บทที่94 จางกงหมิงบ้าไปแล้ว
“อ้าปากพูดก็ว่าเกิดเรื่องเลยนะ ตกใจหมด！”
จางกงหมิงด่าไปชุดหนึ่ง จึงถาม： “พูดมา เกิดเรื่องอะไร？”
“มีคนมาบุกถิ่นเรา ถิ่นของพวกเรา ถูกพวกเขาทุบตีหมด” ปลายสายพูด
“ห่า พวกคุณทำห่าอะไรล่ะ มีคนมาทุบตีถิ่นของพวกเรา จัดการพวกเขาก็จบแล้วไหม” จางกงหมิงถาม： “ทำไม จัดการพวกมันไม่ได้？”
“ไม่ใช่จัดการไม่ได้ แต่ซ้ออยู่ในมือพวกมัน”
“ภรรยาผม？” จางกงหมิงมีใบหน้าหม่นลง จากนั้นมือก็สั่น： “บอกพวกเขาว่าอย่าทำอะไรภรรยาผม ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้！”
“พี่ ทำไมเหรอ？” หลินชิงชิงถาม
“มีคนจับซ้อ แล้วยังทำลายถิ่นของผม” จางกงหมิงสีหน้าดูไม่ดี ตื่นตระหนกชัดเจน
“ใครกล้าขนาดนั้นเชียว กล้าจับซ้อ” หลินชิงชิงขมวดคิ้ว
ตอนนี้ตงไห่มีสองอิทธิพลใหญ่ คนหนึ่งคือลูกพี่หลิน อีกคนคือจางกงหมิง ส่วนลูกพี่หลินนั่นก็คือลุงของจางกงหมิง พูดตรงๆ ในตงไห่ต่างเป็นของตระกูลพวกเขา
ตงไห่นี่ใครยังกล้ายุ่งกับจางกงหมิง？
“ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใคร ผมต้องรีบกลับไป！”
จางกงหมิงหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาภรรยาตัวเอง แต่โทรไม่ติด
“แม่งเอ๊ย ดูเหมือนจะเกิดเรื่องจริงๆ ！”
“แม่งเอ๊ย ไอ้สวะที่ไหนเนี่ย ไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม！” จางกงหมิงกำหมัดขึ้นมา แล้วปล่อยลงไปที่กำแพง
มองออกว่า จางกงหมิงในตอนนี้โมโหสุดๆ
จางกงหมิงวิ่งออกไปจากโรงพยาบาล หลี่ฝางมองสภาพของจางกงหมิงไม่ค่อยปกติ ก็พูด： “พี่ ดูเหมือนพี่หมิงจะเสียสติ”
“ปกติพี่ชายฉันใจเย็นมาก คิดไม่ถึงว่าจะมีด้านที่ไร้สติ” หลินชิงชิงขมวดคิ้ว： “ฉันต้องโทรหาพ่อ”
หลินชิงชิงรู้ ว่าคนนี้กล้าจับภรรยาของจางกงหมิงจะต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ตัวเองตามไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่โทรหาพ่อ
“เจ้าหัวแบนล่ะ ทำไมเขาไม่มา？ถ้าเขาอยู่กับจางกงหมิงได้ ผมก็จะวางใจหน่อย” มองจางกงหมิงที่เพิ่งลุยออกไป แทบจะเหมือนคนบ้า
ภายใต้ท่าทีแบบนี้ ง่ายที่จะติดกับที่คนอื่นตั้งไว้ อันตรายสุดๆ
ในใจของหลี่ฝาง เจ้าหัวแบนคือคนที่สุดยอดมากๆ ถ้าเขาอยู่กับจางกงหมิง จางกงหมิงจะปลอดภัยแน่ๆ
เมื่อก่อนเจ้าหัวแบนคอยตามหลินชิงชิงทุกวัน วันนี้ทำไมไม่มาด้วย
หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ： “เจ้าหัวแบนป่วยเหรอ？”
“เขาตายแล้ว” หลินชิงชิงพูดอย่างเซ็งๆ
“ตายแล้ว เป็นไปได้ไง เจ้าหัวแบนยังวัยรุ่นขนาดนั้น ฝีมือก็ดีขนาดนั้น ทำไมตายได้？” หลี่ฝางอ้าปากค้างอย่างตกใจ
“ฉันล้อเล่น” หลินชิงชิงหมดคำพูด： “นี่คุณก็เชื่อเหรอ”
เวลานี้โทรศัพท์ของลูกพี่หลินก็ดังขึ้น
