บทที่ 470 พ่อของคุณคือหลอซ่าหรือ
หากเป็นเมื่อก่อน หลี่ฝางคงเสริมขึ้นอีกคำว่า เรียกเสี่ยวฝางก็ได้
หลายปีมานี้ หลี่ฝางก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาชินกับความธรรมดาแล้ว
คุ้นเคยกับความเรียบง่ายเป็นกันเอง
แต่ตอนนี้ หลี่ฝางอยากเปลี่ยนแปลงสักหน่อย
เพราะเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลหลี่ ถ้าหากเกรงใจเกินไป ถ้าอย่างนั้น บนตัวเขาก็จะไม่มีความน่าเกรงขามอยู่เลย
ตัวเองเป็นถึงเจ้านาย สามารถคุยหยอกล้อเล่นกับคนใต้บังคับบัญชาได้ แต่ไม่อาจจะลดตัวลงไปได้เด็ดขาด
ฉะนั้น หลี่ฝางกำลังลองยอมรับสถานะของคุณชายหลี่อยู่
“อย่ายืนอยู่ข้างนอกเลย เข้าไปข้างในกันเถอะ วันนี้อากาศค่อนข้างหนาว”
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ พูดขึ้น
แต่หลี่ฝางยังไม่ก้าวเท้าเข้าไปในโรงแรม ใครจะกล้าเข้าไปก่อน
ไม่มีใครกล้า
หัวล้านเฉินเจียโล่หัวเราะแหะๆ ทำท่าเชิญให้กับหลี่ฝาง “เชิญคุณชายหลี่ก่อน ”
“ได้”หลี่ฝางตอบตกลง ในเมื่อสถานะของตัวเองวางอยู่ตรงนี้
หลี่ฝางก็ไม่ได้เกี่ยง เดินเข้าไปในโรงแรมคนแรก
“ใช่แล้ว พี่เห้า คู่พ่อลูกหลิวต้าหนึงเป็นยังไงบ้าง”หลี่ฝางถามขึ้น
“หลังจากฉันไปแล้ว พวกเขาพูดเรื่องแก้แค้นฉันหรือเปล่า ”หลี่ฝางถาม
หวางเห้าพูดอย่างดูถูก “พวกเขาจะกล้าได้ยังไง”
“พวกเขาพ่อลูก ก็แค่คนตัวเล็กๆในเมืองเอก มากสุดก็แค่พวกกุ๊ยข้างถนน เพราะก่อนหน้านี้ไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของคุณ ตอนนี้รู้แล้ว คงไม่กล้าหาเรื่องคุณอีก”หวางเห้าก้มหน้าพูดยิ้มๆ
หลี่ฝางพยักหน้า พูดเสียงเบา “นายไม่ควรใช้คนอย่างหลิวต้าหนึง ”
หลี่ฝางสีหน้าไร้ความรู้สึก หลังจากหวางเห้าได้ยิน ก็ไม่สบายใจเป็นอย่างยิ่ง
ก่อนหน้านี้ หวางเห้ารู้สึกเพียงว่าหลี่ฝางก็แค่มีเงินเท่านั้น แม้ว่าเขาจะช่วยเหลือตน แต่ก็ไม่เคยก้าวก่าย แต่วันนี้หวางเห้าพบว่า หลี่ฝางค่อยๆผูกมัดเขา
นี่ทำให้หวางเห้ารู้สึกไม่ค่อยพอใจนิดๆ
อีกอย่าง วันนี้หลี่ฝาง ทำให้หวางเห้ารู้สึกไม่เหมือนเดิม
แต่หวางเห้าก็ได้แต่เม้มปาก ไม่พูดอะไร
ในสายตาของหวางเห้า หลี่ฝางก็แค่เด็กน้อย เขาอาศัยอะไรมาบงการตน
ฉะนั้นในใจหวางเห้า มีความโกรธอยู่บ้าง
