NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 436

ตอนที่ 436

บทที่436 แสดงความเป็นมิตรของหูเฟย

“ลูกพี่ปิดบังชื่อนามสกุล เป็นพ่ออย่างคนธรรมดาๆทั่วไป พร้อมกับเป็นยักษ์หลอซ่าที่คนเห็นแล้วกลัว ที่จริงนั้นเหนื่อยมาก”

“ลูกพี่มีแค่จุดประสงค์เดียว ก็คือจะให้คุณอยู่ไกลจากยุทธภพหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่า ……”

พูดไป ส้าวส้วยก็ถอนหายใจ

“ต่างเป็นฉินเฟิงไอ้แก่นั่นทำให้วุ่นวาย ถ้าไม่ใช่เขา สามปีก่อนพวกเราก็จะถูกแยกสลาย ……”

“เดิมทีลูกพี่อยากแยกสลายพวกเรา ยุบหน่วยมืดทิ้ง ให้ตัวตนใหม่แก่พวกเราทุกคน ให้พวกเราใช้ชีวิตของเราเอง ส่วนเขาก็จะกลับไปที่ไร่นา ไปอยู่ชนบทกับคุณ แต่ใครจะไปรู้……ตระกูลมู่หรงกลับมาหาถึงที่”

พูดไป ส้าวส้วยก็ส่ายหน้า

กำลังคุยอยู่นั้น รถตำรวจสองสามคันก็กลับมา

รถที่นำ ก็คือหูเฟย

พอเห็นหลี่ฝาง หูเฟยก็กระโดดลงมาจากรถ พูดกับเพื่อนร่วมงานของตัวเอง“พวกคุณกลับไปก่อนเถอะ”

พวกตำรวจออกไป ก็เหลือแค่ตัวหูเฟยเอง

มองปืนที่พื้น แล้วก็รอยเลือดแวบหนึ่ง

หูเฟยขมวดคิ้ว“ผมไม่ลากคุณไปลงบันทึกคดีที่สถานีตำรวจหรอก บอกผมมาดีกว่า เมื่อกี๊เกิดอะไรขึ้น?”

“เมื่อกี๊……”หลี่ฝางลังเล สร้างเรื่องขึ้นมาเรียบร้อย เตรียมที่จะรับมือกับมัน

หูเฟยตัดบทหลี่ฝาง พูดว่า“พูดความจริงมา วางใจเถอะ ผมไม่เค้นให้คุณมารับผิดชอบหรอก”

มองหูเฟยท่าทางจริงจัง หลี่ฝางก็มองส้าวส้วยแวบหนึ่ง

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ“ผมกลับไปที่รถนะ”

หลี่ฝางเม้มปาก มองความหมายของส้าวส้วย ไม่ว่าตัวเองโกหกหรือว่าพูดความจริง ก็น่าจะไม่มีปัญหาหรอก

“คำโกหกผมไม่อยากฟัง เวลาของคุณกับผมนั้นมีค่ามาก”

หูเฟยหยิบกล่องบุหรี่มา ยื่นให้หลี่ฝางมวนหนึ่ง“ผมเป็นหนี้บุญคุณคุณหนึ่งครั้ง ดังนั้นผมไม่เห็นคุณฆ่าเองกับตา ผมก็ไม่จับคุณ”

“ถือเป็นการตอบแทนคุณ”หูเฟยพูดเบาๆ“ผมไม่ทำเรื่องผิดกฎหมายเพื่อผลประโยชน์ตัวเองนักหรอก และก็ไม่มีทางทำทานที่ใหญ่ขนาดนี้”

“ทำไมดีกับผมขนาดนี้?”หลี่ฝางกลับรู้สึกประหลาดใจที่ได้รับความโปรดปราน

“ภรรยาผมท้อง ถ้าไม่ใช่คุณ กลัวว่าภรรยาผม ลูกผม คนถูกแก๊งพวกนั้นฆ่าตายแล้ว”

