บทที่104 ตู้เฟยกลับมาแล้ว
หลังจากฟ้าสาง ร้านสโมบาร์ก็ถูกตำรวจปิดล้อมเพื่อตรวจค้น
“เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？” ในโรงพยาบาล หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนก่อนจะถามขึ้น
ถังหยู่ซวนส่ายหัว： “ฉันรู้แค่ว่าหลี่หลงกับพี่เฉียง เมื่อคืนถูกฆ่าแล้ว จางกงหมิงน่าจะเป็นคนทำ”
“พี่หมิงงั้นเหรอ？เขาฆ่าหลี่หลงกับต้าเฉียงไปทำไม？” หลี่ฝางขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ
“หลี่ฝาง คุณว่าคนที่ลักพาตัวภรรยาของพี่หมิงไป หลี่หลงกับต้าเฉียงจะเป็นคนบงการอยู่เบื้องหลังหรือเปล่า？” ถังหยู่ซวนพูดว่า： “ฉันได้ยินเพื่อนร่วมงานของฉัน ในช่วงสุดท้าย ต้าเฉียงทำตัวลับล่อๆ เหมือนจะมีเรื่องอะไรสำคัญๆ ปิดบังอยู่”
“แถมยังใกล้ชิดกับหลี่เทียนอีก”
“พี่เฉียงเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น คืนนั้นที่บาร์ จางกงหมิงทำเขาขนาดนั้น เขาจะต้องแค้นแน่นอน”
ถังหยู่ซวนคิดฟุ้งซ่าน ก่อนจะพูดความจริงออกมา
หลี่ฝางคิดไป ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล
“ถ้าเกิดพวกเขาไม่ได้บงการอยู่เบื้องหลัง พี่หมิงเองก็คงไม่ลงมือร้ายแรงขนาดนั้น” หลี่ฝางคิดไปด้วยความกลัว
หลี่หลงกับต้าเฉียงยังมีชีวิตดีๆ อยู่เลย อยู่ๆ ก็มาตายแบบนี้
“แล้วตอนนี้พี่หมิงล่ะ เขาถูกตำรวจจับไปหรือเปล่า？” หลี่ฝางถามขึ้นด้วยความตึงเครียด
ถังหยู่ซวนส่ายหัว： “ฉันไปสืบมา เหมือนกับว่าเมื่อคืนพี่หมิงจะหนีไปแล้ว”
“พี่หมิงไม่ได้โง่ เขาฆ่าคนไป ก็ต้องหนีอยู่แล้ว” ถังหยู่ซวนพูด： “แต่เมื่อวานตำรวจไปจับคนหนึ่งได้ที่ร้านสโมบาร์ เหมือนกับว่าเขาจะเป็นลูกน้องของพี่หมิง เขาสารภาพชื่อคนร้ายจนหมด”
“ชายใส่ต่างหูคนนั้น หลี่ฝาง คุณน่าจะจำได้นะ？” ถังหยู่ซวนถามขึ้น
“เขาเหรอ？” หลี่ฝางเคยเจอหลายครั้งมาก เลยจำได้โดยปริยาย
หลี่ฝางพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า： “คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์ขนาดนี้ แบกรับถึงสองชีวิตเอาไว้ด้วยกัน”
“นั่นสิ เกรงว่าเขาจะได้กินลูกปืนน่ะ” ถังหยู่ซวนถอนหายใจ： “สังคมในตอนนี้ คนที่จะซื่อสัตย์เหมือนกับชายที่ใส่ต่างหูเหลือน้อยมากแล้ว”
“คุณไม่ได้เป็นแบบนั้นเหรอ？” หลี่ฝางมองถังหยู่ซวน： “เมื่อวานถือเงินอยู่ห้าล้าน คุณก็ไม่ได้หนีไปใช่ไหม？”
