บทที่206 หมากัดกัน
หลี่ฝางหัวเราะขึ้นมา พลางมองเซี่ยลู่แล้วถาม： “เรื่องแบบนี้ เขามาบังคับคุณได้อย่างไร？”
หลี่ฝางคิดว่าเซี่ยลู่แค่กำลังเล่นลิ้นเท่านั้น
เซี่ยลู่มองส้าวส้วย ด้วยสีหน้าสับสนก่อนจะพูดออกมา： “เดี๋ยวบอกละกัน”
ส้าวส้วยไม่ได้โง่ ความหมายของเซี่ยลู่นั้นชัดเจน ตัวเองอยู่ตรงนี้ เธอไม่สะดวกพูดสักเท่าไหร่
ดังนั้นเมื่อถึงโรงเรียน ส้าวส้วยก็ลงจากรถ ก่อนจะหาเหตุผลในการไปก่อน
หลังจากที่ส้าวส้วยไป หลี่ฝางก็มองเซี่ยลู่ แล้วถามอีกครั้ง： “ส้าวส้วยไปแล้ว ตอนนี้พูดได้แล้วใช่ไหม”
“หรือคุณไม่ใช่เพราะว่าเข้าไปในสุ่ยมู่ เลยกลับมาคบกับตู้เฟยอีกรอบเหรอ？”
หลี่ฝางหัวเราะพลางพูดออกมา： “ตรงนี้ คุณไม่ต้องมาปฏิเสธ”
“ฉันได้ยินมาตั้งนานแล้ว ว่าก่อนหน้านี้ที่คุณสมัคร ไม่ใช่มหาลัยสุ่ยมู่ เพราะตามคะแนนของคุณ เข้าสุ่ยมู่ไม่ได้แน่นอน”
“งานเลี้ยงในวันเรียนจบตอนนั้น ตู้เฟยเอาใบตอบรับของมหาลัยสุ่ยมู่มาให้ฉัน ฉันไม่ได้รับไว้ สุดท้ายใบตอบรับของมหาลัยสุ่ยมู่นั้น ตู้เฟยคงเอาไปให้คุณใช่ไหม？”
หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ เลยยิ้มขึ้นด้วยความสนใจ： “ฉันไม่ได้เดาผิดใช่ไหม？”
ในตอนนั้นเอง หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ด้วยสายตาเหยียดหยาม เพื่อใบตอบรับจากมหาลัยสุ่ยมู่ใบเดียว ถึงกับต้องกลับมาคบกับตู้เฟยเลย
หลี่ฝางอยากถามเซี่ยลู่：คุณลืมไปแล้วเหรอว่าตู้เฟยทำอะไรกับคุณเอาไว้？
เซี่ยลู่ขมวดคิ้วเป็นปม พลางพูดออกมา： “คุณเดาไม่ผิด ที่ฉันเข้าสุ่ยมู่ได้ ก็เพราะตู้เฟยช่วยฉัน”
“แต่ว่า นอกจากช่วยให้ฉันเข้าสุ่ยมู่แล้ว ยังมีอีกเหตุผลหนึ่ง”
เซี่ยลู่เงยหน้ามองหลี่ฝาง พลางถาม： “คุณยังจำได้ไหม ว่าตู้เฟยเคยถ่ายคลิปของพวกเราสองคน？”
“จำได้ ทำไมเหรอ？” หลี่ฝางพยักหน้า พลางพูดออกมา
“เขายังมีสำรองอีก”
เซี่ยลู่ขมวดคิ้วมาชนกัน ด้วยสีหน้าดูไม่ได้เลย： “เธอยังเอาคลิปนั้นมาขู่ฉันอีก ให้ฉันไปคบกับเขา ถ้าฉันไม่ตอบรับ เขาจะเผยแพร่คลิปนั้น”
“ถ้าเกิดว่าถูกเปิดโปงแล้ว เขาเองก็จบเห่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ？” หลี่ฝางถามออกไปประโยคหนึ่ง
“เขารู้ว่าจะจัดการกับคลิปอย่างไร เขาเบลอหน้าของตัวเองในคลิปแล้ว ถ้าเกิดปล่อยคลิปไป ก็จะมีแค่ฉันที่ถูกกระทำ” เซี่ยลู่กำหมัด พลางพูดออกมา： “ฉันรับปากไม่ได้นะ”
