บทที่ 269 เล่นสนุกในน้ำกับฉินวี่เฟย
หลังจากได้ลิ้มชิมรสรสชาติต้องห้ามนั่น หลี่ฝางก็ยากที่จะลืมเลือน เฝ้าคอยปรารถนาทุกครา
บวกกับฉินวี่เฟยเองก็เป็นของดีมีราคา
ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หรือหน้าตา…
ฉินวี่เหยสมบูรณ์แบบจนไม่มีที่ติ…
ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าสวยอันดับ 1 ของเมืองเอก แต่ฉินวี่เฟยกับต้องมาคู่กับ…
การที่ได้มีอะไรกับผู้หญิงแบบนี้ เป็นความฝันของผู้ชายหลายๆ คน
แต่เมื่อวาน ตัวเองกับมีอะไรกับเธอโดยไม่รู้ตัวไปแล้ว…
ก็เหมือนกับการที่ตือโป๊ยก่ายกินลูกโสม…ยังไม่ได้ลิ้มชิมรสอะไรด้วยซ้ำ
จะว่าไป ตัวเองเป็นผู้ชายที่โดนผู้หญิงสวนกลับ เรื่องนี้ถ้าบอกออกไป คงเสียหน้าแน่ๆ
ไม่ได้ จะต้องเอาเกียรติความเป็นผู้ชายของตัวเองกลับมา
เวลานี้ ฉินวี่เฟยเริ่มรุกรน
“ฉินวี่เหย เธอจะหนีไปไหน”
หลี่ฝางยิ้มกริ่ม “เธอกลัวฉันเหรอ”
“หลี่ฝาง นายรีบปล่อยฉันนะ นายไม่เห็นเหรอว่าที่นี่คือที่ไหน” ฉินวี่เฟยรีบผลักเขาออก
พอผลักออกไปมือเธอกับลื่นไถลไปข้างล่าง
หลี่ฝางยื่นมือมา ดึงแขนของเธอ แล้วดึงตัวเธอขึ้นมา
ซึ่งก็คือในตอนนี้
อันตรายกำลังคืบคลานเข้ามา
เสี่ยวเซิงเอาลูกน้องของตัวเองมาที่ทางเข้าของสระน้ำพุร้อน
“เฮ้ คุณเอาชุดว่ายน้ำมาหรือยัง ถ้าไม่ได้เอามาเข้าไม่ได้นะ” พนักงานขายห้ามพวกของเสี่ยวเซิงไว้เช่นกัน
เสี่ยวเซิงขมวดคิ้ว ถามไปว่า “ที่นี่ถูกสุกราคาเท่าไหร่”
“ถูกสุดก็ 188” พนักงานขายตอบ
เสี่ยวเซิงสีหน้าเปลี่ยน พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกแกแย่งเงินกันหรือไง ชุดว่ายน้ำข้างนอกขายแค่ไม่กี่สิบหยวน พวกแกขายตั้ง 188 เหรอ”
“ขอโทษด้วยค่ะ คุณผู้ชายทั้งหลาย นี่คือราคาที่เจ้านายเราตั้งไว้” พนักงานขายตอบด้วยความจำใจ
มาเที่ยวที่สถานตากอากาศนี้ ต่างก็เป็นคนรวยทั้งนั้น
เพราะงั้นปกติไม่มีใครมาต่อรองราคาอยู่แล้ว
อีกทั้งที่นี่ยังเป็นสระน้ำพุร้อนที่ตั้งอยู่บนหน้าผา เงินทุนในการรักษาก็สูงอยู่แล้ว เอากำไรจากชุดว่ายน้ำนิดหน่อย ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้
“ช่างเถอะ เอามาให้เรา 5 ชุดแล้วกัน” เสี่ยวเซิงขมวดคิ้วตอบ
เสี่ยวเซิงคิดในใจว่า งานตั้ง 3 แสน ตัวเองลงทุนไปแค่พันกว่าหยวน ไม่ถือว่าเยอะมาก
พอควักเงินออกมาจ่ายค่าชุดว่ายน้ำเสร็จ พนักงานขายก็พูดต่อว่า “อ่อใช่ค่ะ หมวกว่ายน้ำที่ก็ต้องซื้อ ป้องกันเส้นผมตกลงไปในสระน้ำนะคะ”
“บ้าเอ้ย…เรายังเป็นวัยรุ่นกันอยู่เลย จะผมหล่อนได้ไง” เสี่ยวเซิงพูดด้วยความทนไม่ไหว
“ไป!”
