บทที่375 เป็นแฟนผมเถอะ？
“เสี่ยวฝาง ทำให้ผมเถอะนะ”เสี่ยวโจวมองหลี่ฝางอย่างมีความหวัง
“ผมอยากหลุดพ้น ชีวิตในคุกถึงจะขมขื่น แต่จากฝีมือผม ได้เป็นลูกพี่ก็ไม่มีปัญหา”
“ดีจะตาย แบบนี้ ผมก็ไม่ต้องเป็นขี้ข้าให้ตระกูลมู่ ไม่ต้องฟังคำสั่งของมู่เสี่ยวไป๋”
“ที่จริง นี่ก็เป็นบันไดที่มู่เสี่ยวไป๋ให้คุณลง”
เสี่ยวโจวพูดเป็นชุด：“เสี่ยวฝาง คุณคิดดีๆเถอะ ถ้าคุณไม่ยอม มู่เสี่ยวไป๋ต้องลงมือจางกงหมิงแน่”
“ข้างกายมู่เสี่ยวไป๋ก็เหลือไม่เยอะแล้ว”หลี่ฝางไม่คิดว่ามู่เสี่ยวไป๋จะลงมือกับจางกงหมิง
เสือพิการแล้ว ตอนนี้คนที่มู่เสี่ยวไป๋ใช้ได้อยู่คนเดียว ก็เหลือแค่จางกงหมิงเอง
ถ้าเขาฆ่าจางกงหมิงตาย ยุทธภพถิ่นของเขา ใครจะไปดูแล？
หมาทิเบตันเหรอ？
ชัดเจนว่าหมาทิเบตันไม่ใช่คนที่มู่เสี่ยวไป๋ควบคุมได้
อีกอย่างตัวตนของหมาทิเบตัน จะไปเป็นนักเลงตัวเล็กๆได้ไง？
“กระต่ายเมื่อถึงตาจนยังรู้กัดคน ใจคุณต้องส่งมู่เสี่ยวไป๋ไปยังบัญชี แล้วมู่เสี่ยวไป๋จะยังสนใจยุทธภพของตัวเองที่ไหนกัน？คุณว่าไหม เสี่ยวฝาง”เสี่ยวโจวยื่นมือข้างหนึ่งไป จะหยิบบุหรี่หลี่ฝาง
ทันใดนั้น ลูกเหล็กกลมอันหนึ่งก็ลอยไปจากมือส้าวส้วย ชนไปที่กระจกรถ ลูกเหล็กกลมเฉียดหูของเสี่ยวโจวไป
เสี่ยวโจวเก็บมือไป ไม่กล้าเข้าใกล้หลี่ฝาง：“บอดี้การ์ดคุณเจ๋งมาก”
“ผมแค่จะเอาบุหรี่”เสี่ยวโจวอึดอัดใจเล็กน้อย
หลี่ฝางมองส้าวส้วยแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร
ส้าวส้วยก็ทำเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ก็แค่ระแวงมากจนประสาทเสียไปเท่านั้น
“คุณตัดสินใจแล้วจริงๆเหรอ？”หลี่ฝางพ่นบุหรี่ออก ใบหน้าไม่ค่อยโอเคนัก
ให้เสี่ยวโจวไปรับผิดแทนมู่เสี่ยวไป๋ นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่หลี่ฝางต้องการ
แต่ถ้าพูดถึงในระดับหนึ่งแล้ว กลับไม่ใช่เรื่องแย่อะไร
อย่างน้อยแบบนี้ เสี่ยวโจวก็ไม่ต้องทำอะไรให้ตระกูลมู่อีก
ก่อนหน้านี้เรื่องที่เป็นห่วงว่าเสี่ยวโจวกลายเป็นศัตรูมากที่สุด ก็จะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว
“ได้ กลับไปบอกมู่เสี่ยวไป๋ ผมรับปาก”หลี่ฝางพูด
ได้ยินคำนี้ เสี่ยวโจวก็เหมือนโล่งอก ยิ้มออกมาทันที
“ขายชีวิตมาเพื่อตระกูลมู่ตั้งหลายปี ที่จริงช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่ดี ก็คือช่วงวันเวลาเหล่านั้นกับพี่ชิงชิง แต่ไหนแต่ไรมาพี่ชิงชิงไม่เคยเห็นผมเป็นลูกน้อง เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ดี รักษาไว้ให้ดี เสี่ยวฝาง”เสี่ยวโจวอยากตบไหล่ของหลี่ฝาง แต่พอยื่นมือไป กลับหดกลับมาทันทีด้วยความตกใจ
“แน่นอน”
หลี่ฝางพยักหน้าพูด：“ผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจ”
ถ้าหลินชิงชิงยอมล่ะก็ หลี่ฝางจะตกลงคบกับเธอ
