บทที่109 แฟนเก่าของถังหยู่ซวน
“ทำไมต้องรอให้ถึงเที่ยงของวันพรุ่งนี้ด้วยล่ะ？” หลี่ต๋าคางถามด้วยความสงสัย
“ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม” หลี่ฝางทิ้งความสงสัยเอาไว้ ก่อนจะลงจากตึกไป
เมื่อมาถึงเคาน์เตอร์Recalling the past หลี่ฝางให้ลุงเฉียนเรียกทุกคนมารวมตัว
หลังจากที่คนครบแล้ว หลี่ฝางก็ตบบ่าของถังหยู่ซวน พลางพูดว่า： “ฉันจะประกาศเรื่องหนึ่ง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาคือผู้จัดการของRecalling the past”
“เขาชื่อถังหยู่ซวน เป็นพี่น้องของฉันเอง！”
ถังหยู่ซวนเพิ่งจะดื่มน้ำไป เมื่อได้ยินคำนี้ ก็สำลักน้ำออกมา
“หลี่ฝาง คุณกำลังล้อเล่นกับฉันอยู่หรือเปล่า？” ถังหยู่ซวนเงยหน้าขึ้น ก่อนจะมองหลี่ฝางด้วยความตะลึงงัน
“ทำไม คุณไม่อยากทำเหรอ？”
“ฉันเต็มใจ แต่ฉันไม่มีความสามารถ ฉันไม่มีประสบการณ์การจัดการ จะมาเป็นผู้จัดการให้บาร์ของคุณได้อย่างไร ถ้าเกิดว่าฉันทำให้บาร์เจ๊งไปจะทำอย่างไร？” ถังหยู่ซวนพูดขึ้นด้วยความกลัว
“ไม่เป็นไร ยังมีลุงเฉียน ช่วงแรกคุณไม่ต้องทำอะไรเลย คุณแค่อยู่ในตำแหน่งนี้ คุณเรียนรู้งานจากลุงเฉียนไป คุณคิดว่าตัวเองทำได้เมื่อไหร่ ค่อยวางแผนแล้วบริหารงานในบาร์นี้”
เมื่อหลี่ฝางพูดจบ ก็แนะนำกับลุงเฉียนให้รู้จักถังหยู่ซวน
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็แยกย้าย
ถังหยู่ซวนยังไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่： “หลี่ฝาง คุณจะให้ฉันเป็นผู้จัดการของบาร์จริงๆ เหรอ？”
“ใช่สิ เมื่อครู่คุณไม่ไปหาจางปิงปิงแล้ว เพราะรู้สึกน้อยอกน้อยใจใช่ไหมล่ะ？”
“ในใจของคุณไม่มีความกล้าเลย และคิดว่าตัวเองนั้นไม่ใช่คนที่จะประสบความสำเร็จอะไร ถึงจะขับรถปอร์เช่ไปหาเธอ ก็รู้สึกว่าเป็นการหลอกตัวเองและคนอื่นก็เท่านั้นเอง”
“ก่อนหน้านี้ฉันก็เป็นเหมือนคุณนี่แหละ จิตใจไม่แข็งแกร่งพอ”
“ดังนั้น คุณเลยให้ฉันเป็นผู้จัดการของบาร์เหรอ？” ถังหยู่ซวนถามขึ้น
“ใช่ ตอนนี้คุณเป็นผู้จัดการของบาร์แล้ว เป็นคนที่มีฐานะมีตัวตนแล้ว ถือว่าเป็นคนที่ประสบความสำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว” หลี่ฝางหัวเราะ พลางพูดว่า： “ทำไม ยังไม่พออีกเหรอ？”
ถังหยู่ซวนส่ายหัว： “ให้เวลาฉันเคยชินกับมันหน่อย”
