางขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่ว่าอีกสิบนาทีเหรอ？” คนนั้นหัวเราะ： “วางใจเถอะ ไม่ทำให้สอบเอ็นทรานซ์ของคุณล่าช้าแน่”
“รอผมสอบเสร็จละกัน” หลี่ฝางพูด
“ไม่ได้สิ ถ้าพี่ชิงชิงจะรีบไปนั่งเครื่อง รอคุณสอบเสร็จ เครื่องก็บินไปแล้ว” สีหน้าคนนั้นพูดอย่างร้อนใจ
“พี่ผมจะไปไหน ทำไมต้องนั่งเครื่อง” หลี่ฝางถาม
“จะไปที่ที่ไกลๆ มากๆ มู่เสี่ยวไป๋หาเธอไปทั่ว เธอต้องไปซ่อน กลัวว่าการซ่อนครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะกลับมาได้”
ที่สอบห่างกับห้องสมุดแค่สามนาที ยังไงสอบแล้วก็เข้าไปได้ แค่อย่าสายเกินครึ่งชั่วโมงพอ
หลี่ฝางพูด： “งั้นก็รีบไปเถอะ”
ตามสองคนนี้ไป หลี่ฝางมาที่ห้องสมุด แต่พอเข้าไป หลี่ฝางก็รู้สึกผิดปกติ
ถ้าหลินชิงชิงคิดจะไปจริงๆ งั้นทำไมคืนนั้นไม่บอกตัวเองล่ะ หรือว่าตัดสินใจกะทันหัน？
เวลานี้เอง หลี่ฝางได้ยินเสียงปิดประตู
หันขวับไป หลี่ฝางเห็นประตูห้องสมุดถูกสองคนนี้ผิดลง
“แย่แล้ว！”
หลี่ฝางคิดในใจ มองสองคนนี้： “คุณสองคนไม่ใช่เพื่อนของพี่สาวผมสินะ？”
“แม่งเอ๊ย คุณคิดจะทำไรกันแน่？” หลี่ฝางเดินไปทางประตู ถามทั้งสองคน
แล้วในตอนนี้ ในห้องสมุดก็มีร่างที่คุ้นเคยปรากฏ ตู้เฟย
“พวกเขาไม่ใช่คนของหลินชิงชิงแน่นอน พวกเขาคือนักแสดงที่ผมจ้างชั่วคราว”
ยิ้มของตู้เฟยหม่นลง พูด： “มาอ่านหนังสือสิ ในห้องสมุดมีหนังสือน่าสนใจมากมาย”
“อ่านหนังสือห่าอะไรล่ะ ผมยังต้องสอบเอ็นทรานซ์นะ” หลี่ฝางด่าเสียงดัง
“สอบเอ็นทรานซ์？คุณยังจะสอบอะไรอีก” ตู้เฟยหัวเราะอย่างเยือกเย็น： “ผมหลอกให้คุณมาห้องสมุด จุดประสงค์ก็เพราะไม่ให้คุณเข้าร่วมการสอบเอ็นทรานซ์”
“หรือว่าแม้แต่นี่คุณยังดูไม่ออก？” ตู้เฟยถามเขาๆ
“แม่งเอ๊ย ทำไมคุณเลวได้ขนาดนี้” หลี่ฝางกัดฟัน แทบอยากจะไปชกเขา
“ลืมเรื่องครั้งนั้นที่คุณเอาผมไล่ออกจากมัธยมไปแล้วเหรอ？” ตู้เฟยยิ้ม： “ผมมาครั้งนี้ เพราะมาแก้แค้นคุณโดยเฉพาะ”
“คุณทำให้ผมถูกไล่ออก ผมทำให้คุณสอบเอ็นทรานซ์ไม่ได้ ยุติธรรมดี” ตู้เฟยพูด
ดูเหมือนตู้เฟยจะถูกเสนอตัวส่งเข้าเรียนจริงๆ ไม่งั้น เขาน่าจะมาสอบเอ็นทรานซ์สิ
“ตู้เฟยให้เงินคุณเท่าไหร่？”
เวลานี้ หลี่ฝางมองคนสองคนข้างหน้าประตู พูด： “ผมให้สองเท่า พวกคุณเปิดประตูให้ผม！”
