หลี่ฝางไม่ได้โง่ จู่ๆรถตู้สามคันนี้ก็พุ่งออกมา เห็นได้ชัดว่าซุ่มรอตัวเองอยู่นานแล้ว
หลิวเสี่ยวเทายื่นนิ้วมือที่ถูกหักของตัวเองออกมาแล้วพูดว่า: “ฉันมาคิดบัญชีกับแก”
“แกต้องการจะคิดอย่างไร?” หลี่ฝางถามเรียบเฉย
“ไม่งั้น ฉันชดใช้เงินให้แกเป็นอย่างไร”
หลี่ฝางรู้ว่าสถานการณ์ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นั้นร้ายแรงมาก ดังนั้นจึงทำได้แค่ยอมประนีประนอมเท่านั้น
อย่างน้อยก็ทำให้พวกหลิวเหล่าซานอยู่ในอารมณ์ที่คงที่เอาไว้ก่อน อย่างไรเสียคนพวกนี้แต่ละคนก็ดูหน้าตาดุร้ายน่ากลัว ดูแล้วไม่น่าจะใช่คนดีอะไร
ทำให้พวกเขาโมโห ไม่เป็นผลดีต่อตนเองเลย
คนที่ออกมาเป็นนักเลงอย่างหลิวเหล่าซาน ก็ทำเพื่อเงินทั้งนั้น
หลี่ฟางคิดในใจ ขอแค่ตัวเองชดใช้เงิน อีกฝ่ายต้องยอมปล่อยตัวเองไปแน่นอน
แต่คิดไม่ถึงว่า ตัวเองกลับคิดผิดไป
หลิวเสี่ยวเทาอาศัยว่าหลิวเหล่าซานยืนอยู่ข้างหลังให้การสนับสนุนเขา ยกเท้าขึ้นมาก็เตะไปที่ท้องของหลี่ฝาง: “ไปหาแม่งไป มึงหักนิ้วกูจนหักแล้ว คิดว่าชดใช้เงินนิดหน่อยก็จะถือว่าแล้วไปเหรอ?”
“มึงแม่งฝันไปเหรอ!”
หลิวเสี่ยวเทาตบไปที่หน้าของหลี่ฝางฉากหนึ่ง กดหลี่ฝางเอาไว้บนรถเบนซ์G-Class
หลี่ฝางกัดฟันกรอด กำลังจะโต้กลับ ในรถตู้ก็มีคนเดินลงมาอีกสองสามคน
“ทำไม อยากต่อยฉันเหรอ?”
หลิวเสี่ยวเทาพูดและยิ้มอย่างดูถูก: “มา แกลองต่อยฉันทีหนึ่งดู!”
หลิวเสี่ยวเทายื่นหน้าเข้ามาด้วยตัวเอง
ในตอนนี้ โจวหยางลงมาจากรถ เขามองไปที่หลิวเสี่ยวเทา พูดว่า: “ฉันบอกพวกแกเลย เมื่อกี้ฉันโทรแจ้งความไปแล้ว อีกเดี๋ยวตำรวจก็มาถึงแล้ว”
“เหอะๆ ตำรวจมาก็ยิ่งดี ฉันกำลังจะไปแจ้งความที่สถานีตำรวจพอดีเลย นิ้วมือนี้ถูกคนหัก น่าจะถือว่าเป็นอาการบาดเจ็บเล็กน้อยมั้ง?”
หลิวเสี่ยวเทาหัวเราะเหอะๆขึ้นมา
พูดจบ หลิวเสี่ยวเทาก็ผลักโจวหยางออก: “ที่นี่ไม่มีเรื่องของคุณ ทางที่ดีคุณควรจะพาแฟนของคุณ ออกจากที่นี่ไปโดยเร็ว”
หลิวเสี่ยวเทาควักเงินห้าร้อยหยวนออกมาจากอก ยัดเข้าไปในมือของโจวหยาง: “นี่คือค่าซ่อมรถ เมื่อกี้ทุบรถคุณพัง ต้องขอโทษด้วย”
ไม่ว่าจะเป็นหลิวเหล่าซาน หรือว่าหลิวเสี่ยวเทา พวกเขาก็ยังค่อนข้างกลัวที่จะไปล่วงเกินทายาทเศรษฐี
อย่างไรเสีย ครอบครัวที่สามารถขับรถเบนซ์ G-Classได้ ส่วนใหญ่ก็จะมีภูมิหลังเล็กน้อยอยู่แล้ว
“นี่ไม่ใช่รถของฉัน” โจวหยางส่ายหน้า
“ไม่ใช่รถของคุณ?”