พอพูดจบ เขาก็ไม่สนใจพนักงานขาย เดินโถ่งๆ เข้าไปในสระน้ำ
“นี่คือข้อกำหนดที่ตั้งไว้ ถ้าพวกคุณไม่ซื้อตามที่บอกไว้ ฉันจะเรียกยามมาเชิญคุณออกไปนะ!” พนักงานขายพูดอย่างไม่เกรงใจ
“โถ่เว้ย…ซื้อๆ เราซื้อก็ได้โอเคไหม อันละเท่าไหร่” เสี่ยวเซิงกัดฟันยอมจำนน
เพราะยังไงคงรอให้หลี่ฝางออกมาแล้วค่อยลงมือไม่ได้
ถ้าเป็นแบบนั้น โอกาสที่จะสำเร็จไม่เพียงแต่น้อยลง
อีกอย่างก็ยากที่จะหนีไปด้วย
เพราะไม่ว่ายังไง สระน้ำพุร้อนใหญ่ขนาดนั้น ถ้าฆ่าคนอยู่ในนั้น ไม่เพียงแต่จะมีความเป็นไปได้ที่จะสำเร็จสูง อีกอย่างถ้าเสร็จเรื่องตัวเองก็หนีไปได้ง่าย
“60…” พนักงานขายตอบ
“บ้าเอ้ย แพงขนาดนี้เลยเหรอ” เสี่ยวเซิงอยากจะใช้มีดแทงพนักงานขายคนนี้จนตายเสียจริง
“60 ถูกสุดแล้ว” พนักงานเห็นว่าเสี่ยวเซิงและพวกดูเหมือนจะไม่มีเงินอะไร จึงพูดต่อว่า “หรือว่าไม่ต้องเอาแล้ว ฉันจะคืนเงินค่าชุดว่ายน้ำให้พวกคุณ พวกคุณไม่ต้องไปแช่แล้ว”
“อีกสองวันแล้วค่อยมาเถอะค่ะ อีกสองวันราคาจะลดลง ช่วงนี้สถานตากอากาศค่อนข้างยุ่ง” พนักงานขายพูดแนะนำด้วยความหวังดี
“บ้าหรือไง อีผู้หญิงบ้า ดูถูกพวกฉันเหรอ!”
“เอาหมวกมาให้เรา 54 ใบ” เสี่ยวเซิงพูดด้วยความไม่พอใจ
“งั้นจะเอาราคาแบบไหนคะ ถ้าแบบดีหน่อยของเราจะมีราคา 230 ถ้าดีกว่านั้นก็จะต้อง 520”
พนักงานขายยังพูดไม่จบ ก็โดนเสี่ยวเซิงพูดตัดบท “เอาที่ถูกที่สุดก็พอ”
พนักงานมองด้วยความดูถูก เธอเอาหมวกที่ราคาถูกที่สุดให้พวกเขา
พอจ่ายเงินเสร็จ เสี่ยวเซิงก็ถามต่อว่า “อ่อใช่ เดี๋ยวตอนออกมา คืนได้ไหม”
“ไม่ได้ค่ะ” พนักงานขายตอบด้วยไม่แยแส
“พวกแกนี่มันบริการยังไงเนี่ย!” เสี่ยวเซิงมองพนักงานขายด้วยความเหยียดหยาม “รอฉันหลับมา ฉันจะร้องเรียนเธอแน่!”