ลงจากรถ หลี่ฝางส่งเสี่ยวโจวออกไปเสร็จด้วยสายตา ส้าวส้วยก็เดินเข้ามา
“นี่จะปล่อยมู่เสี่ยวไป๋ไปได้ไง？”ส้าวส้วยถาม
หลี่ฝางตกใจ มองส้าวส้วยอย่างแปลกใจถามว่า：“คุณรู้ได้ไง？”
“ผมอ่านปาก ทุกคำที่พวกคุณพูดเมื่อกี๊ ถือว่าผมได้ยินหมด ที่จริงการตัดสินใจนี้สำหรับเขาแล้วไม่เลว เป็นศัตรูกับเรา มีแต่ทางตาย”
ส้าวส้วยพูดอย่างดูถูก：“ก็แค่เสียดายความพยายามของพวกเราก่อนหน้านี้ ทำไปฟรีๆ”
หลี่ฝางถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาเหยนเสี่ยวน่า
เหยนเสี่ยวน่าได้ยินโทรศัพท์นี้ ในใจก็ดีใจสุดๆ ไม่พูดว่าดีใจสิ สรุปก็คือ โล่งออก
ยังไงอำนาจของตระกูลมู่ในเมืองเอก ไม่ควรประมาทเลย ตระกูลธรรมดาๆ ใครจะกล้าขัดใจ？
ครึ่งชั่วโมงถัดมา เสี่ยวโจวก็ไปมอบตัว บุกเข้าห้องคนอื่น ทำร้ายคนอื่น
ก่อนมอบตัว เสี่ยวโจวก็โทรหาหลี่ฝาง
“เสี่ยวฝาง คุณระวังมู่เสี่ยวไป๋หน่อย ตอนผมกลับไปเจอมู่เสี่ยวไป๋ รู้สึกว่าอารมณ์เขาผิดปกติ ปกติเขาไม่ใช่แบบนี้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไร จู่ๆ ก็เงียบไปมาก ทำให้รู้สึกไม่ดีเลย”
“คุณต้องรู้ว่า คนเราพอตะโกนออกมา เขี้ยวจะต้องเผยออกมาแน่นอน คุณจึงต้องป้องกัน แต่ตอนนี้มู่เสี่ยวไป๋เงียบจนน่ากลัว ไม่แน่ในใจกำลังคิดหาทางเอาคืนคุณอยู่ก็ได้ คุณต้องระวังตัวอย่างรอบคอบนะ”
หลี่ฝางพยักหน้า ตอบอืมไป：“วางใจเถอะ เจ้าหัวแบน ผมจะหาเวลาไปเยี่ยมคุณ”
“อย่ามาเยี่ยมผม อย่ามาเยี่ยมผมเด็ดขาด ผมไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีก ตอนนี้พวกเราคือคนละแก๊ง คุณมาเยี่ยมผม แม่ผมก็จะแย่ คุณเข้าใจความหมายนี้ไหม？ความหวังดีของคุณผมรับรู้แต่ไม่ต้องหรอก ร่างกายแม่ผมแย่ลงทุกวันๆ ถ้าวันหนึ่งแม่ผม……ไม่อยู่แล้วจริงๆ ผมจะไปเอาคืนตระกูลมู่กับคุณ”
“ไม่ใช่ว่าผมแช่งให้แม่ต้องตาย ก็แค่ ยาที่มู่เจิ้งถังปรุง ผลของยาแต่ละครั้งสู้กันไม่ได้เลย ก็ไม่รู้ว่ามู่เจิ้งถังทำบ้าอะไร”
“ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว ผมต้องเข้าไปแล้ว ผมทิ้งโทรศัพท์แล้วนะ”
เสี่ยวโจววางสาย เอาโทรศัพท์หักเป็นสองท่อน แล้วเอาโทรศัพท์ทิ้งลงถังขยะ
ตอนที่เสี่ยวโจวเข้าไปในโรงพักเพื่อมอบตัว ใบหน้ามีรอยยิ้ม โล่งอกมากๆ
จากที่วันๆติดตามมู่เสี่ยวไป๋กินแต่อาหารดีๆ ออกไปไหนก็ต้องนั่งรถหรู แต่ทุกเรื่องที่ทำ ต่างเป็นเสี่ยวโจวไม่อยากทำทั้งนั้น
ดังนั้น สำหรับเสี่ยวโจวแล้ว ชีวิตในคุกถึงจะลำบากหน่อย แต่อย่างน้อยก็อยู่อย่างอิสระ
กลับไปในห้องที่โรงแรม หลินชิงชิงถาม：“เสี่ยวโจวมาหาคุณมีอะไร？”
“พี่ เขาไปมอบตัวแล้ว”หลี่ฝางคิดๆดู แล้วจึงเอาเรื่องนี้บอกหลินชิงชิง
“มอบตัว？”
“ใช่ เขารับผิดแทนมู่เสี่ยวไป๋”หลี่ฝางพูดด้วยเสียงเบา
“เหอะเหอะ ดีมาก ก่อนหน้านี้ เสี่ยวโจวก็ไม่อยากทำงานให้ตระกูลมู่ แบบนี้ ก็ถือว่าหลุดพ้นแล้ว”หลินชิงชิงถือว่ามองออก