หลิวเสี่ยวเทาอึ้งไปครู่หนึ่ง พูดว่า: “นี่ไม่ใช่รถของคุณ หรือว่าจะเป็นของคนสวยคนนี้?”
หลิวเสี่ยวเทามองเข้าไปในรถครู่หนึ่ง หน้าตาสะสวยขนาดนั้น ขับรถเบนซ์ G-Class ขาว รวย สวย!
“คนสวย ขอโทษด้วยนะ” พูดไป หลิวเสี่ยวเทาก็โยนเงินห้าร้อยหยวนเข้าไปในรถ
หวางเหยาก็อึ้งไปเหมือนกัน นี่มันหมายความว่าอย่างไรเนี่ย?
แต่ว่าตั้งแต่ต้นหวางเหยาก็ไม่กล้าลงจากรถเลย เธอคิดว่า ในรถถึงจะปลอดภัยที่สุด
เธอยังถึงขั้นเริ่มแอบทำการไลฟ์สดด้วยซ้ำ ไลฟ์สดการต่อสู้……
บวกกับคลิปวิดีโอของเธอเพิ่งได้เป็นคลิปยอดนิยม อัตราการคลิกทะลุหลักแสนไปแล้ว
เธอเปิดการไลฟ์สด กระแสคนดูสูงขึ้นไปถึงสองพันกว่าคนในชั่วพริบตาเดียว
เห็นจำนวนคนที่อยู่ในไลฟ์ หวางเหยาอึ้งไปโดยตรง
ปกติห้องไลฟ์สดของตัวเอง ไม่เคยมีคนมากถึงหนึ่งร้อยคนมาก่อน
หลี่ฝางกดเสียงให้ต่ำแล้วพูดว่า: “หลิวเสี่ยวเทา ฉันหักนิ้วมือแกหักไปหนึ่งนิ้ว ให้เงินแกแสนหนึ่งเป็นอย่างไร?”
“แกนี่มันสามารถโม้ได้จริงๆ อย่างแกเนี่ยนะ จะควักเงินหนึ่งแสนหยวนออกมาได้?”
หลิวเสี่ยวเทาพูดจบอย่างเหยียดหยาม ตบไปที่หน้าของหลี่ฝาง: “ฉันจะบอกกับแก ถึงแม้ว่าแกจะให้ฉันหนึ่งล้าน วันนี้ฉันก็จะไม่ปล่อยแกไป”
ทนรับตบฉากนี้เข้าไป หมัดของหลี่ฝาง ก็กำแน่นขึ้นมา
เขาอดทนมานานพอแล้ว
แม่งเอ้ย ทำไมหวางเห้ายังไม่มาอีก?
เวลานี้ หลี่ฝางมีความรู้สึกว่าอดทนต่อไปไม่ไหวเล็กน้อยแล้ว
“งั้นแกคิดจะทำอย่างไร?” หลี่ฝางถามเสียงเย็นชา
“เอาอย่างนี้แล้วกัน แกหักนิ้วมือฉันหนึ่งนิ้ว ฉันตีขาแกให้หักข้างหนึ่ง”
หลิวเสี่ยวเทาพูดไป ก็ดึงท่อนเหล็กออกจากในรถตู้ท่อนหนึ่ง
“ยุติธรรมมาก ไม่ใช่เหรอ” หลิวเสี่ยวเทาพูดและยิ้มอย่างเย็นชา
หลิวเสี่ยวเทาถือไม้เอาไว้แล้วเดินเข้าไปทางหลี่ฝาง และหลิวเหล่าซานกับคนอื่น จ้องมองไปที่หลี่ฝางอย่างดุร้าย(เหมือนเสือกำลังจะล่าเหยื่อ)
มีคนพวกนี้คอยสนับสนุนหลิวเสี่ยวเทาอยู่เบื้องหลัง หลิวเสี่ยวเทาไม่เห็นหลี่ฝางอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ
หลิวเสี่ยวเทาเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว หมัดของหลี่ฝางยิ่งกำก็ยิ่งแน่น
ในตอนที่หลิวเสี่ยวเทายกไม้ขึ้นมา ช่วงเวลาที่ทุบลงไปทางขาของหลี่ฝาง
หลี่ฝางเคลื่อนไหวแล้ว เขาเหวี่ยงตัวไปข้างหน้า คว้าคอของหลิวเสี่ยวเทามาจับเอาไว้ ชกไปที่คางของเขาหนึ่งหมัด