ถังหยู่ซวนส่ายหัว： “ฉันแค่ไม่ได้คดโกงอะไร แต่ชายที่ใส่ต่างหูนั่นซื่อสัตย์จริงๆ เพื่อพวกพ้อง ก็ยอมเอาชีวิตมาแลก”
“เห้อ”
หลี่ฝางถอนหายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
วันต่อมา ก็เป็นวันธรรมดาๆ
พี่ชิงชิงหนีไปอีกแล้ว และก็ไม่รู้ว่าไปที่ไหน
พี่หมิงออกไปแล้ว ถูกมู่เสี่ยวไป๋รับไป เพียงแต่หลี่ฝางยังรู้
เมื่อผ่านไปสิบกว่าวัน แผลที่ท้องของหลี่ฝาง ก็กลับมาดีขึ้นมาก
ในเวลาสิบกว่าวันนี้ อารมณ์ความรู้สึกของหลี่ฝางกับลู่หลุ่ย ก็ดีขึ้นไม่น้อยเลย
คะแนนสอบเข้ามหาลัยออกมาแล้ว หลี่ฝางไม่ได้สอบตั้งหลายวิชา คะแนนเลยออกมาเละเทะ ถ้าเกิดว่าจะพูดถึงการเลือกมหาลัย แม้แต่มหาลัยระดับสามก็ยังไม่เอาเขาเลย
แต่ทว่าหลี่ต๋าคางเองก็ไม่ได้สนใจแล้ว มหาลัยในเมืองเอกต่างๆ ก็ให้หลี่ฝางเป็นคนเลือก
แต่หลี่ฝาง กำลังรอลู่หลุ่ยเลือกอยู่ ลู่หลุ่ยไปที่มหาลัยไหน หลี่ฝางเองก็จะไปที่มหาลัยนั้น
ตอนที่ออกจากโทรพยาบาลนั้น ตู้เฟยเองก็มาด้วย
ด้านหลังของตู้เฟยมีบอดี้การ์ดสองคนตามมา
“แม่งเอ้ย ยังกล้ามาอีกเหรอ？” เมื่อเห็นตู้เฟย ถังหยู่ซวนก็เดินเข้าไปหาด้วยความเย็นชา
แต่ยังไม่ทันเดินเข้าไปใกล้ตู้เฟย ก็ถูกบอดี้การ์ดขวางถังหยู่ซวนเอาไว้
“จะทำอะไร นี่มันเพื่อนของฉัน” ตู้เฟยดุออกไป จนบอดี้การ์ดสองคนนั้นถอยไป
จากนั้น ตู้เฟยยิ้ม พลางมองถังหยู่ซวนแล้วพูด： “ถังหยู่ซวน คุณไปอยู่กับพวกเกเรพวกนั้นมันหมายความว่าอย่างไรกัน มากับฉันดีกว่า ถ้าคุณไปกับฉัน คุณไม่ต้องทำอะไรเลย ฉันจะให้คุณเดือนละสามพัน เป็นไง？”
“บ้าเหรอ ถึงจะให้สามหมื่น ก็ไม่มีทางหักหลังหลี่ฝาง” ถังหยู่ซวนพูดเสียงเย็นชา
“โง่ฉิบหายเลย” ตู้เฟยมีสีหน้าจริงจังขึ้น
“ถังหยู่ซวน พ่อคุณเป็นคนส่งของใช่ไหม？” ตู้เฟยถาม
“คุณถามทำไม？” ถังหยู่ซวนถามขึ้นมา
“ไม่ทำไมหรอก ก็แค่ถามไปงั้นแหละ ยังดีที่เจ้าของของบริษัทนั้นมีสัมพันธ์ที่ดีต่อครอบครัวของฉัน อยากให้ฉันไปทักทายหน่อยไหม ให้เขาดูแลพ่อของคุณให้ดีๆ หน่อย？” ตู้เฟยพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“มีเรื่องอะไรคุณก็มาหาฉัน ถ้าเกิดคุณกล้ามาแตะต้องพ่อของฉัน ฉันจะฆ่าคุณให้ตายเลย！” ถังหยู่ซวนขู่ด้วยความเย็นชา
ตู้เฟยหัวเราะหึๆ โดยที่ไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย
“มา คุณเก่งมากก็มาฆ่าฉันสิ！” ตู้เฟยโบกมือให้ถังหยู่ซวน พลางพูดท้าทาย
