บทที่374 กระตุ้นมู่เสี่ยวไป๋
“เสี่ยวโจว？”
หลินชิงชิงเห็นเบอร์นี้ ก็ตะลึง พอประคองหลี่ฝางไปที่เตียง หลินชิงชิงก็รับสาย
“ฉันคือชิงชิง”โทรติด หลินชิงชิงก็แสดงตัวตนของตัวเอง
“พี่ชิงชิง ทำไมเป็นคุณได้？ผมโทรผิดเหรอ？”เจ้าหัวแบนตะลึง รีบมองเบอร์：“ไม่ผิดนี่ ผมโทรหาเบอร์เสี่ยวฝางจริงๆ”
“พี่ ใครอ่ะ”หลี่ฝางในตอนนี้ ก็ค่อยๆได้สติมา
“เสี่ยวโจว ดูเหมือนเขาจะมีธุระกับคุณ”
หลินชิงชิงเอาโทรศัพท์ยื่นให้หลี่ฝาง พูดว่า：“คุณฟังสิ ฉันเทน้ำให้คุณเอง”
“ฮัลโหล เจ้าหัวแบน คุณโทรหาผมได้ไงเนี่ย？”หลี่ฝางถามอย่างแปลกใจ
“สะดวกไหม？ถ้าสะดวก ผมอยากคุยกับคุณหน่อย”เจ้าหัวแบนพูด
“พี่ นี่พวกเราอยู่ไหนเนี่ย？”หลี่ฝางถามหลินชิงชิง
“โรงแรมเย่หมิงจู”หลินชิงชิงพูด
“อีกสิบนาที ผมจะไปหาคุณ”เสี่ยวโจวพูดเสร็จ ก็วางสาย
ดื่มน้ำไปคำหนึ่ง หลี่ฝางก็ส่ายหัว：“พี่ เดี๋ยวเสี่ยวโจวจะมา”
“แย่แล้ว ความบริสุทธิ์ของพี่ ถือว่าไม่มีแล้ว”หลินชิงชิงส่ายหน้าอย่างทำอะไรไม่ได้
หลี่ฝางเอาแก้วน้ำวาง กอดหลินชิงชิงไว้：“พี่ พี่ยังบริสุทธิ์อยู่นี่”
“ไอ้เด็กนี่ ความบริสุทธิ์ของพี่ ไม่ได้ว่าถูกคุณเอาไปแล้วเหรอ？”หลินชิงชิงใช้มือจับจมูกของหลี่ฝาง
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ：“งั้นให้ผมอีกรอบสิ”
หลี่ฝางจูบหลินชิงชิงอยู่หลายนาที จากนั้นก็เตรียมถอดเสื้อผ้า
แต่ตอนนี้เอง เบอร์แปลกก็โทรมา
หลี่ฝางมอง รีบแล้วด่าไป：“แม่เอ๊ยใครเนี่ย โทรมารังควานผมเวลานี้！”
“ผมคือมู่เสี่ยวไป๋”
“มู่เสี่ยวไป๋？เหอะเหอะ คุณนี่เอง”หลี่ฝางหัวเราะ จากนั้นก็หัวเราะ：“คุณก็โทรศัพท์ไอโฟนใช่ไหม？”
“ไม่งั้น พวกเราวิดีโอคอลดีไหม”
หลี่ฝางวางสาย โทรfacetimeหามู่เสี่ยวไป๋ ซึ่งก็คือวิดีโอคอล
มู่เสี่ยวไป๋ตะลึง บ่นไป：ทำบ้าอะไร？
แต่ มู่เสี่ยวไป๋ก็กด‘รับสาย’
“หลี่ฝาง คุณทำบ้าอะไรเนี่ย？เราสองหนุ่ม วิดีโอคอลเนี่ยนะ？คุณมีอะไรให้น่าดู”มู่เสี่ยวไป๋สบถอย่างเซ็งๆ
“ผมไม่มีอะไรน่าดูหรอก แต่มีคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่สวย แต่คุณยังรักมากด้วย”
หลี่ฝางยิ้มอย่างชั่วร้าย จากนั้นก็เอาเลนส์กล้องส่องไปที่หลินชิงชิง
ตอนนั้นสีหน้าหลินชิงชิงดูอึดอัด
จากนั้น หลี่ฝางก็จูบไปที่ปากของหลินชิงชิง
“รู้สึกยังไง มู่เสี่ยวไป๋！”หลี่ฝางนอนในอ้อมแขนหลินชิงชิง ถามมู่เสี่ยวไป๋
ตอนนั้นมู่เสี่ยวไป๋ตื่นเต้นสุดๆ ตาทั้งคู่แทบจะทะลักออกมา
“หลี่ฝาง ไอ้สารเลว ผมสาบานกับฟ้าเลย รอผมออกจากโรงพยาบาล ผมจะหั่นศพคุณเป็นชิ้นๆก่อนเลย！”
“แล้วก็คุณ หลินชิงชิง คุณตายแน่！”
“ผมดีกับคุณขนาดนี้ คุณกลับทรยศผม！”