หมัดหนักๆหมัดนี้ ทำให้หลิวเสี่ยวเทาล้มลงไปบนพื้นทันที
หลี่ฝางใช้ประโยชน์จากสถานการณ์คว้าท่อนเหล็กในมือของหลิวเสี่ยวเทาเอาไว้ แย่งมันมาไว้ในมือ
“อย่าเข้ามา พวกมึงกล้าเข้ามาใกล้อีกก้าวเดียว กูจะเล่นงานมันให้ตาย!” หลี่ฝางใช้เท้าเหยียบคอของหลิวเสี่ยวเทาเอาไว้ ท่อนเหล็กที่อยู่ในมือ ก็ยิ่งเล็งเป้าไปที่หัวของหลิวเสี่ยวเทา
หลิวเหล่าซานมองถึงตรงนี้ ก็หัวเราะเหอะๆออกมา: “มิน่าเสี่ยวเทาถึงจัดการแกไม่ได้”
“แกก็ยังพอมีความสามารถอยู่บ้าง” หลิวเหล่าซานพูดชื่นชมคำหนึ่ง
“แต่ว่า ฉันไม่เชื่อว่าแกจะกล้าฆ่าเสี่ยวเทา”
หลิวเหล่าซานยิ้มเล็กน้อย เดินนำมาทางหลี่ฝางก่อน
และคนที่อยู่ในรถตู้ ก็ลงมาจากรถทั้งหมด ตามหลังหลิวเหล่าซานมา เข้ามาใกล้หลี่ฝางทีละก้าว
“ลงมือสิ แกจะเล่นงานเสี่ยวเทาให้ตายไม่ใช่เหรอ? แล้วแต่แก”
หลิวเหล่าซานพูดและยักไหล่ การแสดงออกของเขา ไม่แยแสอย่างมาก
บางทีหลิวเหล่าซานอาจจะมั่นใจ ว่าหลี่ฝางไม่กล้าลงมือแน่นอน
หลี่ฝางกัดฟัน ตะโกนด่าออกมาว่าแม่งคำหนึ่ง จากนั้นก็ยกท่อนเหล็กขึ้นมา ทุบไปยังต้นขาของหลิวเสี่ยวเทาโดยตรง
เสียงร้องอ๊ากกดังขึ้นมา กรีดร้องออกมาจากปากของหลิวเสี่ยวเทา
จากนั้น หลิวเสี่ยวเทาก็ยกต้นขาของตัวเองขึ้นมา เจ็บจนน้ำตาไหลออกมา
เดิมทีหลิวเสี่ยวเทาอยากจะตีต้นขาของหลี่ฝางให้หัก แล้วขอแบ่งเงินจากหลิวเหล่าซานเล็กน้อย
แต่คิดไม่ถึงว่า หลี่ฝางกลับกลายเป็นคนตีขาเขาหัก
หลี่ฝางมองไปที่หลิวเหล่าซานด้วยใบหน้าดุร้าย พูดว่า: “อย่าเข้ามา แกกล้าเข้ามาอีก ฉันจะตีขาอีกข้างหนึ่งของเขาให้หักด้วย”
สีหน้าหลิวเหล่าซานเปลี่ยนไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็แสดงความรังเกียจออกมา
“แล้วแต่แกเถอะ” หลิวเหล่าซานพูดออกมาอย่างไม่แยแส: “ทางที่ดีแกก็ตีน้องชายของไอ้หมอนี่ให้หักไปด้วยเลย”
“เขาเป็นหลานชายแกไม่ใช่เหรอ?” หลี่ฝางได้ยินคำพูดนี้ ตะลึงไปอย่างสิ้นเชิง
“เขาเป็นหลานชายฉันจริง แต่ว่าไอ้หมอนี่ นอนกับชู้รักของฉันลับหลังฉัน เรื่องนี้ ก็เป็นเรื่องจริงเหมือนกัน” หลิวเหล่าซานมองไปที่หลิวเสี่ยวเทาอย่างเย็นชาครู่หนึ่ง: “เสี่ยวเทา แกนี่มันใจกล้ามากจริงๆ แม้แต่ผู้หญิงของอาแกยังกล้าเอา!”
ใบหน้าเจ็บปวดของหลิวเสี่ยวเทา แสดงออกถึงความหวาดกลัว
อาของตัวเองรู้เรื่องเร็วขนาดนี้เลย?
