บทที่407 เพื่อนเก่าของเหยสง
ประโยคของเหยสงนี้ สื่อถึงความไม่สนใจว่าจะเป็นหรือตายเป็นอย่างมาก
คนที่ไม่อยากมีชีวิตแล้ว อะไรก็ไม่กลัวทั้งนั้น
ไม่ใช่ว่าเหยสงไม่กลัวตาย แต่เขารู้ดี เขาเจอกับคนฝีมือดีเข้าให้แล้ว และคนฝีมือดีนี้ก็จะเอาชีวิตเขาให้ได้
ยุทธภพที่เสเพลมานานหลายปีนี้ เหยสงรู้สึกได้ว่า คืนนี้ ตัวเองต้องตายแน่
“ผมพาคนไปฆ่านองเลือดตระกูลสวี แก้แค้นให้ลูกชายผม ตายก็ตายเถอะ”เหยสงหัวเราะเหอะเหอะ
ที่จริงตรงนี้ เหยสงตระหนักได้ว่าตัวเองถูกเตรียมการไว้แล้ว
แต่ เขาไม่อยากยอมรับ
“เหนี่ยวไกยิงผมเถอะ？”เหยสงพูดกับโหจื่อ น้ำเสียงดูมีความขอร้อง
“ทำคุณตาย？ผมไม่กล้าหรอก ถ้าทำคุณตาย ผมจะเป็นไง？ผมไม่ใช่ฆาตกรเหรอไง？”
โหจื่อหัวเราะอย่างร้ายกาจ พูดว่า：“มีชีวิตอยู่มีประโยชน์กว่าตายเยอะเลย”
“คุณไม่ฆ่าผม？”เหยสงแปลกใจหน่อยๆ
“ใช่ คุณตายแล้ว ใครจะสืบทอดตระกูลหวางพวกคุณต่อล่ะ คุณว่าไหม？”
โหจื่อพูดจบ ก็ยิงปืนไปที่ด้านหลัง
ตอนที่เหนี่ยวไก โหจื่อไม่หันหน้าสักนิด แต่ยิงครั้งนี้ ยิงไปที่คิ้วของเหยโก่วโดยตรง
เหยโก่วไม่ได้กรีดร้องและก็ไม่ได้ขัดขืน เสียงดังปัง ล้มไปที่พื้น แล้วก็ตาย
สีหน้าของเหยสง เปลี่ยนไปทันที
นั่นน้องชายแท้ๆของตัวเอง ถูกยิงตายแบบนี้เลยเนี่ยนะ
เหยสงเงยหน้ามองโหจื่อ ในแววตาเต็มไปด้วยความโมโห
“ทำไมคุณต้องฆ่าเขา？เขาข่มขู่คุณไม่ได้เลย”
เหยสงมองโหจื่อ ถามว่า：“ฝีมือน้องชายผมสู้คุณไม่ได้ ยิงปืนก็ไม่เก่งเท่าคุณ ไม่สามารถขู่อะไรคุณได้ทั้งนั้น ทำไมคุณต้องฆ่าเขา？”
“คุณกับน้องชายผม น่าจะไม่มีความแค้นกันใช่ไหม？”
เหยสงไม่ได้แกล้งโง่ต่อ แต่พูดว่า：“ทุกอย่างของวันนี้ พวกคุณวางแผนมาใช่ไหม？”
“ผมเหยสงไม่ได้โง่ ถ้าหากโง่ ไม่มีทางมาถึงตำแหน่งนี้จนวันนี้ได้ ตอนนั้นผมมึนหัวกับการตายของเฉินเฉิน เลยไม่ได้คิดอะไร ก็ไปหาตระกูลสวี……ผมยังไม่ทันเห็นท่านปู่สวี ก็เห็นฆาตกรที่ฆ่าลูกชายผม ซุนจิ้น……นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเหรอ？แน่นอน ความบังเอิญไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้ แต่การปรากฏตัวของคุณ เป็นข้อบกพร่อง”
“คุณรู้แผนของผม ดังนั้นจึงเข้ามาเสเพลล่วงหน้า แล้วก็นำผมมาที่นี่ คุณจะทำอะไรกันแน่？”
“คุณต่างหากที่เป็นผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังของการฆ่าเฉินเฉิน ใช่ไหม？”เหยสงขมวดคิ้ว ถามอย่างเย็นชา
โหจื่อได้แต่หัวเราะเบาๆ：“ใช่แล้วจะทำไม？ไม่ใช่แล้วจะทำไม？ทำไม คุณยังคิดจะแก้แค้นพวกเรา อย่างที่แก้แค้นตระกูลสวีอย่างนั้นไหม？”
“เหยสง ตอนนี้คุณไม่เหลืออะไรแล้ว คุณพาคนไปฆ่านองเลือดตระกูลสวี กลายเป็นผู้ร้ายที่ต้องการตัว ลูกน้องทั้งหมดของคุณ ต่างถูกจับ หนีไม่ได้สักคน ……”
โหจื่อหัวเราะเหอะเหอะ：“คุณไม่เหลืออะไรแล้ว”
