บทที่257 คุณชายหลี่
ตอนที่ส้งเสียงถูกตบด้วยเงิน หลิวเฉียวเฉียวลากจางเชี่ยนไปเต้นดิสโก้ที่ฟลอร์
พอเต้นเสร็จ ก็พบว่าพวกส้งเสียงไม่อยู่……
โทรไปก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ หลิวเฉียวเฉียวใกล้จะโมโหสุดๆแล้ว
ดังนั้นหลิวเฉียวเฉียวจึงรีบตามออกมา อยากเห็นว่ารถของส้งเสียงยังอยู่หรือไม่……
ถ้ารถไม่อยู่ คงไม่ได้หมายความว่าส้งเสียงทิ้งตัวเองแล้วหนีไปนะ？
ใครจะไปรู้ เพิ่งวิ่งออกมาจากหน้าผับ ก็ชนเข้ากับหลี่ฝาง……
“หลี่ฝาง คนที่คุณจับไว้คือใคร？ทำไมสวมเสื้อเหมือนกับแฟนฉันเลย รูปร่างก็เหมือนกัน”สำรวจส้งเสียงหัวจรดเท้า หลิวเฉียวเฉียวก็ยิ่งรู้สึกว่าเหมือนส้งเสียง
ก็แค่ หน้าของส้งเสียง ทำไมบวมเหมือนหัวหมูเลย？
“ยัยแพศยานี่ ผมก็แฟนคุณไง！”ส้งเสียงมองหลิวเฉียวเฉียว ด่าอย่างเย็นชา
หน้าของหลิวเฉียวเฉียว ตะลึงทันที
เธอรีบวิ่งเข้ามา ผลักหลี่ฝางออก ลูบหน้าของส้งเสียง：“ที่รัก หน้าคุณทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ？”
“ไอ้ระยำที่ไหนทำคุณเป็นแบบนี้？”
โหจื่อได้ยินคำนี้ สีหน้าก็อดไม่ได้ที่จะหม่นลง
“หลี่ฝาง คุณทำใช่ไหม？”
หลิวเฉียวเฉียวหันไปมองที่หลี่ฝาง ถามอย่างเยือกเย็น
ส้งเสียงขมวดคิ้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน หลิวเฉียวเฉียวพูดยังไงกับหลี่ฝาง ส้งเสียงก็ไม่ว่าอะไร
ถึงแม้หลิวเฉียวเฉียวจะด่าหลี่ฝาง ตีหลี่ฝาง ส้งเสียงก็ไม่แคร์
แต่ตอนนี้ ส้งเสียงรู้แล้วตัวตนที่แท้จริงของหลี่ฝางแล้ว
หลานชายของหลี่เจียเฉิน เป็นที่รู้จักในตงไห่ ใครบ้างที่ไปมีเรื่องได้？
ส้งเสียงกลัวหลิวเฉียวเฉียวจะขัดใจหลี่ฝาง จึงรีบพูด：“ยัยแพศยา รีบหุบปากเถอะ！”
“ที่รัก คุณเป็นไรไป？”หลิวเฉียวเฉียวได้ยินส้งเสียงด่าตัวเอง ก็ตะลึงทันที
“ฉันทำอะไรผิดไป？”หลิวเฉียวเฉียวถามอย่างทำผิดไป
“พอแล้ว คุณไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น รีบไสหัวไปเถอะ”
ส้งเสียงพูดอย่างเซ็งๆ แล้วก็ออกแรง ผลักหลิวเฉียวเฉียวล้มลงพื้น
ต่อหน้าทุกคน ถูกแฟนตัวเองผลักล้มลงพื้น เวลานี้ หลิวเฉียวเฉียวอยากร้องไห้อย่างน่าสงสาร
มากไปกว่านั้น หลิวเฉียวเฉียวก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เธอแค่ทวงความยุติธรรมให้ส้งเสียงเท่านั้น……