“คุณไม่ปวดใจ？”หลี่ฝางแปลกใจหน่อยๆ
“มีอะไรให้เสียใจ ไม่ใช่ความผิดใหญ่โตอะไร อย่างมากก็ถูกตัดสินปีครึ่ง แค่เสี่ยวโจวอยากออกมา ก็หากิจกรรมสร้างสัมพันธ์ให้เขา แค่สามถึงห้าเดือน เขาก็น่าจะออกมาได้แล้ว”
“พูดตรงๆ นี่ก็คือทางเลือกของตัวเสี่ยวโจวเอง ตอนแรกที่เขาไปจากฉัน ก็ยุ่งเหยิงมาก เขาบอกว่า จะไปอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋ ต้องไปทำเรื่องไม่ดี”
หลี่ฝางพยักหน้า จากนั้นก็เงยมองหลินชิงชิงสักพัก：“พี่ สุดท้ายเสี่ยวโจวบอกผมว่า พี่คือเด็กผู้หญิงที่ดี ให้ผมรักษาพี่ไว้ดีๆ ……”
หลินชิงชิงได้ยินประโยคนี้ หน้าแดงทันที
“พี่โตขนาดนี้ เป็นเด็กผู้หญิงอะไรกัน”
หลินชิงชิงพูดอย่างอายๆ：“พวกเพื่อนๆของฉัน ต่างมีลูกกันหมดแล้ว”
“เหอะเหอะ พี่อยากได้ไหม อยากได้ผมช่วยได้นะ？”หลี่ฝางพูดเยาะเย้ย
“ช่างเถอะ ไม่เถียงกับพี่แล้ว คุยกับพี่เรื่องจริงจังเรื่องหนึ่ง พี่ พี่โสด ผมก็โสด พวกเรามาคบกันไหม？”หลี่ฝางมองหลินชิงชิงอย่างจริงจัง ถามว่า
“คบอะไร？”หลินชิงชิงไม่รู้ว่าไม่เข้าใจ หรือว่าทำเป็นโง่
“ระหว่างชายหญิงจะคบอะไรกันได้？ก็คบเป็นแฟนไง”หลี่ฝางถามอีกครั้ง：“คบกันไหม พี่”
“ไม่คบ คุณเพิ่งอกหัก ในใจยังเรียกหาเด็กสาวลู่หลุ่ยอยู่เลย รอเมื่อไหร่ที่คุณลืมได้ ค่อยมาถามฉันเถอะ”หลินชิงชิงหัวเราะเหอะๆ พูด
ใบหน้าของหลินชิงชิง ไม่ค่อยมีอาการเท่าไหร่
จากใบหน้าเธอ หลี่ฝางรู้สึกว่าหลินชิงชิงไม่ค่อยแคร์อะไรกับเขาเองเท่าไหร่นัก ทำให้ในใจหลี่ฝางอึดอัดหน่อยๆ
“งั้นเราสองคนแบบนี้ ถือว่าเป็นอะไรกัน？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามอย่างโกรธๆ
นี่ไม่ใช่แฟนกัน แต่เคยมีอะไรกันหลายครั้ง？
นี่มันกลายเป็นอะไรกัน
“ฉันก็ไม่รู้ ถือว่าเป็นคู่นอน？ก็ถือซะว่าร่างกายฉันมีฮอร์โมน ต้องการให้คุณช่วยจัดการให้”หลินชิงชิงดูเหมือนพูดไม่แคร์นัก
หลี่ฝางส่ายหน้า ตอนที่หลินชิงชิงมีอะไรกับตัวเอง ก็ยังเก็บไว้ครั้งแรกให้
ถ้าแบบนี้ไม่รับผิดชอบ ในใจหลี่ฝางก็มักรู้สึกผิดปกติ
“อีกสักพักค่อยว่ากันเถอะ”
แต่หลี่ฝางก็คิดว่าหลินชิงชิงพูดมีเหตุผล ตัวเองเพิ่งเลิกกับลู่หลุ่ย ก็มาขอคบกับหลินชิงชิง ไม่เหมาะสมจริงๆ
แบบนี้ ก็เท่ากับว่าหลินชิงชิงเป็นตัวสำรองของตัวเอง
อีกอย่าง เพิ่งเลิกกันก็มีแฟนแล้ว ถ้าลู่หลุ่ยรู้ ลู่หลุ่ยจะคิดอย่างไร？
หลี่ฝางก็ไม่รู้ทำไม เลิกกันแล้ว ในใจยังแคร์ความรู้สึกของลู่หลุ่ย
“อือ งั้นอีกสักพักค่อยคุยละกัน อีกอย่าง พี่ไม่ชอบเด็กเมื่อวานซืน”หลินชิงชิงลูบหน้าหลี่ฝาง พูดยิ้มๆ
“โอเค คืนนี้เราต่างคนต่างนอนละกัน หลับเฉยๆ ห้ามแตะต้องกัน”
หลี่ฝางได้ยิน ในใจก็โมโห
พอมาในผ้าห่ม หลี่ฝางเอาหมอนสองใบ วางไว้ตรงกลาง กั้นกับหลินชิงชิงไว้