“บาร์ใหญ่ขนาดนี้ ต่อไปจะให้ฉันเป็นคนบริหารเหรอ？” ถังหยู่ซวนมองไปรอบๆ แววตาก็ส่องประกาย
เพียงไม่นาน ถังหยู่ซวนก็เปลี่ยนจากคนล้างรถ มาเป็นผู้จัดการในบาร์ ตัวตนของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ จู่ๆ ถังหยู่ซวนก็ได้รับโทรศัพท์จากที่บ้าน
หลังจากวางสายไป สีหน้าของถังหยู่ซวนก็ดูสับสนเป็นอย่างมาก
หลี่ฝางถาม： “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ？”
“จำคำที่ตู้เฟยเคยพูดที่โรงพยาบาลได้ไหม？” ถังหยู่ซวนถาม
“คำพูดไหนเหรอ？”
“เขาบอกว่าบริษัทส่งของที่พ่อฉันทำงานอยู่นั้นร่วมงานกับครอบครัวของพวกเขา ตอนนั้นเขาเอาพ่อของฉันมาขู่ ให้ฉันหักหลังคุณ” ถังหยู่ซวนพูดขึ้น
“ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง พ่อของฉันถูกบริษัทส่งออกไล่ออกแล้ว แถมยังไม่ให้เงินเดือนอีกด้วย” ถังหยู่ซวนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
หลี่ฝางกลับไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย： “ไม่เป็นไรหรอก เงินเดือนหายไปแล้วก็ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวฉันหาให้พ่อคุณเอง”
“ฉันยังพูดไม่จบพูดจบ แต่เมื่อพ่อฉันเพิ่งจะถูกไล่ออก ก็ถูกโจวเจ๋พาไปในบริษัทของพวกเขา นอกจากนี้ยังให้เป็นหัวหน้าผู้จัดการด้วย เงินเดือนสามหมื่น แถมยังไม่ต้องทำอะไรอีก พูดอีกอย่างก็คือไปนั่งๆ นอนๆ ฟรีๆ”
ถังหยู่ซวนเหม่อไป： “หลี่ฝาง คุณว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ทำไมอยู่ดีๆ โจวเจ๋ถึงทำดีกับพ่อฉันล่ะ？”
หลี่ฝางหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไร โจวเจ๋ต้องคิดว่าถังหยู่ซวนเป็นลูกชายของเศรษฐีลึกลับแล้วแน่นอน
เมื่อเป็นแบบนี้ ก็หมายความว่า แผนการสลับตัวของหลี่ฝางนั้น สำเร็จแล้ว
ในตอนนั้นเอง โจวเจ๋โทรหาถังหยู่ซวน ถามว่าเขาอยู่ที่ไหน？
ถังหยู่ซวนตอบ： “พี่โจวฉันอยู่ที่บาร์ คุณจะมาเมื่อไหร่？”
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” โจวเจ๋พูดขึ้น
หลังจากวางสายไป หลี่ฝางมองถังหยู่ซวนพลางพูดว่า： “คุณไม่ต้องพูดจาเกรงใจอะไรโจวเจ๋ขนาดนั้นหรอก ทำกับเขาให้มันน้อยลงหน่อย”
“จะทำแบบนั้นได้อย่างไร เขาเพิ่งให้งานดีๆ กับพ่อฉันนะ ถ้าเกิดว่าฉันทำไม่ดีกับเขา เขามาบีบพ่อฉันออกจะทำอย่างไรล่ะ？” ถังหยู่ซวนพูดด้วยความกังวล
“ถังหยู่ซวน คุณเชื่อฉันไหม？” หลี่ฝางถามขึ้น
