เห็นได้ชัดว่าเซี่ยลู่ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น หลี่ฝางยังไม่ทันพูดจบ เซี่ยลู่ก็ก็ตัดบท：“เขาไม่มีทางขอโทษคุณ”
“ฉันเข้าใจตู้เฟยดี คนที่เขาเกลียดที่สุด ก็คือคุณ เขาเคยบอกฉันว่า เขาแทบอยากจะให้คุณตาย ฉันเคยว่าเขา แต่ก็ไร้ผล”
เซี่ยลู่เงยหน้ามองหลี่ฝาง ถามว่า：“หลี่ฝาง คุณหลอกฉันอยู่ใช่ไหม？”
“เปล่า จริงๆ ผมก็คิดไม่ถึง สุดท้ายตู้เฟยจะได้สติ เหอะเหอะ อาจจะเพราะว่าต้องไปแล้วมั้ง？และก็อาจจะเป็นไปได้ว่ารู้ตัวตนของผม จึงกลัวผม”หลี่ฝางเม้มปาก พูดอย่างไม่ธรรมชาติ：“ยังไงซะสิ่งที่เขาฝากผมมา ผมก็เอามาแล้ว”
“ใช่สิ เขาบอกว่าเขารักคุณมาก แต่เนื่องจากสาเหตุบางอย่าง เขาจึงรักคุณต่อไปไม่ได้ เขาให้คุณหาแฟนธรรมดาๆคนหนึ่ง”หลี่ฝางพูด
เซี่ยลู่ส่ายหน้า：“ฉันมักจะรู้สึกว่าคุณหลอกฉัน ตู้เฟยไม่ใจกว้างขนาดนั้น ฉันเล่นโทรศัพท์ตรงหน้าเขา เขาก็จะแย่งไป มองว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เขาจะให้ฉันหาแฟนได้ไง？”
“หลี่ฝาง ตู้เฟยบอกฉันว่า พี่ชายฝั่งแม่เขาตายแล้ว คุณเป็นคนทำ”เซี่ยลู่มองสายตาของหลี่ฝาง ทันใดนั้นก็ปรากฏความกลัวออกมา
“จริงเหรอ？”เซี่ยลู่มองหลี่ฝางอย่างสงสัย ใจเต้นแรง
หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ไม่ใช่ ผมสาบานได้”
“ฉันเห็นศพของหยูเถิง คืนนั้น ตู้เฟยนอนไม่หลับ เขาบอกว่าคุณบ้าไปแล้ว ฆ่าได้แม้แต่คน เขาบอกว่าเขากลัวมาก บอกว่าเป็นไปได้ที่คนต่อไปคุณจะฆ่าเขาไปด้วย”
เซี่ยลู่มองหลี่ฝาง ถามไปด้วยความสงสัย：“หลี่ฝาง คุณฆ่าตู้เฟยใช่ไหม？”
“ผมเปล่า”
หลี่ฝางส่ายหน้า ปฏิเสธ：“หยูเถิงไม่ได้ถูกผมฆ่า ผมกับหยูเถิงไม่ได้มีความแค้นใหญ่โต”
“งั้นตู้เฟยล่ะ？ตู้เฟยแทบอยากจะให้คุณตาย เพราะว่าเขาใจแคบ แต่หลายปีนี้ เขาทำเรื่องที่ทำร้ายคุณตั้งมากมาย ฉันว่า ในใจคุณแทบอยากจะฆ่าตู้เฟยแล้วสินะ？”
เซี่ยลู่กลืนน้ำลาย ถามว่า：“หรือว่า ฆ่าแล้ว”
“เปล่า ผมไม่ได้ฆ่าตู้เฟย”หลี่ฝางปฏิเสธอีกครั้ง
“เหมือนว่าคุณกำลังร้อนตัว”เซี่ยลู่พูด
หลี่ฝางมองเซี่ยลู่แวบหนึ่ง สายตาเซี่ยลู่เด็ดเดี่ยว เหมือนว่าอยากร้องขอความเป็นธรรมให้ตู้เฟย
“คุณกำลังสงสัยผมเหรอ？”หลี่ฝางใช้สายตาโมโหมองเซี่ยลู่
เซี่ยลู่ก้มหน้าลง พูดว่า：“ช่างเถอะ ฉันแตะต้องอะไรคุณไม่ได้ ตู้เฟยก็แตะต้องคุณไม่ได้ แต่ถ้าตู้เฟยตายในเงื้อมมือของคุณจริงๆ หลี่ฝาง ฉันจะต้อง……”
“คุณจะต้องอะไร？”หลี่ฝางจ้องมองไปที่เซี่ยลู่
“เปล่า”จู่ๆเซี่ยลู่ก็เหมือนกลัว กะพริบตาหลายที แล้วพูด：“คุณชายหลี่ ผมเหนื่อยแล้ว กลับไปนอนละ”
“ถ่ายทอดสดดีๆ อย่าเอาความรู้สึกส่วนตัวของคุณ ไปไว้ที่งาน”หลี่ฝางพูด
“โอเค”เซี่ยลู่ตอบกลับไปเบาๆ