ถังหยู่ซวนเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว รวมไปถึงการที่ตู้เฟยมาขู่เรื่องพ่อของถังหยู่ซวนแบบนี้ ถังหยู่ซวนจะไปทนไหวได้อย่างไร？
หลี่ฝางเข้าไปขวางไม่ทัน ถังหยู่ซวนก็ปรี่เข้าไป ก่อนจะกำหมัดเพื่อจะต่อยตู้เฟย
นี่มันเป็นกับดักหลุมพรางชัดๆ เลยนี่หน่า！
ตู้เฟยถอยออกก้าวหนึ่ง บอดี้การ์ดทั้งสองคนก็เข้ามา ก่อนจะกดถังหยู่ซวนลงที่พื้น
“คุณจะฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ？มาสิ ลุกขึ้นมาฆ่าฉันสิ！”
ถังหยู่ซวนถูกบอดี้การ์ดกดเอาไว้ ตู้เฟยยืนอยู่บนปลายหัวของเขา ก่อนจะหยอกล้อ： “เมื่อครู่ยังเก่งอยู่เลยไม่ใช่เหรอ？เข้ามาทำเก่งให้ฉันเห็นอีกทีสิ”
พูดไป ตู้เฟยก็เตะถังหยู่ซวนเข้าไปทีหนึ่ง
หลี่ฝางปรี่เข้ามา ระหว่างที่ตู้เฟยไม่ระวังตัว ก็ผลักเขาลง
“คุณทั้งสองยังยืนอึ้งอะไรอยู่ เข้าไปทำร้ายเขา！” ตู้เฟยล้มลงกับพื้น ก่อนจะตะโกนไปหาบอดี้การ์ดของตัวเอง
ในตอนนั้นเอง พยาบาลในโรงพยาบาลรีบวิ่งเข้ามา
“ทำอะไรน่ะ ถ้าจะตีกันก็ออกไปตีกันข้างนอก！” พี่พยาบาลพูดว่า： “ถ้าเกิดกล้ามามีเรื่องในนี้ ฉันจะแจ้งความนะ”
พูดจบ พี่พยาบาลก็ชี้ไปที่กล้องวงจรปิด： “โรงพยาบาลนี้มีกล้องวงจรปิดนะ”
“แม่ง เดี๋ยวออกไปค่อยเก็บกวาดให้สิ้นซาก！” ตู้เฟยชี้ไปที่หลี่ฝาง ก่อนจะพูดด้วยความเย็นชา
พยุงถังหยู่ซวนขึ้นมา จากนั้นหลี่ฝางพูดว่า： “วางใจเถอะ หมาตัวนี้มันเห่าได้อีกไม่นานหรอก”
หลี่ต๋าคางเคยสัญญากับหลี่ฝาง เมื่อเขาออกจากโรงพยาบาลแล้ว จะทำให้ตระกูลตู้หายไปจากตงไห่
“หลี่ฝาง จางกงหมิงหนีไปแล้ว หลินชิงชิงก็ไม่รู้ว่าหายไปไหนแล้ว ตอนนี้ก็ไม่มีใครปกป้องคุณแล้ว”
ตู้เฟยมองหลี่ฝาง พลางยิ้มเย็นชาก่อนจะพูดว่า： “ตอนนี้ฉันอยากจะฆ่าคุณให้ตาย ให้ง่ายดายได้เหมือนเหยียบมดเลย”
“งั้นเหรอ？” หลี่ฝางหัวเราะหึๆ ด้วยความไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่
“ยังต้องพูดอีกเหรอ เห็นบอดี้การ์ดสองคนของฉันหรือยัง？นี่เป็นนักศิลปะการต่อสู้ทั้งนั้นเลย รุมตีกันเข้ามาก็ไม่ใช่ปัญหา”
“ถ้าเกิดคุณกล้ามาแตะต้องฉัน ฉันจะให้บอดี้การ์ดของฉันทำให้มือคุณกลายเป็นท่อนๆ เลย เชื่อไหมล่ะ？” ตู้เฟยพูดขึ้น
“งั้นก็เรียกพวกเขาเข้ามาสิ！”
หลี่ฝางชี้ไปที่กล้องวงจรปิด พลางพูดว่า： “เดี๋ยวฉันจะฟ้องพวกเขาว่าทำร้ายร่างกาย อย่างน้อยก็สามารถทำให้พวกเขาติดคุกได้สามปี”
ตู้เฟยขมวดคิ้ว： “ช่างมันเถอะ วันนี้ฉันไม่ได้มาหาเรื่องคุณ”
