บทที่ 150 รสชาติของการถูกหักหลัง
เจอเจ้าหัวแบนที่นี่ หลี่ฝางก็แปลกใจไม่น้อย
โดยเฉพาะเห็นเจ้าหัวแบนเดินตามหลังของมู่เสี่ยวไป๋นั้น หลี่ฝางยิ่งแปลกใจมาก
เมื่อเข้าประตูมาแล้ว เจ้าหัวแบนและมู่เสี่ยวไป๋ก็เห็นหลี่ฝางแล้ว
มู่เสี่ยวไป๋เดินไปข้างหน้า มองไปที่หลี่ฝาง: “อ้อ อีกาตัวนี้กลายเป็นหงส์แล้วเหรอ? เพียงแค่รู้จักถังหยู่ซวน ก็สามารถมาร่วมงานปาร์ตี้ของพวกเราได้”
คำพูดของมู่เสี่ยวไป๋ จะมากจะน้อยก็แฝงไว้ด้วยความเยาะเย้ย
“ครั้งที่แล้วยังโดนไม่พอใช่มั้ย รู้ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นถิ่นของถังหยู่ซวน นายยังกล้ามาอีก?” หลี่ฝางก็ไม่ได้ยอมมู่เสี่ยวไป๋ รีบสวนกลับไปทันที
เป็นเช่นนั้น เมื่อหลี่ฝางพูดออกมา สีหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ก็มืดมนลงทันที
ตั้งแต่เล็กจนโต ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของมู่เสี่ยวไป๋ที่โดนต่อย
เรื่องนี้ ถึงเป็นเรื่องด่างพร้อยในชีวิตของมู่เสี่ยวไป๋ไปแล้ว
หลี่ฝางนั้นเจ๋งมาก แค่เปิดปากก็จี้โดนปมของมู่เสี่ยวไป๋เลย
ในเวลานี้ นอกวิลล่าดังได้ดังขึ้นด้วยเสียงโห่ร้อง
“ฉินวี่เฟยมาแล้ว”
“คิดไม่ถึงจริงๆ เลย ฉินวี่เฟยมาร่วมงานปาร์ตี้นี้ด้วย น่าจะเป็นครั้งแรกมั้ง?”
“สาวงามอันดับหนึ่งในตงไห่ ในที่สุดวันนี้ก็มีโอกาสได้เจอ”
เธอว่าฉินวี่เฟยคนนี้รีสอร์ตเชิญเขามา? หรือว่าเธอมาด้วยตัวเอง?
“หากเป็นเมื่อก่อน ฉันต้องเข้าใจว่าฉินวี่เฟยนั้นน่าจะถูกรีสอร์ตเชิญมา แต่เมื่อเห็นเรื่องเมื่อกี้แล้ว ก็ถือว่าฉันได้เห็นแล้ว คุณท่านหลี่คนนี้ ไม่ได้เห็นพวกเราอยู่ในสายตาเลย”
“ดังนั้นฉันเดา ฉินวี่เฟยน่าจะมาด้วยตัวเอง” คุณชายคนหนึ่งกล่าวอย่างมั่นใจ
ยืนอยู่ตรงหน้าประตูวิลล่า หลี่ฝางก็ยืนมองไปสักพัก
เห็นฉินวี่เฟยสวมชุดเดรสสีขาว เพชรพลอยบนชุด สะดุดตามาก
เดรสสีขาวช่วงอกเปิดเล็กน้อย ให้ความรู้สึกที่งดงามดั่งผู้หญิงถือพิณบังหน้าเอาไว้
ขณะที่ฉินวี่เฟยเดินผ่านหลี่ฝางนั้น หลี่ฝางพบว่าตัวเองนั้นเตี้ยกว่าผู้หญิงคนนี้เสียอีก
ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา หรือรูปร่าง หรือสง่าราศี ฉินวี่เฟยนั้นล้วนมีมากกว่าคุณหนูไฮโซคนอื่นอยู่หนึ่งขั้น
ไฮโซทุกคนทุกคนชื่นชมฉินวี่เฟยราวกับดาวที่ล้อมเดือน มีแต่มู่เสี่ยวไป๋ กลับพูดอย่างดูถูก: “แม่งเอ๊ยวางท่าเก่งจัง เมื่อขึ้นเตียงแล้ว ก็แรดทั้งนั้นแหละ”
หลี่ฝางก็เห็นด้วย ไม่ว่าฉินวี่เฟยตอนนี้จะแสดงออกมาดูดีมีสง่าราศีเพียงใด จะงดงามดั่งเทพธิดามากแค่ไหน เมื่ออยู่บนเตียง จะยังสงวนท่าทีแบบนี้ไว้อีกเหรอ?
