NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 236

ตอนที่ 236

บทที่ 236 การหยอกล้อในไลฟ์ของสายเปย์

หลี่ฝางเห็นข้อความของหมาป่าใหญ่ พลันหัวเราะขึ้นมา

กำลังรอประโยคนี้ของแกอยู่พอดี!

ทันใดนั้น ส่วนการแสดงความคิดเห็นโกลาหลขึ้น

“อันดับสองตัวนั้น รีบขึ้นมาสิ พี่หมาป่าใหญ่ขอท้าแกแล้ว”

“ฉันว่าอันดับสองไม่กล้าแน่นอน พี่หมาป่าใหญ่เป็นวีไอพีระดับหก เขาจ่ายเงินในTik Tokไปหลายแสนหยวนแล้ว”

“อันดับสอง ฉันสนับสนุนแก ลงมือสิ จัดการมัน จัดการมัน มันคือลูกชายแก!”

ภายในส่วนความคิดเห็น ส่วนใหญ่ต่างสนับสนุนหมาป่าใหญ่

ดูแล้ว หมาป่าใหญ่คนนี้จะโด่งดังในTik Tok

“จ่ายเงินไปหลายแสน ก็กล้าเรียกว่าพี่ใหญ่เหรอ?”

หลี่ฝางหัวเราะเฮอะเฮอะ ก่อนแสดงความคิดเห็นไปประโยคหนึ่ง มันแค่หมาตัวหนึ่ง

“อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ มีความสามารถแย่งอันดับหนึ่งไปจากพี่หมาป่าใหญ่สิ”

คนกลุ่มหนึ่งถากถางหลี่ฝางชุดหนึ่ง

ทันใดนั้นลู่หลุ่ยส่งข้อความ “ไม่ต้องกดของขวัญแล้ว ร้องเพลงกันอย่างสงบเถอะ ของขวัญในวันนี้ มากพอแล้ว”

เอ่ยจบ สายตาของลู่หลุ่ย ไม่ได้มองที่จอภาพอีก และเริ่มร้องเพลงของเธอต่อไป

ครั้งนี้ ลู่หลุ่ยร้องเพลงประกอบไซอิ๋วกี่ เดี๋ยวลิงเดี๋ยวคนที่มีชื่อว่า《รักนี้เป็นนิรันดร์》

เสียงของลู่หลุ่ยไพเราะอย่างมาก จึงร้องเพลงนี้ออกมาโดยให้ความรู้สึกอีกประเภทหนึ่ง

หลี่ฝางฟังอย่างหลงใหล

นี่คือเพลงที่หลี่ฝางชอบที่สุด

หลี่ฝางเคยเอ่ยกับลู่หลุ่ย ยังให้ลู่หลุ่ยเรียนเพลงนี้เป็นการส่วนตัว หาโอกาสให้เธอร้องให้แก่ตนฟัง

คิดไม่ถึง ภายในเวลาอันสั้น ลู่หลุ่ยไม่เพียงร้องได้ ยังใช้ภาษากวางตุ้ง ร้องออกมาอีกรูปแบบหนึ่ง

ขณะร้อง ลู่หลุ่ยปิดตาลงอย่างช้าๆ เพื่อให้อารมณ์ของตน แทรกซึมเข้าไปด้านใน

ส่วนแสดงความคิดเห็นตอนนี้ จึงต่างโกลาหล

หลี่ฝางใกล้โดนด่าทอจนอุจจาระพุ่ง

“นายรีบดูตรงความคิดเห็นสิ” หลี่เสี่ยวเสี่ยวดึงแขนหลี่ฝาง ก่อนพลันหัวเราะขึ้น

“นายใกล้ถูกคนด่าจนไม่เหลือแล้ว”

หลี่ฝางกลอกตาให้หลี่เสี่ยวเสี่ยว “ฉันถูกคนด่า ทำไมเธอต้องดีใจขนาดนี้ด้วย?”

