บทที่412 ถูกจับได้ว่าขโมยรถ
หลี่ฝางส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด：“ไม่มีอะไรอร่อยเท่าเกี๊ยวอีกแล้ว แล้วก็ไม่มีสนุกไปกว่าภรรยา นี่มันคุณเลย”
“รักแท้ รักแท้……”
“คุณชายหลี่ คุณเข้าใจรักแท้ไหม？”เฉินฝูเซิงมองหลี่ฝางอย่างซีเรียส
“ผมไม่มีพี่สะใภ้ที่ร่วมนอนได้……”หลี่ฝางกลอกตาใส่เฉินฝูเซิง
“คุณชายหลี่ รักแท้ไม่จำเป็นต้องเป็นแค่พี่สะใภ้ ผมเป็นข้อยกเว้น……”เฉินฝูเซิงอธิบาย
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ：“คุณคือข้อยกเว้นจริงๆ พูดตรงๆนะ ถ้าผมเป็นพี่ชายคุณ ผมจะตามไปทำลายคุณทุกแห่งหนเลย”
ตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว ความแค้นที่ฆ่าพ่อ ความเกลียดชังที่แย่งภรรยา เรียกได้ว่าไปอยู่ถึงจุดที่ไม่ยอมอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยังเป็นน้องชายของตัวเองที่เป็นชู้？
เป็นความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง
เวลานี้ เฉินฝูเซิงก็ชักสีหน้าพูดว่า：“ต้องมีสักวัน ผมจะแย่งผู้หญิงที่ผมรักคืนมา”
“ห่า น้องชาย คุณป่วยจนเกินที่จะเยียวยาแล้ว นั่นพี่สะใภ้คุณนะ ……”
“เป็นรักแท้”เฉินฝูเซิงพูดแก้ให้
“ผมบอกแล้ว เสี่ยวเชี่ยนถูกบังคับ”เฉินฝูเซิงพูด：“คนรักในใจเสี่ยวเชี่ยนคือผม คนรักในใจผมก็คือเสี่ยวเชี่ยน เราสองคน ……”
เฉินฝูเซิงยังพูดไม่จบ ก็ถูกหลี่ฝางตัดบท……
หลี่ฝางชี้ไปที่ผู้หญิงที่เมาเลื้อยบนโซฟา：“งั้นเธอล่ะ？”
“เธอก็แค่คนผ่านมา”
“ผู้ชายล่ะ？ทำตัวเสเพลข้างนอกเป็นเรื่องปกติ แต่ ในใจรู้ดี ว่าเสี่ยวเชี่ยนต่างหากคือคนที่ผมรัก”เฉินฝูเซิงพูดอย่างจริงจัง
หลี่ฝางส่ายหน้า ไม่พูดอะไร
“ไปนอนละ”หลี่ฝางโบกมือ พูดกับเฉินฝูเซิง
เฉินฝูเซิงแบกผู้หญิงที่โซฟาขึ้นมา ถอนหายใจ：“เห้อ เสี่ยวเชี่ยน ทำไมคุณดื่มมากขนาดนี้”
หลี่ฝางกับส้าวส้วย ต่างเข้าไปใสนห้องตัวเอง จากนั้นก็เตรียมเข้านอน
เพิ่งนอนแผ่ลงไป หลี่ฝางกลับได้ยินเสียงหายใจ
เตียงอีกด้าน มีผู้หญิงที่ง่วงนอนอยู่ หวางเหยา พิธีกรแพลตฟอร์มถู่โต้วของตัวเอง
เฉินฝูเซิงไอ้หมานี่ จัดปาร์ตี้บ้าอะไรกันแน่
หลี่ฝางอุ้มหวางเหยาขึ้นมาบนเตียง ห่มผ้าให้เธอ ตอนที่เตรียมจะออกไป หวางเหยากลับโอบคอหลี่ฝาง：“อย่าไป อย่าไป……”
หลี่ฝางไม่ลังเลใดๆ ผลักหวางเหยาออกทันที
หลี่ฝางมีอะไรแล้วกับฉินวี่เฟย กับหลินชิงชิง
ตัวเองจะทำผิดอีกไม่ได้แล้ว
หลี่ฝางออกมาจากห้องนอน มาที่โซฟา นอนจนฟ้าสว่าง
เช้าวันถัดมา เฉินฝูเซิงออกมาด้วยแขนเปล่า บนคอเขา มีรอยจูบ ที่ตัว ก็มีรอยถูกผู้หญิงข่วน
“ผู้หญิงที่นอนกับคุณเมื่อคืน ชื่อเสี่ยวเชี่ยน？”หลี่ฝางหันไปมองเฉินฝูเซิง
เฉินฝูเซิงส่ายหน้า：“ผมไม่รู้แม้แต่ชื่อเธอ”
“ผมได้ยินคุณเรียกเธอว่าเสี่ยวเชี่ยน……”
