NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 379

ตอนที่ 379

บทที่379 คุณชายแห่งสี่ตระกูลใหญ่?

พอเห็นข้อความที่หลี่ฝางส่งมา แล้วก็เงินห้าพันที่โอนมา ลู่เชาก็หดมือทันที

“ทำไมเหรอ คุณชายหลี่?”

หยูเถิงคิดว่าตัวเองยื่นมือช้าไป ดังนั้นลู่เชาจึงไม่พอใจ

“คุณชายหลี่ เพิ่งเหม่อลอยไป ขอโทษครับ ผมแนะนำตัวก่อนนะ ผมชื่อหยูเถิง ที่บ้านทำธุรกิจเครื่องแต่งกาย ท่าน ……”

หยูเถิงยังไม่ทันพูดจบ ลู่เชาก็ยกแขนขึ้น ตบเสียงดังแปะ ไปที่หน้าของหยูเถิงจนคว่ำลง

ตอนนั้นหยูเถิงตะลึงไป

หยูเถิงมองลู่เชาอย่างตะลึง:“คุณชายหลี่ ทำไมคุณตบผมล่ะ?”

“แม่เอ๊ย คุณกล้าตบพี่ชายฝั่งแม่ผมเหรอ!”

ตู้เฟยเห็นหยูเถิงถูกตบ ก็รีบพุ่งเข้าไป ถีบใส่ลู่เชา จนล้มลงไปที่รถ

ลู่เชาก็ไม่รู้ว่าเมื่อกี๊ตัวเองเอาความกล้ามาจากไหน

นี่เป็นถึงคุณชายแห่งตระกูลหยูเชียว ตัวเองไปตบเขาได้ไง?

ลู่เชาที่ได้สติคืนมา เตรียมจะขอโทษหยูเถิง ใครจะไปรู้ว่า หยูเถิงรีบวิ่งเข้ามา ประคองลู่เชาไว้

“คุณชายหลี่ ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ท่านไม่บาดเจ็บใช่ไหม”

ที่หน้าของทีหยูเถิง เต็มไปด้วยความกังวล

ลู่เชาที่ได้รับความโปรดปรานก็รู้สึกประหลาดใจ ขมวดคิ้ว:“คุณชายหลี่?”

ลู่เชารู้ หยูเถิงต้องคิดว่าตัวเองเป็นหลี่ฝางแน่

สมองของลู่เชา ฉลาดมาก จากท่าทีที่หยูเถิงปฏิบัติต่อตัวเอง เขาเข้าใจทันที ตัวตนของหลี่ฝาง สูงส่งมากแน่ๆ

อย่างน้อยก็มากกว่าหยูเถิง ไม่รู้ว่ามากแค่ไหน

ไม่อย่างนั้น หยูเถิงคงไม่ทำกับตัวเองเช่นนี้

พอเข้าใจตรงนี้ ลู่เชาก็ยกแขนขึ้น ตบไปแรงๆ ที่ใบหน้าของหยูเถิง

แรงตบของฉาดนี้ แรงยิ่งกว่าฉาดที่แล้ว

ทันใดนั้น ใบหน้าหยูเถิง ก็มีรอยนิ้วทั้งห้าชัดๆ

เวลานี้ สีหน้าของหยูเถิงหม่นลง จ้องลู่เชา มองอยู่สักพัก

ที่หน้าของลู่เชา ไม่มีความกังวลใดๆ กลับกัน กลับนิ่งมาก

“แม่เอ๊ย คุณกล้าตบพี่ชายผมเหรอ!”

ตู้เฟยพุ่งเข้าไปอีกครั้ง อยากจะตบลู่เชา แต่ถูกหยูเถิงดึงไว้

“อย่าเข้าไป เสี่ยวเฟย”หยูเถิงพูดกับตู้เฟย

ตอนนี้เอง ลู่เชามองโทรศัพท์ หลี่ฝางส่งข้อความมาให้เขาสองอัน

อันหนึ่งคือ:ตบได้ดี

อีกอันคือ:ตีอีกสองที่ไปที่อีกคนนั้นสิ

อีกคนนั้น ก็เป็นตู้เฟยอย่างไม่ต้องสงสัย

ลู่เชายกเท้าขึ้น ถีบไปที่ท้องตู้เฟย จนล้มลงไปที่พื้น จากนั้น เขาก็ปล่อยหมัด ต่อยแรงๆไปที่หน้าของตู้เฟย สองหมัดแรงๆ

ตู้เฟยไม่มีโอกาสแม้แต่จะสู้กลับ ภายใต้เงื้อมมือของลู่เชา

“ไอ้เด็กนี่ไม่เลวเลย”ส้าวส้วยที่อยู่ไม่ไกล พอเห็นฉากนี้ ก็ชื่นชมมาก

หลี่ฝางก็พยักหน้า คิดว่าลู่เชาไม่เลว

“แม่เอ๊ย ต้องสู้กันแล้ว”

ลู่เชาต่อยไปสองหมัดเสร็จ ก็ปล่อยตู้เฟย แต่ตู้เฟยยืนขึ้น ไปสู้กับลู่เชา

แรงต่อสู้ของตู้เฟย ธรรมดามากๆ

เมื่อกี๊ที่เขาเตะลู่เชาได้ เพราะว่าลู่เชาประหม่าเกินไป ไม่ทันระวัง

“อยากตายใช่ไหม!”