หลี่ฝางมองหลิวเฉียวเฉียวที่อยู่ตรงพื้น ยิ้มอย่างดูถูก ……
หลิวเฉียวเฉียวเห็น ก็ยิ่งโกรธ：“คุณขำอะไร หลี่ฝาง คุณก็แค่พิธีกรทางอินเทอร์เน็ตตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น”
“อย่าคิดว่าฉันไม่ดูถ่ายทอดสด คนอย่างพวกคุณ แค่ต้องการให้คนเข้าชมกดของขวัญให้ ให้คุณทำอะไร คุณก็ทำหมด ……”
“แบบนี้ไหมล่ะ คุณเห่าตามหมาให้ฉัน ฉันให้คุณร้อยหนึ่ง！”
หลี่ฝางไม่สนเธอ
หลิวเฉียวเฉียวมีแรงมาแล้ว เธอดึงแขนของหลี่ฝาง พูดอย่างโกรธๆ：“ทำไม คุณยังไม่ยอมอีก？”
“พิธีกรตัวเล็กๆที่ไม่มีชื่อเสียงอย่างคุณ วันหนึ่งคงหาได้ไม่ถึงร้อยสินะ？”
“ทำเป็นสูงส่งทำไมกัน ที่หห้องถ่ายทอดสดยังทำเสียงเลย ทำไม พอเอาเข้าจริง กลับทำไม่ได้เหรอ？”หลิวเฉียวเฉียวยิ้มอย่างเยือกเย็น
หลี่ฝางขมวดคิ้ว เริ่มโกรธ
ไม่ทันรอให้หลี่ฝางโมโห ส้งเสียงก็เดินหน้าเข้ามา ตบใส่หน้าของหลิวเฉียวเฉียว แรงๆหนึ่งที
หลิวเฉียวเฉียวถูกตบไปหนึ่งฉาด รู้สึกว่าหน้าของตัวเอง เจ็บแสบร้อน
เธอมองส้งเสียง ในแววตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ：“ส้งเสียง คุณโง่เหรอ ฉันว่าหลี่ฝาง คุณตบฉันทำไม？”
“คำนี้คุณก็เคยพูดไม่ใช่เหรอ？พิธีกรในเน็ตพวกนี้ แค่กดของขวัญให้พวกเขา พวกเขาก็ทำให้ได้หมด กินไก่ดิบ กินกบ เอารองเท้าแตะตบหน้าตัวเอง เรียกนักท่องเที่ยวเป็นพ่อ เห่าเหมือนหมา ……”
“คุณไม่ได้บอกอีกเหรอว่า รอหลี่ฝางไลฟ์สด จะไปกดของขวัญให้เขา ให้เขาเห่าเหมือนหมา ……”
หลิวเฉียวเฉียวพูดจบ ส้งเสียงก็ตบไปอีกหนึ่งฉาด
แต่ฝ่ามือนี้ แรงกว่าฉาดที่แล้วเยอะเลย
ฝ่ามือนี้ ตบจนหลิวเฉียวเฉียวหันใส่พื้น จนมุมปากของเธอเลือดไหล
ขณะเดียวกันที่หน้าเธอ ก็มีรอยนิ้วมือทั้งห้า
หลิวเฉียวเฉียวตาโต เงยหน้ามองส้งเสียง
โตมาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่หลิวเฉียวเฉียวถูกตีแรงขนาดนี้
“ส้งเสียง ไอ้ระยำนี่ ฉันบอกคุณให้นะ ฉันไม่ยอมคุณหรอก”หลิวเฉียวเฉียวคลานขึ้นมา พุ่งเข้าไปที่ส้งเสียง
หลิวเฉียวเฉียวอ้าปากยกมือขึ้นมา คว้าและข่วนไปที่หน้าและคอของส้งเสียง
แน่นอน ส้งเสียงไม่ชินกับเธอ เขาคว้าผมของหลิวเฉียวเฉียว และตบใส่หน้าเธอ
ส้งเสียงมองอย่างเยือกเย็น เตะใส่ท้องของหลิวเฉียวเฉียว จนเธอล้มลงไปด้านนอกผับ：“ยัยแพศยา ดูสิผมจะเอาคุณตายไหม！”