“ท่านปู่สวีตายหรือไม่ พูดจริงๆ ผมก็ไม่สนใจนัก ถึงแม้เขาจะช่วยผมหลายครั้ง แต่ผมรู้ว่าเขาทำบาปไว้เยอะมาก”

“เขาตายแล้ว ถือว่าเป็นผลดีต่อเมืองเอก”

“ที่ดีกับคุณมากขนาดนี้ มีแค่เหตุผลเดียว”

มุมปากของหูเฟย ปรากฏรอยยิ้มที่ปกติไม่เคยมีมาก่อน รอยยิ้มนี้ เหมือนจะชั่วร้ายไปหน่อย

“ท่านปู่สวีตายแล้ว เพราะถูกทำให้โมโหจนตาย คนของเหยสงบุกไปที่ลานกว้างของเขา ขโมยของเก่าของเขาไป ไม่ได้ทำอะไรมากมาย เขาก็โมโหจนตาย”

“ลูกชายสองคนของเขา ต่ายตายอย่างอนาถทั้งคู่ ส่วนสวีเถิงเฟย ก็พิการ”

ได้ยินตรงนี้ หลี่ฝางก็หัวเราะเหอะเหอะ“พูดแบบนี้ ธุรกิจของตระกูลสวี ก็ตกอยู่ที่คุณ?”

“ไม่ เอาไว้เป็นชื่อของภรรยาผม ผมเป็นข้าราชการ จะมีธุรกิจที่อยู่ภายใต้ชื่อผมได้ไม่มากนัก ไม่อย่างนั้น จะก่อให้เกิดความยุ่งยากอย่างง่ายดาย”

“แต่คนที่เป็นเจ้าของที่แท้จริง ก็คือผม”

“ผมจะไม่ปกปิดคุณนะ ใครไม่ชอบเงินบ้างล่ะ?ที่ต้องปฏิเสธการคอร์รัปชันและติดสินบนทั้งหมด ก็เพราะว่าผมกลัวว่าจะมีวันหนึ่งถูกคนขุดออกมา ……”

“แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ตอนนี้ผมสามารถสอบทอดธุรกิจอุตสาหกรรมของตระกูลสวีได้อย่างเหมาะสม และได้รับความมั่งคั่งมหาศาล”หูเฟยมีรอยยิ้มร้ายกาจ

“งั้นทำไมต้องขอบคุณผม?”หลี่ฝางไม่ค่อยเข้าใจนัก

“ทำไม ยังจะทำเป็นแกล้งสับสนกับผมอีกไหม?”

หูเฟยยิ้มอย่างเย็นชา“หรือว่าตระกูลสวีถูกเหยสงฆ่าล้าง ไม่ใช่ของน้ำมือของพวกคุณตระกูลหลี่เอง?”

“คุณชายหลี่ เป็นเพื่อนกัน ต่อไปทุกคนต้องซื่อสัตย์และไม่มีอะไรปกปิดดีไหม?”

“เป็นเพื่อนกับผม คุณจะไม่ขาดทุน”

หูเฟยืย่นมือไปที่หลี่ฝาง ยิ้มออกมา

หลี่ฝางยิ้มอย่างจริงใจ“ไม่ต้องจับมือหรอก คุณไม่แค้นผมก็พอแล้ว”

“ทำไมต้องแค้นคุณ?”หูเฟยถามเค้น

“ภรรยาคุณถูก……”หลี่ฝางพูดไป ใบหน้าก็ร้อนตัวหน่อยๆ

หูเฟยส่ายหน้า“คุณคิดว่าผมรักสวีจื่อเม่ยมากเหรอ?แต่งงานกับเธอ ผมก็แค่อยากต่อสู้น้อยลงไปยี่สิบปีเท่านั้น หลายปีมานี้เธอเอาแต่กดหัวผม คอยเรียกใช้ผมตลอด เคยเห็นผมเป็นคนบ้างไหม?”