หากเป็นเช่นนั้น ก็เท่ากับปลาตายแล้ว
ถูกขนานนามว่าเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของตงไห่ ไม่เพียงแต่รูปร่างหน้าตาที่สวยอย่างเดียว เชื่อว่าฐานะทางบ้านของฉินวี่เฟย ก็ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
มู่เสี่ยวไป๋แตะไปที่ก้นของหลี่ฝางหนึ่งที แล้วถาม: “ช่วงนี้ชิงชิงได้ติดต่อนายบ้างหรือเปล่า?”
ถีบนี้ถึงแม้จะไม่รุนแรงอะไร แต่ก็ทำให้หลี่ฝางเคืองอยู่บ้าง
หลี่ฝางพูดในใจ ตรงนี้มันถิ่นของตัวเองนะ เย็ดแม่นายมาถีบใครเนี่ย?
ดีที่ถีบนี้คนอื่นมองไม่เห็น หลี่ฝางจึงไม่ได้ถือสามากนัก เพียงแต่ส่ายหัวแล้วตอบ: “ไม่ได้ติดต่อ”
พูดจบ หลี่ฝางจึงเดินไปอีกฝั่ง
“หนีแม่งอะไรกัน กูไม่ได้จะตีมึงสักหน่อย” มู่เสี่ยวไป๋ตามไป
“นายพูดความจริงมา ชิงชิงติดต่อนายหรือเปล่า?” มู่เสี่ยวไป๋ไม่ค่อยจะเชื่อ
ไม่ได้ติดต่อ หลี่ฝางส่ายหัวอย่างไม่อยากจะพูด มู่เสี่ยวไป๋นี้เกิดปีจอป่ะ ทำไมถึงกัดไม่เลิกเลย
“ฉันไม่เชื่อ เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันเช็คดูบันทึกการโทรเข้าโทรออกหน่อย” มู่เสี่ยวไป๋ยื่นมือออกไปโดยตรง ขอตรวจโทรศัพท์ของหลี่ฝาง
หลี่ฝางถลึงตาใส่มู่เสี่ยวไป๋: “มู่เสี่ยวไป๋ นายจะแย่งเหรอ!”
หลี่ฝางกับมู่เสี่ยวไป๋ทะเลาะกัน ก็ได้ดึงดูดความสนใจของคนไม่น้อย
“หลี่ฝางคนนี้มันยังไงกันแน่เนี่ย เหมือนเขาจะรู้จกคุณชายมู่ด้วยนะ” เห็นยืนอยู่ด้วยกันกับคุณชายมู่ ผู้คนยิ่งสงสัยฐานะของหลี่ฝางเข้าไปอีก
มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะฮ่าๆ : “แย่งมือถือนายแล้วจะทำไม? หากมึงไม่เชื่อฟัง กูก็จะแย่งแฟนมึงไปด้วย เชื่อมั้ย?”
ขณะที่พูด มู่เสี่ยวไป๋ใช้นิ้วมือชี้ไปที่ลู่หลุ่ย: “เธอก็คือแฟนนายใช่ป่ะ?”
จริงๆ แล้วหลี่ฝางกับลู่หลุ่ยยังไม่ได้ยืนยันความสัมพันธ์กัน แต่เวลานี้ หากบอกว่าไม่ใช่มู่เสี่ยวไป๋ก็คงไม่เชื่อ
ลู่หลุ่ยไม่ได้ปฏิเสธ หลี่ฝางก็ขี้เกียจจะปฏิเสธ
มู่เสี่ยวไป๋มองลู่หลุ่ย แล้วกล่าว: “คนสวย ฉันว่าเธอมันตาบอดหรือเปล่า ไอ้หมอนี่ทั้งจนทั้งไม่มีเงิน เธอชอบมันได้ยังไง”
“รีบเลิกกับมันเลย ฉันจะแนะนำคนหล่อให้เธอ” มีเงินด้วย มู่เสี่ยวไป๋กล่าว
หลี่ฝางโมโหขึ้นมาทันที จ้องมองมู่เสี่ยวไป๋ มู่เสี่ยวไป๋: “นายหาเรื่องเหรอ!”
