บทที่352 เพราะว่าคุณสมควรโดน
“ที่แท้คุณก็ทำลับลมคมใน！”พอผู้อำนวยการโรงพยาบาลไป มู่เสี่ยวไป๋ก็จ้องส้าวส้วยเขม็ง
“พี่เสี่ยวไป๋ นี่มันอะไรกัน คุณไม่ได้บอกเหรอว่าแค่ลูกน้องคนหนึ่ง แค่ลูกน้องทำไมบริจาคเครื่องมือนำเข้ามาก่อนได้ตั้งห้าหกสิบล้าน？”
เฉินฝูเซิงที่อยู่ข้างๆก็หายใจเข้าอย่างเดือดดาล คำว่า‘ห้าหกสิบล้าน แค่เงินเล็กๆน้อยๆ’ของส้าวส้วยนั้น ทำเอาเฉินฝูเซิงตะลึง
รวมทรัพย์สินทั้งหมดของเฉินฝูเซิงแล้ว ก็เพิ่งจะห้าสิบล้านเอง
แต่จากคำพูดของลูกน้องคนหนึ่ง กลายเป็น‘แค่เงินเล็กๆน้อยๆ’
มู่เสี่ยวไป๋ทำเสียงฮึดฮัด เอาสายตามองไปที่หลี่ฝางอีกครั้ง：“คุณชี้นำใช่ไหม？”
ปรักปรำหลี่ฝางมาก พูดตรงๆ เวลานี้ หลี่ฝางก็ตะลึงหน่อยๆ
ส้าวส้วยเดินหน้าเข้าไป ตบหน้ามู่เสี่ยวไป๋ แล้วพูด：“ไม่เกี่ยวกับเจ้านายผม ผมเริ่มเองหมด”
“คุณชายมู่ ผมจ้างผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกและข้อให้คุณ แล้วก็พยาบาลส่วนตัวให้ กลัวว่าคุณจะเป็นอันตราย แล้วยังติดกล้องวงจรปิดให้คุณ จับตาดูคุณ24ชั่วโมง ถ้าคุณกล้าทุบกล่องที่นี่ ผมก็จะฟ้องคุณว่าทำลายทรัพย์สินส่วนตัว”
“เล่นไพ่นกกระจอก สนุกกับสาวที่โรงพยาบาล ชีวิตที่สะดวกสบายเช่นนี้ ไม่ใช่คนข่มขืนอย่างคุณจะได้เอ็นจอยกับมัน”ส้าวส้วยจ้องมู่เสี่ยวไป๋ ยิ้มย่างมีเลศนัย
“แล้วก็คุณ ครบสิบแปดยัง？ถึงมาอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋ เขาให้อะไรคุณ？นอกจากกระเป๋าแบนด์เนม เครื่องสำอาง คุณเฝ้าคอยให้เขาซื้อบ้านซื้อรถให้คุณได้ไหม？สุดท้าย คุณก็เน่าเฟะ มู่เสี่ยวไป๋ก็เบื่อ พอมู่เสี่ยวไป๋ถีบคุณทิ้ง คุณก็ได้แต่กอดกระเป๋าร้องไห้”มู่เสี่ยวไป๋พูดโน้มน้าวผู้หญิงที่บูชาเงินที่ชื่อเสี่ยวเหลียน
“เกี่ยวอะไรกับคุณล่ะ อย่ามากังวลแทนนักเลย ฉันอยากเป็นหมาให้มู่เสี่ยวไป๋ แล้วคุณยุ่งอะไรด้วย？”เสี่ยวเหลียนทำเสียงฮึดฮัด
“พอมู่เสี่ยวไป๋เข้าคุก หวังว่าคุณก็จะเข้าไปกับเขา”ส้าวส้วยพูดอย่างเกลียดชัง
มู่เสี่ยวไป๋พูดเหอะเหอะ：“พวกคุณแต่ละคน ทำไมเจ๋งขนาดนั้น？”
“ใช้วิธีการหน่อยๆ ก็คิดอยากเอาผมเข้าคุก？คิดอะไรอยู่เหรอ”มู่เสี่ยวไป๋ส่ายหัวอย่างเหยียดหยาม：“ผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าผมเข้าไป พวกคุณมาหาผม ผมจะก้มหัวให้พวกคุณ”
