บทที่443 หลี่ฝางเป็นประธานกรรมการของบริษัทฉินซื่อ กรุ๊ป
ฉินวี่เฟยแสดงออกว่าตกใจอย่างชัดเจน
ตอนหลี่ฝางเล็กๆ เคยเห็นเด็กตกใจจนเสียสติ ก็เดินเช่นนี้
แต่ฉินวี่เฟยตกใจ ไม่ถือว่ารุนแรงนัก อย่างน้อยที่สุดก็ยังพอมีสติอยู่
“ฉันไม่เป็นไร”ฉินวี่เฟยส่ายหน้า สีหน้ายังคงตะลึงงัน
ฉินวี่เฟยเดินไปหน้าร้านกาแฟด้วยอาการตกใจอย่างแข็งทื่อ จนชนไปที่กระจกของประตู
หลี่ฝางวิ่งเข้าไป เปิดประตูกระจกออก แล้วเอาประตูม้วนด้านนอกนั้นออกไป
“คุณเห็นแล้วใช่ไหม？”หลี่ฝางมองฉินวี่เฟยแล้วถาม
“อนาถมาก น่าสงสารมาก”ฉินวี่เฟยส่ายหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
“หมายความว่าไง？”หลี่ฝางมองฉินวี่เฟยอย่างงุนงง ไม่ค่อยเข้าใจ
“หลิงหลง……”
“ทุกส่วนที่ร่างกายเธอ และก็หน้าอก เหลือแค่ส่วนเดียว และก็ด้านล่างของเธอ ……”พูดไปอยู่นั้น สีหน้าของฉินวี่เฟย ก็ซีดขาวขึ้นมา
ในหัวของฉินวี่เฟย ดูเหมือนจะคิดถึงภาพที่น่ากลัวมากๆ
เสียงของฉินวี่เฟยมาถึงจุดจบ ไม่ได้พูดต่อ ได้แต่ส่ายหน้า ส่ายหน้าอย่างสุดชีวิต
“ฉันจะไม่แก้แค้นเธออีกแล้ว”
“เธอน่าสงสารมาก”
ฉินวี่เฟยส่ายหน้าพูด แล้วเปิดประตูรถ“เมื่อกี๊ที่เข้าไปข้างในนาน เพราะว่าอ้วกอยู่ข้างใน”
“หลี่ฝาง ฉันไปก่อนนะ”
ฉินวี่เฟยพูดไป ก็เข้าไปในรถ
และตอนนี้เอง หลิงหลงก็เดินออกมา
ฉินวี่เฟยในรถมองหลิงหลงแวบหนึ่ง
สายตาของฉินวี่เฟย มีแต่ความเห็นใจ ไม่มีความเคียดแค้นเลย
ทำให้หลี่ฝางรู้สึกแปลกใจหน่อยๆ
หลิงหลงเป็นผู้ร้ายที่ฆ่าปู่ของฉินวี่เฟยนะ ให้อภัยไปแบบนี้เลยเหรอ？
เมื่อกี๊ฉินวี่เฟยเห็นอะไรไป？
ไม่นานนัก ฉินหมิงก็เดินออกมา เขามองหลิงหลงแล้วถาม“หลุมศพของเสี่ยวชิงอยู่ที่ไหน เดี๋ยวผมส่งคุณหนูเสร็จ จะไปเยี่ยมเธอหน่อย”
“ลาดสือซาน”
หลิงหลงมองฉินหมิง พูดเสียงไม่ดังนัก“สถานที่ที่เมื่อก่อนพวกคุณไปบ่อย”
ฉินหมิงก็ตกอยู่ในการเชื่อมโยงที่ไม่สิ้นสุด“ลาดสือซาน เหอะเหอะ ฝังไว้ที่นั่นจริงๆด้วย เป็นความคิดของเสี่ยวชิงสินะ”
“นั่นเป็นสถานที่ที่พวกเราเดทกันครั้งแรก มีครั้งหนึ่งพวกเราวิ่งออกมาจากสถานเด็กกำพร้า เล่นที่ลาดสือซานไปทั้งบ่ายนั้น เสี่ยวชิงไม่ระวังจึงขาหัก ผมจึงแบกเธอไว้”
“ตอนนั้น เธอเป็นเด็กอ้วน”
จู่ๆฉินหมิงก็คิดถึงวัยเด็ก
ข้าวที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแย่งมายากมาก เสี่ยวชิงเป็นแค่เด็กผู้หญิง ทุกครั้งก็จะหิว แต่ต่อมาพอรู้จักฉินหมิง ฉินหมิงก็จะแย่งข้าวมาให้เธอทุกครั้ง เลี้ยงจนเธอขาวอ้วนตุ้ยนุ้ย
คิดถึงทุกๆฉากในวัยเด็ก
ฉินหมิงทนไม่ไหว คุกเข่าลงหน้าร้านกาแฟ ร้องไห้ออกมา
ฉินหมิงเสียใจยิ่งกว่าฉินวี่เฟย
ฉินวี่เฟยไม่มีปู่ อย่างน้อยก็ยังมีพ่อแม่ พี่ชายพี่สาว
แต่ฉินหมิง ตั้งแต่เด็กจนโต เสี่ยวชิงคือญาติคนเดียวของเขา