“ผมจะให้คุณลิ้มรสการเอาคืนที่ทรยศผม！”
มู่เสี่ยวไป๋มีสีหน้าโหดร้าย เหมือนคนบ้า
หลังจากเขาด่าด้วยความโกรธไป ก็วางสายโทรศัพท์
สีหน้าหลินชิงชิงดูแย่ โกรธหน่อยๆ：“ทำไมต้องทำแบบนี้？ยั่วโมโหเขา มีประโยชน์กับฉันยังไง”
หลี่ฝางก็เสียใจหน่อยๆแล้ว
“ขอโทษ พี่ชิงชิง ผมไม่ได้ถามความเห็นพี่ ……”
หลี่ฝางไม่ได้พูด หลินชิงชิงก็ตัดบทเขา：“ช่างเถอะ ไม่ต้องขอโทษฉัน ยังไงฉันก็ไม่สนใจมู่เสี่ยวไป๋ ให้เขาตายใจ ก็ดีเหมือนกัน”
“ฉันกังวลมากกว่าว่าเขาจะแก้แค้นฉัน”หลินชิงชิงพูดอย่างกังวล
“วางใจเถอะ ผมจะปกป้องพี่เอง”
“งั้นถ้ามู่เสี่ยวไป๋แก้แค้นพ่อฉันล่ะ？”หลินชิงชิงขมวดคิ้ว：“ที่จริง ทุกอย่างที่พ่อฉันมีในหลายปีนี้ ต่างเป็นมู่เสี่ยวไป๋ให้เขาหมด”
“รวมถึงเส้นทางส่งยานั่น ที่จริงก็เป็นมู่เสี่ยวไป๋ที่เสนอให้พ่อฉัน”
“ถึงพ่อฉันไม่พูด แต่ฉันรู้ เขามีที่ทางทะเลทรายแห่งหนึ่ง ผงยาพวกนั้น ล้วนแต่ผ่านทางทะเลทราย จากนั้นก็แอบลักลอบเข้ามา”
“เส้นทางผ่านทะเลทราย มีทั้งหมดสอง หนึ่งคือน้ำ สองคือพื้นดิน”
“เห้อ มู่เสี่ยวไป๋รู้เรื่องยาเสพติดทุกอย่างของพ่อฉัน ถ้าเขาอยากทำร้ายพ่อฉัน เกรงว่าแค่จดหมายแจ้งเบาะแส พ่อฉันก็จบเห่แล้ว”พูดไป หลินชิงชิงก็ถอนหายใจ
หลี่ฝางปลอบ：“ไม่ใช่ว่าลูกพี่หลินหนีไปแล้วเหรอ？ถึงออกหมายจับไม่มีประโยชน์อะไร”
“ตอนนี้พ่อฉันได้แต่หลบ แต่ถ้าถูกออกหมายจับ งั้นพ่อฉันก็กลับบ้านไม่ได้ ออกหมายจับไปทั้งชีวิตก็ไม่สามารถใช้ชีวิตภายใต้แสงอาทิตย์ได้”
“พี่ ผมผิดเอง ถ้าไม่ใช่ผม……”หลี่ฝางโทษตัวเอง：“เห้อ ผมเห็นแก่ตัวไป ผมคิดว่าตัวเองอกหัก ก็เลยจงใจอยากหาตัวแทนมารับไป”
หลี่ฝางถอนหายใจ เขาทำแบบนี้ ที่จริงอยากให้มู่เสี่ยวไป๋เสียใจไปกับตัวเอง
ต้องพูดว่า การกระทำของหลี่ฝางเมื่อครู่ ดูป่วยจิตหน่อยๆ
หลี่ฝางไม่คิดถึงผลลัพธ์ จนทำให้หลินชิงชิงซวยไปด้วย
ตอนนี้คิดๆดูแล้ว หลี่ฝางเสียใจมากๆ
ถึงแม้ครั้งนี้มู่เสี่ยวไป๋ จะสะบักสะบอมแทบตาย จนแทบว่าตายซะยังดีกว่าอยู่
แต่ยิ่งแบบนี้ มู่เสี่ยวไป๋ก็ยิ่งคลุ้มคลั่ง ยิ่งทำเรื่องบ้าคลั่งขึ้นมา
พอดีเลย โทรศัพท์หลี่ฝางดังขึ้น เป็นเจ้าหัวแบนโทรมา
“ผมถึงแล้ว คุณออกมา หรือว่าให้ผมขึ้นไป？”เจ้าหัวแบนถาม
จากนั้น จู่ๆเจ้าหัวแบนก็คิดอะไรได้：“ช่างเถอะ ผมรอคุณอยู่ข้างล่างดีกว่า”
“เสี่ยวโจวมาแล้ว เดี๋ยวผมไปก่อน เหมือนเขามีธุระกับผม”หลี่ฝางลูบหน้าหลินชิงชิง จูบไป แล้วพูด：“สบายใจเถอะ ไม่ว่ายังไงก็ยังมีผมนะ”
“อือ”หลินชิงชิงพยักหน้าให้หลี่ฝาง แล้วในใจก็รู้สึกสบายใจลง
จู่ๆหลินชิงชิงก็รู้สึกว่า หลี่ฝางโตแล้ว