“ตู้เฟยเป็นคนแบบนี้ สิ่งที่เขาเอามาไม่ได้นั้น ก็จะต้องทำลายไปเลย”
หลังจากที่หลี่ฝางได้ยินดังนั้น ก็พูดออกมาอย่างหมดอารมณ์： “ชายคนนี้ เลวร้ายจริงๆ เลย”
เซี่ยลู่พยักหน้า
หลี่ฝางเปิดwechatขึ้นมา ก่อนจะส่งรูปให้เซี่ยลู่
“ฉันส่งรูปเมื่อครู่ให้คุณแล้ว ถ้าเกิดว่าตู้เฟยกล้ามาขู่คุณอีก คุณก็เอารูปพวกนี้ไปขู่เขาบ้าง” หลี่ฝางพูดออกมา
แต่เพิ่งพูดจบ หลี่ฝางก็งงเป็นไก่ตาแตก
เพราะว่ารูปพวกนี้ มันส่งไปไม่ได้เลย
เครื่องหมายตกใจสีแดงพวกนี้ มันทำให้หลี่ฝางงงไปเลย
หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ พลางถามด้วยความโกรธ： “คุณบล็อกฉันตั้งแต่เมื่อไหร่？”
เซี่ยลู่มีสีหน้าทำตัวไม่ถูก： “ไม่ใช่ว่าฉันบล็อกนะ แต่ตู้เฟยเอาโทรศัพท์ของฉันไป แล้วเปิดwechatของฉัน จากนั้นจึงบล็อกคุณ”
“ไม่ใช่แค่คุณ แต่ผู้ชายทุกคน เขาบล็อกเกือบหมดเลย”
“ฉันจะปลดบล็อกคุณแล้วกัน” เซี่ยลู่หยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะเข้าไปดูในรายชื่อผู้ถูกปิดกั้น แล้วเอาหลี่ฝางออกมา
หลี่ฝางไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ สุดท้ายเลยส่งไปให้เซี่ยลู่
“โอเค มีรูปพวกนี้แล้ว คุณก็ไม่ต้องกลัวตู้เฟยแล้ว” หลี่ฝางมองเซี่ยลู่พลางพูดออกมา
หลี่ฝางทำแบบนี้ มีเพียงจุดประสงค์เดียว ก็คือลองใจเซี่ยลู่
เมื่อเป็นแบบนี้ แล้วถ้าเซี่ยลู่ยังคบกับตู้เฟยอยู่ งั้นเธอก็สารเลวมากแล้ว
……
เกือบหนึ่งชั่วโมง ตู้เฟยกับสวีเถิงเฟย ถึงจะออกมาจากเขาหมาป่าได้
ทั้งสองคนวิ่งลงมา
เมื่อมองเห็นรถของตัวเอง อารมณ์ของทั้งสองคน ก็ดีใจเป็นอย่างมาก
แต่เพียงไม่นาน พวกเขาก็พบปัญหา
กุญแจล่ะ？
แล้วโทรศัพท์ด้วย……
หลี่ฝางเอากุญแจรถกับโทรศัพท์ไป
ไม่มีกุญแจรถ งั้นก็ขับรถไม่ได้แล้วล่ะสิ？
สวีเถิงเฟยกับตู้เฟยสาปแช่งหลี่ฝาง ก่อนจะเดินต่อไป
ที่เขาหมาป่า ไม่มีคนอยู่เลย
นอกจากกลุ่มแข่งรถ ก็ไม่มีรถคันไหนกล้ามาเหยียบที่นี่
ทั้งสองคนเดินไปราวๆ หนึ่งชม เขาจะแข็งตายอยู่แล้ว แต่สุดท้ายก็เห็นแท็กซี่
เขาทั้งสองคนวิ่งไปบนถนน ก่อนจะโบกรถแท็กซี่