“ฉันรอชมความสนุก” หลี่เสี่ยวเสี่ยวแลบลิ้นออกมา

ชื่อของหลี่ฝาง เห็นชัดว่าเข้ามาหาเรื่อง

และหลังหมาป่าใหญ่ชิงอันดับที่หนึ่งกลับไป ความเห็นของทุกคนในไลฟ์ เริ่มเอนเอียงไปที่เขา

แน่นอนว่ายังมีบางคน ร้องตะโกนเรียกหลี่ฝางอยู่ เพื่อให้หลี่ฝางจัดการหมาป่าใหญ่

“ลูกชาย พ่อมาแล้ว”

หลังเพลง《รักนี้เป็นนิรันดร์》ร้องจบลง มุมปากของหลี่ฝางยกยิ้มอย่างร้ายกาจ

ลู่หลุ่ยคือผู้หญิงของหลี่ฝาง แม้จะให้รางวัลลู่หลุ่ยสิบล้าน หลี่ฝางไม่เสียใจ

แต่หมาป่าใหญ่คนนี้ เขามีสิบล้านหรือไม่?

“คิดแข่งกับฉัน?” หลี่ฝางยิ้มอย่างดูแคลน ก่อนกดหัวใจระเบิดออกไปสองอัน

หัวใจระเบิดหนึ่งอัน ต้องจ่ายเงินกว่าหนึ่งพันเก้าร้อยหยวน

“ว้าว เด็กนี้สายเปย์นี่น่า!”

“พี่หมาป่า รีบจัดการมันสิ พี่คือเทพสายเปย์ในTik Tok ของพวกเรา จะให้คนธรรมดารังแกได้ยังไง”

“คนธรรมดา แกว่าเขาธรรมดา งั้นแกส่งห้าพันหยวนออกมา ให้พวกเราดูหน่อย ฉันว่าแกต่างหากที่คือคนธรรมดา”

หมาป่าใหญ่นั้นส่งข้อความมาว่า “น้องชาย เมื่อกี้หายไปนาน ไปยืมเงินมาหรือเปล่า?”

“ฉันจะบอกแกให้ อันดับหนึ่งนี้ ฉันครอบครองแล้ว”

หมาป่าใหญ่เอ่ยจบ รีบกดส่งหัวใจระเบิดสองอันออกมา

ส่วนหลี่ฝางกดตรงสามอันทันที โดยไม่ต้องคิด

“ไม่เห็นชื่อของฉันหรือไง ฉันคือพ่อนาย!” หลี่ฝางตอกกลับไป

หมาป่าใหญ่เพื่อกู้หน้ากลับมา จึงกดส่งไปสามอัน

ส่วนหลี่ฝางกดออกไปทันทีสี่อัน จากนั้นเอ่ยว่า “ยังจะตามต่อหรือไม่?”

ทันใดนั้น หลี่ฝางได้รับข้อความส่วนตัวฉบับหนึ่ง เป็นหมาป่าใหญ่ส่งมา

“น้องชาย เราสองคนไม่ได้มีความแค้นกัน ฉันมีเวลาอีกสองวัน สามารถทำให้เจ้าของไลฟ์เลี้ยงข้าวฉัน อย่าส่งอีกเลย ได้ไหม?”

“นายอยากได้วีแชทของเจ้าของไลฟ์ใช่ไหม อีกเดี๋ยวในไลฟ์ ฉันจะให้เจ้าของไลฟ์แอดนาย”

หลี่ฝางยิ้มอย่างเหยียดหยาม ก่อนตอบเขาว่า “ตกลง!”

หมาป่าใหญ่กลับไปที่ไลฟ์ หลังกดส่งหัวใจระเบิดรัวสี่อันติด รีบเปิดแกล้งทำเป็นบีบบังคับ

“ฮ่าๆ คนกล้าแย่งที่หนึ่งกับพี่หมาป่า ไม่กลัวล้มละลายหรือ?”

“นั่นเป็นไปไม่ได้ ฉันบอกแล้ว อันดับที่หนึ่งในไลฟ์ ต้องเป็นของฉัน” หมาป่าใหญ่แสดงความคิดเห็น

คนในไลฟ์ เริ่มประจบสอพลอหมาป่าใหญ่

และทันใดนั้น หลี่ฝางกดหัวใจระเบิดออกไปห้าอัน อันดับหนึ่งกลับมาอยู่ในมือของหลี่ฝางอีกครั้ง

“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น?”