“คุณ……”เหยสงกัดฟัน มองโหจื่ออย่างเย็นชา：“เพื่อนๆพวกนั้นของผม……”
“ผมปล่อยคนไปล่วงหน้า รอบๆของตระกูลสวี ต่างเป็นคนของผม ไม่ว่าเพื่อนๆของคุณจะหนีไปทางไหน ก็จะถูกจับ”โหจื่อหัวเราะไปพูดไป
“คุณใจดำมาก……คุณเป็นใครกันแน่ ไม่ใช่แค่ฆ่าลูกชายผม แต่ยังฆ่าน้องชายผม？”สติของเหยสง มึนงงด้วยความเกลียดชังอีกครั้ง ตอนที่เขาจะยืนขึ้นเพื่อตอบโต้ โหจื่อกลับเอาปืนจ่อที่หัวเขา
โหจื่อหัวเราะเบาๆ：“ทำไม อยากตายไหม？ถ้าอยากก็ขยับสิ？”
เหยสงกลืนน้ำลาย เมื่อกี๊เขาเห็นความตายของเหยโก่ว
เหยสงกลัวทันที ใช้สายตาที่ซับซ้อนมองโหจื่อ：“คุณจะทำอะไรกันแน่？จะฆ่าผม หรือว่าไม่ฆ่าผม？”
ในใจของเหยสงโมโหมาก โหจื่อนี้ กำลังแหย่เขาอยู่ชัดๆ
“คำถามที่คุณถามเมื่อกี๊ ผมให้คำตอบคุณได้ ฆ่าลูกชายคุณตาย เพราะว่าพวกเราอยากทำลายคุณ……อำนาจคุณที่เมืองเอก ไม่ควรประมาทเลย ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ คุณสามารถเรียกเพื่อนๆที่ไม่กลัวตายมาได้ตั้งมากมาย นี่มันยากมาก ถ้าไม่ใช้อุบาย ก็กำจัดคุณไม่ได้ในทันที”
“ส่วนที่ฆ่าน้องชายคุณเหรอ？เหตุผลนั้นง่ายมาก ก็เหมือนอย่างที่คุณพูดเมื่อกี๊ น้องชายคุณไม่เอาไหน ศิลปะป้องกันตัวก็ไม่ได้ ยิงปืนก็ไม่ดี ฉลาดน้อยกว่าคุณเยอะ ไอ้สวะแบบนี้ อยู่ต่อไป จะมีประโยชน์ไหม？”
โหจื่อหัวเราะเหอะเหอะ มองเหยสง：“ส่วนที่เรามีความแค้นอะไรกันนั้น？”
“เดี๋ยวต่อไปคุณก็จะเข้าใจ”
เวลานี้ รถคันหนึ่ง ก็ขับมาที่หน้าปากซอย
มีคนไว้หนวดคนหนึ่งลงมาจากรถ โหจื่อถามคนไว้หนวดนั่นว่า：“ไม่มีพวกกระทำผิดหนีไปได้ใช่ไหม？”
“ไม่มี ตีสลบก็นำส่งหน้าสถานีตำรวจหมดแล้ว”ไอ้หน้าหนวดหัวเราะอย่างร้ายกาจ：“สถานีตำรวจนี้เป็นหนี้รางวัลพลเมืองดีผมแล้ว”
“ถ้าคุณกล้า พรุ่งนี้ก็ไปรับสิ”โหจื่อกลอกตาใส่ไอ้หน้าหนวด
ไอ้หน้าหนวดยิ้มอย่างอึดอัด ไม่พูดอะไร
ไอ้หน้าหนวดเดินเข้ามา จับเหยสงขึ้น：“เหยสง ยังจำผมได้ไหม？”
เหยสงเห็นไอ้หน้าหนวด สีหน้าก็เต็มไปด้วยความตกใจ：“คุณ……คุณยังมีชีวิตอยู่？”
ไอ้หน้าหนวดหัวเราะอย่างร้ายกาจ：“ทำไม เห็นเพื่อนเก่า ไม่กอดหน่อยเหรอ？”
“เหยสง ตามผมมาดีกว่า ตายซะยังดีกว่ามีชีวิตอยู่ ……”ไอ้หน้าหนวดพูดนิ่งๆ
เหยสงลังเลอยู่พักหนึ่ง ยืนขึ้นมาจากพื้น
“คุณยังมีชีวิตอยู่……หมายความว่าเขาก็ยังไม่ตาย”เสียงของเหยสงหมดหวังเหมือนตาย：“เขากลับมาแล้ว ใช่ไหม？”
“ใช่ ลูกพี่บอกว่า ไว้ชีวิตคุณ พวกเราจากไปสามปี ไม่ชินกับที่แห่งนี้แล้ว ดังนั้นพวกเราอยากหาคนพื้นที่นำทาง เหยสง ยอมเป็นคนไกด์ให้พวกเราไหม？”
ไอ้หน้าหนวดถามเสร็จ สีหน้าของเหยสง ก็ดูแย่เล็กน้อย
ลูกชายตัวเองถูกฆ่าแล้ว
น้องชายของตัวเองถูกฆ่าแล้ว
ตอนนี้ ต้องขายชีวิตของตัวเองให้พวกคุณอีก？
“ทำไม น้อยใจ？”ไอ้หน้าหนวดแค่มองก็จับความคิดของเหยสงได้