ส้งเสียงโกรธขนาดนั้น เพราะว่าหลิวเฉียวเฉียวพูดคำพูดพวกนั้น เท่ากับผลักเขาเข้าสู่กองไฟ！
หลิวเฉียวเฉียวแค่ผู้หญิงอ่อนแอ จะไปสู้ส้งเสียงได้ไง？
มากไปกว่านั้น ส้งเสียงก็ไม่ใช่คนดีอะไรด้วย
พอเขานอนกับหลิวเฉียวเฉียวแล้ว ก็คิดจะทิ้งหลิวเฉียวเฉียว ก็แค่ ยังหาโอกาสที่ดีไม่ได้
ตอนนี้ ถือเป็นโอกาสแล้ว
ส้งเสียงเวลานี้ ก็โมโหถึงขีดสุดเช่นกัน
เขาเตะใส่ร่างของเฉียวเฉียวไม่ยั้ง อย่างไร้ความปรานี ……
หลิวเฉียวเฉียวถูกทำร้ายแทบสลบ แรงจะตอบโต้ก็ไม่มี หลี่ฝางดูทั้งหมดนี้อย่างเงียบๆ สีหน้าราบเรียบ
ในใจของหลี่ฝาง ไม่รู้สึกใดๆ
พูดตรงๆ ว่านี่หลิวเฉียวเฉียวหาเรื่องเอง ถึงแม้เธอจะถูกส้งเสียงตีจนตาย แล้วเกี่ยวอะไรกับตัวเองล่ะ？
เห็นมีคนทะเลาะกัน คนจำนวนไม่น้อยก็ล้อมรอบเข้ามา
“ผู้ชายคนนี้เลวจริงๆ？ทำร้ายผู้หญิงได้！”
“ใช่ ลงมือได้แรงมาก นี่ยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า？”
คนมุงรอบๆ ต่างโจมตีไปที่ส้งเสียง
แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดาขึ้นมา：“ไม่แน่ผู้หญิงคนนี้อาจจะมีมือที่สามก็ได้ ไม่งั้นผู้ชายจะโมโหขนาดนี้เหรอ？”
“ถึงมีมือที่สาม ก็ทำร้ายขนาดนี้ไม่ได้ ทำร้ายแบบนี้ ได้ตายแน่ๆ！”
“ใช่ งั้นพวกเราแจ้งความไหม？”
“แจ้งความ？เกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ！”
เรื่องไม่เกี่ยวกับตัวเอง ไม่ต้องสน
“นี่เรื่องส่วนตัวเขา ฉันว่าพวกเราอย่ายุ่งเลย”ทุกคนก็มุงดูกันต่อ
ในฝูงคนดู จู่ๆก็มีคนจำส้งเสียงได้
“นี่ไม่ใช่ส้งเสียง คุณชายส้งเหรอ？”
“ทายาทของบริษัทส้งซื่อ？จะเป็นไปได้ยังไง ไม่ได้บอกว่าลูกชายของส้งกงหมิงเก่งกาจ หน้าตาหล่อเหลาเหรอ？คุณดูผู้ชายคนนี้สิ หน้าตาเหมือนหัวหมูเลย！”
“คุณโง่นี่ คุณดูดีๆ หน้าของเขา ถูกคนชกจนบวมเลย”
“ห่า ใครกล้าขนาดนี้นะ กล้าทำร้ายลูกชายส้งกงหมิง？ตงไห่มีคนบ้าขนาดนี้ด้วย？”
ทุกคนจำส้งเสียงได้ ก็ยิ่งถกเถียงมากขึ้น
ยังไงในตงไห่ บริษัทส้งซื่อ ก็ถือเป็นธุรกิจขนาดใหญ่
ตอนแรกตู้ต้าไห่ลงทุน ส้งกงหมิงก็ให้เขายืมไปยี่สิบกว่าล้าน ……มากพอที่จะบอกว่าส้งกงหมิงรวยแค่ไหน
“เจ้านาย พวกเราจะไปยุ่งไหม？”โหจื่อมาตรงหน้าหลี่ฝาง แล้วถาม
หลี่ฝางส่ายหน้า ไม่พูด