หยูเถิงวิ่งเข้ามา เตะไปที่ตู้เฟย จนเขาล้มลงที่พื้น

“พี่ พี่เตะผมทำไม?”ตู้เฟยน้อยใจมาก เขาสู้สุดชีวิตกับลู่เชา ไม่ใช่เพื่อหยูเถิง พี่ชายฝั่งแม่ตัวเองเหรอ?

แต่ตอนนี้ดูสิ ผมออกหน้าเพื่อคุณ คุณกลับมาตีผม?

ตู้เฟยน้อยใจสุดๆ ในใจแค้นหยูเถิงเป็นอย่างมาก

“คุณบ้าหรือเปล่า?คุณไม่ดูเลยนะว่านี่ใคร คุณจัดการเขาเองไหวเหรอ?เจ้าของรถปอร์เช่918 คุณจัดการได้หรือว่าผมจัดการได้เหรอ?ไปทำเขา ไม่ใช่ว่าเอาชีวิตเข้าไปยุ่งด้วย?”

“คุณชายหลี่ ขอโทษนะ น้องชายผมคิดไม่เป็น คุณอย่าว่าเลย แบบนี้ไหม คืนนี้กินข้าวกัน ผมเลี้ยงเอง เอาไง?”

หยูเถิงถูกทำร้าย ไม่ใช่แค่ไม่โกรธ แต่ยังเลี้ยงข้าว

ทำให้ลู่เชาแปลกใจมากๆ

ลู่เชาหัวเราะเหอะเหอะ มองหยูเถิง:“คุณชายหยู คุณเข้าใจผิดอะไรเปล่า ผมทำร้ายคุณนะ คุณมาเลี้ยงข้าวผม?ทำไม เป็นงานเลี้ยงที่มีเลศนัยแอบแฝงเหรอ?”

“นี่จะเป็นงานเลี้ยงที่มีเลศนัยแอบแฝงได้ไงล่ะ?คุณชายหลี่ ท่านตบผม สมควรแล้ว ผมรบกวนเวลาท่านจีบสาว สมควรโดน!”

“คุณว่า ผมทำให้คุณเสียเวลาจีบสาว ควรทำอะไรเป็นการขอโทษคุณหรือไม่?”

“ผมเลี้ยงเอง เพื่อเป็นการขอโทษคุณ”

หยูเถิงมีใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเคารพ:“ถ้าคืนนี้ไม่เหมาะ งั้นพวกเราก็เปลี่ยนวัน”

“ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่คุณชายหลี่อะไรนั่น ผมไม่ได้นามสกุลหลี่ ผมนามสกุลลู่ ชื่อลู่เชา”ลู่เชาลังเลหน่อยๆ ตัดสินใจบอกตัวตนตัวเองจริงๆ

ยังไง หยูเถิงนี้ ก็ไม่ควรยุ่งด้วยนัก

เมื่อกี๊ที่ตีหยูเถิงกับตู้เฟย ลู่เชาต้องใช้ความกล้าอย่างมากในการจัดการ

ลู่เชาคิดว่า นี่คือโอกาสตัวเอง โอกาสที่จะได้ติดตามหลี่ฝาง

หลี่ฝางคือคนใหญ่โต ถ้าตัวเองได้ติดตาม ชีวิตนี้ของตัวเอง ก็จะไม่ไร้อนาคตใดๆ

ดังนั้น ต่อหน้าหลี่ฝาง เขา อยากทำตัวเกรี้ยวกราด เอาชนะความดีความชอบต่อหลี่ฝาง จากนั้นก็ติดตามเขา

บนโลกนี้ โอกาส หลายๆครั้งต้องพยายามอย่างหนัก

“เข้าใจผิดแล้ว ที่แท้ท่านไม่ได้นามสกุลหลี่”หยูเถิงตบหน้าตัวเอง พูดว่า:“คุณดูปากผมสิ ทำไมพูดจาเหลวไหลได้”

“ผมยังไม่ได้ถามคุณเลย ก็คิดว่าคุณนามสกุลหลี่ เป็นความผิดผมเอง คาวมผิดผม”

หยูเถิงมองลู่เชา หัวเราะเหอะๆ:“ไม่ว่าท่านนามสกุลหลี่หรือว่าลู่ ผมก็อยากเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ เป็นการขอโทษ”

ตอนนี้ ลู่เชามองโทรศัพท์แวบหนึ่ง บนโทรศัพท์ หลี่ฝางส่งข้อความมาให้เขาแล้ว

“โอเค ผมรับปาก เวลากับสถานที่ เดี๋ยวส่งมาที่เบอร์ผมละกัน”

ลู่เชาจึงพยักหน้า พูดกับหยูเถิง:“ถึงตอนนั้นผมพาเพื่อนไปด้วย คุณไม่ว่าใช่ไหม?”