หมาป่าใหญ่ตะลึงงัน ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมมันถึงแย่งอันดับหนึ่งของเขา

หมาป่าใหญ่รีบส่งข้อความหาหลี่ฝางเป็นการส่วนตัว “น้องชาย นี่นายหมายความว่าไง ตกลงกันแล้วนะ ฉันจะให้เจ้าของไลฟ์แอดวีแชทแก แกห้ามแย่งอันดับหนึ่งฉัน”

“ฉันทนแกตอแหลไม่ไหว” หลี่ฝางตอบกลับไป

“ได้ ฉันไม่ตอแหลแล้ว แกอย่าท้าแล้วกัน ฉันจะกลับไปในไลฟ์ ช่วยพูดดีๆ ให้นาย ไม่ให้พวกมันถล่มแก” หมาป่าใหญ่เอ่ยด้วยสีหน้าไม่ได้รับความเป็นธรรม

เมื่อกลับเข้าในไลฟ์ หมาป่าใหญ่จึงเอ่ยก่อนว่า “น้องชายคนนี้ดูแล้วคงไม่ขาดแคลนเงิน”

“ใครคือน้องชายแก ฉันคือพ่อของแก!” หลี่ฝางด่าทออย่างตรงไปตรงมา

หมาป่าใหญ่มึนงง เด็กคนนี้มีความแค้นกับเขา?

“ได้ยินไหมหมาป่าใหม่ เขาคือพ่อนาย ยังไม่เรียกพ่ออีก?”

“หมาป่าใหญ่ นายไม่ได้ถูกเรียกว่าเทพสายเปย์แห่ง Tik Tok เหรอ ยังไม่รีบแย่งอันดับหนึ่งมาอีก?”

หมาป่าใหญ่นี้เงียบงันกว่าครึ่งวัน

เขาส่งข้อความหาหลี่ฝางเป็นการส่วนตัวอีกครั้ง “น้องชาย เล่นแบบนี้ต่อไป พวกเราพังทั้งสองคน แบบนี้ดีไหม ฉันจะส่งเงินให้นาย ทดแทนเงินที่นายส่งไป”

“อย่างแย่งฉันอีก โอเคไหม?” หมาป่าใหญ่เอ่ยถาม

“ตกลง” หลี่ฝางพยักหน้า ก่อนตอบตกลง

จากนั้น หลี่ฝางจึงนำAlipay ของตนส่งไป

จริงดังที่คิด ไม่ถึงนาที หลี่ฝางได้รับเงิน

“มารดามันเถอะ หมาป่าใหญ่รวยทีเดียว” หลี่ฝางขมวดคิ้ว ไม่สบอารมณ์เพิ่มขึ้น

คืนนี้ หมาป่าใหญ่ใช้จ่ายไปกว่าหกหมื่น

เจ้าคนนี้ ต้องคิดไม่ซื่อกับลู่หลุ่ยแน่

หมาป่าใหญ่ส่งข้อความถึงหลี่ฝาง “น้องชาย ได้รับเงินแล้วหรือเปล่า งั้นวางมือได้แล้วสินะ”

“วางใจ หลุ่ยหลุ่ยหยุดไลฟ์แล้ว ฉันจะให้เธอแอดนาย”

หลุ่ยหลุ่ย?

เมื่อได้ยินสองคำนี้ หลี่ฝางโมโหทันควัน

หลี่ฝางไม่พูดจา

หมาป่าใหญ่กลับไปในไลฟ์ ก่อนกดส่งอีกกว่าหนึ่งหมื่น ชิงอันดับหนึ่งกลับไป เพื่อตอกหน้าคำด่าทอพวกดูถูกเขานั้นอย่างแรง

“กลัวเหรอ?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวนั่งอยู่กับหลี่ฝาง หัวเราะขึ้นมา

“มารดามันเถอะ เด็กนี้มีสัจจะมาก ฉันยั่วเขา เหมาะสมหรือ?”