ทะเลาะกันหน้าผับ ส่งผลต่อภาพลักษณ์ของผับ
อย่างไม่ต้องสงสัยเลย
แต่คนอย่างหลี่ฝางนี้ เป็นคนมีแค้นก็ต้องชำระมาตลอด
หลิวเฉียวเฉียวคนนี้ เยาะเย้ยถากถางหลี่ฝาง แล้วยังให้หลี่ฝางเห่าตามหมาอีก……
หลี่ฝางไม่ไปเตะเธอสองที ก็ถือว่าบุญแล้ว
หลี่ฝางคิดในใจ คนชั่วร้ายก็จะมีความชั่วร้ายของตัวเอง คนแพศยาอย่างหลิวเฉียวเฉียว ถูกคนชั่วอย่างส้งเสียงทำร้าย ก็ถือว่าเป็นวัฏจักรแห่งสวรรค์
“นี่คุณชายใหญ่ตระกูลส้งไง ว่ากันว่าเขานิสัยแย่ ร้ายกาจต่อผู้หญิง คิดไม่ถึงว่าจะจริง”
“ใช่ ใครอยู่กับเขา ก็ถือว่าโชคร้ายไปทั้งชีวิต”
“เห้อ ถือว่าบ้านตัวเองรวยมีอำนาจ ก็ไปเที่ยวผู้หญิงให้ทั่ว พอเที่ยวเสร็จ ก็ไม่รับผิดชอบ……เห้อ ทำไมโลกนี้ถึงได้มีผู้ชายสารเลวที่ไม่รู้จักละอายใจแบบนี้ได้”
“ไม่รับผิดชอบก็พอแล้ว ยังทำร้ายร่างกายผู้หญิงอีก”
ผู้หญิงจำนวนมากเห็นการกระทำแบบนี้ของส้งเสียง ใบหน้าต่างแสดงการถากถางและดูถูก
และตอนนี้เอง จางเชี่ยนก็เดินออกมา พอจางเชี่ยนเห็นแกนี้ เธอก็ขมวดคิ้ว พุ่งเข้าไป
จางเชี่ยนวิ่งเข้าไป ออกแรงสุดๆ มือทั้งสองก็ผลักส้งเสียงล้มลงพื้น
“ส้งเสียง แม่เอ๊ยคุณยังเป็นคนหรือเปล่าเนี่ย？เฉียวเฉียวทำอะไรให้คุณไม่โอเค คุณถึงได้ทำร้ายเธอแบบนี้？”จางเชี่ยนมองส้งเสียง ถามอย่างเยือกเย็น
“ดอกทอง เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย！”ส้งเสียงยืนขึ้นมา ด่าไปที่จางเชี่ยน：“แม้แต่เรื่องของผมคุณยังกล้ามายุ่ง อยากตายใช่ไหม！”
จางเชี่ยนไม่สนใจส้งเสียง คุกเข่าลง ประคองหลิวเฉียวเฉียวที่พื้นขึ้นมา
“ดอกทอง คุณรู้ไหม บริษัทของโจวเจ๋จะปิดอยู่แล้ว？”มองจางเชี่ยน ส้งเสียงก็หัวเราะออกมา：“รอบริษัทของโจวเจ๋ล้มก่อนเถอะ ดูสิคุณจะทำไง？”
จางเชี่ยนมองส้งเสียงที่ใบหน้าดูมีความสุขบนความทุกข์คนอื่น พูดอย่างขยะแขยง：“ส้งเสียง โจวเจ๋เป็นเพื่อนคุณ บริษัทของเพื่อนคุณจะปิดแล้ว คุณไม่คิดจะช่วย แต่ยังพูดจาแบบนี้อีก มีความสุขบนความทุกข์คนอื่น”
“คุณมันไม่ใช่คนจริงๆ”
ส้งเสียงมองจางเชี่ยน หัวเราะออกมา：“คุณพูดถูก ผมไม่ใช่คน ผมเป็นคนสารเลว เป็นสัตว์เดรัจฉาน แล้วพวกคุณล่ะ？”
“พวกคุณไม่ได้ชอบคนสารเลว สัตว์เดรัจฉานแบบนี้เหรอไง？”
“แค่พวกเรารวย ก็ไม่ขาดผู้หญิงแบบพวกคุณอีกแล้ว”
“เหอะ ก็แค่ผู้หญิงที่บูชาเงิน มีสิทธิ์มาว่าผมด้วย？”