“ไม่ว่าครับ จะไปว่าได้ไงกัน?”

หยูเถิงรีบพยักหน้ายิ้มๆ:“เพื่อนของคุณชายลู่คนนี้ ก็เป็นเพื่อนของผมหยูเถิงด้วย ไม่ว่าท่านจะพามากี่คน ผมก็ต้อนรับ”

“งั้นก็ดี คุณเมมเบอร์ผมหน่อยละกัน”ลู่เชาพยักหน้าพูด

พอแลกเบอร์โทรเสร็จ หยูเถิงก็พาตู้เฟยออกไป

เดินไปไม่กี่ก้าว ตู้เฟยก็ถามอย่างแปลกใจ:“พี่ ผู้ชายคนนี้ใครเหรอ ผมเห็นคุณกลัวเขามาก?”

ตู้เฟยไม่ได้โง่ เขามองปฏิกิริยาการติดต่อกันออก

ตัวตนของลู่เชา ไม่ธรรมดาเลย ไม่อย่างนั้น พี่ชายฝั่งแม่ตัวเอง คุณชายตระกูลหยูที่สง่างาม จะกลัวเขาแบบนี้เหรอ?

หยูเถิงขมวดคิ้ว:“ผมได้ยินปู่พูดว่า คนของสี่ตระกูลใหญ่ เริ่มออกมาเคลื่อนไหวแล้ว”

“เมื่อกี๊ลู่เชานั่น เป็นไปได้ที่จะเป็นคุณชายสักคนในสี่ตระกูลใหญ่”

“สี่ตระกูลใหญ่?”ตู้เฟยขมวดคิ้ว ถามอย่างสงสัย:“งั้นคืออะไร?”

“รายละเอียดผมไม่แน่ใจนัก สรุปว่า สี่ตระกูลใหญ่นี้สุดยอดมากๆ จากที่ปู่ผมพูด ตอนนั้นพวกเขายังเคยมีสงครามกัน ก็แค่ ต่อมาพวกเขากลับแพ้พ่าย จึงต้องอยู่อย่างสันโดษ”

“ทรัพย์สินในมือที่พวกเขาควบคุมนั้น แอบควบคุมธุรกิจอยู่ลับๆเป็นจำนวนมาก ภูมิหลังของพวกเขาแทบไม่มีใครหยั่งรู้ได้ ภูมิหลังของพวกเขา แทบจะอยู่ในจุดที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้”

“แต่สี่ตระกูลใหญ่นี้ ถ่อมตัวมาก นอกจากจะมีคนไปข่มขู่สถานะพวกเขาได้ ไม่อย่างนั้น พวกเขาก็ไม่โผล่หัวออกมา”

“คุณรู้จักตระกูลหลี่เจ้าของสถานตากอากาศไหม?ตระกูลหลี่นี้ ดูเหมือนมีความแค้นกับสี่ตระกูลใหญ่ ตระกูลหลี่กลับมา ดังนั้นสี่ตระกูลใหญ่ก็ควบคุมไม่อยู่”

“อย่างซือถูเฟย เข้าไปที่สโมสรเจียงหนานได้เลย เพราะเขาคือคุณชายแห่งสี่ตระกูลใหญ่คนหนึ่ง”

“ความหมายคุณคือ ลู่เชาก็ใช่?”

“ลู่เชาดูแล้วหน้าตาอัปลักษณ์ เสื้อผ้าที่แต่งตัว ก็ธรรมดา จะไปเป็นคุณชายแห่งสี่ตระกูลใหญ่ได้ไง?”ตู้เฟยไม่ค่อยเชื่อ

“นี่คุณก็ไม่รู้เหรอ?สี่ตระกูลใหญ่ไม่ใช่แค่ถ่อมตัว แต่เข้มงวดมากๆ กับลูกหลานในตระกูล ภายใต้ช่วงอายุหนึ่ง ไม่สามารถใช้อำนาจของตระกูลได้ และก็ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้ เมื่อยกเลิกการห้ามปกปิดตัวตน พวกเขาก็จะกลายเป็นมังกรท่ามกลางฝูงคน อย่างลู่เชา นั้นสอดคล้องสุดๆ”

“ปอร์เช่918 รถสปอร์ตกว่ายี่สิบล้าน และคุณเห็นป้ายทะเบียนรถนั่นไหม?9ห้าตัวเชียว เป็นป้ายของพระเจ้าอยู่หัว แล้วมาอยู่ที่รถของวัยรุ่นคนนี้ คุณคิดว่าตัวตนของวัยรุ่นคนนี้ จะธรรมดาเหรอ?”

“ถูก ป้ายทะเบียนรถนั้น นั้นมีเกียรติอันสูงส่ง”ตู้เฟยก็พยักหน้า

ตอนนี้ หยูเถิงเอาลู่เชาเป็นคุณชายแห่งสี่ตระกูลใหญ่ไปเสียแล้ว อย่างไม่สงสัยเลยสักนิด

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท
Close Ads ufanance
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตออนไลน์
Click to Hide Advanced Floating Content สมัคร ufabet
Click to Hide Advanced Floating Content สล็อตฟรีสปิน