พอซื้อชุดว่ายน้ำเสร็จ เสี่ยวเซิงและพวกถึงได้เข้าไปในสระน้ำพุร้อน
“โถ่เว้ย สระน้ำพุร้อนนี่ใหญ่ขนาดนี้ เราต้องหานานขนาดไหนถึงจะเจอไอ้หมอนั่น” เสี่ยวเซิงอดไม่ได้ที่จะด่า
เสี่ยวเซิงเวลานี้ ทั้งเครียดทั้งกลัว
เพราะเขาไม่เคยแม้แต่จะฆ่าคนเลยสักครั้ง
ต่อให้แทงคน เขาก็กล้าแทงแค่แขน ขาอะไรพวกนี้ ไม่กล้าแทงเข้าท้องเลย…
ตอนนี้ กลับต้องให้เขามาฆ่าคน…
สำหรับเสี่ยวเซิง การฆ่าคนคือความท้าทายอย่างมาก
แต่เพื่อจะช่วยชีวิตย่าของตัวเอง เขาเองก็ต้องจำใจไปทำมัน
อย่าว่าแต่ฆ่าคนอื่นเลย ต่อให้ต้องฆ่าตัวเอง เขาก็ยอมทั้งนั้น
ชีวิตนี้ของเขา ย่าเป็นคนมอบให้
พอเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จ พวกเขาก็ลงไปในสระน้ำพุร้อนทันที
สระน้ำพุร้อนมีหมอกปรากฏขึ้นตลอดเวลา จนกลายเป็นเหมือนควันจางๆ ทำให้วิสัยทัศน์ในการมองเห็นน้อยลง
นี่คือเหตุผลว่าทำไมหลี่ฝางถึงได้กล้าทำสิ่งนั้นกับฉินวี่เฟยอีก
อย่างแรกคือเขาไม่เคยลองในน้ำ รู้สึกว่ามันท้าทายดี
สองคือนอกจากว่ามีคนเดินเข้าใกล้ไม่เกิน 1 เมตร มิฉะนั้นไม่มีใครเห็นแน่นอนว่าเขาทำอะไร
“แยกกันหา!”
เสี่ยวเซิงหันไปมองลูกน้องของตัวเอง “พวกแกสองคนไปทางนั้น พวกแกสองคนตามฉันมา ถ้าหาเจอตะโกนเรียกพวกเราดังๆ”
พอพูดจบ ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังของตัวเองก็เหลือแค่ 2 คนเท่านั้น
สองคนช่วยตัวเองจับหลี่ฝางไว้ แล้วตัวเองลงมือ คนก็น่าจะพอ
“พี่เซิง ทำไมพี่เอามีดมาด้วย เราแค่มาสั่งสอนไอ้หมอนั่นไม่ใช่เหรอ ไม่ถึงกับต้องใช้มีดไหม คุณชายสวีนั่นก็ให้เราแค่ 2 พัน ถ้าเกิดเราทำอะไรเกินเลยขึ้นมา เราก็เดือดร้อนกันสิ” ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังพูดขึ้น
“คุณชายสวีพูดแล้ว ถ้าสำเร็จ จะเพิ่มให้พวกแกคนละ 2 พัน” เพื่อให้คนอื่นช่วยตัวเอง เขาพูดโกหกไปด้วย
“เดี๋ยวถ้าเจอไอ้หมอนั่น พวกแกช่วยฉันจับมันไว้ก็พอ ฉันจะเป็นคนลงมือเอง”
เสี่ยวเซิงพูดต่อว่า “แบบนี้ ถ้าเกิดเรื่องอะไรเดือดร้อนขึ้นมา ก็ตกมาที่ฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับพวกแก”
“พี่เซิง พี่จะดีเกินไปแล้วนะ เมื่อกี้ค่าชุดว่ายน้ำกับหมวกพี่ก็เป็นคนออก ตอนนี้ยังจะมาออกตัวรับทุกอย่างอีก”
“ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว เราเป็นเพื่อนกันทั้งนั้น ไปหาคนให้เจอก่อนเถอะ” เสี่ยวเซิงพูดด้วยความรำคาญ
รีบหาหลี่ฝางให้เจอ รีบจัดการกับเขา เสี่ยวเซิงเกรงว่าถ้ารอไปนานกว่านี้ ตัวเองจะถอยไปก่อน
พอตอนนี้ เพียงแต่ใจเต้นรัว อีกทั้งมือยังสั่นไม่หยุดอยู่เลย
เขากำลังคิดว่า ตัวเองฆ่าคนตายไปแล้ว จะหนีไปรอดไหม
ถ้าหนีไปรอด จะโดนตัดสินประหารไหม จะโดนยิงด้วยปืนไหม
พอคิดไปคิดมา เขาก็มือไอ้อ่อนปวกเปียก จนลื่นไถลลงไปในน้ำ
“พี่เซิง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
