บทที่200 ผู้วิ่งแข่งหายไป
ทุกคนต่างคาดหวังว่าMustangจะคว้าแชมป์ นอกจากสวีเถิงเฟยคนเดียว
สวีเถิงเฟยเอาสิบล้านไปไว้ที่ลัมโบร์กีนีแล้ว ถ้าMustangชนะ งั้นสิบล้านของเขา ก็จะหายไปกับตา
ที่สำคัญก็คือ เงินจำนวนนี้เขายืมมาจากเงินกู้ดอกเบี้ยสูง คนพวกนั้น สวีเถิงเฟยไปยุ่งด้วยไม่ได้
ถ้าคืนไม่ได้ ผลจะเป็นอย่างไรไม่อยากจะจินตนาการเลย
“จะต้องชนะ！”สวีเถิงเฟยกัดฟัน จ้องลัมโบร์กีนี
……
ตอนนี้ เหลือแค่ห้าทางโค้งแล้ว
Mustangตามลัมโบร์กีนีคันนั้นไปติดๆ แต่ไม่สามารถแซงได้
“เห้อ”
ราชาหมาป่าถอนหายใจ รู้สึกว่าไม่น่าจะเกิดปาฏิหาริย์
ยังไง สมรรถภาพของรถคันนั้น ก็ห่างกันเยอะ
ลัมโบร์กีนีราคาเป็นสิบล้าน Mustangราคาแค่ไม่กี่แสน สองคันนี้เป็นรถคนละเกรดเลย จะเทียบได้ไง？
“น่าเสียดายจริงๆ”
ทุกคนต่างเงียบไปที่Mustang เหมือนว่าMustangแพ้แล้ว
“หลังจากทางโค้กหักศอกสามสิบหก ก็เป็นทางตรง พอทางตรง ความเสียเปรียบของMustangก็จะมาก จนMustangแพ้”เสียงของราชาหมาป่าเงียบเหงามาก
“ถ้าที่เขาแข่งไม่ใช่Mustang แต่เป็นGTRของผม เขาต้องชนะแน่”
“รอการแข่งครั้งถัดไป ผมจะเอา GTRของผมให้เขายืม ไม่สิ ให้เขาเลย”ลูกเศรษฐีที่ขับGTRพูด
ทางโค้กหักศอกสามสิบ ก็เหลือแค่อันเดียวแล้ว
Mustangแพ้แน่
“นอกจากรถของเขาจะบินได้ ไม่อย่างนั้น เขาก็ไม่มีทางชนะ！”ราชาหมาป่าพูด
ราชาหมาป่าพูดจบ จู่ๆ Mustangจะบินขึ้นจริงๆ
Mustangเขาพุ่งตรงไปที่หน้าผา และขับรถลงมาจากใต้หน้าผา
ความลาดชันของหน้าผา ถึงแม้จะแค่มุมสี่สิบห้า แต่รถที่เร็วขนาดนั้น จะขับลงไปตรงๆ รถไม่คว่ำก็แปลกมากแล้ว
“เขาไม่กลัวตาย？”
“นี่ไม่ใช่การแข่งขัน นี่คือการเล่นกับชีวิต！”
Mustangบินขึ้นมา เขาบินขึ้นกลางอากาศประมาณเจ็ดแปดเมตร แล้วจึงตกไปที่หน้าผาลาดชัน
“พระเจ้า โคตรน่ากลัวเลย เขาเลือกที่หน้าผาที่เป็นทางลัดนี้……”
สมแล้วที่Mustangเป็นตัวแทนของรถกล้ามเนื้อจากอเมริกัน ตกลงจากกลางอากาศที่สูง รถยังคงสภาพสมบูรณ์
บิดงอไปแป๊บเดียว ในที่สุดMustangก็ควบคุมพวงมาลัยของตัวเองได้
“รถไม่คว่ำด้วย！”
“ผู้วิ่งแข่งไม่ได้ตาย สุดยอดจริงๆ！”
“เขา……สร้างปาฏิหาริย์อีกแล้ว”สีหน้าของราชาหมาป่า ตะลึงโดยสิ้นเชิง
เขาไม่เคยเห็นทักษะแข่งรถที่มีสีสันเช่นนี้
ถึงแม้ทั้งโลก เทคนิคขับรถเช่นนี้ มีเพียงแค่หนึ่งเดียวแน่นอน
ราชาหมาป่าคิดไม่ถึงเลย จู่ๆMustangจะเลือกพึ่งหน้าชันเพื่อเร่งความเร็วให้ตัวเอง
นักแข่งรถที่มีความกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้าบ้าคลั่งเช่นนี้！
Mustangใช้ความลาดชันของหน้าผา ความเร็วเกือบใกล้ความเร็วรถของลัมโบร์กีนี
บวกกับทางลัดนี้ ดังนั้น Mustangชนะแล้ว！
ตอนที่ลัมโบร์กีนีถึงเส้นชัย Mustangก็จอดไว้ที่เส้นชัยนานมากแล้ว