“ฝูเซิง ส่งแขกให้ผมด้วย ผมเหนื่อยแล้ว จะนอนสักหน่อย”
มู่เสี่ยวไป๋พูดด้วยเสียงฮึดฮัดเสร็จ ก็นอนไปที่เตียง：“มา เสี่ยวเหลียน เขาไม่ได้บอกเหรอว่าอยู่กับผมอะไรคุณก็ไม่ได้เหรอ？วันนี้ผมจะให้บ้านคุณหลังหนึ่ง”
“บ้านหลังใหญ่สามห้องนอนหนึ่งห้องนั่งเล่น บ้านในเมืองที่มีสวนสีเขียวติดริมแม่น้ำ ชอบไหม？”มู่เสี่ยวไป๋เลิกคิ้วขึ้น
“คุณชายมู่ช่างใจกว้างจริงๆเลย”
พูดไป เสี่ยวเหลียนก็นอนเข้าไปในเตียง นอนในอ้อมแขนของมู่เสี่ยวไป๋
“ผมว่าคุณคิดกล้องเยอะขนาดนี้ อยากดูถ่ายทอดสดเหรอไง？โอเค ผมก็จะจัดให้คุณ”มู่เสี่ยวไป๋พูดยั่วยุส้าวส้วย
เฉินฝูเซิงเดินเข้ามา พูดด้วยเสียงเย็นชา：“พี่เสี่ยวไป๋ไล่ขนาดนี้แล้ว ยังไม่ไปอีก？”
ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ มองเฉินฝูเซิง：“ได้ยินว่าคุณมีปืน？ขายให้ผมสักสองกระบอกได้ไหม？”
ประโยคของส้าวส้วย ทำให้สีหน้าของเฉินฝูเซิง หม่นลงทันที
เฉินฝูเซิงทำเสียงฮึดฮัด พูดว่า：“ได้สิ กระบอกละสิบล้านนะ ผมซื้อได้กี่กระบอก？”
“ทำไม ขายให้มู่เสี่ยวไป๋กระบอกละห้าแสน ขายให้ผมกระบอกละสิบล้าน มู่เสี่ยวไป๋เป็นเงินดอลล่าห์ ส่วนของผมคือเงินบาทเหรอไง？เอาเปรียบผมเหรอ！”ส้าวส้วยแสดงความเห็นอย่างละเอียด
สีหน้าของเฉินฝูเซิง ไม่บูดบึ้งอีกต่อไป แต่ดูหวาดกลัว
แม้แต่ราคาแลกเปลี่ยนซื้อขายก็ยังรู้ หมายความว่าข้างกายของตัวเอง มีสายลับของศัตรู
เฉินฝูเซิงกัดฟันมองส้าวส้วย：“ทำไมคุณรู้เยอะขนาดนั้น？”
“ผมเดาเฉยๆ ดูปฏิกิริยาตอบโต้ของคุณแล้ว ผมเดาถูกสินะ ปืนกระบอกละห้าแสน คุณนี่ใจดำมาก แต่การซื้อขายอาวุธปืนผิดกฎหมาย รู้ไหม？”
ทันใดนั้น ส้าวส้วยก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมา จากในกระเป๋า
“ที่พวกเราคุยกันเมื่อกี๊ ผมอัดไว้หมดแล้ว หน้าประตูนี้มีตำรวจยืนอยู่ คุณว่าผมเอาให้พวกเขาฟัง พวกเขาจะจับคุณไหม？”ส้าวส้วยมองเฉินฝูเซิง ก็หัวเราะเหอะเหอะออกมา
ในตาของเฉินฝูเซิง ปรากฏความเยือกเย็นออกมา：“คุณกล้าเหรอ！”