กว่าทุกคนจะดึงเขาขึ้นมา หน้าอกเขาก็ถูกกรีดไปหนึ่งแผล
เลือดไม่หยุดไหลออกมา จนไหลลงไปในสระน้ำพุร้อน
“พี่เซิง พี่เลือดไหลแล้ว เรารีบขึ้นไปบนฝั่งเถอะ”
เมื่อกี้ตอนที่ไถลลงไป เสี่ยวเซิงไม่ได้ระวัง ใช้มีดค้ำหน้าออกตัวเองไว้ จึงทำให้เกิดบาดแผลใหญ่ขึ้น
“แค่บาดแผลภายนอก ไม่เป็นไรหรอก”
เสี่ยวเซิงกัดฟัน อดทนกับความเจ็บปวดนั้น พร้อมพูดว่า “ทำงานให้คุณชายสวีให้เรียบร้อยก่อน ถ้าสำเร็จ ค่อยไปทำแผลก็ทัน”
“พี่เสี่ยวเซิง ทำไมวันนี้พี่เปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้”
ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังถามด้วยความสงสัย
เสี่ยวเซิงเมื่อก่อน ไม่ได้ใจกล้าขนาดนี้ ไม่ได้เป็นคนที่กล้าที่จะรับผิดชอบอะไรขนาดนี้
ที่สำคัญที่สุดก็คือ ปกติเสี่ยวเซิงขี้เหนียวมาก ตอนกินข้าวเขาไม่เคยออกตัวจ่ายเลย ต่อให้ถึงคิวตัวเองต้องเลี้ยง เขาก็ทำเป็นไปเข้าห้องน้ำเพื่อหลีกเลี่ยง
แต่ทุกคนเห็นว่าเขาครอบครัวยากจน ไม่มีพ่อแม่ เลยไม่มีใครถือสาเขา
แต่วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น
ไม่เพียงแค่เอาเงินจ่ายชุดว่ายน้ำกับหมวกให้ แถมยังโดนมีดบาดแผลใหญ่ขนาดนั้นยังไม่สนใจ
นี่ไม่ใช่แค่บาดแผลธรรมดา แต่มีดเข้าไปลึกถึงข้างในเนื้อเลยทีเดียว
แค่มองดู ก็รู้สึกเจ็บตามแล้ว
แต่เสี่ยวเซิง กลับกัดฟันอดทนต่อ
“พี่เสี่ยวเซิง เราขึ้นฝั่งไปทำแผลกันก่อนเถอะ ยังไงไอ้หมอนั่นก็คงไม่ออกมาตอนนี้ เราค่อยหาโอกาสมาจัดการกับมันก็ได้”
“ใช่ พี่เสี่ยวเซิง เราค่อยจัดการกับมันตอนเย็นก็ได้นะ”
ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังพูด
เสี่ยวเซิงส่ายหน้า พร้อมพูดว่า “อย่าพูดมาก เงินพันกว่าบาทค่าชุดว่ายน้ำนี่ก็จ่ายไปแล้ว ถ้าไม่ลงมือตอนนี้ เงินนั่นก็เปล่าประโยชน์สิ”
ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังพอได้ฟังก็เห็นด้วย เงินนี่ก็จ่ายไปแล้ว ถ้าไม่ลงมืออะไรแล้วออกไปแบบนี้ ก็เท่ากับเสียเปรียบไปแล้ว
แต่ในเวลานี้ หลี่ฝางยังคงจูบกับฉินวี่เฟยอยู่
ตอนนั้นฉินวี่เฟยเองก็เริ่มไม่ขัดขืนอะไรแล้ว
เพราะในเมื่อเมื่อคืนก็มีอะไรกันไปแล้ว แค่จูบ จะเป็นไรไป
ทันใดนั้น หลี่ฝางก็เห็นคาบเลือดลอยมา
หลี่ฝางผลักฉินวี่เฟยออกไป พร้อมถามว่า “บ้าจริง อันนั้นเธอมาแล้วเหรอ”
“ไม่นะ” ฉินวี่เฟยส่ายหน้า มองหลี่ฝางด้วยความดูถูก “ยังเร็วอยู่เลย”
“หรือว่ามันคือเลือดคนเหรอ”
พอคิดถึงตอนนี้ หลี่ฝางขมวดคิ้วขึ้นมา
สระน้ำพุร้อนนี่จะมีเลือดคนได้ยังไง
หรือว่า มีใครเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ
เสี่ยวเซิงพอได้ยินเสียง ก็เดินมาทางหลี่ฝางและฉินวี่เฟยทันที
“เพื่อน หน้าอกนายเลือดออก”
พอเห็นบาดแผลที่อยู่บนตัวเสี่ยวเซิง เขาก็รีบบอกทันที “รีบขึ้นฝั่งไปทำแผลเถอะ”