แค่Mustangคันนี้ ถูกกระแทกอย่างแรง
ทุกคนต่างเดือดดาล
ทุกคนล้อมรอบไปที่Mustang เสียงร้องตะโกนโหวกเหวกขึ้นมา
และเวลานี้ ก้นของสวีเถิงเฟยกลับทิ้งลงที่พื้น ร่างอ่อนปวกเปียกลงมา
“แพ้แล้ว แพ้แล้ว”
สวีเถิงเฟยมีใบหน้าหมดหวัง ในแววตาไร้การแสดงออกใดๆ
สิบล้านหายไปแล้ว
สวีเถิงเฟยเคยเห็นประสิทธิภาพรถของเซี่ยจือชิว ครั้งที่แล้วเขาพาเซี่ยจือชิวมาที่เขาหมาป่า พอคุ้นเคยกับเส้นทางของเขาหมาป่าแล้ว เซี่ยจือชิวก็ใช้เวลาแค่แปดนาทีสิบเอ็ดวินาที ในการแล่นรถเสร็จสิ้น
ความเร็วที่เร็วขนาดนี้ แม้แต่มู่เหวินตงมา ก็ยังพ่ายแพ้ให้เท่านั้น
มากไปกว่านั้น มู่เหวินตงกลายเป็นคนพอการไปแล้ว
ส่วนฉินจื่อยี่ เซี่ยจือชิวไม่เอาเขามาไว้ในสายตาด้วยซ้ำ
ราชาหมาป่าตอนนั้นคือผู้ทำลายสถิติของเขาหมาป่า กลายเป็นนักธุรกิจ ทิ้งการแข่งรถ
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นสวีเถิงเฟย หรือหยูเถิง ต่างคิดว่าเซี่ยจือชิวชนะแน่ร้อยเปอร์เซ็นต์
ใครจะไปคิดว่าลัมโบร์กีนีของเซี่ยจือชิวจะแพ้ให้Mustangคันหนึ่งได้？
ถ้าเอาข่าวนี้ไปบอกหยูเถิง หยูเถิงต้องไม่เชื่อแน่นอน
พูดความจริง ถ้าไม่ใช่สวีเถิงเฟยเห็นเองกับตา สวีเถิงเฟยก็ไม่เชื่อ
นี่มันแปลกประหลาดไม่น่าเชื่อจริงๆ เซี่ยจือชิวเป็นนักแข่งรถมืออาชีพ และยังได้รับแชมป์จากการแข่งขันระดับประเทศมามากมาย
ทักษะการขับรถของเขา ได้รับการยอมรับจากทั่วโลก！
แพ้ได้ไงนะ？
เซี่ยจือชิวในลัมโบร์กีนี เข้าสู่ความเงียบอยู่นาน
เซี่ยจือชิวไม่เหมือนสวีเถิงเฟย สำหรับเขาแล้ว สิบล้านก็ไม่เท่าไหร่
ในสายตาเขา มีแต่ความชื่นชมนับถือ
เป็นนักแข่งรถมืออาชีพมาหลายปี ครั้งแรกที่เซี่ยจือชิวแพ้ได้อนาถขนาดนี้ แพ้ให้แค่Mustangคันเดียว
เซี่ยจือชิวแพ้อย่างยอมรับ โดยไม่มีข้อเรียกร้องใดๆ
และผู้คนก็มาตรงหน้าMustang แต่พบเพียงแค่ที่นั่งคนขับไม่มีคนอยู่
แต่ที่นั่งข้างคนขับ มีคนนอนอยู่คนหนึ่ง คนๆนี้ใส่หมวกกันน็อค มองไม่เห็นหน้า
แต่ผู้หญิงสวมต่างหูแค่มองก็ดูออกว่า นี่คือแฟนหนุ่มของเธอ หลิวจินหยาง
ผู้หญิงสวมต่างหูถลาขึ้นไป กอดหลิวจินหยางไว้ พอหลิวจินหยางฟื้นมา เขาก็มองMustangของตัวเอง ตะคอกใส่เสียงดัง
“แม่เอ๊ย นี่ใครทำเนี่ย？”ชี้ไปที่Mustangของตัวเอง แล้วหลิวจินหยางก็ต่อว่า
“ไอ้ระยำเมื่อกี๊ ตีคุณจนสลบเหรอ？”
“แม่เอ๊ย มีอะไรก็เสนอหน้ามาสิ ดันมาตีผมจนสลบ แล้วยังเอารถที่ผมรักไปชนจนแบบนี้อีก ออกมาเดี๋ยวนี้！”หลิวจินหยางร้อนใจสุดๆ
เงินออมหลายปีนี้ของหลิวจินหยาง ไปไว้ที่รถของตัวเองหมดแล้ว
ตอนนี้Mustangคันนี้ถูกชนจนกลายเป็นแบบนี้ น่าจะต้องถึงจุดที่ต้องทิ้งแล้ว
เดิมที ทุกคนคิดจะยกหลิวจินหยางขึ้น เพื่อยินดีกับเขา ประกาศว่าเขาคือแชมป์ ……
แต่หลิวจินหยางด่าแบบนี้ ทุกคนก็เข้าใจทันที เขาไม่ใช่แชมป์
