บทที่520 ส่งมาเถอะ ตาแก่
“งั้นก็รบกวนตำรวจหูแล้ว”ไอ้หัวล้านพูดอย่างเกรงใจไป จากนั้นก็วางสาย
ไอ้หัวล้านมาหน้าห้องนอนของหลิวเหล่าซาน เอาหูแนบไปที่ประตูห้อง แล้วแอบฟัง
หลังจากได้ยินเสียงครางของผู้หญิง ไอ้หัวล้านก็เบะปาก บ่นอย่างไม่พอใจ：“เห้อ ไม่ช้าก็เร็วพี่หลิวจะตายในเงื้อมมือของผู้หญิง”
ไอ้หัวล้านเข้าใจสันดานของหลิวเหล่าซานดี พวกสื่อลามก การพนัน ยาเสพติดนี้ โดยพื้นฐานแล้วเขาแตะต้องหมด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องผู้หญิง หลิวเหล่าซานรักมากที่สุด
โจวเสี่ยวชิงผู้หญิงคนนี้ พาความวุ่นวายมาอย่างเห็นได้ชัด นี่ถ้าหากว่าเป็นคนอื่น ไล่เธอไปนานแล้ว
ยังไงมาเป็นนักเลง มั่งคั่งก็สำคัญกว่าสิ่งใด แต่หลิวเหล่าซานกลับรับผู้หญิงคนนี้ไว้ เท่ากับว่านำความเดือดร้อนมาให้
ไอ้หัวล้านกังวลหน่อยๆ เดินไปตรงหน้าหน้าต่าง แล้วมอง
ไอ้หัวล้านมองอยู่แวบหนึ่ง แล้วตัวเองก็ตื่นตระหนกไป
ในเวลาไม่ถึงสองนาที คนของตัวเอง ล้มกันเป็นระนาบ
เฉินฝูเซิงนี้มีอิทธิพลมาก เขาตามรอยกษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือผู้เป็นพ่ออย่างอิสระ เรียกได้ว่าเรียนกังฟูมาเยอะ ถึงแม้สู้ส้าวส้วยไม่ได้ แต่สู้กับนักเลงทั่วๆไปแล้ว เรียกได้ว่าธรรมดา
ในมือเฉินฝูเซิงถือไม้ตะบอง เขานำพวก เข้าไปฆ่าในห้องหมากรุก อย่างไม่มีใครหยุดมันได้
คนที่อยู่ด้านหลังของเฉินฝูเซิง ไม่มีสักคนที่ขี้ขลาด ถึงจะบอกว่าคนเดียวสู้กับสิบคนไม่ได้ แต่คนเดียวก็สู้กับอีกสามคนได้ ไม่มีปัญหาอะไร
หลี่ฝางมองเห็นฉากนี้ ก็หัวเราะอย่างพอใจ
ถึงแม้เฉินฝูเซิงจะเป็นลูกชายของกษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ในเมื่อเขาอยากตั้งหลักที่เมืองเอก งั้นก็ต้องสร้างขึ้นมาด้วยลำแข้งของตัวเอง
ถ้าหวังพึ่งแค่ชื่อ ก็ไม่มีใครกลัวเฉินฝูเซิงมากนัก
เสเพลอยู่ในแวดวงนี้ ทุกคนสามารถไว้หน้ากษัตริย์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้ แต่ไม่ให้คุณไปกระตุกหนวดเสือได้
ดังนั้นเฉินฝูเซิงอยากจะยืนขึ้นมาได้ ตัวเองก็ต้องสร้างชื่อเสียงของตัวเองออกมา
“ห่า คนไร้ความสามารถอย่างพวกคุณ ยังจะกล้ามาอยู่ในสังคมมืดอีกนะ！”
“ผมแนะนำให้พวกคุณกลับบ้านไปทำนานเหอะไป”