“หาเรื่องแล้วจะทำไม? ทำไม นายจะต่อยฉันอีกเหรอ?” มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะอย่างดูถูก: “มา นายลองเข้ามาสิ”
“คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ?”
พูดจบ หลี่ฝางก็กำหมัดขึ้น ชกไปที่หน้าของมู่เสี่ยวไป๋
แต่ว่าหมัดยังไม่ทันโดนหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ ก็ถูกเจ้าหัวแบนขวางเอาไว้แล้ว
หลี่ฝางอึ้งไปชั่วขณะ มองเจ้าหัวแบนอย่างแปลกใจ: “เจ้าหัวแบน นาย!”
ในเวลานี้ มู่เสี่ยวไป๋ได้จังหวะ จึงใช้ฝ่ามือตบไปที่ใบหน้าของหลี่ฝาง
เสียงเพี้ยนี้ดังขึ้น แม้กระทั่งฉินวี่เฟยก็ลุกขึ้นมา
ถึงอย่างไรงานปาร์ตี้ของสังคมไฮโซ น้อยมากที่จะมีคนชกต่อยกัน
ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ลงมือยังคือมู่เสี่ยวไป๋
ใบหน้าของหลี่ฝาง จู่ๆ ก็ร้อนวูบวาบ นอกจากความเจ็บที่หน้าแล้ว ในใจหลี่ฝาง รู้สึกเจ็บปวดและทรมาน
ในวินาทีนี้ หลี่ฝางอยากจะร้องไห้
เพียงแต่ หลี่ฝางได้อดกลั้นมันเอาไว้ ถึงอย่างไรก็มีคนมองดูอยู่ตั้งมากมาย
ที่หลี่ฝางอยากจะร้องไห้ ไม่ใช่เพราะโดนมู่เสี่ยวไป๋ตบ แต่เป็นเพราะเจ้าหัวแบน
หลี่ฝางนับถือเจ้าหัวแบนเป็นพี่ชายตัวเองมาโดยตลอด……..
แต่หลี่ฝางคิดไม่ถึงเลย เจ้าหัวแบนกลับไปช่วยมู่เสี่ยวไป๋มาเล่นงานตัวเอง
หลี่ฝางรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอก ถูกหักหลัง
สีหน้าของเจ้าหัวแบนปรากฏด้วยความรู้สึกผิด เขาปล่อยมือของหลี่ฝาง
“เย็ดแม่ มึงนึกว่าถังหยู่ซวนเป็นเพื่อนมึง แล้วกูจะไม่กล้าทำอะไรมึงใช่มั้ย?”
มู่เสี่ยวไป๋ใช้เท้าถีบไปที่ตัวของหลี่ฝาง ทำให้หลี่ฝางล้มลงบนพื้น
ขณะนั้นหลี่ฝางกำลังสับสนอยู่ ไม่ได้ระวังมู่เสี่ยวไป๋ไว้เลย
หลังจากที่หลี่ฝางโดนทำร้าย ทุกคนต่างหัวเราะกันขึ้นมา
“สะใจจริงๆ ในที่สุดมีคนมาสั่งสอนไอ้หมอนี่แล้ว”
“คุณชายมู่นี่เก่งจริงๆ เลย”
คนที่นี่ เมื่อกี้ส่วนใหญ่ต่างล้วนแต่โดนหลี่ฝางเล่นงานมาแล้ว ดังนั้นพวกเขามองหลี่ฝางขัดหูขัดตาอยู่แล้ว
ดังนั้นเมื่อหลี่ฝางถูกทำร้าย พวกเขาก็ต้องดีใจที่เห็นหลี่ฝางเจ็บปวด
“สมน้ำหน้า”
“ก็เป็นเพียงคนนอกคอกคนหนึ่งเท่านั้น ยังกล้ามาวางก้ามแถวนี้อีก”
มู่เสี่ยวไป๋ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็หัวเราะขึ้นมา หลี่ฝาง: “ชื่อเสียงนายช่างเน่าเหม็นไม่เบาเลยนะ”