พอเซี่ยลู่ไป หลินชิงชิงก็เดินเข้ามา：“ทำไมเหรอ？ฉันเห็นสีหน้าเธอดูเหมือนจะดูแย่”
หลี่ฝางยิ้มอย่างซับซ้อน：“พูดถึงแล้วก็น่าขัน เมื่อก่อนเซี่ยลู่ไม่ชอบตู้เฟยมากเลย กลัวตู้เฟยจะมายุ่งกับเธอ แต่ตอนนี้ เหมือนว่าเธอจะชอบตู้เฟยเข้าแล้ว”
“ตู้เฟย？”หลินชิงชิงยิ้ม：“เขาไม่ใช่คนดีอะไรเลย”
“หลายวันก่อน เขายังมาหาเซี่ยลู่ แล้วถูกฉันว่าไปหนึ่งดอก”หลินชิงชิงพูด
หลี่ฝางตะลึงหน่อยๆ พูดไปตรงๆว่า：“เขาตายแล้ว”
“ตายแล้ว？”หลินชิงชิงแปลกใจหน่อยๆ：“ตายได้ไง？”
“ผมฆ่าเขาตาย”
หลี่ฝางจุดบุหรี่ให้ตัวเอง แล้วพูด：“ตู้เฟยจับตัวลู่หลุ่ยไป เอาลู่หลุ่ยมาขู่ผม จากนั้น ผมจึงฆ่าเขา”
“เขาเกือบจะทำผมตาย และก็เกือบจะทำลู่หลุ่ยตายด้วย เขากลายเป็นคนบ้าไปแล้ว”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“พูดแล้วคุณอาจจะไม่เชื่อ ตู้เฟยฆ่าพ่อของตัวเองด้วยมือเขาเอง”
“เอ่อ……”
“ใช่ ดูไม่ออกใช่ไหม เขาดูเป็นพวกลูกคนรวยที่วันๆไม่ทำอะไร ผมก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำเรื่องบ้าคลั่งอย่างนี้ออกมาได้ เมื่อก่อนผมคิดมาตลอดว่าเขาคือคนที่ไม่เป็นอันตราย ถึงแม้เขาไม่ใช่คนดีอะไร แต่ความกล้าก็ไม่เยอะ หลังจากที่เขาฆ่าพ่อของตัวเองไป ก็เปลี่ยนเป็นอีกคน เพื่อเป้าหมาย ก็ทำทุกอย่างได้ ”
“ผมฆ่าเขา เพื่ออันตรายที่ซ่อนอยู่ของตัวเองออกไป”หลี่ฝางพูด
หลินชิงชิงมองหลี่ฝาง แปลกใจหน่อยๆ
แต่จากนั้น เธอก็หัวเราะออกมา：“คิดไม่ถึงว่า คุณจะฆ่าคน”
“ผมก็คิดไม่ถึง ที่จริงฆ่าคนไม่ได้ทำให้คนกลัวขนาดนั้น แค่อารมณ์ไปถึงจุด ฆ่าคนก็ง่ายเหมือนกินน้ำ”หลี่ฝางพูดเบาๆ：“ตู้เฟยบีบบังคับผมถึงขั้นสุด”
“อือๆ ฉันเชื่อคุณ”
หลี่ฝางพูดว่า：“ตอนที่ผมฆ่าเขา ไม่รู้สึกผิดเลย เขาตายไปก็ไม่สาสมกับความผิดที่ได้กระทำ ก็แค่ ผมว่าเซี่ยลู่เกลียดผมหน่อยๆ”
“ผมเพิ่งหลอกเซี่ยลู่ ว่าตู้เฟยไปต่างประเทศ แต่ไม่มีอะไรปิดบังความจริงได้ จะต้องมีสักวัน ที่เธอรู้การตายของตู้เฟย ผมกังวลว่าเธอจะ ……”
“กังวลว่าเธอจะอะไร？คิดสั้นเหรอ？”หลินชิงชิงถาม
หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ไม่ใช่เลย เซี่ยลู่ไม่มีค่าอะไรในใจผม แม้แต่เพื่อนยังเป็นไม่ได้ ผมกลัวว่าเธอจะกลายเป็นอย่างตู้เฟย ยังไงผมสองคนก็โตมาด้วยกัน คงไม่ได้แน่ ที่ผมจะฆ่าเธอ เหมือนกับฆ่าตู้เฟยหรอกเนอะ？”
“ความหมายของคุณคือ เธอจะกลายเป็นเหมือนตู้เฟย คิดบัญชีกับคุณเหรอ？”หลินชิงชิงถาม
หลี่ฝางพยักหน้า：“ใช่”
“วางใจเถอะ ฉันจะคอยจับตาดูเธอ ถ้ามีวันนั้นจริงๆ ฉันจะฆ่าเธอแทนคุณเอง”หลินชิงชิงพูดอย่างจริงจังสุดๆ：“คุณทำไม่ลง ฉันทำเอง”
หลี่ฝางเม้มปาก อยากจะพูดขอบคุณ แต่พูดไม่ออก