“พูดตรงๆ พวกคุณกับสาวขายตัวที่จ่ายเงินเพื่อให้นอนด้วย ต่างกันตรงไหนเหรอ？ให้ผมพูดไหมล่ะ พวกคุณไม่สู้สาวขายตัวพวกนั้นหรอก อย่างน้อยสาวๆที่ขายตัว ก็ทำเพื่อใช้ชีวิตอยู่ ทำเพื่อความลำบากของครอบครัว แต่พวกคุณล่ะ？พวกคุณทำเพื่อชีวิตที่ฟุ่มเฟือย แลกกับเลือดเนื้อของคุณเอง”
“พวกคุณคิดว่าตัวเองสวมเสื้อผ้ามียี่ห้อ สะพายกระเป๋าดังๆ นั่งรถหรูของพวกเรา ก็สูงส่งแล้วเหรอ？”
ส้งเสียงหัวเราะ ยิ้มอย่างดูถูกสุดๆ：“พวกคุณก็แค่ของเล่นที่พวกเราเอาไว้ระบายเท่านั้นแหละ”
“หลายๆครั้ง พวกเราไม่เห็นคุณเป็นผู้หญิง เห็นพวกคุณเป็นแค่ของเล่นเท่านั้นแหละ！”
ส้งเสียงพูดไป ก็มาตรงหน้าจางเชี่ยน จับคอเสื้อเธอ：“ดอกทอง ตอนนี้โจวเจ๋ล้มละลายแล้ว คุณคิดจะมาอยู่กับผมไหมล่ะ？”
“ส้งเสียงเอามือจับคางจางเชี่ยน ถามอย่างเยือกเย็น：“ว่าไง นังดอกทอง？”
เสียงแปะดังขึ้นมา จางเชี่ยนยกแขนขึ้น ตบไปที่หน้าของส้งเสียง
หน้าของส้งเสียง เดิมทีก็บวมอยู่แล้ว พอโดนสัมผัสไป ก็เจ็บสุดๆ
ฝ่ามือจางเชี่ยนตบไป ส้งเสียงก็เจ็บจนน้ำตาไหล
เขากัดฟัน หันไปมองจางเชี่ยน ที่ใบหน้าปรากฏความร้ายกาจ：“ยัยดอกทอง กล้าทำผม？”
“ทำคุณแล้วไงล่ะ？อย่าคิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรไม่ได้ เงินพวกนั้น ก็แค่พ่อคุณเอาให้คุณแหละ คุณเคยหาเองได้ไหม？”
“คุณก็แค่ชีวิตดีกว่าพวกเราเท่านั้นแหละน่า แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเราได้ตามใจชอบ！”
จางเชี่ยนพูดจบ ก็หัวเราะดูถูก：“คุณเพิ่งพูดไม่ผิด ฉันต่ำตม แต่ฉันจะต่ำตมแค่ไหน ก็แกร่งกว่าสัตว์เดรัจฉานอย่างคุณ ถึงคุณให้เงินฉันมากแค่ไหน ฉันก็ไม่ยอมหรอก”
“ถึงฉันต้องอยู่กับขอทาน หรือหมู ฉันก็ไม่มีทางอยู่กับสัตว์เดรัจฉานอย่างคุณ คุณเข้าใจไหม？”มองส้งเสียง จางเชี่ยนพูดอย่างเลวทราม
อยู่กับขอทาน กับหมู แต่ไม่ยอมอยู่กับส้งเสียง……
ส้งเสียงได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกดูถูกอย่างมาก เท่ากับว่ากำลังด่าเขาว่าด้อยซะยิ่งกว่าหัวหมู！
ส้งเสียงกัดฟัน ตอนที่จะระเบิดใส่ หลี่ฝางก็เดินเข้ามา
ส้งเสียงเพิ่งยกแขนขึ้น จะตบใส่จางเชี่ยน แต่หลี่ฝางเข้ามา เขาก็โค้งตัวลง เรียกอย่างเคารพ：“คุณ……คุณชายหลี่”
“คุณชายหลี่？”จางเชี่ยนตะลึง