หลังจากจัดการคนกลุ่มนี้ล้มลงไป เฉินฝูเซิงก็ถ่มน้ำลายลงพื้น พูดด้วยสีหน้าดูถูก：“ของสวะแบบนี้น่ะเหรอ ที่ดูถูกพวกเรา”
เฉินฝูเซิงหัวเราะ จากนั้นก็สะบัดกระบองไปวางไว้ที่คอของตัวเอง เดินเข้าไปที่ห้องหมากรุก
ไอ้หัวล้านนั่นเห็นฉากนี้ ก็ตกใจจนใจเต้นแรง
“แม่เอ๊ย คราวนี้ถือว่าไปแตะต้องพวกมือดีเข้าให้แล้ว”หลังจากไอ้หัวล้านบ่นอุบอิบ ก็วิ่งขึ้นไปที่ห้องทำงานของหลิวเหล่าซาน
ปังปังปัง！
ไอ้หัวล้านกำหมัดแน่น แล้วเคาะประตู
หลังจากหลิวเหล่าซานที่อยู่ข้างในได้ยิน ก็ด่าไปโดยตรง：“อยากตายเหรอไงแม่เอ๊ย ผมกำลังทำเรื่องดีๆอยู่ ถ้าคุณเคาะอีก ผมจะตัดมือคุณแน่！”
“ลูกพี่ แย่แล้ว พวกเขาบุกเข้ามาแล้ว”ไอ้หัวล้านตะโกนไปอย่างประหม่า
“อะไร！”
หลิวเหล่าซานหยุดกิจกรรมทันที จากนั้นก็ชักสีหน้าถาม：“คุณพูดอะไร？”
“ตอนนี้พวกเขากำลังขึ้นมา ลูกพี่ ทำไงดี？”ไอ้หัวล้านพูดอีกครั้ง
หลิวเหล่าซานลงมาจากตัวของโจวเสี่ยวชิง จากนั้นก็สวมกางเกง：“แม่เอ๊ย！”
หลังจากด่าออกไป หลิวเหล่าซานก็เปิดประตู ถามไอ้หัวล้าน：“คนของพวกเราล่ะ？หลับกันอยู่หรือไง？แค่คนไม่เอาไหนสิบกว่าคน กำจัดพวกคุณทั้งหมดได้หรือไง？”
ตอนที่หลิวเหล่าซานพูดคำนี้ แม้แต่ตัวเขาเองยังไม่เชื่อ
ทำไมหลายปีมานี้ห้องหมากรุกของหลิวเหล่าซานไม่มีใครมาก่อเรื่อง ก็เพราะว่าลูกน้องกลุ่มนี้ของเขาโหดมาก
ทุกคนต่างฝีมือดี หลิวเหล่าซานพึ่งพาลูกน้องกลุ่มนี้ ถึงยืนขึ้นมาที่เมืองเอก และยืนหยัดได้
แต่ตอนนี้ ถูกสิบกว่าคนโจมตี เขาหลิวเหล่าซานไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่ ลูกพี่ คนพวกนี้ไม่ใช่คนหนุ่มที่รับมือได้เลย แค่มองก็รู้เป็นคนช่ำชองยุทธภพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กคนนั้นที่นำทีมมา ดูเหมือนอายุไม่มาก แต่กลับโหดเหมือนเสือ ไม่อาจต้านทานได้”
หลังจากไอ้หัวล้านพูดจบ หลิวเหล่าซานก็ขมวดคิ้ว：“เด็กคนนั้นเหรอ？ไม่ใช่หลี่ฝางสินะ”
“ไม่ใช่ เป็นผู้ช่วยที่หลี่ฝางพามา”ไอ้หัวล้านพูด
“ไม่เคยเห็นเหรอ？”หลิวเหล่าซานขมวดคิ้ว มองไอ้หัวล้าน
“ไม่เคยครับ คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนหน้าใหม่ ฉันเสเพลมานาน ถือได้ว่ารู้จักคนทั้งใหญ่โตธรรมดามาหมด แต่ผู้ชายคนนี้ ผมกลับไม่เคยเห็น”