“โอ้โห ลูกสาวที่รักของพ่อ วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกเหรอ？ทำไมลูกโทรหาพ่อก่อน” ลูกพี่หลินปลื้มใจหน่อยๆ
“พอแล้ว อย่าเยอะน่า เกิดเรื่องแล้ว” หลินชิงชิงพูด
“เกิดเรื่องเหรอ？เกิดเรื่องอะไร？” ลูกพี่หลินตื่นตระหนก： “ทำไม เจอปัญหาอะไรข้างนอกอีก？มีเด็กที่ไหนมารังลูก ลูกบอกพ่อเลย พ่อจะให้คนไปเอาเขาตาย”
“คนที่รังแกฉันคือมู่เสี่ยวไป๋ พ่อไปจัดการเขาให้ตายสิ” หลินชิงชิงพูด
“ชิงชิงนะ ลูกอย่าวุ่นวายสิ นี่เป็นถึงสามีในอนาคตที่พ่อเลือกให้ เขาจะรังแกลูกได้ไง เขารักลูกจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว” ลูกพี่หลินพูดขำๆ
“ไม่ต่อกรกับพ่อละ ฉันจะบอกให้นะ ภรรยาของพี่หมิงถูกคนจับตัวไป พ่อรีบไปสืบสิว่าใครทำ” หลินชิงชิงไม่พูดเหลวไหลต่อ เธอพูดตรงๆ
“มีเรื่องนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ ไม่มั้ง ใครจะกล้าขนาดนั้น กล้าแตะต้องภรรยาของหมิงหมิง นี่ไม่ใช่ว่าหาเรื่องตายหรอกเหรอ？”
ลูกพี่หลินขมวดคิ้ว พูด： “โอเค พ่อจะให้คนไปสืบ”
“ใช่สิ ลูกสาว ลูกจะกลับบ้านเมื่อไหร่”
ลูกพี่หลินถามจบ ปลายสายก็มีเสียงบ่นอุบอิบ
“เห้อ เด็กสาวคนนี้ พ่อหาสามีให้ดีตั้งขนาดไหน ทำไมไม่รู้จักตอบแทนพระคุณ” หลังจากลูกพี่หลินบ่นพึมพำก็วางสาย แล้วจึงเรียกพวกลูกน้องของตัวเองมา
“ไปสืบเอา ว่าช่วงนี้หลานชายผมได้ไปทำอะไรใครไว้ไหม？” ลูกพี่หลินถาม
“ไม่ต้องสืบแล้ว ลูกพี่ใหญ่ ได้ข่าวมาแล้ว เป็นคนนอกพื้นที่” ผู้ชายผมยาวคนหนึ่งพูด： “ลูกพี่ใหญ่ พวกเราต้องไปช่วยไหม”
“อย่าพูดเหลวไหลได้ไหม นั่นเป็นภรรยาหลานชายผม เธอถูกจับไป ผมเป็นลุง ไม่ช่วยไม่ได้เหรอ？”
“รีบเตรียมรถให้ผม ให้พวกเพื่อนๆ ไปฆ่า”
“แม่งเอ้ย กลุ่มคนนอกพื้นที่พวกนี้ กล้าจริงๆ เลยนะ นี่ไม่ใช่ว่ากระตุกหางเสือเหรอ？” ลูกพี่หลินทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ
……
พอหลินชิงชิงวางสาย คิ้วก็ขมวด： “แค่คนคนเดียวซวยไปทั้งครอบครัว ผู้ชายคนนี้มีความแค้นอะไรกับพี่ชายฉันกันแน่？”
หลี่ฝางก็รู้สึกแปลกๆ ： “เรื่องนี้เกินไปแล้วจริงๆ”
“เรื่องจบ กลัวว่าพี่หมิงจะต้องเอาพวกเขาตาย” หลี่ฝางรู้สึกว่าเรื่องนี้จางกงหมิงจะต้องทำแน่
ไม่นานนัก ถังหยู่ซวนก็มา พอเขามา หลินชิงชิงก็นั่งไม่อยู่： “โทรหาพี่ชายฉันไม่ติด ฉันต้องไปดู ดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
“พี่ พี่ไปเถอะ” หลี่ฝางพยักหน้าพูด
พอหลินชิงชิงไป ถังหยู่ซวนก็ถาม： “เสี่ยวฝาง พี่หมิงเกิดเรื่องเหรอ？”
“คุณรู้ได้ไง？” หลี่ฝางถาม
“เมื่อกี๊ที่ผมมา เห็นหลายร้านที่ปู๋เย่เฉินถูกทุบตี ผมคิดในใจ นั่นไม่ใช่ถิ่นของพี่หมิงเหรอ？ใครกันกล้าขนาดนั้น แม้แต่ถิ่นของพี่หมิงยังกล้าแตะต้อง”