“คุณชายหลี่ คุณเคยได้ยินว่า สุรามังสาผ่านลำไส้ พุทธะอยู่ในใจไหม？ผมเป็นคนแบบนี้ ไม่ว่าผมจะมีอะไรกับใคร ก็จะสะกดจิตตัวเอง จินตนาการว่าเธอคือผู้หญิงที่ผมรัก เสี่ยวเชี่ยน……”
“แบบนี้ ในใจผมก็จะไม่รู้สึกแย่”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“งั้นคุณรู้ไหมต่อไปของสองประโยคนี้ ยังมีอีกสองประโยค？”
“ไม่รู้สิ”
“ก็คือผู้ใดในโลกทำตามข้า ก็จะตกในบ่วงมารเฉกเช่นกัน”หลี่ฝางตบไหล่ของเฉินฝูเซิง：“คุณน่ะ เป็นคนเลวสุดๆ อย่าพูดว่ารักแท้เลย รักแท้ถูกคุณทำมลทินใส่แล้ว เข้าใจไหม？”
เฉินฝูเซิงเบะปาก พูด：“ใช่สิ มีสาวสวยในห้องของคุณด้วย หุ่นนี่เยี่ยมมาก เมื่อคืนคุณไม่ได้มีอะไรด้วยเหรอไง？”
“ไม่มี”หลี่ฝางส่ายหน้า
“ห่า คุณยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม เนื้อมาหาถึงที่ คุณไม่กินเลยเหรอ？”เฉินฝูเซิงอ้าปากกว้าง มองหลี่ฝาง ดูตะลึงอย่างมาก
หลี่ฝางพูดเบาๆ：“ผมกินเจ”
“มีผู้หญิงมาให้แต่ไม่เอา นี่มันเนรคุณนะ หนุ่มๆ”
เฉินฝูเซิงส่ายหน้า：“น่าเสียดายจริงๆ ถ้ารู้ว่าคุณไม่เอา เมื่อคืนผมก็ควงสองละ”
“ผมไม่เหมือนกับคุณ ที่จะเอาผู้หญิงที่ไหนก็ได้ จินตนาการเป็นผู้หญิงในใจของตัวเอง”หลี่ฝางส่ายหน้า ถามว่า：“ส้าวส้วยล่ะ เขายังไม่ตื่นเหรอ？”
“พี่ผมคุยโทรศัพท์อยู่”
“พี่ผมนิสัยไม่ดี ไม่กล้ารบกวนเขา”เฉินฝูเซิงพูด
ไม่นานนัก ส้าวส้วยก็ลงมา ลงมากับเธออีกคน นั่นก็คือหวางเหยา
“เจ้านาย คุณไม่เป็นไรแล้ว”ส้าวส้วยมองหลี่ฝางแล้วพูด
หลี่ฝางยิ้มอย่างพอใจ：“แม่เอ๊ย มลทินนี้ ถือว่าชำระล้างออกไปได้แล้ว”
พอลากับเฉินฝูเซิง หลี่ฝางก็ออกไปจากคฤหาสน์
เฉินฝูเซิงทำใจไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งส้าวส้วย สายตาที่เฉินฝูเซิงมองส้าวส้วยออกไป ดูเหมือนอกหัก
เดิมที กษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือให้เฉินฝูเซิงมาอยู่ที่เมืองเอก นอกจากจะให้เขาหลบหนีปัญหาแล้ว ก็ยังอยากให้เฉินฝูเซิงเรียนกังฟูจากเสี่ยวโจว
แต่ใครจะไปรู้ เฉินฝูเซิงเพิ่งมา เสี่ยวโจวก็เข้าไป
เรียนกังฟูคงไม่ใช่ว่า เพื่อให้เฉินฝูเซิงเข้าไปตามหาเสี่ยวโจวหรอกนะ？
มากไปกว่านั้น เฉินฝูเซิงพบว่า กังฟูของส้าวส้วย เจ๋งกว่าเสี่ยวโจวเยอะเลย
ดังนั้น เฉินฝูเซิงอยากเคารพส้าวส้วยเป็นครู แต่ดูเหมือนส้าวส้วยไม่ค่อยสนใจเขานัก
หลี่ฝางขึ้นรถไป หวางเหยาก็โผล่ออกมา：“เจ้านาย คุณช่วยส่งฉันด้วยได้ไหม？”
หลี่ฝางลังเลหน่อยๆ คิดในใจ ยังไงก็เป็นพนักงานของตัวเอง ถ้าปฏิเสธไป ก็ไร้จิตใจเกิน
“ได้สิ”หลี่ฝางพยักหน้า
มุมปากหวางเหยายิ้ม：“ขอบคุณค่ะเจ้านาย”
ตอนนั้นหลี่ฝางไม่ได้สติคืนมา หวางเหยาก็จูบไปที่หน้าของหลี่ฝาง
