บทที่ 421 ฉันไม่อยากเห็นฉินวี่เฟยเสียใจ
“นายท่านฉิน คุณกำลังบังคับฉันหรือ?”
หลิงหลงพูดอย่างเย็นชา “หรือคิดว่า ฉันไม่กล้าฆ่าท่าน?”
ใบหน้านายท่านฉิน มีเหงื่อไหลออกมาเยอะ บนช่วงหน้าท้องของเขา มีเลือดไหลออกไม่หยุด
เลือดเป็นหยดๆไหลลงจากร่างของนายท่านฉิน
“เธอกล้าอยู่แล้ว”
“เธอไม่ใช่หลิงหลงคนเดิมอีกต่อไป”
นายท่านฉินส่ายหัวยก ยกปากกาขึ้น และเซ็นชื่อในใบสัญญา
“โอเค”
“หลังจากที่นายฉินเซ็นชื่อเสร็จ ก็พูดว่า “ปล่อยฉันไปได้หรือยัง?”
“นายท่านฉิน ท่านยังคิดว่าว่าฉันยังเป็นเด็กผู้หญิงที่ไร้เดียงสาเหมือนเมื่อสามปีก่อนเหรอ” หลิงหลงหัวเราะเบาๆ
“เธอยังต้องการอะไรอีก?” นายท่านฉินพูดเสียงขรึม
“ใบสัญญานี้คุณเอากลับไป”
“ทรัพย์สินของตระกูลฉิน ไม่ได้อยู่ในมือของคุณทั้งหมด นายท่านฉิน อย่าคิดว่าพวกเราโง่ได้ไหม? สิ่งที่เราต้องการ ไม่ใช่ทรัพย์สิน95% ของคุณ แต่เป็นทรัพย์สิน95%ของทุกคนในตระกูล เข้าใจไหม?” หลิงหลงพูด
ใบหน้านายท่านฉิน ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที
หุ้นของตระกูลฉิน เฉพาะนายท่านฉินก็ได้ครอบครอง40%
ส่วนที่เหลืออีก 60% แบ่งครึ่งหนึ่งให้กับตระกูลฉิน และอีกครึ่งหนึ่งให้กับตระกูลมู่หรง
สาเหตุที่ตระกูลฉินสามารถเติบโตขึ้นมาได้นั้น ทั้งหมดเป็นเพราะการสนับสนุนของตระกูลมู่หรง
นายท่านฉินโกรธเล็กน้อย “มีสิทธิ์อะไร? ฉันเป็นหนี้หลอซ่าก็จริง แต่ไม่ได้เป็นหนี้มากขนาดนั้น”
“ถึงแม้ความร่ำรวยมหาศาลของฉันจะได้มาจากการทรยศต่อหลอซ่า แต่ตระกูลฉินของเราแต่ก่อนก็เคยมีธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ในเมืองเอก มีสิทธิ์อะไรพอหลอซ่ากลับมา ธุรกิจทั้งหมดของตระกูลฉินของเรา จะต้องคืนเขาหมด?”
“เอาส่วนของฉันให้เขา ยังไม่พออีกเหรอ?”
“เขาก็คงไม่ได้ขาดแคลนเงินใช่มั้ย?”
นายท่านฉินมองไปที่หลิงหลง และถามว่า “เฉพาะสถานที่ตากอากาศและสวนสนุก ก็มีเงินลงทุนมากกว่าสองหมื่นล้าน”
“นอกจากนี้ ฉันได้ยินมาว่า เขามีแผนจะลงทุนในเมืองเอกด้วย ฉันคิดว่าเงินลงทุน จะไม่น้อยกว่าสองหมื่นล้านใช่มั้ย?”
ขณะที่นายท่านฉินพูด เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย
การลงทุนเกือบสี่หมื่นล้าน และเป็นการลงทุนด้วยเงินสด
นี่เป็นการลงทุนขนาดใหญ่ คงมีแต่รายชื่อมหาเศรษฐีเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ลงทุน？
หลอซ่าหายตัวไปเป็นเวลาสามปี ทำไมถึงกลายเป็นคนที่ร่ำรวยขนาดนี้
สิ่งนี้ทำให้นายท่านฉินไม่กล้าเชื่อ
หลิงหลงหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “ขอพูดความจริงกับคุณ ทรัพย์สินแค่นั้นของตระกูลฉิน ลูกพี่ใหญ่ไม่ได้สนใจ เพียงแต่ว่าตอนนั้นคุณเกือบจะทำให้ลูกพี่ต้องตาย หรือคุณคิดว่าไม่สมควรชดใช้เหรอ?”