“มีอะไรให้น้อยใจ สามปีก่อน คุณไม่มีอะไรเลย ……พวกเราไม่มีอะไรมากไปกว่าเอาคุณกลับมาเป็นแบบเดิม ถ้าคุณรู้สึกน้อยใจ ผมจะส่งคุณไป ให้คุณไปอยู่กับน้องชายคุณ เป็นไง？”ไอ้หน้าหนวดหัวเราะนิ่งๆ
เหยสงรู้ ไอ้หน้าหนวดไม่ได้ล้อตัวเองเล่น
“ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาเป็นไกด์หรอก”นิ่งไป ไอ้หน้าหนวดก็หยิบปืน จ่อไปที่หัวเหยสง
เหยสงมองไอ้หน้าหนวดแวบหนึ่ง ส่ายหน้าหัวเราะ：“คุณเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เมื่อก่อนคุณ ไม่มีทางเอาปืนมาจ่อหัวผม”
“ไม่ใช่ผมเปลี่ยนไป คุณต่างหากที่เปลี่ยนไป”
“สามปีก่อนถ้าคุณไม่ทำเรื่องอำมหิตนั่น ถึงผมต้องยิงตัวเองจนพังทลายลง ก็ไม่มีทางแตะต้องคุณเหยสงแม้แต่เส้นผม”สายตาของไอ้หน้าหนวด ปรากฏความเยือกเย็น
“ผมถามคุณอีกรอบ คุณยอมเป็นไกด์ให้พวกเราไหม？”ไอ้หน้าหนวดถามอีกครั้ง
เหยสงเงียบไปสักพัก จึงพูด：“ช่างเถอะ ถือว่าต้องคืนหนี้ละกัน”
“อย่าทำหน้าน้อยใจอย่างนั้นสิแม่เอ๊ย ตอนนั้นคุณฆ่าตายเพื่อนๆพวกเรามากมายแค่ไหน ไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอไง？อย่าบอกว่าฆ่าลูกชายกับน้องชายคุณตายแล้ว ถึงแม้จะฆ่าภรรยากับลูกสาวคุณตาย เพื่อนๆในตอนนั้น ก็เอาคืนมาไม่ได้”
ตอนที่ไอ้หน้าหนวดพูดคำนี่ สีหน้าของเหยสง ทันใดนั้นก็ดูหวาดกลัวมาก
“เหอะเหอะ ต้องกระต่ายตื่นตูมมากขนาดนี้เลยเหรอ？อย่าคิดว่าพวกเราตาบอด พวกเราหาที่ซ่อนตัวของลูกชายคุณเจอได้ แน่นอนว่าก็สามารถหาภรรยากับลูกสาวคุณเจอได้ ฮั่วชิงฉือที่อาคารสาม เสี่ยวฉินกับชองชองใช้ชีวิตดีมาก สองวันก่อนผมยังกลับไปดูพวกเขาด้วย ทำไม เสี่ยวฉินไม่ได้โทรบอกคุณเลยเหรอ？”
สีหน้าของเหยสงไม่มีอะไรมากไปกว่าช็อก
หลังจากเรื่องเมื่อสามปีก่อนเกิดขึ้น เหยสงก็ทิ้งภรรยาทันที หาผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่ง มาแต่งงานด้วย
แต่การแต่งงานนี้ เหยสงแค่ทำให้คนนอกดู ภรรยาที่แท้จริงของเขา คือผู้หญิงที่ชื่อเสี่ยวฉิน หวางเฉินคือลูกที่เสี่ยวฉินคลอดมา นอกจากหวางเฉินแล้ว เหยสงยังมีลูกสาวอีกคน
แค่สามปีนี้ เหยสงแทบจะไม่ได้ไปเยี่ยมพวกเธอสองแม่ลูกเลย อย่างมากก็ใช้บัญชีปลอม โอนเงินให้พวกเธอ
ตอนที่ฆ่านองเลือดตระกูลสวี เหยสงก็คิดไว้ดีแล้ว รอแก้แค้นตระกูลสวี ก็จะพาเสี่ยวฉินผู้หญิงที่ตัวเองรักกับชองชองลูกสาวของตัวเอง หนีไปที่ริมทะเลหรือโซนภูเขา ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
เหยสงฝันไปไม่ทันคิดว่า พวกไอ้หน้าหนวด ไม่ใช่แค่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ยังกลับมาด้วยในเวลานี้
“อย่าทำร้ายพวกเธอ ชีวิตต่อไปนี้ของผม จะเป็นทาสรับใช้พวกคุณเพื่อชำระล้างหนี้”เหยสงสบถออกมา แล้วก็พูดไป
“คุณไม่สมควร ห่า！”ไอ้หน้าหนวดผลักเหยสง ดันเขาเข้าไปในรถตู้คันหนึ่ง