เดิมทีหลิวเสี่ยวเทาคิดว่าอาตัวเองจะช่วยตัวเอง ได้ยินคำพูดนี้ ใจของเขา ผิดหวังไปอย่างสิ้นเชิง
หลี่ฝางจ้องมองหลิวเสี่ยวเทาครู่หนึ่ง: “หลิวเสี่ยวเทา แกมีแฟนอยู่ไม่ใช่เหรอ? มีแฟนแล้วแกยังจะนอนกับชู้รักของอาแกอีก!”
“แกนี่มันแม่งโครตระยำจริงๆ!”
พูดจบ หลี่ฝางก็ใช้เท้าถีบหลิวเสี่ยวเทาออกไป
เวลานี้ หลิวเหล่าซานมองไปที่หลี่ฝาง พูดกับคนที่อยู่ด้านหลังว่า: “กวนจื่อ ตีขาของเขาให้หักข้างหนึ่ง”
“เดี๋ยวก่อน!”
หลี่ฝางตะโกนอย่างร้อนใจ: “แกบอกว่าไอ้เลวหลิวเสี่ยวเทา นอนกับชู้รักของแกแล้ว ทำไมแกยังจะต้องออกหน้าให้มันอีก”
“ใครบอกว่าฉันออกหน้าให้มัน?” หลิวเหล่าซานพูด
“ก็แล้วทำไมแกถึงให้คนของแก ตีขาฉันให้หักข้างหนึ่ง” หลี่ฝางรู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย
“เหอะๆ บอกกับแกก็ได้ มีคนให้เงินฉันก้อนหนึ่ง ให้ฉันตีขาแกให้หักข้างหนึ่ง แกนึกว่าฉันจะออกหน้าให้ไอ้หมอนี่?”
หลิวเหล่าซานส่ายหน้า: “น่าขำ ฉันหลิวเหล่าซานทำงานเพื่อเงิน ป้ายร้านค้าทองคำ(มีชื่อสร้าง) แม้แต่หลานชายของฉันก็ไม่มีข้อยกเว้น”
“คนที่ให้เงินแก คือสวีเถิงเฟยใช่ไหม?” หลี่ฝางถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เรื่องนี้แกไม่จำเป็นต้องรู้” หลิวเหล่าซานพูด
“กวนจื่อ ลงมือเลย”
หลิวเหล่าซานพูดจบ ผู้ชายรูปร่างใหญ่สูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซ็นคนหนึ่ง เดินมาทางหลี่ฝาง
ในมือของเขา ก็ถือท่อนเหล็กเอาไว้ท่อนหนึ่ง
หลี่ฝางขมวดคิ้วขึ้นมา รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่กำยำล่ำสันขนาดนี้ ตัวเองจะสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เหรอ?
ไม่สามารถทำได้อยู่แล้ว!
“สวีเถิงเฟย มึงมันไอ้สารเลว กูไม่ปล่อยมึงไปแน่” หลี่ฝางกัดฟันกรอด ด่าออกมาอย่างดุเดือด
ชายรูปร่างกำยำสูงใหญ่เดินเข้ามา มองไปที่หลี่ฝางแล้วหัวเราะเหอะๆออกมา: “อย่างไร เด็กน้อยอย่างแก ยังคิดจะสู้กับฉันสองสามท่าเหรอ?”
“ฉันขอแนะนำแกคำหนึ่ง แกวางท่อนเหล็กลงจะดีกว่า”
“แบบนี้ ฉันก็สามารถให้แกได้สบายหน่อย” ชายรูปร่างกำยำเกลี้ยกล่อมหลี่ฝาง
ในใจของหลี่ฝางตอนนี้ แทบจะหมดความหวังแล้ว
ถึงแม้ตัวเองจะโชคดีเอาชนะชายร่างใหญ่นี่ได้ แล้วจะทำอะไรได้เล่า?
หลิวเหล่าซานพาคนมาเยอะแยะขนาดนั้น ชายร่างใหญ่คนนี้ล้มลง ก็ยังมีชายร่างใหญ่อีกคนเข้ามาอีก
ขาของตัวเองข้างนี้ เกรงว่าคงจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว
และทางด้านหวางเห้า เห็นได้ชัดว่ามาไม่ทันแล้ว
โจวหยางกระโดดขึ้นไปในรถเบนซ์ G-Class ตอนที่กำลังจะเหยียบคันเร่งพุ่งชนเข้าไป เงาร่างที่คุ้นเคยเงาหนึ่ง เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
“เหล่าซาน มาถึงที่ของผมแล้ว ทำไมไม่เข้าไปดื่มชากับผมสักแก้วล่ะ?”
คนคนนี้ ก็คือหวงว่างโก๋