“พอดีว่าผมมีเพื่อนๆ อยู่ตรงนั้นพอดี บอกว่าเช้าวันนี้มีกลุ่มคนนอกพื้นที่มา แล้วพุ่งมาที่พี่หมิง”
“เหมือนว่าพี่หมิงหลอกพวกเขาไปหลายล้าน ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า”
“ร้ายล้านขึ้น？” หลี่ฝางกัดฟัน ไม่น่าล่ะอีกฝ่ายโหดขนาดนั้น แม้แต่ภรรยาของจางกงหมิงก็กล้าจับไป
“คุณยังรู้อะไรมาอีก？”
“ไม่มีแล้ว” ถังหยู่ซวนส่ายหน้า พูด： “ผมรู้แค่ว่ากลุ่มนั้นยังไม่ไป”
“กลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ” ถังหยู่ซวนยืนยัน
จางกงหมิงออกมาจากโรงพยาบาล ขับรถไปที่ปู๋เย่เฉิน รถวิ่งไปอย่างอุตลุดตลอดทาง ชนรถไปหลายคัน ไฟแดงไฟเขียวอะไร จางกงหมิงก็ไม่สน
ตำรวจจราจรตามรถของจางกงหมิง สุดท้ายก็มีตำรวจคนหนึ่งจำได้ว่านี่คือรถของจางกงหมิง จึงหยุดลง
พอจางกงหมิงกลับไปที่ปู๋เย่เฉิน ก็มาที่ร้านชาร้านหนึ่ง
ในร้านชา ไอ้หน้าหนวดคนหนึ่งนั่งจิบชาสบายๆ ด้วยท่าทางสงบนิ่ง
“ภรรยาผมละ！” จางกงหมิงเข้าไป จับคอเสื้อไอ้หน้าหนวดไว้ ถามอย่างเย็นชา
ไอ้หน้าหนวดยิ้ม มองจางกงหมิง： “ภรรยาคุณอยู่ตรงหน้านั่น”
“ห่า！” จางกงหมิงปล่อยไอ้หน้าหนวด หันไปก็คือตรงข้ามนั้น
แต่เขาเพิ่งลุกขึ้น ไอ้หน้าหนวดก็พูด： “หยุด ถ้าคุณกล้าออกไปจากห้องนี้ ผมจะฆ่าภรรยาคุณทันที！”
“คุณพูดอะไร？！” จางกงหมิงหันไปมองไอ้หน้าหนวด ใบหน้าดุดัน： “ถ้าคุณกล้าแตะต้องภรรยาผมแม้แต่เส้นผมเดียว ผมจะให้คุณทั้งหมดตายที่นี่ คุณเชื่อไหม？”
“เชื่อ เชื่อแน่นอน” ไอ้หน้าหนวดไม่กลัววสักนิด หลับใจเย็นผิดปกติ： “จางกงหมิงเป็นถึงลูกพี่ใหญ่ของเขตเมืองตะวันออก นี่คือก็ยังเป็นเขตเมืองตะวันออก ถิ่นของคุณ”
“ข้างล่างร้านชานี้ ต่างก็เป็นคนของคุณ”
“ถ้าคุณจะให้พวกเราตาย แค่พูดคำเดียวก็ได้แล้ว”
ไอ้หน้าหนวดมองจางกงหมิง พูด： “ก็แค่ ถ้าพวกเราตาย ภรรยาของคุณก็ต้องตายไปกับพวกเราด้วย”
“ทำใจได้ไหมถ้าภรรยาคุณตาย？” ไอ้หน้าหนวดยิ้มนิดๆ
จางกงหมิงตะลึง ตะลึงอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับ
ภรรยาของจางกงหมิง คือจุดอ่อนของเขา ไอ้หน้าหนวดทำแบบนี้ เท่ากับจับจุดอ่อนของจางกงหมิง
จางกงหมิงไม่รู้จะทำอย่างไรทันที
“พี่หน้าหนวด มีอะไรก็มาจัดการผม ทำไมต้องจัดการภรรยาผมด้วย！”
“ไม่ว่าคุณจะเอาเงิน หรือว่าชีวิต ผมให้ได้หมด”
“ขอร้องล่ะปล่อยภรรยาผมเถอะ！” สีหน้าจางกงหมิงมองไอ้หน้าหนวดอย่างหมดหวัง
ไอ้หน้าหนวดดื่มชาไปอึกหนึ่ง มองจางกงหมิง สักพักเขาจึงพูด： “จางกงหมิง คุณกล้าจริงๆ เลยนะ กล้าติดเงินพวกเรา แล้วยังติดถึงสองล้านกว่า ผิวขาวขนาดนั้น ทำไมใจถึงได้ดำขนาดนั้น！”
สีหน้าจางกงหมิงเปลี่ยน มองไอ้หน้าหนวด ไอ้หน้าหนวดตบมือ ผู้ชายที่ตัวเต็มไปด้วยเลือดก็ถูกพาเข้ามา