“นายดูสิ ฉันทำร้ายนายแล้ว ยังมีคนดีใจอีก”
สายตาของหลี่ฝาง จ้องอยู่แต่ที่เจ้าหัวแบน
หากไม่มีเจ้าหัวแบนคอยช่วย ตัวเองก็อาจจะสู้มู่เสี่ยวไป๋ได้
เวลานี้ หลี่ฝางก็ยังคงคาใจไม่น้อย เขาจ้องมองมู่เสี่ยวไป๋อย่างเยือกเย็น: “ฉันถูกทำร้าย พวกเขาเห็นแล้วดีใจ”
“นายว่าหากนายโดนทำร้ายแล้ว พวกเขาก็จะดีใจมั้ย?” หลี่ฝางหัวเราะแล้วกล่าว
หลี่ฝางรู้ ตัวเองเมื่อกี้ได้ล่วงเกินคนไปไม่น้อย คนส่วนใหญ่กำลังรอดูตัวเองถูกสั่งสอน
แล้วมู่เสี่ยวไป๋ละ ด้วยนิสัยที่เหิมเกริมของมู่เสี่ยวไป๋ เกรงว่าคนที่ไม่ชอบเขา น่าจะมากกว่านะ
หลี่ฝางใช้สองมือยันพื้นเอาไว้ จู่ๆ ก็ยิ้มขึ้นที่มุมปาก
จากนั้น สองขาของหลี่ฝาง ก็หมุนขึ้นมา
ก็ได้กวาดขาไปที่ขาของมู่เสี่ยวไป๋
ขณะนั้นมู่เสี่ยวไป๋กำลังเอนกายอยู่พอดี การกวาดนี้ ทำให้เขาล้มลงไปบนพื้น
หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมา ยื่นเท้าออกไป ถีบไปที่หน้าอกของมู่เสี่ยวไป๋
และในเวลานี้ เจ้าหัวแบนก็ขยับร่างอีกครั้ง ใช้ความว่องไวมาถึงตรงหน้าของหลี่ฝาง
ขณะที่หลี่ฝางยกขาขึ้น ก็ไม่ค่อยมั่งคงอยู่แล้ว เมื่อเจ้าหัวแบนมาถึง ผลักลงไป ทำให้หลี่ฝางล้มลงบนพื้น
หลี่ฝางล้มลงบนพื้น เลือดกลบปาก
เจ้าหัวแบนเห็นเลือดตรงมุมปากของหลี่ฝาง ก็พูดด้วยเสียงต่ำ: “เสี่ยวฝาง ขอโทษด้วย”
เสียงเพี้ยดังขึ้น มู่เสี่ยวไป๋ใช้ฝ่ามือตบไปที่หน้าของเจ้าหัวแบน: “มึงทำอะไรอยู่ กูจะโดนทำร้ายอยู่แล้ว!”
“เหี้ย มึงยังจะไปขอโทษมัน มึงทำไมต้องขอโทษ? มันทำร้ายเจ้านายมึง มึงยังจะไปขอโทษมัน มึงไม่สบายป่ะ!”
มู่เสี่ยวไป๋ด่าเจ้าหัวแบน เหมือนด่าหมาตัวหนึ่ง
แต่ว่าเจ้าหัวแบนกลับไม่มีท่าทีที่โกรธเลย
“แกไปตีขามันให้หัก เร็วๆ” มู่เสี่ยวไป๋ผลักเจ้าหัวแบนไปหนึ่งที
และในเวลานี้ เจ้าหัวแบนเกิดความลังเล
มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้ว ลุกขึ้นมา: “ทำไม เสี่ยวโจว แกอยากจะต่อต้านเหรอ?”
เจ้าหัวแบนขมวดคิ้ว ลังเลไปครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็เดินไปทางหลี่ฝาง
“เจ้าหัวแบน นาย……..”
หลี่ฝางไม่กล้าเชื่อ: “นายจะตีขาฉันให้หักจริงๆ เหรอ?”
ในเวลานี้ ลุงเฉียนมาแล้ว ด้านหลังของลุงเฉียน ยังมีโหจื่อตามมาด้วย