สีหน้าของหลินชิงชิง ก็ดูไม่ธรรมชาติขึ้นมาทันที：“อย่าเข้าใจผิด ถือว่าฉันตอบแทน คุณช่วยชีวิตพ่อฉันไป ฉันตอบแทนพระคุณคุณด้วยสิ่งนี้ อย่างอื่น อย่าคิดไปเอง”
“พ่อฉันก็จริงๆเลย ตาเฒ่าเอ๊ย บังคับให้คุณเรียกเขาว่าพ่อตา ทำบ้าอะไรน่ะ ฉันแก่กว่าคุณตั้งเยอะ และคุณก็มีแฟนแล้ว ลู่หลุ่ยสาวกว่าฉัน สวยกว่าฉัน……”
หลินชิงชิงหัวเราะเหอะเหอะ：“เธอคือผู้หญิงที่ดีจริงๆ”
ใครก็ฟังออกว่า ในน้ำเสียงของหลินชิงชิง มาพร้อมความเจ็บแปลบ หลี่ฝางมองหลินชิงชิง แล้วพูด：“ถ้าคุณยอม ผมจะให้สถานะและชื่อคุณ”
“คุณคือผู้หญิงคนแรกของผม ผมไม่ทำให้คุณเสียใจ”หลี่ฝางพูด
ใบหน้าของหลินชิงชิง จู่ๆก็ตกใจ จากนั้นเธอก็หัวเราะฮ่าฮ่า：“มีคุณพูดแบบนี้ก็ดี ฉันไม่อยากเป็นกิ๊กที่เข้ามาสอดแทรกนะ”
“อีกอย่าง พี่ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเอา ผู้ชายที่จีบฉัน มีตั้งเยอะ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ยังมีมู่เสี่ยวไป๋อยู่”
หลินชิงชิงพูดอย่างไม่มีจิตใจ สีหน้าของหลี่ฝาง เย็นชาลงทันทีในตอนนี้
“ล้อเล่น เป็นอะไรเนี่ย ถึงฉันตาย ก็ไม่อยู่กับมู่เสี่ยวไป๋หรอก”หลินชิงชิงดันแขนของหลี่ฝางเล็กน้อย แล้วพูด
หลี่ฝางส่ายหน้า：“ไม่ใช่แค่มู่เสี่ยวไป๋ ผู้ชายคนไหน ก็ไม่ได้ คุณคือของผม”
หลี่ฝางมองหลินชิงชิง ใช้น้ำเสียงเผด็จการพูดไปว่า：“ผมไม่ให้คุณไปหาผู้ชายอื่น”
สีหน้าของหลินชิงชิง เปลี่ยนไปอีกครั้ง
“ใช่สิ พ่อตาพูดอะไรกับคุณเหรอ？ถึงให้ผมหลีกไป？”หลี่ฝางถาม
หลินชิงชิงไม่พูดอยู่นาน หลังจากหลี่ฝางถามอีกครั้ง หลินชิงชิงจึงตอบว่า：“เห้อ พ่อฉันอยากให้ฉันแต่งกับคุณไวๆ แล้วก็ รีบแต่งงานกับคุณ คุณว่าเขาไร้สาระไหม อย่าว่าแต่คุณมีแฟนเลย ถึงไม่มี คุณก็ยังเรียนไม่จบเลย แต่งงานอะไรล่ะ”
“แล้วพูดอะไรอีก？”หลี่ฝางถาม
“เขา เขาบอกว่าถ้าฉันไม่แต่งงานกับคุณ ก็จะมีอันตราย เหมือนกับเขา”
หลินชิงชิงขมวดคิ้ว：“เมื่อกี๊พ่อฉันบอกฉันแล้ว ลับหลังฉัน เขาทำธุรกิจที่ไม่สะอาดจำนวนมาก และธุรกิจพวกนี้ ก็ทำให้เขาพบกับความหายนะ เขาเลยต้องหลบหนี เขาให้ฉันระวังตัวไว้ เขาบอกกับฉันว่า คนพวกนั้นจะมาหาฉัน นอกจากฉันจะแต่งงานกับคุณ ไม่อย่างนั้น……”
หลี่ฝางตัดบทของหลินชิงชิง พูดว่า：“วางใจเถอะ ผมไม่ให้ใครทำร้ายคุณทั้งนั้น คุณอยู่นี่ ปลอดภัยมาก”
หลินชิงชิงพยักหน้า：“ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไม่เป็นอะไรไปแน่”
กำลังพูดอยู่นั้น ส้าวส้วยก็เดินเข้ามา หลี่ฝางลุกขึ้น มาตรงหน้าของส้าวส้วย ถามว่า：“ไปสอบเรียบร้อยยัง？”
ส้าวส้วยพยักหน้า：“สืบมาเรียบร้อยแล้วครับ หวางต้องคือเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อแม่เพื่อนหรือคนรัก ไม่มีจุดอ่อน”
“อีกอย่าง เจ้าของร้านแป้งทอดเนื้อลา เพิ่งฆ่าตัวตายไป”