หลี่ฝางขมวดคิ้ว ไม่พอใจเล็กน้อย：“ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก”
หวางเหยาตอบอ้อ ใบหน้าก็ดูละอาย
“ผมมีแฟน ถ้าถูกเข้าใจผิด จะเกิดปัญหาเอา”พอขึ้นรถ หลี่ฝางก็อธิบาย
“ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจัง ถึงได้มีแฟนที่รวยและหล่ออย่างคุณ”หวางเหยาพูดอย่างอิจฉา
“พอเถอะ อย่าประจบเลย รอมีเวลา ผมจะให้โจวหยางรูดของขวัญให้คุณเยอะๆ”หลี่ฝางก็ไม่โง่ จะไม่เข้าใจความคิดของหวางเหยาได้ไงกัน？
ผู้หญิงพวกนี้ พูดเอาใจตัวเอง ไม่ใช่เพื่อขึ้นตำแหน่งหรือทำเงินได้เยอะๆเหรอ？
“พวกเราไปเปลี่ยนรถกันก่อน”
ส้าวส้วยพูด แล้วก็ออกจากรถ
ขับรถเข้าไปในโรงจอดรถที่เก่าๆ ตอนที่เตรียมจะลงจากรถ ทันใดนั้นกลับมีกลุ่มคนพุ่งออกมา
“แม้แต่รถของผมก็กล้าขโมย ไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม？”
ไอ้หน้ายาวคนหนึ่งด่าด้วยเสียงเย็นชา：“ยังรู้จักขับรถกลับมา？เหอะเหอะ พวกขโมยรถอย่างพวกคุณ ตลกจริงๆ”
“ผมไม่ใช่คนขโมยรถ พวกเราแค่มีเรื่องฉุกเฉิน ก็เลยยืมรถคุณหน่อย ……ไม่ว่าจพูดยังไง พวกเราก็ไม่ได้ขออนุญาตขับรถของคุณ พวกเราปิดเอง ดังนั้นพวกเรายินดีชดใช้”หลี่ฝางเดินเข้าไปพูด
พริบตาเดียว
ไอ้หน้ายาวนี้ก็ไม่รู้ว่าเอาแท่งเหล็กมาจากไหน พุ่งมาที่หลี่ฝาง ดีที่เวลานี้ส้าวส้วยยื่นมือไปทัน ดึงหลี่ฝางไปด้านหลัง จึงทำให้หลี่ฝางหลบทัน
หลี่ฝางขมวดคิ้ว：“ผมรู้ว่าพวกเราผิด แต่ผมบอกแล้ว ผมยินดีชดใช้ ทำไมคุณต้องทำร้ายกันด้วย？”
“เหอะเหอะ ไอ้ขโมย ขโมยรถผมไป คิดจะชดใช้เงิน？คุณเห็นผมไม่มีเงินเหรอ？”ไอ้หน้ายาวพูดอย่างเย็นชา
พูดจบ สายตาเขามองไปที่หวางเหยา สายตาก็ดูทะลึ่งหรี่ตาออกมา
“น้องสาวหน้าตาดีมาก แม่เอีย หน้าตาอย่างสวย แล้วก็ยังสาว ดันมาขโมยรถกับ ……”ไอ้หน้ายาวพูดไม่ออก
“อย่าทำลายความสนใจของคนอื่น รถคันนี้ของคุณเท่าไหร่？”
หลี่ฝางชี้ไปที่VolkswagenCCแล้วพูด：“ผมซื้อโอเคไหม？”
“คุณอยากซื้อ ผมก็ต้องยอมขาย พวกคุณสามคนหัวขโมยรถ ไม่กลัวตายจริงๆ คุณเชื่อไหมแค่ผมโทรศัพท์ ก็ส่งพวกคุณเข้าไปกินข้าวคุกได้แล้ว？”
“น้องชาย บอกให้นะ ลูกพี่ของพวกเรารวย”ผู้ชายด้านหลังไอ้หน้ายาวพูดขึ้น
หลี่ฝางหน้าหม่นลง ถามว่า：“งั้นคุณจะเอาไง？”
“เอาสาวน้อยคนนี้ให้พวกเรา พวกเราเล่นพอแล้ว ก็จะเอาคืนพวกคุณ”
ไอ้หน้ายาวชี้ไปที่หวางเหยา หัวเราะ：“คนสวย ผมไม่ได้พูดนะ แต่คุณมาอยู่กับพี่ ยังมีอนาคตกว่าอยู่กับสองหัวขโมยนี่ซะอีก”
หวางเหยากลัวจนคว้าแขนหลี่ฝาง พูดเบาๆ：“เจ้านาย ไม่เอา คนพวกนี้ดูโรคจิต เอาฉันไปให้พวกเขา ……”
“อีกะหรี่ คุณพูดอะไร？คุณกล้าว่าพวกเราเหมือนโรคจิตเหรอ？”คนด้านหลังไอ้หน้ายาวได้ยินคำพูดของหวางเหยา ทันใดนั้นก็ต่อว่าด้วยสีหน้าโหดๆ จากนั้นก็พุ่งเข้ามาที่หลี่ฝาง
