บทที่343 มู่เสี่ยวไป๋จบเห่แล้ว
ที่หน้าประตู คนหนึ่งคือหวางเสี่ยวโก๋ อีกคนคือเลี่ยวข่ายยืนอยู่
เขาสองคนรออยู่ข้างนอกนานแล้ว เวลานี้ หวางเสี่ยวโก๋มองหลี่ฝาง ถามอย่างร้อนรน：“หลี่ฝาง ในที่สุดก็ถึงคราวพวกเราออกโรงแล้วใช่ไหม？”
“อือ เข้ามาสิ”หลี่ฝางพยักหน้า
“มู่เสี่ยวไป๋ รบกวนคุณรอสักพักค่อยไป”
หลี่ฝางโบกมือ พูดไปที่มู่เสี่ยวไป๋：“คุณส่งคนไปทำร้ายเพื่อนนักเรียนผม ไม่ใช่ว่าควรอธิบายเพื่อนนักเรียนผมหน่อยเหรอ？”
“ก็แค่ ไม่ให้ไป”หวางเสี่ยวโก๋พูดเสียงคมกริบ
เลี่ยวข่ายก็พูดตาม：“หลี่ฝาง คุณต้องยุติธรรมต่อพวกเราหน่อยสิ”
“วางใจเถอะน่า”หลี่ฝางตบไหล่ของเลี่ยวข่าย ปลอบไปหนึ่งประโยค
“หลี่ฝาง ฟันผมถูกต่อยจนหลุดไปสองซี่”เลี่ยวข่ายพูดต่อ
หวางเสี่ยวโก๋ใช้มือนวดขมับตัวเอง：“หลี่ฝาง หัวของผมจนตอนนี้ก็ยังมึนอยู่ คุณเรียกรถส่งผมไปที่โรงพยาบาลก่อนได้ไหม ตรวจทั้งร่างกายหน่อย？”
“ต้มตุ๋นหรือไงแม่เอ๊ย ไม่ใช่แค่ถีบคุณทีเดียวเหรอ？จะตรวจทั้งร่างกายอะไร？แม่เอ๊ย อยากได้เงินเหรอ？”
มู่เสี่ยวไป๋เหล่มองหวางเสี่ยวโก๋ พูดเสียงเย็นชา：“คุณบอกตัวเลขมาสิ ผมรับรองว่าไม่ต่อรองราคา”
“มีเงินนี่ดีจัง มีเงินแล้วก็ทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ มีเงินก็สามารถตบตีคนอื่นมั่วๆได้งั้นเหรอ？”หวางเสี่ยวโก๋พูดไป จู่ๆก็จับท้อง：“โอ๊ย ปวดท้อง หลี่ฝาง คุณรีบประคองผมสิ ไม่ได้แล้ว ไม่ไหวแล้ว”
หวางเสี่ยวโก๋ล้มพื้นทันที จากนั้นส่งสายตาให้หลี่ฝาง
“เสี่ยวโก๋ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”เลี่ยวข่ายถามอย่างกังวล
“ยังจะแสดงอีก！”มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้ว พูดอย่างโมโห：“อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณชื่ออะไร？คุณชื่อหวางเสี่ยวโก๋เหรอ？เหยนเสี่ยวน่าคือพี่สาวฝ่ายแม่คุณสินะ？”
“คุณเชื่อไหมแค่ผมโทรไป ก็ทำให้โรงงานเหล้าของตระกูลพี่สาวฝ่ายแม่คุณปิดได้ทันที？”
“ผมสลบละ！”หวางเสี่ยวโก๋หลับตา ล้มลงไปอย่างไม่ลุกขึ้นมา
“มู่เสี่ยวไป๋ คุณขู่ใครเหรอ คุณทำร้ายคนอื่นแล้วไม่รับผิดชอบ？ตอนนี้หวางเสี่ยวโก๋สลบไม่ฟื้น ฟันสองซี่ของเลี่ยวข่ายก็ถูกชกจนหลุด ผมเพิ่งดูไป่ตู้ ฟันสองซี่ที่หลุดนี้สามารถเป็นส่วนหนึ่งของอาการบาดเจ็บเล็กน้อยได้”