จำได้ว่าตอนเพิ่งรู้จัก หลี่ฝางก็เหมือนม้าตัวหนึ่งที่หนีออกจากคอกได้ ก่อเรื่อง เกิดเหตุไปทุกที่ หลินชิงชิงช่วยตามล้างตามเช็ดให้เขาตั้งเยอะ
และตอนนี้เ หลี่ฝางปกป้องตัวเองได้แล้ว
คิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นหลินชิงชิงก็ยิ้ม รอยยิ้มนี้ เต็มไปด้วยความสุข
หลี่ฝางวิ่งลงโรงแรมไป มาที่หน้าโรงแรมอย่างมึนๆ
“เจ้านาย ทำไมลงมาล่ะ？”ส้าวส้วยนอนที่โซฟาในโรงแรม ที่มือเล่นลูกเหล็กกลมอันหนึ่ง
“เสี่ยวโจวมาหาผม”
“อย่าไป”สีหน้าส้าวส้วยซีเรียสขึ้นมา：“เจ้านาย อย่าลืมล่ะ ตอนนี้เขาคือคนของมู่เสี่ยวไป๋”
“ถ้าเขามาฆ่าคุณ จะทำไง？”ส้าวส้วยพูดเตือน
“วางใจเถอะ เขาอยากฆ่าผม ต้องมีโอกาส”หลี่ฝางหัวเราะ พูดอย่างมั่นใจสุดๆ：“ผมเชื่อว่าคนไม่เยอะหรอก มีแค่เขา”
หลี่ฝางไม่สนที่ส้าวส้วยห้าม เดินออกไปจากโรงแรมทันที มาที่รถออดี้เก่าๆ
ส้าวส้วยยืนอยู่หน้าโรงแรม ในมือถือลูกเหล็กกลม จ้องเสี่ยวโจวที่อยู่ในรถ
ตอนนี้เอง ในตาของส้าวส้วย ก็มีประกายความพร้อมฆ่า
เขามีความสามารถพอ ที่จะฆ่าเสี่ยวโจว ในพริบตาเดียว
นี่คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของส้าวส้วย
เสี่ยวโจวคือคนที่บ้าคลั่งขึ้นมาก็สามารถสู้เสมอกับลิงได้
แต่ส้าวส้วย กลับฆ่าเขาได้ในคราวเดียว
นี่คือช่องว่าง
หลี่ฝางนั่งที่นั่งข้างคนขับ มองเสี่ยวโจว ถามว่า：“เจ้าหัวแบน คุณมาหาผมมีเรื่องอะไรใช่ไหม？”
ตอนนี้เสี่ยวโจวคือคนที่อยู่ข้างกายมู่เสี่ยวไป๋ ตัวจนของเขานั้นพิเศษ พอๆกับจางกงหมิง
ดังนั้น ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร เขาไม่มีทางมาหาตัวเอง
“มู่เสี่ยวไป๋ส่งให้ผมมา”
เสี่ยวโจวประโยคเดียว ทำให้ในใจของหลี่ฝาง เย็นเฉียบขึ้นมา
หลี่ฝางกลืนน้ำลาย ถามอย่างกลัวๆ：“เจ้าหัวแบน คุณคงไม่ได้ถูกมู่เสี่ยวไป๋ส่งมาให้ฆ่าผมนะ？”
“เหอะเหอะ ผมบอกคุณแล้วไง ถึงวันนั้นจริงๆ ผมยอมฆ่าตัวตาย ไม่มีทางฆ่าคุณ”
เสี่ยวโจวหัวเราะเหอะๆ มองหลี่ฝาง：“มู่เสี่ยวไป๋ไม่ได้ให้ผมมาฆ่าคุณ เขาให้ผมมาต่อรองกับคุณ”
“ต่อรอง？”หลี่ฝางขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจ
“ใช่ มาต่อรอง”
“เสี่ยวฝาง พูดตรงๆนะ มู่เสี่ยวไป๋เข้าคุกไม่ได้ ถึงคุณจะมีหมากในมือมากมาย ก็เป็นไปไม่ได้”
“คุณไม่คิดเหรอ จางกงหมิงไม่ใช่ยังอยู่ในมือของมู่เสี่ยวไป๋เหรอ？”
เสี่ยวโจวพูด：“ดังนั้น ผมคุยกับมู่เสี่ยวไป๋แล้ว”
“คุณไม่ต้องถอนฟ้อง ผมเข้าคุกแทนมู่เสี่ยวไป๋เอง”เสี่ยวโจวมองหลี่ฝาง แล้วพูด
“นี่สำหรับผมแล้ว คือการหลุดพ้นอย่างหนึ่ง ผมไม่อยากช่วยคนเลว ทำเพื่อตระกูลมู่อีกต่อไป”