แท็กซี่เห็นสวีเถิงเฟยกับตู้เฟย： “คุณสองคนบ้าหรือเปล่า？มาวิ่งบนถนนแบบโป๊เปลือยตอนดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ อยากตายเหรอ！”
“ฉันเป็นคุณชายของบริษัทสวีซื่อนะ คุณพาฉันกลับบ้าน เดี๋ยวฉันจะให้เงินคุณสองพันเลย”
“บ้านฉันอยู่ที่เขตบ้านพักตากอากาศไห่หลาน คุณพาฉันกลับบ้านสิ ฉันเองก็จะให้คุณสองพันเหมือนกัน”
สวีเถิงเฟยกับตู้เฟยพูดตามกันออกมา
แท็กซี่หัวเราะออกมา： “พวกคุณคิดว่าฉันโง่หรือไง？”
“คุณชายของตระกูลสวี จะมาวิ่งโบกรถ แบบไม่ใส่อะไรเลยตอนกลางคืนเนี่ยนะ？”
“อีกอย่างคุณน่ะ คนที่มีบ้านอยู่ที่บ้านพักตากอากาศไห่หลานมีแต่คนรวยทั้งนั้น คุณที่ไม่มีเงินศซื้อเสื้อผ้าด้วยซ้ำ จะเป็นคนที่พักอยู่ในบ้านพักตากอากาศไห่หลานงั้นเหรอ？”
“พวกคุณมาทำอะไรกันกลางดึกเนี่ย”
คนขับรถแท็กซี่จ้องสวีเถิงเฟยกับตู้เฟย ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา： “ไสหัวไป ไม่อย่างนั้น ฉันจะชนให้เละเลย”
“มาโบกรถอยู่กลางถนน ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรือไง！”
คนขับรถแท็กซี่พูดจบ ก็เหยียบคันเร่ง ก่อนจะเร่งเครื่องออกไป
สวีเถิงเฟยกับตู้เฟย รู้สึกไม่ดี เลยรีบเผ่นออกไป
“เขาให้ตายเถอะ อย่าให้ฉันเจอคุณอีกนะ ถ้าเกิดเจออีก ฉันจะฆ่าคุณแน่” สวีเถิงเฟยตะโกนด่าคนขับรถแท็กซี่ที่ขับออกไป
สวีเถิงเฟยกับตู้เฟย ไม่ได้ใส่อะไรเลย
คนขับรถแท็กซี่ กล้ารับพวกเขาที่ไหนกัน？
ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีกระเป๋าตัง จะจ่ายเงินอย่างไร？
“ทำอย่างไรดี？เดินต่อไปแบบนี้ไม่ได้นะ ขาของฉันเหนื่อยมากแล้ว” ตู้เฟยนั่งลงกับพื้น พลางพูดออกมาด้วยความไม่มีแรง
“ไม่งั้นจะทำอย่างไรล่ะ？”
สวีเถิงเฟยเองก็เหนื่อยมาก แต่นี่มันชานเมือง คนน้อยมาก เลยทำได้แค่เดินต่อไป เมื่อถึงในตัวเมืองแล้ว ก็ง่ายหน่อย
ทั้งสองคนเดินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าไปในตัวเมือง
รถที่นี่ ค่อยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสองคนยังโบกรถไม่ได้ ก็โดนตำรวจลาดตระเวนตามจับแน่นอนเลย
“ให้ตายเถอะ จับชายเปลือยสองคนได้” ตำรวจลาดตระเวรหัวเราะขึ้นมา ก่อนจะส่งตู้เฟยกับสวีเถิงเฟยไปที่สถานีตำรวจ
“คุณทั้งสองคนทำอะไร ไม่ใส่เสื้อผ้า เดินบนถนนอีก สมองมีปัญหาเหรอไง？” คนร่างผอมถามออกไปประโยคหนึ่ง ก่อนเตรียมจะโทรหาโรงพยาบาลบ้า
สวีเถิงเฟยมาที่สถานีตำรวจ ก็อาละวาดขึ้นมา
“คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร？” สวีเถิงเฟยถามเสียงเย็นชา
“คุณเป็นใครล่ะ ไท่ไป๋จิงซิงหรือว่าเป็นเทียนเผิงหยวนซ่วย คงไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวใช่ไหม？” คนร่างผอมหยอกล้อสวีเถิงเฟย
“ให้ตายเถอะ คุณพูดบ้าอะไรเนี่ย” สวีเถิงเฟยด่าออกมา
คนร่างผอมก็โกรธขึ้นมา
เป็นบ้าขึ้นมา ยังกล้ามาด่าคนอื่นแบบนี้อีกเหรอ！
ไม่ไหวเลยจริงๆ
“ฉันขังคุณเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน สักวันหนึ่ง เดี๋ยวค่อยส่งคุณไปที่โรงพยาบาลบ้า” ตอนแรกคนร่างผอมยังอยากจะโทรหาโรงพยาบาลบ้าอยู่เลย
ในตอนนั้นเอง เขาไม่อยากโทร อยากให้ไอหนุ่มสองคนนี้ลำบากก่อน
“คุณกล้ามาขังฉันงั้นเหรอ？พี่เขยฉันเป็นลูกพี่ของพวกคุณเลยนะ หูเฟยน่ะ！” สวีเถิงเฟยมองคนร่างผอมด้วยความดุดัน พลางพูดออกมา
“ไม่เลวเลย รู้ว่าลูกพี่ของพวกเราชื่อหูเฟยด้วยเหรอ？”
“เสียดายไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ถึงคุณจะเป็นคนใหญ่คนโตมาจากไหน ฉันก็ต้องขังเอาไว้ก่อน” คนร่างผอมหัวเราะขึ้น： “คุณไม่ใส่เสื้อผ้า เดินออกมาแบบนี้ มันผิดกฎหมาย”
“คุณบอกหน่อยสิ ว่าคุณเอาความกล้ามาจากไหน มาเบ่นอะไรแบบนี้ ยังกล้าเดินไปเดินมาอีกเหรอ？ไม่กล้วถูกพวกผู้หญิงถ่ายเอาไว้ แล้วหัวเราะเยาะพวกคุณเหรอ？”
คนร่างผอมส่ายหัวยิ้มขึ้น ก่อนจะจับคอของสวีเถิงเฟย พลางโยนเข้าคุกไป
“ใส่ซะ”
คนร่างผอมหาชุดนักโทษมาให้ตู้เฟยกับสวีเถิงเฟย
“โทษคุณนั่นแหละ มาด่ากันทำไม ไม่พูดดีๆ เล่า”
“ตอนนี้โอเคแล้ว ไม่ให้โทรศัพท์ด้วยซ้ำ” ตู้เฟยบ่นกับสวีเถิงเฟย
ถ้าเกิดเมื่อครู่ทำตัวดีๆ หน่อย คนร่างผอมจะต้องให้พวกเขาโทรศัพท์แน่นอน
แค่ได้โทรศัพท์ ก็จะได้รับการช่วยเหลือแล้ว
“คุณยังจะมาบ่นฉันอีกเหรอ？ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันจะมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไหม？” สวีเถิงเฟยมองตู้เฟยสายตาเย็นชา พลางพูดออกมา
“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณดึงดันจะเรียกให้เหยโก่วไปที่เขาหมาป่า แล้วทำให้หลี่ฝางโกรธ จะถูกถอดเสื้อผ้า แล้วเป็นแบบนี้เหรอ？”