“มู่เสี่ยวไป๋ อาการบาดเจ็บเล็กน้อยนี้ไม่ใช่แค่ชดใช้เงินง่ายๆแบบนั้น ยังต้องรับผิดชอบทางกฎหมายด้วย”
“อีกอย่าง ถ้าคุณไม่พูดถึงเหยนเสี่ยวน่า ผมก็คิดไม่ออก วันนี้คุณยังบุกเข้าห้องรับแขกของเหยนเสี่ยวน่า ทำโทรศัพท์เธอตกจนพัง แล้วใช้เข็มขัดตบเธอ……”
“ทำไม คุณชอบละเมิดผู้หญิงขนาดนี้เลยเหรอ？”
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรศัพท์หาเหยนเสี่ยวน่า：“เสี่ยวน่า คุณมานี่หน่อย ห้องประชุม”
หลี่ฝางพูดตำแหน่งห้องประชุม แล้วก็วางสาย
เวลานี้ มู่เสี่ยวไป๋ก็พูดด้วยใบหน้าร้ายกาจ：“หลี่ฝาง คุณจงใจเล่นงานผมใช่ไหม？”
“ไม่ใช่แค่ทำร้ายคนสองสามคนเหรอไง？ผมจ่ายค่าเสียหายก็ได้”
“หนึ่งล้าน พอไหม？”มู่เสี่ยวไป๋ทำเสียงฮึดฮัด
หนึ่งล้าน？
ได้ยินตัวเลข หวางเสี่ยวโก๋ลุกขึ้นจากพื้นทันที：“ให้หนึ่งล้านจริงๆเหรอ？”
หวางเสี่ยวโก๋ตาเป็นประกาย มองมู่เสี่ยวไป๋：“คุณชายมู่ คุณไม่ได้ล้อเล่นกับพวกเราใช่ไหม？”
“หึ ไม่ใช่แค่หนึ่งล้านเหรอ？สำหรับผมแล้วไม่เท่าไหร่ คุณเอาเลขบัญชีมาสิ ผมจะโอนไปตอนนี้”มู่เสี่ยวไป๋ยิ้มเบาๆพูด
แค่กแค่ก
เวลานี้ หลี่ฝางก็ไอแห้งออกมา
หวางเสี่ยวโก๋หันไปมองหลี่ฝาง พบว่าหลี่ฝางกำลังจ้องเขา
ไม่รอให้หลี่ฝางพูด เลี่ยวข่ายดึงหวางเสี่ยวโก๋ไป พูด：“หวางเสี่ยวโก๋ คุณกลายเป็นคนไร้อนาคตตั้งแต่เมื่อไหรกัน พวกเราไม่ต้องการเงิน ที่พวกเราต้องการคือความยุติธรรม เข้าใจไหม？”
“แค่หนึ่งล้าน คุณไม่เคยเห็นหนึ่งล้านเหรอ ครั้งที่แล้วหลี่ฝางเลี้ยงข้าวพวกเรา ยังจ่ายไปหนึ่งล้าน ลืมแล้วเหรอ”
เลี่ยวข่ายพูดจบอย่างเซ็งๆ จากนั้นก็ชี้ไปที่จมูกมู่เสี่ยวไป๋：“ผมบอกคุณให้ มู่เสี่ยวไป๋ อย่าคิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้ คุณทำฟันผมหลุดไปสองซี่ เรื่องนี้เราสองคนไม่จบง่ายๆ”
“งั้นคุณจะเอาไง？จะเอาผมเข้าคุกให้ได้ถึงพอใจใช่ไหม？”
มู่เสี่ยวไป๋มองเลี่ยวข่ายอย่างเย็นชา พูด：“ผมแนะนำคุณอย่าเอาเรื่องนี้เล่นสกปรกนักเลย ถ้าผมเข้าไปแล้ว ผมรับรองว่าชีวิตในมหาวิทยาลัยต่อไปของคุณ ไม่มีวันได้สงบสุขแน่”