ทั้งสองประคับประคองกันก้าวผ่าน ทั้งคู่ก็รักกันจริง แต่ใครจะไปคิดว่า……
รอมาสามปี ไม่ง่ายเลยที่จะได้ข่าวของเสี่ยวชิง แต่กลับเป็นข่าวร้ายเช่นนี้
ฉินหมิงยากที่จะยอมรับหน่อยๆ
จนกระทั่งว่าฉินหมิงมีความคิดหนึ่งอย่าง อยากฆ่าตัวตายตามเสี่ยวชิงไป
“ใครกันแน่ที่ฆ่าเสี่ยวชิง？”ทันใดนั้นฉินหมิงก็ยืนขึ้น คว้าแขนของหลิงหลง
“ฉันรับปากเสี่ยวชิงแล้ว จะไม่บอกความจริงคุณ”
หลิงหลงส่ายหน้า“แน่นอนว่า ฉันก็สามารถละเมิดคำสัญญาต่อเสี่ยวชิงได้”
“หากคุณเอาชนะฉันได้！”
หลิงหลงพูดจบ ฉินหมิงก็กำหมัด ต่อยไปที่ร่างของหลิงหลงอย่างฉับพลัน
แต่หมัดนี้ยังไม่ทันต่อยไปที่หลิงหลง หลิงหลงก็ชิงนำก่อน ตบใส่ที่แผลของฉินหมิง
ฉินหมิงถอยหลังไปหลายก้าว
ฉินหมิงไม่ยอมแพ้ พุ่งเข้าไปอีกครั้ง
หลิงหลงหรี่ตาลง ตีไปที่คอของฉินหมิงด้วยสันมือ จนเขาเกือบจะมึนหัว
ฉินหมิงส่ายหัว เหมือนคนบ้า แล้วพุ่งเข้าไปอีกครั้ง
ก็แค่ครั้งนี้ ฉินหมิงไม่ได้กล้าเหมือนสองครั้งแรก
แผลถูกแทงที่หน้าท้องเขา บาดแผลนั้นฉีกขาดแล้ว
ตอนนี้เขายังมึนๆหัวเล็กน้อย
ความเร็วและแรงนั้น ไม่มากเท่าก่อนหน้านี้
หลิงหลงส่ายหน้า ยืนมือข้างหนึ่งออกไป คว้าคอของฉินหมิง“อยากแก้แค้น ก็อย่าเสียสติ”
“มีสิตหน่อย ตอนนี้คุณยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ฉัน แล้วคุณก็ยังได้รับบาดเจ็บด้วย”
“รักษาแผลเสร็จค่อยมาอีก”
หลิงหลงพูดไป ก็ตบไปที่หน้าของฉินหมิง ตบจนล้มไปที่พื้น
ฝีมือหลิงหลงโหดมาก ฉากที่ตบนี้ ทำเอาฉินหมิงยืนไม่ขึ้น
หลี่ฝางไปประคองฉินหมิงขึ้นมา มาเข้าไปในรถ
“คุณขับรถเป็นไหม？”มองฉินวี่เฟยแวบหนึ่ง หลี่ฝางก็ถาม
ฉินวี่เฟยพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้า“ได้นิดหน่อย แต่……”
“ช่างเถอะ ผมไปส่งพวกคุณละกัน”
ตอนนี้เป็นชั่วโมงเร่งด่วนเลิกงานพอดี รถบนถนนเยอะมาก บวกกับปู่ของฉินวี่เฟยเพิ่งเสียไป พี่ชายก็ยังประสบอุบัติเหตุอีก
ภายใต้การโจมตีชุดนี้ อาการของฉินวี่เฟยแย่มาก ให้เธอขับรถ หลี่ฝางไม่วางใจหน่อยๆ
หลี่ฝางนั่งลงบนที่นั่งคนขับ สตาร์ทรถออก
“แผลของคุณ……ให้ฉันขับดีกว่าไหม？หรือว่าเรียกคนขับรถก็ได้ บนแอพGrabก็มีคนขับรถจำนวนมาก”ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝางแวบหนึ่ง แล้วพูด
แผลที่หน้าอกของหลี่ฝาง เจ็บมาก
เวลานี้ ที่จริงเขาควรจะพักผ่อนเยอะๆ
แต่เขากลับส่ายหน้าอย่างดื้อดึง“ดูบาดแผลคนข้างหลังสิ ถ้าคนขับรถที่นัดในอินเทอร์เน็ตมาแล้ว จะไม่ตกใจจนแจ้งความเหรอ？แบบนั้น จะทำให้เดือดร้อนอย่างเลี่ยงไม่ได้”
ฉินวี่เฟยไม่พูดอีก เธอแค่มองเส้นทางขับรถ แล้วก็ตกอยู่ในความงุนงง“นี่จะไปไหนเหรอ？”
“ไปโรงพยาบาล”หลี่ฝางพูด