“ขู่ใครเหรอ？กษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือพ่อของคุณยังไม่กล้าบังอาจต่อหน้าผม คุณมันแค่เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ก็กล้าขู่ผม？อยากตายเหรอ！”
“พูดถึงแล้ว พ่อคุณนี่หน้าหนามากเลยนะ ประกาศตัวเองเป็นกษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ทำไม ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเขาพูดอะไรก็ว่าตามนั้นเหรอ？ท้าวจตุโลกบาล ที่สุดยอดยิ่งกว่าพ่อคุณ เขายังไม่ตั้งชื่อสุดเจ๋งขนาดนั้นให้ตัวเองเลย”
“ไอ้หนุ่ม รีบไสหัวกลับไปในอ้อมกอดพ่อเถอะ ผมบอกคุณให้นะ น้ำที่นี ลึกกว่าของพวกคุณเยอะ อย่าว่าแต่คุณทำไม่ได้เลย ถึงพ่อคุณมา ก็ต้องจมน้ำตายเช่นกัน เข้าใจไหม？”ส้าวส้วยพูดอย่างเย็นชา
“คุณขู่ผม？”เฉินฝูเซิพูดด้วยเสียงเย็นชา
“ไม่ได้ขู่หรอก อย่างมากก็แค่แนะนำ ผมไม่อยากเห็นคุณมาตายต่างถิ่น คนแก่ต้องมานั่งเผาศพให้คนหนุ่ม”ส้าวส้วยทำเสียงฮึดฮัด
เฉินฝูเซิงขมวดคิ้ว ตาจ้องโทรศัพท์ในมือของส้าวส้วย
ทันใดนั้น เฉินฝูเซิงก็ลงมือ
เขายื่นมือไป อยากจะคว้าโทรศัพท์ในมือของส้าวส้วย
ส้าวส้วยเดาได้นานแล้ว จึงปล่อยหมัดไป ต่อยไปที่หน้าของเฉินฝูเซิง
เฉินฝูเซิงถอยหลังไปหลายก้าว ตัวล้มไปที่โต๊ะไพ่นกกระจอก ทำให้วุ่นวายขึ้นมา
ตำรวจที่หน้าประตู รีบวิ่งเข้ามา：“เกิดอะไรขึ้น？”
“ทำไมสู้กันล่ะ？ใครเริ่มก่อน”ตำรวจถามเฉินฝูเซิง
“เจ้าหน้าที่ตำรวจ ผมไม่ทันระวังล้มลงไปเอง ที่นี่ไม่มีใครสู้กันครับ”เฉินฝูเซิงส่ายหน้า ไม่กล้าพูดความจริง
“ทำไมไม่มีใครสู้กัน？เมื่อกี๊ผมต่อยคุณชัดๆ！อยู่ต่อหน้าตำรวจ ทำไมคุณโกหกได้ล่ะ？”ส้าวส้วยกลับยอมรับเอง
“ทำไมคุณไปทำเขา？”ตำรวจเดินไปที่ส้าวส้วย
“เพราะเขาแย่งโทรศัพท์ผมไป เจ้าหน้าที่ตำรวจ คุณว่าเด็กคนนี้กล้าไหมล่ะ พวกคุณอยู่หน้าประตู เขายังกล้าแย่งโทรศัพท์ของผม ชัดๆว่าไม่เห็นหัวพวกคุณ！”ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา
เฉินฝูเซิงในตอนนี้ ก็หน้าบูดบึ้ง
“ช่างเถอะ เจ้าหน้าที่ตำรวจ เห็นแก่ที่เขายังอายุไม่เยอะ ผมจะให้อภัยเขา ผมว่าเขาน่าจะไม่เคยเห็นโทรศัพท์ดีขนาดนี้ น่าจะทนไม่ไหวเลยจะเอาไปเล่น”
ส้าวส้วยเดินไปที่เฉินฝูเซิง：“ใช่ไหม หนูน้อย？”
“ไม่เคยเห็นสมาร์ตโฟนใช่ไหม？”ส้าวส้วยตบหน้าของเฉินฝูเซิง