“พูดตรงๆกับคุณนะ ผมมีผู้หญิงอื่นข้างนอก ที่ผมรักเอง”

“ตำรวจสาวนั่น?”หลี่ฝางถามเค้น

หลี่ฝางเห็นมานานแล้วว่าหูเฟยมองตำรวจสาวนั่นไม่ปกติ

“ใช่ พวกเราเรียนจบด้วยกัน ก่อนหน้านี้พวกเราคือคู่รัก แต่ผมทำให้เธอผิดหวัง เพื่อประจบผู้มีอิทธิพล ผมแต่งเข้าบ้านตระกูลสวี ไปเป็นลูกเขยถึงที่ ภายใต้การดำเนินการของท่านปู่สวี ทำให้ผมจึงมาอยู่ถึงตำแหน่งนี้”

“ผมกับแฟนเก่าผม มีวาสนาต่อกันมาก พอเธอเรียนจบ ก็ถูกส่งมาภายใต้เงื้อมมือของผม เธอแต่งงานแล้ว แต่สามีเธอเอาแต่ตบตีเธอ การให้กำเนิดของเธอมีปัญหา ผมแนะนำให้เธอหย่า จากนั้นพวกเราก็แอบคืนดีกันลับๆ”

“ดู ผมซื่อสัตย์แค่ไหน เรื่องแบบนี้ก็บอกคุณหมด ทั้งเมืองเอก มีแค่คุณที่รู้ความลับนี้”

ตบไหล่หลี่ฝางไป หูเฟยก็พูดไป“คุณชายหลี่ อย่าปกปิดอะไรผมเลยน่า”

“พวกคุณช่วยผมไว้ไม่น้อย ดังนั้นผมก็จะไม่จับคุณ”

“สวีเถิงเฟยบอกตั้งนานแล้วว่า เป็นคุณที่บังคับให้หวางเฉินยิงเขา ……เรื่องที่เขากับหวางเฉินสั่งจ้างฆ่าคุณ ผมก็รู้”

“ถึงแม้หวางเฉินถูกซุนจิ้นฆ่า แต่ซุนจิ้นกลับไม่ใช่คนที่ตระกูลสวีส่งไป ผมเคยดูกล้องวงจรปิดหน้าประตูบ้านซุนจิ้น ก็พบเบนซ์ G-Class คันนั้นของคุณ ดังนั้น ซุนจิ้นก็คือคนที่คุณส่งไป?”

“คุณให้ซุนจิ้นฆ่าหวางเฉิน โยนความผิดให้ตระกูลสวี ทำให้เหยสงเสียสติ พาคนไปฆ่าล้างตระกูลสวี กลยุทธ์ยืมดาบฆ่าคนนี้ ช่างฉลาดเสียจริง”

“ลูกพี่เหยที่เสเพลอยู่ในยุทธภพมานานหลายปี สุดท้ายดันมาถูกคนเล่นงานได้”

หูเฟยหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า“น่าตลกจริงๆ ไม่รู้ว่าเหยสงรู้ความจริง จะโมโหแทบตายไหม?”

พูดไป จู่ๆหูเฟยก็จ้องหลี่ฝาง ถามอย่างจริงจัง“เหยสงยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า“ตรงนี้ผมไม่รู้”

“เหอะเหอะ ถึงเขามีชีวิตอยู่ ก็น่าจะบาดเจ็บหนัก”

“พอเหยสงฆ่าล้างตระกูลสวี ลูกน้องทุกคนของเขา ก็ถูกอิทธิพลแปลกๆจับตัวไป จากนั้นก็มาส่งที่สถานีตำรวจของพวกเรา ผมเดาว่า อิทธิพลแปลกๆนั้น น่าจะเป็นคนของตระกูลหลี่”

“แล้วก็น้องชายของเหยสง เหยโก่ว เขาตายแล้ว พวกเราเจอศพของเขา ที่ซอยเล็กๆแห่งหนึ่ง”