“โรงพยาบาล？ทางนี้มีโรงพยาบาลเหรอ？”ฉินวี่เฟยพูดอย่างแปลกใจ
หลี่ฝางไม่ตอบ แต่ตั้งใจขับรถ
น่าจะผ่านไปกว่าสิบนาที ฉินวี่เฟยก็มองเห็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
“สถานที่แบบนี้ มีโรงพยาบาลจริงๆด้วย”ฉินวี่เฟยตะลึงหน่อยๆ ยังไงสถานที่นี้ ตำแหน่งก็อยู่ไกลมาก
“นี่คือโรงพยาบาลของพวกเราตระกูลหลี่”
“ให้พี่ฉินหมิงรักษาตัวที่นี่ละกัน”
พอหยุดรถ หลี่ฝางก็เอาตัวฉินหมิงลง
หลังจากจัดการฉินหมิงเสร็จ หลี่ฝางก็กลับไปที่รถอีกครั้ง
“ให้ผมส่งคุณไปโรงพยาบาล หรือว่ากลับตระกูลฉิน？”หลี่ฝางถาม
ฉินวี่เฟยยุ่งเหยิงไปหมด เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี
“ตอนนี้พี่ชายฉันอยู่ในอาการโคม่า ตอนนี้ตระกูลฉินวุ่นวายไปหมด คุณปู่ก็ตาย หลายๆเรื่องมาหมด ลุงทั้งสองคนก็ไม่พอใจที่ฉันเป็นประธานกรรมการ ไม่ชอบที่ฉันเด็กไป……”
“หุ้นส่วนคืนอื่นๆ ก็ไม่เห็นด้วย”
ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง แล้วพูด“หลี่ฝาง ไม่งั้น คุณมาเป็นเถอะ”
“ผมเป็น？ล้อเล่นอะไร！”หลี่ฝางส่ายหน้า“ผมไม่ใช่คนตระกูลฉิน พวกเขาไม่ยอมคุณ แล้วจะยอมผมเหรอ？”
“พวกเขาเห็นแก่ผลประโยชน์ ตอนนี้ปู่ฉันตายแล้ว คอนเนคชั่นจำนวนมากมากที่ปู่สร้างขึ้น ก็หายตามไปด้วย ดังนั้นหุ้นส่วนกับพันธมิตรจำนวนมาก ไม่เชื่อกำลังตระกูลฉินของพวกเราแล้ว”
“พ่อฉันบอกว่า ดังนั้นตระกูลฉินอาจจะต้องถดถอยลงไป”
“ถ้าคุณรับช่วง ก็จะไม่เกิดสถานการณ์เช่นนี้ ตระกูลหลี่ของพวกคุณมีเงิน พันธมิตรพวกนั้น ก็จะต่อสู้เพื่อทำการร่วมมือต่อ และธนาคารก็จะไม่กลัว บริษัทฉินซื่อ กรุ๊ปของพวกเราล้มละลาย”
“ผมเข้าใจความหมายของคุณ ความหมายของคุณคือ ใช้ประโยชน์จากอิทธิพลตระกูลหลี่ของพวกเรา ใช่ไหม？”หลี่ฝางพูด
“อือ”หลี่ฝางพยักหน้าตอบรับ
“ลุงทั้งสองของคุณจะเห็นด้วยไหม？ยังไงพวกเขาก็รู้ นายท่านฉินถูกพวกเราตระกูลหลี่ฆ่า”
“อีกอย่าง พ่อคุณเห็นด้วยเหรอ？”
หลี่ฝางขมวดคิ้วถาม
“พวกเขาก็ไม่อยาก แต่พวกเขาไม่มีหนทาง ……ทางพ่อฉัน ฉันจะไปคุยให้ ส่วนลุงทั้งสองของฉัน พวกเขาเห็นเงินสำคัญกว่าสิ่งใด ใครทำให้พวกเขารวยได้ ก็เป็นญาติของพวกเขา พวกเขามีความแค้นต่อคุณ แต่ไม่ได้มีกับเงิน”
ฉินวี่เฟยทำเสียงฮึดฮัด“คุณลุงสองคนของฉัน ไม่มีทางขจัดคุณ”
หลี่ฝางเม้มปาก ลังเลเล็กน้อยจึงพูด“คุณล่ะ？คุณจะขจัดผมไหม？”
ฉินวี่เฟยส่ายหน้า“หนึ่งชั่วโมงก่อนนี้ ฉันเกลียดชังหลิงหลงมาก และก็เกลียดชังคนของพวกคุณตระกูลหลี่ตาม สำหรับคุณ ก็นิดหน่อย ยังไงคุณก็คือคนตระกูลหลี่”
“แต่ตอนที่หลิงหลงให้ฉันดูร่างกายเธอ จู่ๆฉันก็ไม่เกลียดเขาแล้ว เพราะว่าฉันไม่มีคุณสมบัตินี้”
“หลิงหลงน่าสงสารมาก”ฉินวี่เฟยพูดพร้อมส่ายหน้า
“คุณเห็นอะไรกันแน่？”หลี่ฝางถามต่อ