เขานั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ แล่นเป็นเพื่อนไปกับผู้วิ่งแข่งที่แท้จริงเท่านั้น
“ผู้วิ่งแข่งล่ะ？”
ทุกคนต่างกำลังหาผู้วิ่งแข่ง ตามหาแชมป์ที่แท้จริง
คนนั้นที่ตีจนหลิวจินหยางสลบ โจรที่แย่งMustangของ หลิวจินหยาง……
หลายๆคนพูดไม่ออก ผู้วิ่งแข่งนี้ กลับกลายเป็นโจร？
มีทักษะการขับรถที่ยอดเยี่ยม ยังจะขโมยรถมาแข่งขัน
ลูกเศรษฐีไม่น้อยกำลังโกรธ พวกเขาบ่นในใจ：ผู้วิ่งแข่ง คุณออกมาเดี๋ยวนี้ เอาปอร์เช่ของผมให้คุณยืม เอาGTRของผมให้คุณ ……คุณแข่งอีกรอบสิ……
“ใช่สิ เวลาของเขาเท่าไหร่ ได้บันทึกไหม？”เวลานี้ ชายสวมแว่นก็ถาม
“แปดนาทีสิบวานาที ราชาหมาป่า เขาเร็วกว่าคุณห้าวินาที”
ชายสวมแว่นชื่นมชมยิ้มๆ：“คิดไม่ถึง Mustangธรรมดาๆนี้ ทำลายสถิติผมได้”
บรรทุกนี้ เก็บไว้ได้ตั้งเจ็ดปี
ชายสวมแว่นรอคอยบันทึกสถิติใหม่มาตลอด
เขารอมาเจ็ดปี ในที่สุดก็มาถึงแล้ว
“คะแนนที่แท้จริงของเขา น่าจะอยู่ในแปดนาที”ชายสวมแว่นยังคงมองสำรวจMustang แล้วส่ายหน้าพูด
Mustangคันนี้เป็นขยะมากๆ！
ปรับแต่งได้ล้มเหลวมาก ไม่สามารถเทียบได้เลยกับรถที่แข่งของเขาในตอนนั้น
“หมองหมอง เกิดอะไรขึ้นกันแน่？”หลิวจินหยางถามผู้หญิงสวมต่างหู
ผู้หญิงสวมต่างหูมองหลิวจินหยาง：“คุณไม่รู้จริงๆ？”
หลิวจินหยางส่ายหน้า พูดอย่างงุนงงหน่อยๆ：“เมื่อกี๊มีคนทำผมสลบ จากนั้นผมก็ไม่รู้อะไรเลย”
“มีคนแย่งรถของคุณ ใช้รถของคุณ ขับไปชนะคนอื่น”ผู้หญิงสวมต่างหูยิ้มอย่างซับซ้อน
“อะไรนะ？นี่จะเป็นไปได้ไง！”หลิวจินหยางไม่อยากจะเชื่อ
“Mustangของผม ได้แชมป์เหรอ？”หลิวจินหยางกลืนน้ำลาย ถามผู้หญิงสวมต่างหูอีกรอบ
“ใช่ ไม่ใช่แค่ได้แชมป์ แต่ยังทำลายสถิติของราชาหมาป่าด้วย”ผู้หญิงสวมต่างหูพูดนิ่งๆ
หลิวจินหยางกลับสูดหายใจ
ในเวลานี้เอง ตู้เฟยเดินไปที่หลิวจินหยาง ถาม：“นี่ น้องชาย Mustangคันนี้ของคุณเหรอ？”
“ของผมเอง ทำไม？”หลิวจินหยางพยักหน้า
“ให้ นี่คือกุญแจรถของลัมโบร์กีนี ลัมโบร์กีนีคันนั้น เป็นของคุณ”ตู้เฟยชี้ไปที่ลัมโบร์กีนีคันนั้น เอากุญแจรถโยนให้หลิวจินหยาง
หลิวจินหยางถือกุญแจรถ หัวใจที่ตื่นเต้นก็เต้นออกมา
เวลานี้ หลิวจินหยางรู้สึกต่อคนที่ทำเขาสลบ ไม่มีความแค้นเลยสักนิด กลับกัน เขารู้สึกต่อคนนั้นที่ตีเขาจนสลบ เต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณมากๆ
“ฮ่าฮ่า ผมมีลัมโบร์กีนีแล้ว”หลิวจินหยางเข้าไปในลัมโบร์กีนี ตัวกำลังสั่นอย่างตื่นเต้น
นี่คือรถสปอร์ตราคาหลายสิบล้าน
หลิวจินหยางพยายามไปทั้งชีวิต ก็ไม่สามารถมีรถสปอร์ตได้ ……
การแข่งรถจบสิ้น คนกลุ่มหนึ่งมาที่เขาหมาป่าอย่างเงียบๆ คนกลุ่มนี้ ก็คือพวกเหยโก่ว
เหยโก่วหยิบโทรศัพท์มา โทรหาตู้เฟย：“ฮัลโหล ผมถึงแล้ว”