หลี่ฝางลังเลสามวินาที ก่อนกดส่งสองหมื่น ชิงอันดับที่หนึ่งกลับมา!

ทันใดนั้น หมาป่าใหญ่แทบกระอักเลือด

“หมาเย็x นายท้าทายฉันเหรอ เงินฉันส่งให้นายหมดแล้ว!” หมาป่าใหญ่ด่าทอขึ้นมา

“ฉันไม่ขาดแคลนเงิน แต่นายก็เห็นแล้ว ในไลฟ์ล้วนพูดถึงฉัน ฉันหน้าด้าน งั้นนายเรียกฉันว่าพ่อส่วนตัว ฉันจะออกจากไลฟ์”

หลี่ฝางกล่าวยิ้มๆ อย่างร้ายกาจ ตัดสินใจยั่วเย้าเขาอีกครั้ง

“พ่อ พอใจหรือยัง?”

หลี่ฝางเพิ่งส่งข้อความไป ได้รับข้อความส่วนตัวจากหมาป่าใหญ่

ขณะนั้นหลี่ฝางทำอะไรไม่ถูก หมาป่าใหญ่คนนี้ หน้าด้านขนาดนี้เชียว?

ในไลฟ์เรียกตนว่าพี่ใหญ่ ส่วนตัวเป็นลูกชาย?

หลี่ฝางเพียงโมโหเขา ยั่วยุเขา ไม่คิดว่าเขาจะเรียกจริงๆ

“น้องชาย รีบออกจากไลฟ์ไปเถอะ” หมาป่าใหญ่เอ่ย “ถือว่าพี่ขอร้องนายล่ะ”

“พี่น้อง?” หลี่ฝางส่งอิโมจิขมวดคิ้วไป

“พ่อ ลูกขอร้องล่ะ” หมาป่าใหญ่กัดฟันตอบกลับไป

หลี่ฝางมองออกว่าหมาป่าใหญ่คนนี้ คือชายที่หน้าด้านคนหนึ่ง!

“ตกลง งั้นนายจัดการฉันสิ”

“นายจัดการฉัน ฉันจะบอกว่าตัวเองไม่มีเงินแล้ว จากนั้นออกจากไลฟ์” หลี่ฝางเอ่ยขึ้น

หมาป่าจึงกลับเข้าไลฟ์ ก่อนจัดการหลี่ฝางทิ้งไป

ครั้งนี้ หลี่ฝางออกจากไลฟ์จริงๆ

แต่หลังจากนั้น ไลฟ์ของลู่หลุ่ยปรากฏสายเปย์ขึ้นอีกครั้ง ก่อนกดส่งหนึ่งแสนหยวน ครอบครองอันดับที่หนึ่งไป

ส่วนชื่อของสายเปย์คนนี้ มีชื่อว่าหมาป่าใหญ่คือหลานชายฉัน!

“เย็Xแม่ เป็นเขา เขากลับมาอีกแล้ว!”

เขาเปลี่ยนบัญชี จากนั้นกดอีกหนึ่งแสน!”

“นี้สิถึงจะเป็นสายเปย์!”

“ดื้อรั้นจริงๆ!”

เวลานี้หมาป่าใหญ่โมโหจนกระอักเลือดจริงๆ

“กวนตีนฉัน ไอ้หน้าโง่นี้ ต้องมีสักวันที่ฉันจะจัดการแกให้สิ้นซาก!” หมาป่าใหญ่ส่งข้อความด่าทอไปเป็นการส่วนตัว

“หลานชาย ทำตัวดีๆ หน่อย มีเงินก็เข้ามา ไม่มีเงินก็อย่าพล่าม!” หลี่ฝางด่ากลับไป

จากนั้น หลี่ฝางกลับเข้าไปในไลฟ์ ก่อนพบว่าหมาป่าใหญ่ออกจากไลฟ์ไปแล้ว

“แม่ง แค่นี้ยอมแพ้แล้วเหรอ?” หลี่ฝางส่ายหน้าอย่างรู้สึกผิดหวัง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท