บทที่ 230 เกิดเรื่องที่ร้านปิ้งย่าง
หลี่ต๋าคางยิ้มไม่พูด
สำหรับคนที่มีตำแหน่งฐานะอย่างหลี่ต๋าคาง ดาราพวกนั้น ใครบ้างจะไม่เกรงใจ
เหล่าดาราไม่ได้ขาดแคลนเงินพรีเซนเตอร์แค่ไม่กี่ล้านหรอก แต่ที่พวกเขาไม่มีคือ การได้รู้จักใกล้ชิดกับหลี่ต๋าคาง
“พ่อ รีสอร์ตของพ่อ ยังมีกี่วันถึงจะเปิด”หลี่ฝางถามขึ้น
“อาทิตย์หนึ่งพอดี”
หลี่ต๋าคางเพิ่งพูดจบ หลี่ฝางก็นิ่งอึ้งไป “เวลาแค่อาทิตย์เดียว ผมจะเอาเวลาที่ไหนมาสร้างแพลตฟอร์มล่ะ”
“ถ้าทำเอง ก็ไม่ทันแน่ ซื้อเลยสิ”
หลี่ต๋าคางพูด “เรื่องนี้ ลุงเฉียนจะช่วยแกจัดการเอง”
“ซื้อเหรอ”
หลี่ฝางรู้สึกไม่ค่อยชอบใจ ให้ซื้อเอา แน่นอนว่าต้องเสียเงินจำนวนมาก
เดิมทีหลี่ฝางคิดว่าจะใช้เงินลงทุนสักสิบล้านในการทดลองดูก่อน แต่สุดท้ายแค่ซื้อบ้านก็ปาเข้าไปสองร้อยล้านแล้ว ไม่รู้ว่าถ้าซื้อแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น ยังต้องใช้เงินอีกเท่าไหร่
วันนี้เป็นวันที่ร้านปิ้งย่างเจ้าพานเปิดร้านเป็นวันสุดท้าย
ไม่นาน หลี่ฝางและคนอื่นๆ ก็มาถึงร้านปิ้งย่างของเจ้าพาน
“วันนี้แขกเยอะจริงๆ ”หลังจากลงจากรถ หลี่ฝางมองไปยังหลินชิงชิงและพูดขึ้น
ตั้งแต่ประตูร้านจนถึงข้างถนน มีลูกค้าที่มานั่งกินปิ้งย่างนั่งเต็มไปหมด
กิจการช่างได้รับความนิยมจริงๆ
หลินชิงชิงอธิบายยิ้มๆ “พวกเขาเป็นลูกค้าประจำของเจ้าพาน วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เปิดร้านแล้ว เจ้าพานเลยเลี้ยง ไม่คิดเงิน”
“ไม่คิดเงิน”หลี่ฝางหัวเราะ “ถึงว่าสิแขกเยอะซะไม่มี”
“เจ้าพานได้ค่าเวนคืนเท่าไหร่กัน ถึงได้ใจป้ำขนาดนี้”หลี่ฝางถามไปอย่างนั้นเอง
“สามแสนกว่า ”หลินชิงชิงยิ้ม “สำหรับเจ้าพาน ถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่แล้ว”
หลี่ฝางพยักหน้า คิดในใจ เยอะอยู่นะ
แต่พอหลี่ต๋าคางได้ยินเงินจำนวนนี้ ก็ขมวดคิ้วเบาๆ “พื้นที่นี้ เป็นของเขาเหรอ”
“ใช่แล้ว ทั้งผืนนี้ เป็นที่ดินของบ้านเจ้าพาน”หลินชิงชิงพูด
หลี่ต๋าคางยิ้ม ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ไป พวกเราไปห้องส่วนตัวเถอะ ฉันจองไว้ล่วงหน้าแล้ว”
หลินชิงชิงพูดจบ ทั้งหมดก็เดินขึ้นชั้นบน
“คุณอา ดื่มเหล้าหรือเปล่าคะ”หลินชิงชิงถามหลี่ต๋าคาง
หลี่ฝางชิงตอบว่า“พ่อผมชอบดื่มเบียร์ สั่งขึ้นมาหนึ่งลัง ”
หลี่ฝางยังจำได้ดี ตอนเด็กทุกครั้งที่หลี่ต๋าฝางกลับบ้าน ต้องหิ้วยำมาสองชุด แล้วนั่งดื่มเบียร์ในสวน
หลินชิงชิงไปนานมากกว่าจะกลับมา
แต่ตอนที่กลับเข้ามา ที่หน้าผากเหมือนจะมีรอยแดงเป็นจ้ำ
“พี่ หัวพี่เป็นอะไร”หลี่ฝางดูแล้ว ก็รีบถามทันที
หลินชิงชิงเบือนหน้า ก้มหัวลง เพื่อปิดบังบาดแผล
“ตอนที่ขึ้นมาบนนี้ไม่ทันระวังตัว ชนเข้ากับผนัง”หลินชิงชิงวางเบียร์ลง
แล้วพูดว่า “ฉันจะไปช่วยงานสักหน่อย พวกคุณรอสักครู่นะคะ เนื้อย่างจะได้แล้ว”
หลินชิงชิงพูดจบ ก็รีบออกไปจากห้องทันที
ชนผนัง
หลี่ฝางไม่โง่สักหน่อย จะเป็นแผลชนได้ยังไง
“เสี่ยวฝาง แกไปดูสิ ว่าเกิดเรื่องอะไรกันแน่”หลี่ต๋าคางก็ดูออกว่ามีเรื่องไม่ชอบมาพากล จึงพูดกับหลี่ฝาง
“อืม”หลี่ฝางพยักหน้า ลุกขึ้นเดินออกไป
“ถ้าเกิดเรื่องก็มาเรียกพ่อด้วย”หลี่ต๋าคางร้องบอก
หลังจากหลี่ฝางออกไปแล้ว คิ้วของหลี่ต๋าคาง ก็ขมวดขึ้น
“ตระกูลเฉียนโกงเงินของเราไปไม่น้อยเลยนะ ”เมี๋ยวชุ่ยพูด
“ใช่ ตามหลักแล้วเงินที่เราใช้ชดเชย พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ อย่างน้อยต้องได้รับชดเชยเป็นเงินล้านกว่าๆ ”หลี่ต๋าคางขมวดคิ้ว สายตามีแววเย็นเยือก “ตระกูลเฉียน เขี้ยวเกินไปแล้ว”
หลี่ต๋าคางเอามือถือออกมา โทรหาเบอร์ของลุงเฉียน
ตอนที่หลี่ฝางมาถึงชั้นล่างของร้าน เจอเข้ากับไอ้หน้าบากกับพวกพอดี
เวลานี้ โต๊ะหลายตัวได้ถูกพวกของไอ้หน้าบากคว่ำไปแล้ว
หลานสาวของเจ้าพาน ตกใจจนร้องไห้ กอดขาของหลินชิงชิงเอาไว้ ร้องไห้เสียงดังขึ้นมา
“ฉันว่านะเจ้าพาน ได้ยินว่าครั้งนี้ย้ายขึ้นที่ดิน นายได้เงินไม่น้อยเลยนี่”ไอ้หน้าบากมองเจ้าพาน เลิกคิ้วขึ้น “เชิญแขกมาเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่โทรบอกฉันสักคำ”
“ชิ นายนี่มันไม่ไว้หน้าพี่หน้าบากซะเลย ”ลูกน้องของไอ้หน้าบากคนหนึ่ง ตรงไปเตะเจ้าพานหนึ่งที
เจ้าพานถูกเตะไปกองที่พื้น แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยพยุงให้ลุกขึ้น