“งั้นคุณมาที่นี่ทำไมกัน？” หลี่ฝางสอบถาม
“พรุ่งนี้ก็เป็นพิธีเรียนจบแล้ว ฉันได้ยินว่าคะแนนสอบคุณไม่ถึงสี่ร้อยด้วยซ้ำ แค่คะแนนสอบนี้ มหาลัยระดับสามยังไม่มองคุณเลยใช่ไหมล่ะ？”
ตู้เฟยยิ้มเบาๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์： “ไม่อย่างนั้นก็เอาแบบนี้ พรุ่งนี้คุณไปที่งานวันเรียนจบ ให้คุณมาเรียกฉันว่าคุณปู่ต่อหน้าทุกคน แล้วก้มหัวให้ฉัน ฉันจะจัดให้คุณเข้าไปที่มหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ ดีไหม？”
“ฉันจะบอกให้นะ สุ่ยมู่เป็นมหาลัยที่มีชื่อที่สุดของเมืองเอก” ตู้เฟยมองหลี่ฝางพูดเสนอ
“ยังจำได้เหรอ？” หลี่ฝางยิ้มด้วยความขมขื่นพลางส่ายหัว
วันนั้นตู้เฟยตบตีในห้องอย่างดุเดือด บังคับให้เขาเรียกว่าคุณปู่ ทำให้เขาหน้าซีดเผือดต่อหน้าเพื่อนๆ ในห้อง
คิดไม่ถึงว่าตู้เฟย ยังคิดอยู่ว่าจะเอาศักดิ์ศรีกลับมาอย่างไร
“เป็นอย่างไร สัญญาไหม？” ตู้เฟยมองหลี่ฝาง： “เรียนหนักมาสิบปี คุณไม่ได้ทำเพื่อสอบเข้ามหาลัยดีๆ เหรอ？”
“ในวันนี้ ฉันให้โอกาสที่ดีกับคุณขนาดนี้ คุณยังไม่คว้าเอาไว้อีกเหรอ？” ตู้เฟยถามขึ้น
“ถ้าเกิดว่าฉันจะไม่ผิด ตู้เฟย คุณถูกผู้อำนวยการไล่ออกแล้ว ดังนั้น ในการเรียนจบของห้อง คุณยังมีสิทธิ์จะเข้าร่วมงานอีกเหรอ？” หลี่ฝางส่ายหัวพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฉันคิดไปคิดมา ใครจะกล้าไปกับฉัน？”
“ฉันจะบอกคุณให้นะ หลี่ฝาง พวกเราตระกูลตู้เดี๋ยวก็กลับมาได้แล้ว คุณควรจะได้ยินเรื่องของเศรษฐีลึกลับที่เอาเงินไปลงทุนในตงไห่กว่าหมื่นล้าน！”
“ได้ยินแล้ว มีอะไรเหรอ มันเกี่ยวอะไรกับคุณหรือเปล่า？” หลี่ฝางถามขึ้น
“หึๆ งั้นบอกคุณก็ได้ เศรษฐีลึกลับเซ็นต์สัญญาที่จะร่วมงานกับครอบครัวฉันแล้ว” ตู้เฟยพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชาว่า： “อีกไม่นานราคาขอพ่อของฉัน ก็จะพุ่งขึ้นเป็นสิบๆ เท่าแล้ว”
“ถึงตอนนั้น ฉันจะเป็นคุณชายอันดับหนึ่งของตงไห่！”
“แต่พ่อฉัน ก็สามารถเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยที่สุดของตงไห่ได้！” ตู้เฟยพูดจบ ก็พูดเสริม： “แน่นอน นอกจากเศรษฐีลึกลับนั้นน่ะ”
“เศรษฐีลึกลับร่วมมือกับพ่อของคุณเหรอ？” หลี่ฝางขมวดคิ้วเป็นปม เศรษฐีลึกลับไม่ใช่ของพ่อตัวเองเหรอ？พ่อของตัวเองจะไปร่วมงานกับตู้ต้าไห่ได้อย่างไร？
แถมยังเซ็นต์สัญญากันอีก？
ทำอะไรลงไป？