“แน่นอนว่า พวกเขาก็ไม่เคยเห็นผม”
ไอ้หัวล้านพูด：“และก็ไม่รู้ว่าคือคนจากไหน คงไม่ใช่มาจากตงไห่”
“หลังจากลูกพี่หลี่ตาย ตงไห่ก็เหลือลูกพี่หลินคนเดียว พวกลูกน้องของลูกพี่หลิน ไม่มีตัวละครที่โหดๆวัยรุ่นๆแล้ว มีแค่จางกงหมิง”หลิวเหล่าซานสงสัยไป ก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมา
ตอนนี้จางกงหมิงมีชื่อเสียงมาก หลิวเหล่าซานขัดใจไม่ได้เลย
“ไม่ใช่จางกงหมิง ถ้าจางกงหมิง ผมรู้จักแน่”ไอ้หัวล้านพยักหน้า แล้วพูด
“งั้นก็ดี ออกไป เจอพวกเขาซะ”
มองไปที่ไอ้หัวล้าน หลิวเหล่าซานถามอีกครั้ง：“ใช่สิ คุณโทรหาตำรวจยัง？”
“ผมโทรหาหูเฟยแล้ว หูเฟยพูดแล้วว่า จะพาคนมาทันที”ไอ้หัวล้านพูด
หลิวเหล่าซานตอบอืม ถือว่าโล่งอกหน่อย
“งั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว”หลิวเหล่าซานหัวเราะ พูดว่า：“ตอนนี้เป็นสังคมมีกฎหมายแล้ว”
“ผู้หญิงคนนี้เอาไง？”
ไอ้หัวล้านมองไปที่เตียง โจวเสี่ยวชิงเอาผ้าห่มคลุมตัวเองไว้ จากนั้นก็แอบสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว
ก็แค่ โจวเสี่ยวชิงในตอนนี้ผมกระเซิงไปหมด มองไปแล้วเหมือนผู้หญิงบ้าคนหนึ่ง
“คุณรออยู่นี่ก่อนละกัน”
หลิวเหล่าซานมองโจวเสี่ยวชิงอย่างเสียใจหน่อยๆ：“วางใจเถอะ ผมจะปกป้องคุณทุกอย่าง”
“ขอบคุณค่ะ คุณอาซาน”โจวเสี่ยวชิงมองหลิวเหล่าซานด้วยใบหน้ารู้สึกขอบคุณ
ในตอนนี้หลิวเหล่าซานคือคนที่ทำการใหญ่แล้วไม่อาจล้มเลิกกลางคันได้ เขารับปากโจวเสี่ยวชิงแล้ว และยังขัดใจหลี่ฝาง
อยู่ในจุดที่ใช้สงครามในการแก้ปัญหา เขาไม่สามารถส่งโจวเสี่ยวชิงไปได้อีกแล้ว
เพราะถ้าแบบนั้น คนในแวดวงนี้ ก็จะคิดว่าหลิวเหล่าซานกลัวโจวเสี่ยวชิง
นักเลงที่อายุสี่สิบกว่าปีนี้ เป็นนักเลงที่มีหน้ามีตา ถ้าถูกหักหน้าแล้ว จะเป็นนักเลงอะไรได้อีก
แม้แต่พวกไอ้หัวล้าน ก็จะทยอยกันจากไป
ติดตามลูกพี่แบบนี้ เดินไปที่ไหน ก็เหมือนกับติดตามคนหน้าไม่อายไป
ดังนั้นหลิวเหล่าซานได้แต่ฝืนปกป้องโจวเสี่ยวชิงไป
แน่นอนว่า หลิวเหล่าซานก็มีความเห็นแก่ตัว ตอนหนุ่มๆที่ทำงานอยู่นั้น เขารู้จักโจวปู้ถงพ่อของโจวเสี่ยวชิง
ตอนนั้นโจวปู้ถงให้หลิวเหล่าซานดูรูปแต่งงานของตัวเอง จากนั้นก็ชอบแม่ของโจวเสี่ยวชิง