“ยังมีเธอ ชิงชิง หลายวันนี้หายหน้าไปไหนมา ไปหาเธอตั้งหลายที่ก็หาไม่เจอ
เธอไปมีผู้ชายอยู่ข้างนอกหรือเปล่า ”หันกลับมา ไอ้หน้าบากมองหลินชิงชิงสายตาเย็น ถามขึ้น
“ฉันจะไปไหนมันเกี่ยวอะไรกับนาย คงไม่จำเป็นต้องบอกนายทุกเรื่องหรอกมั้ง”หลินชิงชิงกลอกตาให้กับไอ้หน้าบาก
“โอ้โห ไม่เจอกันไม่กี่วัน กล้าดีขึ้นมากเลยนะ กล้าเถียงฉันด้วย”ไอ้หน้าบากสีหน้าขรึมลง เดินไปหาหลินชิงชิง
มือของไอ้หน้าบาก คว้าหมับไปที่หลินชิงชิง
ครั้งนี้ หลินชิงชิงไม่คิดจะยอมอีกต่อไปแล้ว
ก่อนหน้านี้ตอนที่ไอ้หน้าบากรังแกเธอ เพื่อปกป้องร้านปิ้งย่างของเจ้าพาน หลินชิงชิงได้แต่อดทน ยอมถอย ขอเพียงไอ้หน้าบากไม่ทำเกินเลย หลินชิงชิงจะไม่ต่อต้าน
ตอนนี้เจ้าพานจะไปจากที่นี่แล้ว หลินชิงชิงไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไป
หลินชิงชิงยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็ว จับนิ้วมือสามนิ้วของไอ้หน้าบากเอาไว้ ใช้แรงดึงอย่างแรง
ไอ้หน้าบากเจ็บเจียนตาย ปากตะโกนร้องเจ็บ ตัวก็คุกเข่าลงไป
“ฉันทนนายมานานแล้ว”
หลินชิงชิงเตะเขาไปหนึ่งที ตรงคางของไอ้หน้าบาก ทำให้ล้มลงไปกับพื้น
“อีบ้าเอ๊ย อีนังสารเลว ที่แท้ก็มีฝีมือต่อสู้หรือเนี่ย”ไอ้หน้าบากที่ล้มอยู่กับพื้น
มองหลินชิงชิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ โมโหมาก
“แต่ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าเธอคนเดียวจะสู้กับสิบคนได้”ไอ้หน้าบากพูดกลั้วหัวเราะ
ไอ้หน้าบากพาคนมาไม่น้อย รวมๆแล้วก็สิบกว่าคนได้
“โธ่เอ๊ยไม่ต้องกงต้องกินแล้ว ไสหัวออกไปให้หมด”หลังจากที่ไอ้หน้าบากลุกขึ้นได้ ก็ด่าลูกค้าที่นั่งอยู่เต็มร้านปิ้งย่าง
ลูกค้าเหล่านี้ ได้ยินเสียงด่า ก็รีบลุกขึ้นหนีอย่างรวดเร็ว
ไอ้หน้าบากเป็นเจ้าถิ่นอยู่ที่นี่ คนทั่วไป ใครจะกล้าแหย่เขา
“นังสารเลว ถุย”
มองหลินชิงชิง ไอ้หน้าบากถุยเลือดออกมา
ต้องบอกว่า ลูกเตะของหลินชิงชิง หนักไม่เบา
“ครั้งที่แล้วฉันเมากลับบ้าน ระหว่างทางถูกผู้หญิงคนหนึ่งซ้อม แม่มันเถอะ เป็นเธอสินะ”ไอ้หน้าบากขบเคี้ยวฟัน
หลินชิงชิงหัวเราะ “ใช่ฉันเอง”
“ผู้หญิงอย่างเธอ ใจร้ายจริงๆ ตีจนฉันลุกจากเตียงไม่ได้ตั้งสามวัน ”ไอ้หน้าบากพูดด้วยสีหน้าชั่วร้าย