“เงินทองมันเป็นของนอกกาย นายท่านฉิน ตกลงจะเอาทรัพย์สมบัติแค่นั้นของคุณ เอาไปไว้ในโลงศพจริงๆหรือ?” หลิงหลงพูดด้วยความเยาะเย้ย
ในเวลานี้ ฉินวี่เฟยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และวิ่งมา
ทันใดนั้นฉินวี่เฟยก็เห็นเลือดบนพื้น
“คุณปู่!” ฉินวี่เฟยตะโกนเสียงดัง พร้อมกับใบหน้าที่ตกตะลึง
“คุณปู่ ท่านเป็นอะไร?” ฉินวี่เฟยจับแขนของนายท่านฉิน ตกใจมาก และกังวลมาก
“วี่เฟย เธอไปอีกด้านหนึ่ง ปู่มีเรื่องส่วนตัวที่ต้องจัดการ” นายท่านฉินพูดด้วยใบหน้าเย็นชา
ฉินวี่เฟยมองไปที่หลิงหลง และเห็นมีดในมือของหลิงหลง “เธอ เธอกำลังจะทำอะไร?”
ฉินวี่เฟยตกใจกับฉากตรงหน้า
“เธอ… …” มองไปที่หลิงหลง ฉินวี่เฟยไม่รู้จะพูดอะไรดี
ฉินวี่เฟยหยิบโทรศัพท์ และพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะแจ้งตำรวจ เธอเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงต้องแทงปู่ของฉันด้วย?”
“เธอถามฉันว่าทำไมต้องเอามีดแทงคุณปู่ของเธอ ถ้างั้นเธอต้องถามปู่ของเธอ ได้ทำอะไรที่ผิดศีลธรรมหรือเปล่า” หลิงหลงยิ้มอย่างใจเย็น
หลิงหลงพูดอย่างเฉยชา “สำหรับเรื่องที่เธอจะโทรแจ้งตำรวจ เธอก็โทรแจ้งตำรวจได้ตามต้องการ เพียงแต่ว่า ก่อนที่ตำรวจจะมาถึง ฉันมีเวลาเพียงพอ ที่จะฆ่าปู่ของเธอ”
ในขณะที่พูด หลิงหลงยิ้มอย่างเย็นชา หยิบมีดออกมา แล้วแทงเข้าบนร่างของนายท่านฉินอีกครั้ง
นายท่านฉินกัดฟัน ไม่มีเสียงร้องออกมา
“ในสามปีที่ผ่านมา ทุกคนเปลี่ยนไปมาก จำได้ว่าแต่ก่อนนายท่านฉินกลัวความเจ็บมากที่สุด ตอนนี้ถูกแทงสองครั้ง ไม่ได้ร้องว่าเจ็บปวด มันเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ” หลิงหลงมีรอยยิ้มชั่วร้าย
นายท่านฉินไม่ได้ตอบโต้
เขาอายุมากแล้ว แม้ว่าเขาจะตอบโต้ แต่ก็คงไร้ประโยชน์
นายท่านฉินในขณะนี้ มาถึงจุดที่ใครก็สามารถสังหารเขาได้
“การร้องว่าเจ็บปวดมีประโยชน์หรือไม่? เธอจะสงสารฉันหรือปล่อยฉันไปเหรอ? นายท่านฉินหัวเราะเบาๆ “ฉันแก่ขนาดนี้แล้ว และใกล้จะตายอยู่แล้ว ด้วยร่างกายนี้ เธออยากทรมานยังไง ก็ทรมานไปเถอะ”
“แม้ว่าเธออยากฆ่าฉันก็ทำได้ แต่โปรดอย่าทำร้ายหลานสาวของฉัน”
“วี่เฟย เธอรีบไปเถอะ ก็คิดว่าไม่เคยเห็นอะไร อย่าโทรเรียกตำรวจ… …นี่เป็นหนี้ที่ฉันติดค้างไว้” นายท่านฉินพูดด้วยเสียงหดหู่
“ท่านปู่… …”
ฉินวี่เฟยจับแขนนายท่านฉินไว้ และกังวลใจอย่างมาก “ท่านปู่ พวกเขาเป็นใครกันแน่?”
“ในมือท่านถืออะไรอยู่? สัญญาโอนทรัพย์สิน”
หลังจากดูเนื้อหาของสัญญาแล้ว ฉินวี่เฟยเบิกตากว้างจ้องมองไปที่หลิงหลง และถามว่า “ในเมื่อเธอต้องการเงิน ทำไมยังต้องทำร้ายถึงชีวิต”
“ฉันไม่ได้ต้องการทำร้ายชีวิตคุณปู่ของเธอ เพียงแต่ว่า คุณปู่ของเธอปฏิเสธที่จะร่วมมือกับฉัน”
“คุณปู่ของเธอเป็นคนใช้ที่เฝ้าสมบัติ จะตายแล้ว ยังจะเอาเงินไว้ทำไม? เหตุผลที่ง่ายๆขนาดนี้ เด็กๆข้างถนนยังเข้าใจ แต่คุณปู่ของเธออายุมากขนาดนี้ ยังไม่เข้าใจ ช่างตลกสิ้นดี” หลิงหลงยิ้มอย่างเย็นชา และส่ายหัว
จากนั้น หลิงหลงก็ชักมีดออกมาอีกครั้ง และแทงเขาที่ท้องของนายท่านฉินอีกครั้ง
นี่เป็นการแทงครั้งที่สามแล้ว แม้ว่าปกตินายท่านฉินจะออกกำลังกายขนาดไหน แต่อายุมากขนาดนี้แล้ว จะสามารถทนต่อการทรมานอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน?