“ฉันไม่เชื่อได้เหรอ？”
“ถ้าเกิดว่าคุณเชื่อคำพูดของฉัน ก็รักษาระยะห่างกับโจวเจ๋เอาไว้ ให้เขาคิดว่าคุณหยิ่งสักหน่อย ไม่อย่างนั้น เขาจะไม่เคารพคุณ และยิ่งไม่เคารพพ่อคุณด้วย” หลี่ฝางพูดขึ้น
ถังหยู่ซวนเหม่อมองหลี่ฝาง： “หลี่ฝาง คุณเหมือนกับมีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่นะ！”
“หลังจากที่โจวเจ๋รู้ว่าฉันเป็นเจ้าของรถ918 ก็อยากจะเข้าหาฉัน หรือมันเกี่ยวอะไรกับรถคันนั้น？” ถังหยู่ซวนพูดพลางขมวดคิ้ว
“บ้าหน่า รถคันนั้นราคายี่สิบกว่าล้าน คนที่สามารถขับรถราคายี่สิบล้านได้ จะเป็นคนธรรมดาได้เหรอ？โจวเจ๋เห็นก็ต้องอยากประจบเป็นธรรมดา ดังนั้น คุณเลยต้องสร้างตัวตนเสียหน่อย”
“สร้างตัวตนงั้นเหรอ？”
“เอาตัวเองเป็นลูกหลานเศรษฐี ไม่ว่าคนอื่นจะมาสืบยังไง คุณก็อย่าให้ถูกเปิดโปง ต้องทำตัวลึกลับเข้าไว้” หลี่ฝางยิ้ม พลางพูด： “ไม่ต้องกลัว 918คันนี้เป็นชื่อคุณ แค่คันนั้น ก็รับรองว่าตัวตนคุณจะไม่ถูกเปิดโปงแล้ว”
“มันจะสำเร็จไหม？”
“แน่นอนอยู่แล้ว” หลี่ฝางหัวเราะ
ถังหยู่ซวนเหมือนจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“จริงสิ คุณถามลู่หลุ่ยกับเสี่ยวเสี่ยวทำไมเหรอ ถ้าเธอสองคนไม่มีอะไร คุณให้พวกเธอมาเที่ยวเล่นด้วยกันก็ได้” หลี่ฝางพูด
ไม่เห็นลู่หลุ่ยทั้งวัน หลี่ฝางเริ่มคิดถึงเธอแล้ว
ถังหยู่ซวนโทรหาพวกเธอ ลู่หลุ่ยไม่ได้สัญญา แต่หลี่เสี่ยวเสี่ยวตอบตกลงแล้ว
ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง โจวเจ๋ก็มาแล้ว แถมยังพาเพื่อนมาอีกหลายคนด้วย ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง
โจวเจ๋เปิดบริษัทสื่อ มีนางแบบ เน็ตไอดอลมากมาย แถมยังมีดาราระดับสามอีกเล็กน้อยด้วย
ผู้หญิงพวกนี้ หน้าตาดี หุ่นก็ไม่เลวเลย
โจวเจ๋ไม่ได้สนใจหลี่ฝาง แต่แนะนำสาวสวยให้ถังหยู่ซวนรู้จัก
ตอนที่แนะนำผู้หญิงผมสั้น ถังหยู่ซวนอึ้งไป： “ปิงปิงเหรอ？”
“ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ？” ผู้หญิงผมสั้นเองก็อึ้งไป พลางมีสีหน้าเหยียดหยาม
“คุณคือลูกหลานเศรษฐีที่เจ้านายบอกเองเหรอ？หึๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันหลุด” ผู้หญิงผมสั้นหัวเราะอย่างเยือกเย็น พลางมองโจวเจ๋： “เถ้าแก่ คุณถูกหลอกหรือเปล่า？”
“คนนี้เขาเป็นแค่พนักงานล้างรถ ไม่ใช่ลูกหลานเศรษฐีอะไรสักหน่อย” ผู้หญิงผมสั้นส่ายหัว พลางพูดขึ้น