“แค่สามวัน เห็นทีนายก็ทนไม้ทนมือเหมือนกัน”
หลินชิงชิงพูดขึ้น “ฉันยังรู้สึกเสียใจอยู่นิดหน่อย ทำไมไม่ตีขานายให้หักไปเลยนะ จะได้ไม่เที่ยวไปหาเรื่องเขาไปทั่ว”
ครั้งนั้นไอ้หน้าบากโอบเอวของหลินชิงชิงตอนนั้นหลินชิงชิงไม่ได้ระเบิดอารมณ์ทันที
แต่หลังจากนั้น หลินชิงชิงได้เปลี่ยนชุดที่ทะมัดทะแมงขึ้น ปิดหน้า ไปซุ่มโจมตีไอ้หน้าบาก
แต่ว่าตอนนั้น ไอ้หน้าบากคิดไม่ถึงว่าคนที่ลอบกัดเขา จะเป็นหลินชิงชิง
“แม่งเอ๊ย ฉันตามสืบอยู่เป็นอาทิตย์ ก็หาคนร้ายไม่เจอ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเธอ”
ไอ้หน้าบากกัดฟัน โบกมือและพูดขึ้น “พี่น้องทั้งหลาย ลุย ถอดเสื้อผ้าของนังผู้หญิงคนนี้ ออกให้หมด”
เสียงของไอ้หน้าบากเพิ่งจะสิ้นสุดลง คนสิบกว่าคนก็กรูกันเข้าไป พุ่งเข้าไปในร้านปิ้งย่าง ล้อมหลินชิงชิงเอาไว้
“พวกนายอย่าทำซี้ซั้วนะ ถ้าพวกนายทำ ฉันจะแจ้งความ”เจ้าพานเอามือถือออกมา พูดขึ้นคำหนึ่ง
“แจ้งความ นายลองแจ้งดูสิ”ไอ้หน้าบากมองเจ้าพานอย่างดูถูก
“นายเชื่อหรือเปล่าว่าฉันโยนหลานสาวแกลงไปในเตาไฟได้นะ ”ไอ้หน้าบากชี้ไปยังหลานสาวของเจ้าพาน ยิ้มชั่วร้าย
“นายกล้าเหรอ”หลินชิงชิงเอ่ยเสียงเย็น
“เผาเธอให้ตาย ฉันไม่กล้าหรอก แต่ถ้าทำให้หน้าเธอเสียโฉม ฉันยังพอจะทำได้”ไอ้หน้าบากหัวเราะชั่วร้าย “ดูเด็กน้อยคนนี้สิ หน้าตาไม่เลวเลย โตขึ้นมา ต้องเป็นสาวสวยล่มเมืองแน่นอน”
ระหว่างพูด ไอ้หน้าบากก็หยิบมีดออกมาจากอก “แต่ถ้ากรีดไปที่หน้านั่นสักสองแผล แม้เธอจะรูปร่างดีแค่ไหน สวยแค่ไหน ก็คงไม่มีใครเอา”
“ลูกพี่ อย่าเลย ฉันชอบโลลิที่สุด ทำไมต้องทำลายโฉมเธอด้วย ไม่สู้ส่งเธอให้ฉัน ฉันจะเลี้ยงเอง ”เจ้าอ้วนคนหนึ่ง เอ่ยด้วยสีหน้าน่าเวทนา
“พอแล้ว อย่าไร้สาระน่ะ รีบถอดเสื้อผ้าของนังคนนั้นเร็ว”ไอ้หน้าบากพูดเสียงเย็น “สะสางเรื่องวันนี้เสร็จ พวกเราจะไปจากเมืองเอก”
พูดจบ ไอ้หน้าบากก็เดินไปตรงหน้าเจ้าพาน แย่งมือถือเจ้าพานไป โยนเข้าไปในกองไฟ
“ไอ้แก่ เอาเงินเวนคืนสามแสนของแกออกมา ถ้าไม่อย่างงั้น ฉันจะทำลายโฉมหลานสาวแก”ไอ้หน้าบากมองเจ้าพานอย่างดุร้าย