“ส่วนเหยสง เขาน่าจะถูกคนเอาตัวออกไป แต่ได้รับบาดเจ็บ พวกเราเจอรอยเลือดของเหยสง จากที่พื้น”

หูเฟยหัวเราะ“ตระกูลหลี่ของพวกคุณ ก็ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลของเมืองเอก”

หลี่ฝางไม่พูด ในใจซับซ้อนหน่อยๆ

หลี่ฝางคิดไม่ถึง หูเฟยจะรู้เยอะขนาดนี้

“เมื่อกี๊ตระกูลหลี่ของพวกคุณก็ส่งข้อความมาให้ผมอีก ช่วยผมยึดของต้องห้ามได้จำนวนมาก แค่จับฉินเสี่ยวหู่ได้ ก็จะทำผลงานได้เยี่ยมอีกครั้ง”

หูเฟยหัวเราะไปพูดไป“แค่เสียดาย มีคนช่วยเขาไว้”

“ใครกำลังช่วยเขา?”

หูเฟยมองแล้วถามหลี่ฝาง เขารู้ดี คนที่ช่วยฉินเสี่ยวหู่ เป็นมาอย่างไม่ธรรมดา

แม้แต่เจ้านายของตัวเองยังจ้างได้ ความเป็นมาของคนนี้ ยังจะธรรมดาอยู่เหรอ?

“คุณรู้จักสี่ตระกูลใหญ่ไหม?”หลี่ฝางถามกลับ

“รู้สิ คนทั่วไปไม่รู้ว่าพวกเขามีอยู่ แต่คนที่มีสถานะอย่างพวกเรา เคยได้ยินถึงพวกเขาทั้งนั้น”

“สี่ตระกูลใหญ่ คือพวกคนสุดยอดที่มีชีวิตอยู่ รวมทั้งผมตอนนี้ ก็ยังต้องจ่ายเงินให้สี่ตระกูลใหญ่ทุกเดือน”หูเฟยพูด

“จ่ายเงิน?”หลี่ฝางได้ยินคำนี้ ก็แปลกใจเล็กน้อย“คุณก็ต้องจ่างเงินให้สี่ตระกูลใหญ่?”

“ใช่ ไม่ใช่แค่ผม แต่ทุกคน ก็ต้องจ่าย อย่างตระกูลมู่ อย่างตระกูลฉิน……ทุกๆตระกูล ต้องจ่ายเงินให้สี่ตระกูลใหญ่ เหมือนกับเป็นค่าคุ้มครอง กลายเป็นวัฒนธรรมไปแล้ว ไม่มีใครกล้าไม่จ่าย”

“เมื่อปีที่แล้ว มีนักธุรกิจคนหนึ่งปฏิเสธที่จะจ่ายเงิน……”พูดถึงตรงนี้ หูเฟยก็ส่ายหน้า“สุดท้ายไม่กี่วัน บริษัทของเขาก็ถูกปิด แล้วเขาก็เข้าคุก เข้าไปไม่กี่วัน ก็ถูกคนฆ่าตาย”

“สี่ตระกูลใหญ่คือสิ่งลึกลับที่มีอยู่”

“เพราะว่าความลึกลับของพวกเขา ดังนั้น ผมเราจึงรู้สึกกลัว”

หูเฟยเลิกคิ้วขึ้น“ผมไม่อยากจ่ายเงินหรอก แต่ไม่มีคุณสมบัติไปต่อต้านสี่ตระกูลใหญ่”

“แต่ผมรู้ ว่าพวกคุณตระกูลหลี่มี”หูเฟยมองหลี่ฝางแล้วพูด

“ผมหวังว่าช่วยพวกคุณขุดสี่ตระกูลใหญ่ออกมา กำจัดไป แบบนี้ ทุกปีผมก็จะหาเงินได้หลายร้อยล้าน”หูเฟยพูดยิ้มๆ

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท