“ทำไม เรียกผู้ช่วยมาแล้วเหรอ？”
“เหอะเหอะ วี่เฟย คุณเรียกมาสินะ？”
ตอนแรกที่เห็นหลี่ฝาง ร่างของฉินเสี่ยวหู่ก็สั่นเล็กน้อย เขาคิดว่าส้าวส้วยก็มา
แต่ผ่านไปนานแล้ว ไม่เห็นเงาของส้าวส้วย ฉินเสี่ยวหู่ก็ยืดเอวทันที ไม่ได้กลัวมากขนาดนั้นอีก
“วี่เฟย ผมบอกให้นะ ไม่ว่าคุณจะเรียกคนมาเยอะแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ คนเยอะ สถานที่ก็ยิ่งวุ่นวาย ผมรู้ เวลาฝังศพของคุณปู่คือบ่ายโมงครึ่ง ตอนนี้เที่ยงครึ่งแล้ว เหลืออีกหนึ่งชั่วโมง”
“เหอะเหอะ ถึงรถจะเร็วแค่ไหน ระยะทางก็ต้องครึ่งชั่วโมง”
“ในครึ่งชั่วโมงนี้ นอกจากคุณจะเอาปืนใหญ่มา ไม่อย่างนั้น พวกเราไปไม่ได้แน่”
“อยากสู้ ผมก็จัดให้ แต่ในครึ่งชั่วโมงนี้ ผมไม่มีทางให้พวกคุณไปได้”
ฉินเสี่ยวหู่เดินหน้าไปไม่กี่ก้าว มองฉินวี่เฟยแล้วพูดอย่างเย็นชา จากนั้นก็ยังยั่วยุโชว์นิ้วใส่หวางเสี่ยวหยวน
หวางเสี่ยวหยวนหัวเราะ มองฉินเสี่ยวหู่：“หลานชายอย่างคุณอกตัญญูจริงๆ ปู่ตัวเองกำลังจะไปพิธีฝังศพ คุณมาขวางทาง พูดออกไปนี่ไม่กลัวถูกหัวเราะเยาะเหรอ？”
“ใครให้ไอ้แก่เลวนี่ทำตัวเป็นกินบนเรือนขี้บนหลังคาล่ะ เอาตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ฉินวี่เฟยมีสิทธิ์อะไร เธอกับหลี่ฝางคบกัน แต่พวกเราทุกคนในตระกูลฉินก็รู้ ว่าปู่ ถูกหลี่ฝางทำร้ายจนตาย”
“ไม่แน่ว่า การตายของคุณปู่นี้ ฉินวี่เฟยก็เกี่ยวข้องด้วย”
“คิดแล้วปู่ผมต้องได้รับการคุกคามแน่ ไม่อย่างนั้น จะเอาตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวนี้ให้เด็กสาวที่ยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัยได้ไง？”
“ให้ผู้หญิงที่ทำอะไรไม่เป็นมาเป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉิน ผมนี่อายจริงๆ”
ฉินเสี่ยวหู่ยโสโอหังสุดๆ เขาไม่รีบร้อน เป้าหมายของเขาไม่ใช่ก่อเรื่อง ลงมือ เป้าหมายของเขาคือถ่วงเวลาการฝังของนายท่านฉิน
ฉินเสี่ยวหู่พาคนมาเป็นร้อย แล้วปิดทุกทางออกไว้อย่างแน่นหนา
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองหวางเสี่ยวหยวนแล้วพูด：“พี่หวาง เรื่องนี้คุณว่าจะทำยังไง？”
“เจ้านาย คุณยืนมืออยู่ข้างๆก็พอ”
หวางเสี่ยวหยวนมองนาฬิกา：“น่าจะอีกห้านาที่ ฉากเด็ดๆก็จะเริ่มแล้ว”
ใบหน้าหวางเสี่ยวหยวนมั่นใจสุดๆ หลี่ฝางกลับกังวลหน่อยๆ：“ทำได้ไหม？”
“เจ้านาย นี่คือเรื่องแรกที่ผมทำแทนคุณ วางใจเถอะ ผมไม่ทำคุณแพ้แน่ ผมก็เสียหน้าไม่ได้ไม่ใช่เหรอไง？”หวางเสี่ยวหยวนจุดบุหรี่ให้ตัวเอง หัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา
มองท่าทางหวางเสี่ยวหยวนที่สาบานอย่างน่านับถือและมั่นใจ หลี่ฝางจึงตัดสินใจรอห้านาที
ไม่ได้จริงๆ หลี่ฝางก็ให้ส้าวส้วยออกโรงได้ ดังนั้นในใจของหลี่ฝาง ไม่ได้กังวลมาก
หลี่ฝางมาตรงหน้าของฉินวี่เฟย พูดปลอบ：“ไม่ต้องกลัว อีกแป๊บเดียวก็ไม่เป็นไรแล้ว”
ฉินวี่เฟยตอบรับอืมไป
เวลานี้ พ่อของฉินเสี่ยวหู่ เดินไปทางฉินเสี่ยวหู่：“เสี่ยวหู่ ลูกทำอะไรน่ะ？วันนี้คือวันฝังศพของปู่ลูก？ไปก่อกวนเวลาอื่นไม่ได้เหรอ？”
“ถ้าลูกยังรู้ว่าตัวเองเป็นลูกชาย ตอนนี้พาคนของลูก ไสหัวไป”
“พ่อ พ่อพูดอะไรน่ะ？ผมทำแบบนี้ ไม่ใช่เพื่อพ่อเหรอ ผมบอกแล้ว ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉิน ต้องให้พ่อเป็น ถ้าเป็นคนอื่น ไม่ดีนัก สัญญาผมก็ทำได้เสร็จแล้ว ให้พวกเขายอมเอาหุ้มกับตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวให้คุณ คนพวกนี้ ผมจะพาออกไปทันที กลับกัน ถ้าพวกเขาไม่ยอมล่ะก็ ผมจะพูดตรงนี้นะ การฝังของปู่ ก็เลื่อนวันไปเถอะ”
ฉินเสี่ยวหู่ขู่อย่างเย็นชา
“ลูกนี่น่าโมโหจริงๆ พ่อไม่เป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉินอะไรทั้งนั้น และก็ไม่เอาหุ้นด้วย เสี่ยวหู่ ถือว่าพ่อขอร้องเถอะนะ ลูกยอมหน่อยสิโอเคไหม？”
“ลูกรู้ไหม ถ้าปู่ลูกไม่ได้ฝัง ต้องมีคนหลายคนในเมืองเอกหัวเราะเยาะพวกเราแน่”
พ่อของฉินเสี่ยวหู่ พูดอย่างผิดหวัง
ฉินเสี่ยวหู่กลับพูดอย่างไม่คิดเช่นนั้น：“พ่อ พวกเขาไม่กลัวขายขี้หน้า แล้วพ่อจะกลัวทำไม？พวกเขาไม่ได้อกตัญญูเหรอไง ให้พวกเขาปล่อยหุ่นมาสิ ทำไม？”
“เหอะเหอะ ฉินวี่เฟย แล้วก็ลุง เวลาพิสูจน์ความกตัญญูของพวกคุณมาแล้ว”
“มา เข้ามาเซ็นสัญญาดีๆ ผมก็จะพาคนแยกย้ายไปทันที ไม่อย่างนั้นก็รอให้ตระกูลฉินกลายเป็นเรื่องตลกของเมืองเอกได้เลย”
“พ่อ ทำตัวให้สบายเถอะ ถึงจะเป็นเรื่องตลก ก็ไม่ได้ขำพ่อคนเดียวซะหน่อย”
ฉินเสี่ยวหู่ปลอบพ่อขอตัวเอง พูดว่า：“พ่อไม่ต้องพูดแล้ว วันนี้ ไม่ว่ายังไงผมก็จะให้พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉิน”
พ่อของฉินเสี่ยวหู่หันหน้ามา มาตรงหน้าของพ่อฉินวี่เฟย：“พี่ พี่ก็เห็นแล้ว ผมหมดหนทางเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้โน้มน้าวนะ”
“เห้อ ไม่หมดห่วงเลย”แม่ของฉินเสี่ยวหู่ก็แกล้งทำเป็นด่าว่าอย่างไม่พอใจ
“เหอะเหอะ”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา：“ถ้านี่มีกล้องสักเครื่องถ่ายพวกคุณล่ะก็ พวกคุณสามคนพ่อแม่ลูก เอารางวัลออสการ์ไปได้เลย”
“คุณชายหลี่ คุณหมายความว่าไงน่ะ？”พ่อของฉินเสี่ยวหู่จ้องหลี่ฝาง
หลี่ฝางโบกมือ พูดว่า：“ผมไม่ได้หมายความว่าไง ผมแค่คิดว่า พวกคุณเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ลูกชายคุณเป่าปี่ คุณก็เป่าขลุ่ย คนที่ไม่รู้คงเชื่อจริงๆ คิดว่าคุณกตัญญูมาก”
“ที่จริงแล้ว คุณกับลูกชายคุณสมรู้ร่วมคิดกัน เป้าหมายเพื่อแย่งชิงตำแหน่งของหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉิน？”
“อย่าปฏิเสธล่ะ ไม่มีความหมายอะไร”
หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป：“ผมไม่มีหลักฐานอะไร แค่พูดไปงั้นๆแหละ”
“หึ คุณคือหนึ่งในผู้ต้องสงสัยที่ใหญ่ที่สุดที่ฆ่าพ่อผมตาย ยังจะกล้ามานี่อีก จิตใจทำด้วยอะไรน่ะ คนทั้งเมืองเอกต่างรู้ว่า ตอนที่พ่อผมไปหาคุณ จึงเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น”