มาถึงห้องวีไอพี ทุกคนนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง
หลี่ฝางหัวเราะหึหึ มองหวางเห้าและพูดว่า “ขอแนะนำคนคนหนึ่งให้ทุกคนรู้จัก คนนี้คือหวางเห้า เจ้านายของศูนย์อาบน้ำสุ่ยหยุน”
“พวกเรารู้จักกันแล้ว”
หวงว่างโก๋ยิ้ม พูดว่า “ตอนที่คุณชายหลี่กำลังเดินทาง ผมได้แนะนำไปแล้ว”
“ขอโทษที ผมมาสาย”
หลี่ฝางพยักหน้า แสดงความขอโทษ
หวงว่างโก๋ขรึมลงทันที นึกว่าตัวเองพูดผิดไป ก็รีบเสริมขึ้นว่า
“คุณชายหลี่ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ”
“ไม่เป็นไร ผมสายไปจริงๆ เจอเรื่องระหว่างทางนิดหน่อย”
หลี่ฝางมองหวงว่างโก๋ แล้วก็มองคนข้างๆเขา
“คนนี้คือ”หลี่ฝางไม่รู้ว่าคนคิ้วดกนี้ชื่ออะไร
หลี่ฝางจำได้แค่ว่า คิ้วดกคนนี้คือพี่ใหญ่ของหัวล้านเฉินเจียโล่กับเจ้าของโรงแรมหวงว่างโก๋
“คุณชายหลี่ ผมขอแนะนำตัวเอง ผมชื่อหวางเสี่ยวหยวน ตอนนี้เปิดบาร์เล็กๆอยู่”
“ไม่ได้คึกคักมาก ก็เป็นที่พักผ่อนของพวกพี่น้องเพื่อนฝูง ถ้าคุณชายหลี่มีเวลาว่างก็ลองไปนั่งดู ” หวางเสี่ยวหยวนยืนขึ้นพูด
หลี่ฝางพยักหน้า “ต้องไปแน่นอน”
“คุณชายหลี่ ผมชื่อ……”หัวล้านยืนขึ้น คิดจะแนะนำตัวเอง
หลี่ฝางยิ้ม พูดว่า “พี่โล่ เฉินเจียโล่ ผมจำชื่อพี่ได้”
หลี่ฝางยังจำได้ดี หลังจากที่พวกเฉินเจียโล่ช่วยตนออกมาจากเงื้อมือของหลี่หลง เฉินเจียโล่ก็ได้บอกชื่อของตัวเองกับหลี่หลง
หลี่ฝางมองทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ พูดว่า “ที่ผมเชิญทุกคนมาวันนี้เพราะมีจุดประสงค์ เพียงหนึ่งอย่าง ก็คือตอนนี้ผมมีพื้นที่อยู่ในมือบางส่วน ต้องการคนช่วยดูแล แต่ก็ไม่มีคนที่เหมาะสมในมือ จึงอยากจะเชิญพวกพี่พี่ช่วยผมหน่อย”
หวางเห้ายิ้ม
ตอนนี้ เหยโก่วตายแล้ว เหยสงก็หนี
ลูกน้องทั้งหมดของเหยสง ที่มีชื่อเสียงหน่อย ตอนนี้ก็ไม่นั่งอยู่ในคุกกันหมด
ฉะนั้นพื้นที่ของเหยสง ก็เลยกลายเป็นที่ร้าง
ที่จริงหลังจากเกิดเรื่อง มีคนมากมายอยากจะแย่งพื้นที่นี้
แต่เหมือนตระกูลหลี่จะคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว ก็เลยชิงลงมือ เอาพื้นที่นี้มาตั้งแต่คืนที่เหยสงเกิดเรื่อง
และข้างกายตระกูลหลี่ ยังมีท่านจวนคอยสนับสนุนอยู่
คนหนึ่งมีเงิน มีเงินจนนักว่าเป็นเศรษฐีระดับประเทศ