เฉินฝูเซิงโกรธในใจ แต่ไม่กล้าระบายออกมา
หมัดของส้าวส้วยเมื่อกี๊ เฉินฝูเซิงจึงเข้าใจว่า ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของส้าวส้วย
มากไปกว่านั้น ตำรวจอยู่นี่ ในมือของส้าวส้วยก็ยังมีหลักฐานที่เขาขายปืนอีก
เขาจะไปกล้าบุ่มบ่ามได้ไง
“มา ดูสิ เด็กน่าสงสาร แม้แต่สมาร์ตโฟนก็ยังไม่เคยเห็น”สมาร์ตโฟนในมือของส้าวส้วย ยื่นไปให้เฉินฝูเซิง
เฉินฝูเซิงถือไว้ในมือ มองส้าวส้วยอย่างระแวดระวัง
เฉินฝูเซิงไม่เข้าใจ ส้าวส้วยหมายความว่าไง แค่ส้าวส้วยเอาโทรศัพท์ให้ตำรวจ ตัวเอง ก็จะจบเห่แล้วไม่ใช่เหรอ？
“ที่นี่คือโรงพยาบาล อย่าก่อเรื่อง”
เวลานี้เจ้าหน้าที่ตำรวจกำชับขึ้นมา แล้วเดินไปที่หน้าประตู ปิดประตูห้องคนไข้
“คุณหมายความว่าไง？”เฉินฝูเซิงมองส้าวส้วย ถามออกไป
“ใจดีจะปล่อยคุณไป ถ้าคุณแยกแยะได้ ก็รีบไปจองตั๋วเครื่องบิน กลับบ้านคุณซะ อย่ามายุ่งเรื่องที่นี่อีก ผมบอกคุณให้ มู่เสี่ยวไป๋ไม่ได้อยากซื้อปืนคุณ เขาอยากเรียกคุณมา เพื่อเอาปืนมาให้เขายืม”
“สมองคุณนี่เด็กจริงๆ คุณถูกมู่เสี่ยวไป๋ขายแล้ว เข้าใจไหม？”ส้าวส้วยหัวเราะอย่างเยือกเย็น
ตอนนี้เอง มู่เสี่ยวไป๋ที่อยู๋บนเตียง ในใจก็สั่นขึ้นมา
เขาให้เฉินฝูเซิงมาเมืองเอก จุดประสงค์ก็อย่างที่ส้าวส้วยพูด ให้เฉินฝูเซิงกับหลี่ฝางเกิดความขัดแย้งกัน แล้วก็ปะทะกัน ยืมมือของกษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เอามาจัดการหลี่ฝาง
เฉินฝูเซิงยังเด็กคิดไม่เป็น จึงมองความตั้งใจของมู่เสี่ยวไป๋ไม่ออก
แต่คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ส้าวส้วยกลับแฉจิตใจอันร้ายกาจของมู่เสี่ยวไป๋
“เหลวไหล！พี่เสี่ยวไป๋ไม่ใช่คนแบบนั้น”เฉินฝูเซิงขมวดคิ้ว ด่าส้าวส้วย
เสียงดังแปะขึ้นมา
ส้าวส้วยตบเฉินฝูเซิงล้มลงพื้น
“คุณตบผมทำไม？”เฉินฝูเซิงยืนขึ้นมาจากพื้น จ้องส้าวส้วยอย่างบูดบึ้ง
“เพราะคุณสมควรโดน！”
ส้าวส้วยพูดอย่างเยือกเย็น：“คนโง่อย่างคุณ สมควรโดนคนตบจริงๆ”
เพลียะเพลียะ ส้าวส้วยตบเฉินฝูเซิงไปอีกสองที แล้วประตูห้องคนไข้ก็เปิดออก
ตำรวจสองคนรีบเข้ามา ประคองเฉินฝูเซิงที่พื้น ชี้ไปที่ส้าวส้วยแล้วถาม：“น้อง ไม่เป็นไรใช่ไหม？เขาทำคุณหรือเปล่า？