หลี่ฝางเดินไป ก่อนจะจับถังหยู่ซวน： “นี่เป็นแฟนเก่าคุณ ชื่อจางปิงปิงเหรอ？”
ถังหยู่ซวนพยักหน้า： “เธอนั่นแหละ แต่เมื่อก่อนผมยาว แต่งหน้าก็ไม่ได้เยอะขนาดนี้”
ในตอนนี้เอง มีชายตัวอ้วนเดินเข้ามา
“ให้ตายเถอะ ธุรกิจของRecalling the pastดีเกินไปแล้ว หาที่จอดยากจริงๆ” ชายอ้วนคนนั้นเดินเข้ามา ก่อนจะโอบไหล่ของจางปิงปิง
“ปิงปิง นี่มันอะไรกัน สีหน้าไม่ค่อยดีเลย มีคนกลั่นแกล้งอะไรหรือเปล่า？” เจ้าอ้วนมองจางปิงปิง ก่อนจะถามขึ้นด้วยความเอ็นดู
โจวเจ๋มีสีหน้าสงสัย พลางมองถังหยู่ซวนถามขึ้น： “พี่ถัง คุณรู้จักปิงปิงเหรอ？”
เจ้าอ้วนเงยหน้าขึ้นในตอนนั้น ก็เห็นถังหยู่ซวน
เจ้าอ้วนมองถังหยู่ซวนอยู่นาน จู่ๆ ก็ขมวดคิ้วเป็นปม： “ทำไมฉันคิดว่าฉันเคยเจอคุณที่ไหนมาก่อน？”
ถังหยู่ซวนไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าเต็มไปด้วยความทำตัวไม่ถูก
“ให้ตายเถอะ ฉันคิดออกแล้ว！”
เจ้าอ้วนชี้ไปที่ถังหยู่ซวน พลางพูดว่า： “คุณเป็นแฟนเก่าขี้แพ้ของปิงปิงใช่ไหม？”
เจ้าอ้วนหัวเราะคิกคักอย่างเย็นชา： “ฉันจำได้ว่าคุณเป็นคนล้างรถของต้าเฉียงไม่ใช่เหรอ？ทำไม หลังจากที่ต้าเฉียงเกิดเรื่อง ก็มาเป็นเด็กเสิร์ฟที่Recalling the pastเหรอ？”
“จ้าวเหลย คุณหุบปากไป！”
ยังไม่ทันจะให้ถังหยู่ซวนพูดอะไร โจวเจ๋ก็ด่าออกมา
“ทำไม พี่เจ๋ ฉันพูดอะไรผิดเหรอ？” เจ้าอ้วนไม่เข้าใจ ก่อนจะมองโจวเจ๋ด้วยความสงสัย： “ไอนี่มันก็เป็นแค่ขี้แพ้เท่านั้นเอง ฉันด่าเขาหน่อยจะเป็นอะไรไป？”
โจวเจ๋มองเจ้าอ้วนด้วยสีหน้ายากจะเข้าใจ ก่อนจะพูดว่า： “เขาเป็นขี้แพ้งั้นเหรอ？”
“ถ้าเกิดว่าพี่ถังเป็นขี้แพ้ งั้นคุณเป็นอะไรล่ะ？”
“เมื่อครู่คุณถามฉันไม่ใช่เหรอว่าปอร์เช่918คันนั้นเป็นของใคร？” โจวเจ๋ยิ้มด้วยความเย็นชา พลางชี้ไปที่ถังหยู่ซวนแล้วพูดว่า： “ฉันจะบอกให้ตอนนี้เลย ว่ามันเป็นของพี่ถัง”
“ของเขางั้นเหรอ？” เจ้าอ้วนหัวเราะคิกคัก พลางพูดว่า： “พี่เจ๋ คุณอย่ามาล้อเล่นเลย”
“เขาเป็นขับแค่รถฟอร์ดมือสองเท่านั้นเอง จะเป็นปอร์เช่918ได้อย่างไร” เจ้าอ้วนมองถังหยู่ซวน ก่อนจะถามขึ้น： “ถังหยู่ซวน ฉันถามหน่อย ปอร์เช่918คันตรงหน้าประตูนั้น เป็นของคุณหรือเปล่า？”
ถังหยู่ซวนหายใจออกยาวๆ ก่อนจะหยิบกุญแจรถปอร์เช่ออกมาจากกระเป๋า： “ของฉันเอง มีอะไรเหรอ？”