คนหนึ่งมีชื่อเสียง มีชื่อจนไม่กี่ปีก่อนทุกคนต่างก็ต้องรู้จัก
ทั้งสองคนนี้ยึดครองพื้นที่ของเหยสง คนอื่นๆ ก็ไม่กล้าคิดทำอะไรอีก
ตอนนี้ ลมได้เปลี่ยนทิศแล้ว
หวางเห้าเป็นคนของตระกูลหลี่ ฉะนั้นพื้นที่ของเหยสง ไม่ช้าก็จะตกอยู่ในมือของหวางเห้า
และหวางเห้า ก็เริ่มที่จะค่อยๆรับช่วงพื้นที่ของเหยสงแล้ว
แต่เสียดายที่มีคนไม่มากพอ จึงรับช่วงต่อได้เพียงหนึ่งในสามของพื้นที่เท่านั้น
ฉะนั้น ได้ยินหลี่ฝางบอกว่าจะแบ่งพื้นที่ หวางเห้าก็ย่อมดีใจมาก
คำพูดของหลี่ฝาง เท่ากับเป็นการประกาศอย่างเป็นทางการ
หวางเห้ามีความรู้สึกว่าจะรอไม่ไหวแล้ว แต่คำพูดต่อไปของหลี่ฝาง ทำให้หวางเห้ารู้สึกหนาวสะท้านในใจ
“หวางเห้า ตอนนี้พื้นที่หนึ่งในสามของเหยสง อยู่ในมือนายแล้วใช่ไหม”
หลี่ฝางมองหวางเห้าและถามขึ้น
หวางเห้าพยักหน้า พูดว่า “ใช่แล้ว แต่ว่าผมไม่มีคนที่มีฝีมือ ถ้าไม่อย่างนั้น ผมคงเอาพื้นที่ทั้งหมดมาได้แล้ว”
“อย่าโลภมากเกินไป ค่อยๆทีละก้าว”
หลี่ฝางพูดหนึ่งประโยค ใบหน้าของหวางเห้า ก็เปลี่ยนสีทันที
เพราะว่า หวางเห้าเป็นคนแรกๆที่สร้างสัมพันธ์ในการร่วมงานกันกับหลี่ฝาง
หวางเห้าคิดในใจ
พื้นที่ทั้งหมดของเหยสง สมควรจะเป็นของตนทั้งหมด
ทำไม่หลี่ฝางยังรังเกียจว่าเขาจะโลภมากไป นี่หมายความว่าไง
“อีกอย่าง พี่หวง พี่หวาง พี่เฉิน ผมรู้ว่าพวกพี่ก็อยู่ในวงการนี้มาก่อน จึงคุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้ ภายหลังเพราะสาเหตุบางอย่าง บีบให้ต้องวางมืออย่างไม่เต็มใจ ตอนนี้ผมอยากถามพี่ทั้งสามว่า พวกพี่มีความคิดที่จะคืนสู่วงการหรือเปล่า ”
หลี่ฝางมองทั้งสามคนและถามขึ้น
หวงว่างโก๋กับเฉินเจียโล่ไม่พูดอะไร เพียงแต่มองไปทางหวางเสี่ยวหยวนเท่านั้น
เพราะหวางเสี่ยวหยวนเป็นพี่ใหญ่ของพวกเขา
คำพูดของหวางเสี่ยวหยวน ก็เท่ากับเป็นคำพูดของพวกเขา
หวางเสี่ยวหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย มองหลี่ฝาง “คุณชายหลี่หมายความว่า ”
“พูดให้ชัดกว่านี้ดีกว่า หากพวกพี่ยินดีกลับสู่วงการ ผมก็ยินดีจะมอบพื้นที่หนึ่งในสามของเหยสง ให้พวกพี่ ถือว่าเป็นของขวัญในการพบปะ เงินที่พวกพี่หาได้ แบ่งกันห้าต่อห้าส่วน แน่นอน ถ้าพวกพี่ต้องการเงิน ผมจะออกให้”