หลิงหลงก็พูดว่า “นายท่านฉิน ร่างกายของคุณ อย่างมากก็ทนการแทงได้ห้าครั้งเท่านั้น”
“เมื่อแทงถึงครั้งที่ห้า แม้ว่าที่นี่จะเป็นโรงพยาบาล คุณก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้” หลิงหลงพูดอย่างไม่แยแส
นายท่านฉินรู้สึกจะทนไม่ไหวแล้ว เขาได้พูดเสียงเบา และทนไม่ไหว
จากนั้น นายท่านฉินกัดฟันพูดว่า “พวกเธอฆ่าฉันเถอะ ฉันจะไม่ยอมประนีประนอมกับพวกเธอแน่นอน”
“ตระกูลฉินเป็นสิ่งที่ฉันทุ่มเทอย่างหนักมาทั้งชีวิต ทำไมฉันต้องยกให้พวกเธอ… … ให้พวกเธอไป40% ยังไม่เพียงพออีกเหรอ?” นายท่านฉินพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“นายท่านฉิน คุณนี่หัวแข็งและดื้อรั้นจริงๆ”
หลิงหลงหัวเราะเยาะ ดึงมีดออกมา และใช้มีดแทงครั้งที่สี่เข้าไป
ความเร็วของหลิงหลงนั้นเร็วมาก แค่กระพริบตาก็เกือบจะเสร็จสมบูรณ์ ฉินวี่เฟยที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่มีแม้แต่เวลาจะขวาง
ฉินวี่เฟยกลัวจนแทบหายใจไม่ออก “อย่า อย่าทำร้ายคุณปู่ของฉัน เธอต้องการอะไรกันแน่?”
“ฉันต้องการทรัพย์สิน95%ของตระกูลฉิน เป็นทรัพย์สินทั้งหมด รวมถึงหุ้นของบริษัท บ้าน รถยนต์ และเงินฝากในธนาคาร” หลิงหลงมองไปที่ฉินวี่เฟย และพูดอย่างเย็นชา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของฉินวี่เฟยก็ตกใจ
ความโลภนี้ มากเกินไปหรือเปล่า ไม่น่าแปลกใจที่คุณปู่ไม่ยินยอม
“นายท่านฉิน คุณคิดว่าถ้าคุณตายแล้ว พวกเราจะยอมปล่อยตระกูลฉินไปหรือ? ฉันเคยพูด ทุกสิ่งที่เป็นของพวกเรา พวกเราจะเอามาให้หมด แม้ว่าจะต้องปล้น แม้ว่าจะต้องเปื้อนด้วยเลือดก็ตาม” หลิงหลงเม้มริมฝีปาก พูดเย้ยหยัน
“พอได้แล้ว”
ในตอนนี้ หลี่ฝางเดินเข้ามา เขามองไปที่หลิงหลง ด้วยสายตาเย็นชา “เธอเป็นคนของพ่อของฉันใช่ไหม?”
หลี่ฝางเคยเห็นหลิงหลงในบาร์
“ใช่ค่ะ คุณชาย”
“ในเมื่อเธอเป็นคนของฉัน ดังนั้นฉันจะสั่งเธอ ให้ปล่อยนายท่านฉิน” หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา
“คุณชาย นี่… …”
เมื่อมองหลี่ฝาง ใบหน้าของหลิงหลง เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ “คุณชาย คิดว่าฉันคงไม่อาจทำตามคำสั่งของคุณได้”
“คุณรู้ไหม คุณชาย นายท่านฉินเคยทรยศต่อพ่อของคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ลูกพี่คงจะไม่ต้องทิ้งคุณไปด้วยไม่ได้ร่ำลา และปล่อยให้คุณต้องทนทุกข์ทรมานเป็นเวลาสามปี” หลิงหลงพูด
หลี่ฝางพยักหน้า “นั่นมันผ่านไปแล้ว”
“ตอนนี้ ได้โปรดปล่อยนายท่านฉินไป” หลี่ฝางพูดอีกครั้ง
หลี่ฝางไม่อยากเห็นท่าทางกังวลใจของฉินวี่เฟย หลี่ฝางเดินไปตรงหน้าหลิงหลง และพูดเสียงเคร่งขรึม “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อสามปีก่อน แต่ฉันไม่อยากเห็นฉินวี่เฟยเศร้าเสียใจ ร้องไห้ต่อหน้าฉัน เธอเข้าใจความหมายของฉันไหม?”
ความหมายของหลี่ฝางก็คือ รอฉินวี่เฟยไปแล้ว หลิงหลงสามารถทรมานนายท่านฉินด้วยวิธีใดก็ได้ เพื่อแก้แค้นเขา
“คุณชาย ฉันเข้าใจแล้ว”
หลิงหลงหัวเราะ และปล่อยนายท่านฉิน “นายท่านฉิน รีบไปโรงพยาบาล ถ้าคนขับรถของคุณขับรถเร็ว คุณอาจจะมีโอกาสรอดชีวิต”