“แล้วก็พ่อแม่คุณ ชีวิตของพวกเขา ก็จะไม่สงบสุข”มู่เสี่ยวไป๋พูดข่มขู่เลี่ยวข่าย
“ห่าเอ๊ย นี่ขู่เหรอ？หลี่ฝาง หวางเสี่ยวโก๋ พวกคุณได้ยินไหม？มู่เสี่ยวไป๋ข่มขู่ผมล่ะ เดี๋ยวตำรวจมา ผมจะฟ้องว่าเขาขู่ด้วย พวกคุณเป็นพยานให้ผมล่ะ”เลี่ยวข่ายพูดอย่างไม่หวาดกลัว
มู่เสี่ยวไป๋กัดฟันมองเลี่ยวข่าย：“คุณ……”
มู่เจิ้งถังตัดบทมู่เสี่ยวไป๋ทันที พูด：“น้องชายทั้งสอง พวกคุณทะเลาะกัน ไม่จำเป็นต้องแจ้งความหรอก แจ้งความนี้ ไม่ดีต่อคุณทั้งสองฝ่าย พวกคุณต่างยังเรียนกันอยู่ ถ้ามีประวัติไม่ดี จบไปหางานยาก พวกคุณว่าไหม？”
“ไม่อย่างนั้นเอาแบบนี้ น้องชายคนนี้ ฟันของคุณหลุดไปสองซี่ใช่ไหม？ผมจะหาหมอฟันที่ดีที่สุด ให้เขาใส่ฟันเทียมสีทองซี่ใหญ่สองซี่ให้คุณ จากนั้นทุกซี่จะชดใช้ให้คุณหนึ่งล้าน ก็เป็นสองล้าน”
“แล้วก็คุณ ผมก็จะให้คุณสองล้านด้วย”
“สุดท้าย ไม่ว่าพวกคุณมีผลกระทบอะไรต่อไป ก็มาคิดที่ผม”
“หมายความว่า ต่อไปพวกคุณปวดหัวตัวร้อน หรือว่าได้รับโรคที่รักษาไม่ได้ ก็มาหาผม ผมจะจ่ายให้พวกคุณ”มู่เจิ้งถังยิ้มอย่างเมตตา：“เป็นไง น้องชายทั้งสอง เท่ากับประกันไปทั้งชีวิต แล้วก็ประกันไปทุกอย่างเลย”
“ไอ้แก่ คุณแช่วงให้เราเป็นโรคที่รักษาไม่หายเหรอ”เลี่ยวข่ายขมวดคิ้ว พูดโกรธๆ：“ผมไม่สน หลานชายคุณทำฟันผมหักสองซี่ งั้น ก็ให้ผมทำเขาหักสองซี่บ้าง หรือจะให้ผมส่งเขาเข้าคุก”
“ไม่ต้องประนีประนอมอย่างอื่นกับผม ค่ารักษาพยาบาลกับค่าชดเชย ก็แค่ทำตามขั้นตอนตามปกติ ผมไม่ใช่คนรีดไถเงิน แล้วก็ไม่ใช่นักต้มตุ๋นที่หลานชายคุณพูดด้วย”
“พวกคุณให้พวกเราคนละสองล้าน พวกเรากล้าเอาไหม？ถ้าพวกเรารับ แล้วคุณมาฟ้องว่าเรารีดไถ เห็นพวกเราโง่เหรอไง！”เลี่ยวข่ายปฏิเสธอย่างเย็นชา
และก็ไม่รู้ว่าเลี่ยวข่ายไม่รู้ตัวตนของมู่เจิ้งถังหรืออะไร สรุปคือ ฟังคำนี้จบ หลี่ฝางรู้สึกแค่ว่าเลี่ยวข่ายหนักแน่นมาก เข้มแข็งมาก
ใบหน้าของหลี่ฝางปรากฏรอยยิ้มอันสดใส จากนั้นก็ยกนิ้วโป้งให้เลี่ยวข่าย
สีหน้าของมู่เจิ้งถังดูแย่เล็กน้อย เขาจ้องเลี่ยวข่าย：“น้องชาย คุณรู้ไหมผมคือใคร？”
“ผมต้องสนด้วยเหรอคุณคือใคร คุณคือเทพเจ้าผู้มีอำนาจเหรอไง？”เลี่ยวข่ายพูดอย่างไม่แคร์สุดๆ