“ที่ควรช่วยเหลือ ผมก็จะให้ไม่ขาดเหมือนกัน”
หวางเสี่ยวหยวนสีหน้านิ่งมาก เหมือนกับไม่ได้ตื่นเต้นกับข้อเสนอ
พื้นที่ของเหยสง นับว่าใหญ่ที่สุดในเมืองเอก
พื้นที่หนึ่งในสาม ก็ไม่น้อยไม่กว่าพื้นที่ของเสือที่ห้าวหนานดูแล
แต่พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ ตอนที่หลี่ฝางพูดว่าจะมอบให้หวางเสี่ยวหยวน หวางเสี่ยวหยวนยังมีความลังเลอยู่เล็กน้อย
หลี่ฝางไม่อยากจะเชื่อ
ไม่ต้องสงสัยนี่เท่ากับเป็นเรื่องดีๆที่ตกลงมาจากฟ้าเชียวนะ หรือว่า หวางเสี่ยวหยวนยังคิดจะปฏิเสธอีก
หรือไม่ หวางเสี่ยวหยวนยังไม่คิดจะคืนสู่วงการ
หลี่ฝางมองหวางเสี่ยวหยวน ถามขึ้น “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ”
“พี่หวาง พื้นที่หนึ่งในสามของเหยสง น่าจะจริงใจพอแล้วนะ”หลี่ฝางใช้นิ้วเคาะโต๊ะ
“คุณชายหลี่เข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้จะโลภมาก พูดตามจริง ของขวัญใหญ่ขนาดนี้ ผมยังรู้สึกเหมือนได้รับความโปรดปรานอย่างที่คิดไม่ถึงเลย” หวางเสี่ยวหยวนพูดยิ้มๆ
“แล้วทำไมพี่ไม่ตอบตกลง ”หัวล้านเฉินเจียโล่ถามขึ้นเสียงเบา
หวงว่างโก๋กดเสียงให้ต่ำลง พูดว่า “พี่ใหญ่ ตกลงเถอะ”
“พลาดโอกาสนี้ไป ก็ไม่มีอีกแล้ว”
“นี่เป็นโอกาสเดียวของพวกเราแล้ว”หวงว่างโก๋เอ่ยขอร้อง
ความคิดของหวงว่างโก๋กับเฉินเจียโล่ก็เห็นได้ชัดเจนแล้ว อย่างนั้นก็ให้หวางเสี่ยวหยวนรีบตอบตกลงเถอะ
แต่ว่า หวางเสี่ยวหยวนยังคงลังเลตัดสินใจไม่ได้
“พี่หวางยังมีปัญหาอะไรอีกหรือเปล่า ”หลี่ฝางมองหวางเสี่ยวหยวนและถามขึ้น
หวางเสี่ยวหยวนขมวดคิ้วถาม “คุณชายหลี่ ก่อนจะตัดสินใจทำงานให้คุณ ผมขอถามคุณสักเรื่องก่อนได้ไหม”
“พี่ถามเถอะ”หลี่ฝางพยักหน้า
“พ่อของคุณ คือหลอซ่าหรือเปล่า ”มองหลี่ฝาง หวางเสี่ยวหยวนถามขึ้น
หวางเสี่ยวหยวนรู้สึกว่า นอกจากหลอซ่า ก็ไม่มีใครสามารถต่อกรกับสี่ตระกูลใหญ่ได้
ฉะนั้น หากยังไม่ชัดเจนเรื่องนี้หวางเสี่ยวหยวนก็ไม่อยากจะตอบตกลงง่ายๆ
ตอนแรก หวางเสี่ยวหยวนถูกสี่ตระกูลใหญ่บีบให้จนมุม หากเขาไม่ก้มหัวยอมแพ้ให้กับสี่ตระกูลใหญ่ ตอนนี้พี่น้องของพวกเขา ไหนเลยจะมีที่ยืนของตัวเองอย่างทุกวันนี้
“คุณชายหลี่ พวกเราต้องรู้ว่ากำลังขายชีวิตให้ใคร”หวางเสี่ยวหยวนถามขึ้น