เผชิญหน้ากับคำกล่าวโทษของพ่อฉินเสี่ยวหู่ หลี่ฝางก็พูดเบาๆ：“นายท่านฉินฆ่าตัวตาย ทำไมกลายเป็นผมฆ่าได้ล่ะ”
“ใส่ร้ายป้ายสีพูดถึงหลักฐาน？หลักฐานล่ะ？”
“กลับเป็นคุณ ถ้าไม่อยากเป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉินจริงๆ ก็ไสหัวไปจากเมืองเอกได้”หลี่ฝางพูด
เวลานี้พ่อของฉินวี่เฟยจึงพูด：“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาทะเลาะกัน คิดหาทางไล่ฉินเสี่ยวหู่กับแก๊งที่อยู่ด้านหลังของเขาเถอะ”
“คุณชายหลี่ คนพวกนี้ คุณพามาใช่ไหม”พ่อของฉินวี่เฟย ชี้ไปที่หวางเสี่ยวหยวนแล้วพูด
หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“ใช่”
“สามารถให้พวกเขา……”
พ่อของฉินวี่เฟยยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกพ่อของฉินเสี่ยวหูตัดบท：“สู้กันก็จะยิ่งชุลมุน และเสี่ยวหู่ก็บอกแล้ว ถ้ากล้าลงมือ พวกเขาก็จะทุบโลงศพของคุณท่าน ถึงตอนนั้น ก็จะลำบาก”
“พี่ครับ ผมมีข้อเสนอแนะ”พ่อของฉินเสี่ยวหูพูด
พ่อของฉินวี่เฟยถามตามทันที：“รีบพูดมา”
“แบบนี้เอาไหมพี่ ตอนนี้ หยุดให้เสี่ยวหู่พูดก่อน ไม่อย่างนั้น พวกเราเซ็นสัญญาทั้งหมดนี้ให้เขาไปก่อน ให้เขาถอยไปก่อน จากนั้นพวกเราก็เอาโลงศพของคุณท่าน ไปฝังเขาก่อน หลังจากกลับมา ผมจะฉีกสัญญาพวกนี้ แล้วทำขึ้นใหม่ เอาหุ้นคือพวกคุณก็ได้”
“ประนีประนอมชั่วคราว ไปฝังคุณท่านก่อน พวกคุณว่า โอเคไหม？”พ่อของฉินเสี่ยวหูพูด
หลี่ฝางฟังจบ ก็หัวเราะอย่างเย็นชา：“ในที่สุดก็เผยหางจิ้งจอกออกมาแล้วสินะ？ทำเป็นคนดี ให้ทุกคนคิดว่าคุณกับลูกชายคุณไม่ใช่พวกเดียวกัน จากนั้นก็เอาความเชื่อใจของฉินวี่เฟยกับลุงฉินมา แล้วสุดท้ายก็หลอกเอาตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉิน แล้วก็หุ้นของบริษัทฉินซื่อ กรุ๊ปไป จนจบเรื่อง คุณก็จะแตกคอกัน”
“เมื่อปากกาสีดำและกระดาษสีขาวเซ็นลงไปก็จะมีผล คุณก็จะเป็นหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉินแล้ว ถึงตอนนั้น คุณพูดอะไร ก็ตามนั้นไม่ใช่เหรอ？ใครไม่ยอมคุณ คุณก็ไล่เขาไปจากตระกูลฉินได้”
หลี่ฝางพูดแฉพ่อของฉินเสี่ยวหู่ ส่วนพ่อของฉินวี่เฟยจะมองไม่ออกได้ไงล่ะ？
ก็แค่ เวลาพิธีงานศพของนายท่านฉิน ใกล้เข้ามาแล้ว
เขายืดออกไปอีกไม่ได้ ยืดต่อไป ก็จะเสียเวลา แล้วก็จะลำบาก
ยังไงตระกูลฉินหลงใหลเรื่องพวกนี้มาตลอด พ่อของฉินวี่เฟยมองลูกสาวตัวเอง แล้วพูดว่า：“วี่เฟย ตอนนี้หัวหน้าครอบครัวตระกูลฉินคือลูก ประธานกรรมการก็คือลูก ลูกตัดสินใจเถอะ”
“ถ้าลูกเชื่ออาสองของลูกได้ ก็ไปเซ็นสัญญาซะ ถ้าเชื่อไม่ได้ ……”
พ่อของฉินเสี่ยวหูขมวดคิ้วพูดว่า：“ทำไม อย่างผมไม่ควรให้พวกคุณเชื่อใจเหรอ？ที่นอนอยู่ในโลงศพ คือพ่อแท้ๆของผม ผมไม่ได้เล่นอุบายอะไร แค่อยากให้พ่อรีบไปฝังเท่านั้น”
“ฉันจะเซ็น”
ฉินวี่เฟยหมดหนทาง ได้แต่พูด：“ให้ปู่ไปฝังก่อน”
พ่อของฉินเสี่ยวหู มีความเจ้าเล่ห์เผยออกมาที่มุมปาก