ตอนนั้นหลิวเหล่าซานมีความคิดชั่วร้าย อยู่ใกล้ชิดโจวปู้ถง ก็เพื่อเป็นชู้โจวปู้ถง มีความสัมพันธ์กับแม่ของโจวเสี่ยวชิง
ตอนนั้น แม่ของโจวเสี่ยวชิง ถือว่าเป็นสาวในฝันของหลิวเหล่าซาน
หลิวเหล่าซานแอบส่งสัญญาณลับอยู่หลายครั้ง แต่ถูกแม่ของโจวเสี่ยวชิงด่าไปชุดใหญ่ จากนั้น หลิวเหล่าซานจึงย้ายที่ทำงาน มาที่เมืองเอก
หลิวเหล่าซานใช้ความมานะบากบั่นของตัวเอง เปิดโรงเล่นไพ่นกกระจอกเล็กๆ
ต่อมา ก็เปิดเป็นกาสิโน มาถึงจุดนี้ในวันนี้ได้
เฉินฝูเซิงในตอนนี้ วิ่งมาตลอดทาง มาที่ถนน
เฉินฝูเซิงชูไม้ขึ้นมา ทุบโต๊ะไพ่นกกระจอกที่อยู่ข้างๆจนแตกออก
“วันนี้ปิดเร็วล่วงหน้า ถ้าไม่อยากโดนลูกหลง ก็รีบกลับบ้านไปนอนกอดภรรยาคนรักละกัน”
เฉินฝูเซิงพูดจบ คนจำนวนมากที่เล่นไพ่นกกระจอก เล่นไพ่ ก็รีบลุกขึ้นทันที
หลังจากเก็บชิปไป พวกเขาก็เริ่มหนีไปข้างนอก
และตอนนี้เอง หลิวเหล่าซานก็นำไอ้หัวล้านเดินเข้ามา
“น้องชาย ผมหลิวเหล่าซานไปทำอะไรขัดใจคุณเหรอ ถึงได้มาเล็งที่ผมแบบนี้ คุณรู้ไหมลูกค้ากลุ่มนี้ที่หนีไป ผมต้องขาดทุนไปเท่าไหร่？”
“คุณทำร้ายคนของผม ทุบตีโต๊ะไพ่นกกระจอกของผม เงินค่ารักษาพยาบาลกับค่าโต๊ะไพ่นกกระจอกผมไม่เอากับคุณแล้ว แต่สถานที่นี้ของผมถูกคุณทำยุ่งเหยิงไปหมด จะทิ้งปมไว้ในใจของลูกค้าน่ะสิ”
“พวกคนที่หนีเมื่อกี๊ ล้วนแต่เป็นลูกค้าประจำของผม”
“ถ้าครั้งหน้าพวกเขาไม่มาแล้ว ร้านของผม ก็ถูกคุณทำเจ๊งหมดเลย”
“น้องชาย คุณดูสิถ้าร้านผมเจ๊งแล้ว คุณจะชดใช้ให้เท่าไหร่？”หลิวเหล่าซานหรี่ตาลง มองเฉินฝูเซิง
ถึงแม้เฉินฝูเซิงจะเป็นคนหนุ่มที่ไม่กลัวคนสูงวัยกว่า พละกำลังก็มาก แต่หลิวเหล่าซานเป็นนักเลงมาหลายปีนี้ มีคอนเนคชั่นและความสัมพันธ์กับคนไม่น้อยในแวดวงนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวอะไรนัก
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ว่าหูเฟยใกล้จะมาแล้วเหรอ？
หรือว่าเด็กตรงหน้านี้ จะกล้าแทงตัวเองโดยตรง
เฉินฝูเซิงเบะปากแล้วหัวเราะ พูดว่า：“ชดใช้เท่าไหร่ผมไม่สน ผมสนแค่จะเอาผู้หญิงกับคุณเท่านั้น”
“ส่งมาเถอะ ตาแก่
![เขาสั่งให้ข้าเป็นราชินี [ส่วนที่ 1]](https://i1.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/25843.jpg?resize=151,215 "เขาสั่งให้ข้าเป็นราชินี [ส่วนที่ 1]")