“ตระกูลมู่แห่งเมืองเอกเคยได้ยินไหม？ผมคือหัวหน้าครอบครัวตระกูลมู่”มู่เจิ้งถังพูด
“เหอะๆ ไม่ใช่เทพเจ้าผู้มีอำนาจ ไม่ใช่เทพเจ้าผู้มีอำนาจที่ผมกลัวว่าคุณจะทำอะไร โอเค อย่าพูดไร้สาระกับผมอีกเลย คุณรีบถามหลานชายคุณ ว่าจะให้ผมต่อยจนฟันหักสองซี่ หรือว่าให้ผมแจ้งความ ให้ลุงตำรวจจับเขาไป？”
“ผมบอกก่อนล่ะ ผมไม่ใช่คนใช้ความรุนแรง ผมต้องการดำเนินการตามขั้นตอนทางกฎหมาย”เลี่ยวข่ายมองมู่เสี่ยวไป๋ ยิ้มอย่างชั่วร้าย
“นั่นไม่ใช่ผมทำร้ายสักหน่อย พวกคุณทำไมต้องมายุ่งกับผม！นั่นเสี่ยวโจวทำ ถ้าพวกคุณจะคิดบัญชี ก็ไปหาเสี่ยวโจวสิ”มู่เสี่ยวไป๋เริ่มเล่นลิ้น เอาความรับผิดชอบให้เจ้าหัวแบน
“ถึงแม้คุณไม่ใช่คนที่ทำโดยตรง แต่คุณคือคนสั่งอยู่เบื้องหลัง ทำไม แม้แต่กฎหมายก็ไม่รู้เหรอ？คนชักนำเบื้องหลัง ก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับผู้ก่อกระทำผิด เข้าใจไหม？”โหจื่อเดินเข้ามาพูด
“พอแล้ว อย่าอธิบายเลย ผมแจ้งความแล้ว ลุงตำรวจจะมาถึงแล้ว”
เวลานี้ เหยนเสี่ยวน่าผลักประตูเข้ามา เธอเห็นมู่เสี่ยวไป๋กับมู่เจิ้งถัง แล้วก็มองหลี่ฝาง ขมวดคิ้วเล็กน้อย：“หลี่ฝาง คุณมีอะไรถามหาฉัน”
หลี่ฝางไปที่ข้างหูเหยนเสี่ยวน่า พูดเสียงเบาประมาณหนึ่งนาที
เหยนเสี่ยวน่าร้อยโอ๊ยออกมา ใบหน้ากังวลเล็กน้อย
“วางใจเถอะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเราตระกูลหลี่จะปกป้องคุณเอง”หลี่ฝางตบไหล่ของเหยนเสี่ยวน่า
ส่วนฉินวี่เฟยก็พยักหน้าให้เหยนเสี่ยวน่า เหยนเสี่ยวน่าจึงตัดสินใจ เปิดแขนตัวเองแล้วพูด：“มู่เสี่ยวไป๋ ดูสิที่คุณทำ แขนสองข้างของฉัน ตอนนี้เจ็บจนขยับไม่ได้แล้ว”
“แล้วก็หน้าฉัน ดูสิที่คุณทำ”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรคุณเลย แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายฉันอย่างไม่มีเหตุผล แล้วยังบุกเข้าห้องรับแขกของฉัน นี่มันผิดกฎหมาย คุณรู้ไหม？”เหยนเสี่ยวน่าสนับสนุนหลี่ฝาง ถามมู่เสี่ยวไป๋ขึ้นมา
หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆให้โหจื่อ：“โหจื่อ คุณว่ามู่เสี่ยวไป๋ถือว่าบุกรุกปล้นทรัพย์หรือเปล่า？
